Του Πέτρου Θ. Θωμαϊδη
Δεν θέλω να ακούσω τίποτα άλλο.
Ούτε καλοπιάσματα, ούτε «φοβέρες».
Ούτε Τσιόδρα, ούτε Χαρδαλιά.
Ούτε «πνευματικές συμβουλές» από αναρμοδίους, ούτε επαίνους...
ούτε σχόλια συνωμοσιολογικά.
Δεν θέλω άλλη επιστήμη, ούτε οικονομία, ούτε θεολογίζουσα φλυαρία.
Τέρμα η γκρίνια, η «προφητεία», αλλά και η κάθε κολακεία.
Χωρίς μάσκες, προσωπεία, γάντια, στατιστικά στοιχεία, χαφιεδισμούς και σαββοπουλικούς διαφημιστικούς ορυμαγδούς. Όχι άλλα σποτ, «λωτούς», «Μεσσίες», καναπεδίστικες ανταρσίες και τραβηγμένες ερμηνείες.
Ας πάψουν τα διαγγέλματα, οι υποσχέσεις, οι προβλέψεις, αλλά και οι κατηγορίες και οι δοκησίσοφες ετυμηγορίες.
Σώνει πιά! Αφήστε με ήσυχο.
Απόψε πριν τις 12 θα βγώ με τους «συνασκητές» μου(τα παιδιά μου πάντως αποδείχτηκαν πολύ πιο ασκητές από εμέ) στο μπαλκόνι του σπιτιού, που βλέπει προς το πατρικό και το μόνο που θέλω να ακούσω είναι τις καμπάνες στο Χριστός Ανέστη. Δυνατά, πολύ δυνατά!! Σαν να τις χτυπάνε όλων μας τα χέρια μαζί! Σαν να κρατάμε όλοι μαζί αυτό το σωτήριο σκοινί!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΔΕΡΦΟΙ!!!
