Γραφει ο Ιός
Ο «Ξένιος Ζευς» κατά την κυβέρνηση έχει απόλυτη επιτυχία. Τα πραγματικά αποτελέσματα αυτής της πολύμηνης αστυνομικής επιχείρησης διερευνήσαμε στο κέντρο κράτησης μεταναστών της Κορίνθου.....
«Καλώς ορίσατε». Το πρωί της περασμένης Τρίτης, ο αστυνομικός διευθυντής Βασίλειος Σταυρόπουλος υποδέχεται στην είσοδο του στρατοπέδου της Κορίνθου αντιπροσωπεία του τριήμερου σεμιναρίου για τη μετανάστευση που οργανώθηκε στην Αθήνα από το Ιδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Στην ολιγομελή αντιπροσωπεία μετέχουν Ελληνες και Γερμανοί. Ανάμεσά τους η Αφροδίτη Σταμπουλή, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, και η Κορνέλια Ερνστ, ευρωβουλευτής του γερμανικού αριστερού κόμματος Die Linke.
Σε λίγο θα προστεθεί στην ομάδα και ο βουλευτής του Δημήτρης Τσουκαλάς, σκιώδης «υπουργός Προστασίας του Πολίτη» του ΣΥΡΙΖΑ. Από την είσοδο του στρατοπέδου έχει αφαιρεθεί η πινακίδα που έγραφε «Στρατόπεδο ΑΝΧΗ (ΠΖ) Καλογερογιάννη», χωρίς να αντικατασταθεί με καμιά άλλη.
Αλλά τι θα μπορούσε να γράφει η νέα πινακίδα; Κέντρο «φιλοξενίας μεταναστών», χώρος «υποδοχής», κέντρο «κράτησης»; Ολες αυτές οι ονομασίες χρησιμοποιούνται κατά καιρούς από την κυβέρνηση για να αποκρύψουν το αληθινό περιεχόμενο των κέντρων αυτών που έχουν αρχίσει να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σε ολόκληρη την Ελλάδα. Πρόκειται για πραγματικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ο ευσταλής δίμετρος αστυνομικός διευθυντής μάς υποδέχεται με χαμόγελα. Από την πρώτη στιγμή, όμως, αποδεικνύεται ότι η ενημέρωσή μας θα είναι λειψή. Καλούμαστε να παραδώσουμε κάμερες και φωτογραφικές μηχανές, ενώ μας προειδοποιούν αυστηρά να μην κάνουμε χρήση και των κινητών τηλεφώνων για λήψη φωτογραφιών.
Αλλά τι έχει να κρύψει ο κ. διευθυντής; Και γιατί δεν έχουμε για παράδειγμα την ίδια αντιμετώπιση με δημοσιογράφους που μπήκαν πριν από δύο μήνες με τις κάμερες στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας, συνοδευόμενοι από τον ίδιο τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νικόλαο Δένδια; Την απάντηση στο ερώτημα θα την δίναμε μόνοι μας λίγη ώρα αργότερα.
Μια μόνο «χειροβομβιδούλα»
Το στρατόπεδο της Κορίνθου ίσως δεν είναι το σκληρότερο από όσα έχουν στηθεί μέχρι σήμερα, αλλά πρόκειται σίγουρα για αυτό που προκάλεσε τις περισσότερες αντιδράσεις από τους περιοίκους αλλά και τις πιο έντονες διαμαρτυρίες των εγκλείστων.
Στις 23 Αυγούστου έφεραν αιφνιδιαστικά 200 ανθρώπους μέσα στο στρατόπεδο, ενώ ακόμα βρίσκονταν 100 στρατιώτες μέσα στις εγκαταστάσεις. Οι έγκλειστοι δεν κατηγορούνται παρά μόνο για παράνομη είσοδο στη χώρα.
Ο εκπρόσωπος της Αντιρατσιστικής Κίνησης Κορίνθου Θοδωρής Βασιλακόπουλος, που παρακολουθεί από την πρώτη στιγμή τη δημιουργία του στρατοπέδου, μας εξηγεί: «Οι πληροφορίες είναι εντελώς ασαφείς. Ο αριθμός των επαναπροωθήσεων και η τύχη των αιτήσεων για άσυλο παραμένουν στο σκοτάδι. Καταφέραμε να μπούμε στο στρατόπεδο με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Τσουκαλά και Βασιλική Κατριβάνου, πέντε μέρες μετά το άνοιγμα του στρατοπέδου. Ο αστυνομικός διευθυντής που μας υποδέχτηκε έδειχνε κι αυτός αιφνιδιασμένος. Δεν γνώριζε τι έπρεπε να κάνει».
Σημειώνουμε ότι δεκαπέντε μέρες αργότερα ο αστυνομικός διευθυντής απομακρύνθηκε από τη θέση αυτή. Στις 21 Οκτώβρη επισκέφτηκε το στρατόπεδο μια πολυμελής αντιπροσωπεία Κορινθίων, μαζί με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της Αντιρατσιστικής Κίνησης, και τότε διαπιστώθηκε ότι έχει στηθεί μέσα ένα κανονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Στις 11 Νοέμβρη μια ομάδα κρατουμένων αρνήθηκε να λάβει συσσίτιο, διαμαρτυρόμενη για τις συνθήκες κράτησης.
Η κίνηση αυτή αντιμετωπίστηκε ως εξέγερση. Υπήρξε επέμβαση της αστυνομίας και 24 κρατούμενοι συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στην εισαγγελία. Σύμφωνα με την Αστυνομική Διεύθυνση οδηγήθηκαν στη συνέχεια σε κανονικές φυλακές. Τη βίαιη καταστολή της διαμαρτυρίας αυτής επιβεβαιώνει και ο σημερινός αστυνομικός διευθυντής. Προσπαθεί μόνο να διαψεύσει ότι έριξαν χημικά στους κρατούμενους: «Μόνο μια 514 ρίξαμε, μια χειροβομβιδούλα. Τη ρίξαμε μέσα απ’ τους φράκτες».
«Στην παρέμβαση που κάναμε στην εισαγγελία», λέει ο κ. Βασιλακόπουλος, «διαπιστώσαμε ότι οι περισσότεροι δεν ήταν καν ενημερωμένοι για το δικαίωμά τους να έχουν συνήγορο κατά την απολογία τους, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στις φυλακές. Το αίτημά μας είναι να μας επιτραπεί να δημιουργήσουμε μια επιτροπή που θα έχει συνεχή επικοινωνία με τους εγκλείστους, και βέβαια σε καμιά περίπτωση να μην επεκταθεί το στρατόπεδο».
Στρατόπεδο μέσα στο στρατόπεδο
Μόλις προχωρήσαμε λίγο μέσα στο στρατόπεδο διαπιστώσαμε ότι έχει χτιστεί ένα δεύτερο στρατόπεδο μέσα στο πρώτο. Εχουν επιλέξει τέσσερα κτίρια και τα έχουν περιφράξει με χοντρά συρματοπλέγματα ύψους τριών μέτρων, τα οποία καταλήγουν σε αγκαθωτά ρολά. Ετσι ο χώρος προαυλισμού των κρατουμένων έχει περιοριστεί εξαιρετικά, ενώ έχει αποκλειστεί η επικοινωνία τους με το φυσικό περιβάλλον του παλιού στρατοπέδου, τα παρτέρια, τα δέντρα. Γι’ αυτούς υπάρχει μόνο τσιμέντο και χοντρά σύρματα.
Στο πρώτο κτίριο που συναντάμε διακρίνουμε πολλά κεφάλια στα παράθυρα του ορόφου. Δεν τους επιτρέπεται να κατέβουν. Είναι οι νεοφερμένοι. Οι αρχές έχουν φροντίσει ενόψει της επίσκεψής μας να απομακρύνουν άρον άρον το περασμένο βράδυ 33 ανηλίκους που βρίσκονταν στο στρατόπεδο.
Μας αφήνουν να επισκεφτούμε το διπλανό κτίριο. Εκεί ζουν 93 άτομα. Μιλάμε με κάποιους που βρίσκονται χρόνια στη χώρα μας. Κάποιος δούλευε μαραγκός στην Πάτρα και τον πήραν από το σπίτι του. Αλλος στα πορτοκάλια στη Σπάρτη. Φορούν όλοι τα ρούχα που έφεραν κατά τη σύλληψή τους. Καλοκαιρινά μπλουζάκια και σαγιονάρες. Κρυώνουν και πεινάνε. Διαμαρτύρονται για το φαγητό και την έλλειψη γιατρών. Για όποια αρρώστια κι αν διαμαρτύρονται τους δίνουν ντεπόν.
Στο ισόγειο υπάρχουν δυο θάλαμοι σαν μεγάλα κελιά και στον όροφο άλλοι δύο. Δεν μας επιτράπηκε η είσοδος στους θαλάμους, αλλά από τις ανοιχτές πόρτες μπορούσε κανείς να δει νερά στο δάπεδο και τις κλασικές κουκέτες των στρατοπέδων, μόνο που ήταν σε πολύ πυκνή διάταξη, χωρίς διαδρόμους ανάμεσά τους.
Τα τζάμια στις τουαλέτες είναι σπασμένα και η υγιεινή του χώρου άθλια. Οι εγκαταστάσεις είναι στο σύνολό τους παρατημένες, πολύ βρόμικες, και βέβαια το παγωμένο νερό, η ανυπαρξία σαπουνιού και χαρτιού υγείας δεν διευκολύνει την παραμονή τόσων στοιβαγμένων ανθρώπων σ’ αυτό το αυτοσχέδιο στρατόπεδο εγκλεισμού.
«Ολοι οι κρατούμενοι μας έδειχναν τα χαρτιά που τους είχαν δώσει», μας εξηγεί ο δικηγόρος Βασίλης Παπαστεργίου. «Ηταν οι αποφάσεις κράτησης, τις οποίες ούτε να διαβάσουν μπορούσαν, ούτε να αξιολογήσουν τη νομική τους περιπέτεια και πολύ περισσότερο να βρουν τρόπο νομικής διεξόδου απ’ αυτήν. Το χειρότερο είναι ότι έχουν συνειδητοποιήσει πως μπορεί να μείνουν σ’ αυτή την κατάσταση επί ένα εξάμηνο ή ακόμα και ολόκληρο χρόνο, μετά την πρόσφατη αλλαγή του νόμου».
Ανάμεσά τους υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ατόμων που δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εδώ ούτε και υπό τις συνθήκες του σκληρού αυτού νόμου. Υπάρχει άνθρωπος που είχε υποβάλει αίτημα χορήγησης ασύλου και επομένως διαβιούσε νόμιμα στη χώρα. Κάποια στιγμή έχασε αυτό το έγγραφο και δήλωσε την απώλεια στις αρχές.
Αντί να ελέγξουν τη βασιμότητα του ισχυρισμού του, οι αρχές τον έχουν μεταφέρει εδώ. Υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι δεν τους επετράπη να υποβάλουν αίτηση ασύλου. Και όλοι συμφωνούν ότι μία ώρα προαυλίζονται και όχι τρεις που λέει ο αστυνομικός διευθυντής.
Τα ψέματα των άλλων
Ενα από τα κτίρια του παλιού στρατοπέδου έχει μετατραπεί σε Γραφείο Αλλοδαπών. Οι εγκαταστάσεις είναι ακόμα υποτυπώδεις, αλλά το σχέδιο του υπουργείου προβλέπει τη μετεγκατάσταση όλης της Αστυνομικής Διεύθυνσης στον χώρο αυτό. Αλλωστε, το στρατόπεδο βρίσκεται μέσα στην πόλη. Εδώ διεκπεραιώνονται τα αιτήματα ασύλου, τα οποία εξετάζει μια επιτροπή που έρχεται από την Πάτρα κάθε Δευτέρα.
Ο ρυθμός εξέτασης των αιτημάτων είναι απελπιστικά αργός. Είκοσι αιτήσεις την εβδομάδα, ενώ τα αιτήματα ξεπερνούν τα 420 από τους 800 πλέον κρατούμενους που διαρκώς πληθαίνουν. Ρωτάμε τους αστυνομικούς αν οι μετανάστες γνωρίζουν τα δικαιώματά τους.
«Αυτοί ενημερώνονται με κάποια φυλλάδια που τους είχαμε χορηγήσει στην αρχή, τα οποία όμως αυτοί τα σκίσανε, τα πετάξανε και τώρα περιμένουμε… Βέβαια τους ενημερώνουμε προφορικά. Εμείς περνάμε από τα κτίρια και τους ενημερώνουμε. Τώρα, σε τι γλώσσα ενημερώνονται; Εμείς τα λέμε στα ελληνικά και υπάρχουν άτομα μέσα που είναι χρόνια στην Ελλάδα σε όλους τους θαλάμους».
Θέτουμε υπόψη των αστυνομικών την πληροφορία ότι κάποιος μετανάστης πέθανε στο στρατόπεδο. Η απάντηση είναι αρνητική: «Οχι. Μόνο είχαμε έναν που του λύθηκε η γνάθος. Αλλά όχι από ξύλο. Του είχε ξαναβγεί του ανθρώπου».
Οι αστυνομικοί σπεύδουν να μας εξηγήσουν ότι οι μετανάστες λένε ψέματα: «Είναι πολλά που λένε. Πρέπει να δούμε και την κουλτούρα αυτών των ανθρώπων. Η κουλτούρα των Βορειοαφρικανών, όχι των Αιγυπτίων, αλλά των Μαροκινών, των Τυνήσιων, των Αλγερινών, των Παλαιστίνιων, είναι τελείως διαφορετική από τη δική μας κουλτούρα. Δηλαδή, το “χουν το ψέμα. Την έχουν την κλεψιά».
Δεν ξέρουμε για την κλεψιά, αλλά από την εμπειρία μας στο στρατόπεδο «το έχουμε» κι εμείς το ψέμα. Οι αρχές του στρατοπέδου επιχείρησαν να μας κρύψουν την πραγματικότητα για τους όρους προαυλισμού, αλλά και τα κρίσιμα ζητήματα των διερμηνέων και της ιατρικής παρακολούθησης.
Τελικά διαπιστώσαμε ότι διερμηνείς έχουν μόνο οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι ψυχολόγοι που επισκέπτονται το στρατόπεδο, ενώ την ιατρική παρακολούθηση των εγκλείστων έχει αναλάβει το ΚΕΕΛΠΝΟ, το οποίο στέλνει ένα βαν μία φορά την εβδομάδα και όχι το τοπικό νοσοκομείο. Το αποτέλεσμα είναι να φαλκιδεύονται τα δικαιώματα των μεταναστών, ενώ και η υγεία τους αντιμετωπίζεται κυρίως ως προς τα ενδεχόμενα μεταδιδόμενα νοσήματα.
Η επίσκεψη τελείωσε όπως άρχισε. Καθώς αποχωρούσαμε από το στρατόπεδο, κάποιος αστυνομικός υπέδειξε στον προϊστάμενό του ότι μια Γερμανίδα που μετείχε στην επιτροπή τραβούσε φωτογραφίες με το κινητό της.
Η κοπέλα αρνήθηκε να παραδώσει στον αστυνομικό διευθυντή το κινητό της και απειλήθηκε με δίωξη μέσω Europol, σε περίπτωση που δημοσιευτεί κάποια φωτογραφία από την επίσκεψη. «Πρέπει να είμαστε προφυλακτικοί [sic]», θα δικαιολογήσει το επεισόδιο νεαρός αστυνομικός. Φυσικά δεν τόλμησε κανείς να αποσπάσει με τη βία το κινητό τηλέφωνο. Αλλά αυτά τα μέτρα προφύλαξης έλεγαν εκείνη τη στιγμή περισσότερα από όσα θα έδειχνε οποιαδήποτε φωτογραφία.
Καταστολή προς παραδειγματισμό;
Ποια είναι η σκοπιμότητα αυτών των κέντρων; Ποιος είναι ο στόχος του κ. Δένδια που έχει εξαγγείλει τη δημιουργία και νέων κέντρων με στόχο οι κρατούμενοι να φτάσουν τις 20.000 τον Ιούνιο του 2013; Από πρώτη ματιά η πολιτική αυτή φαίνεται αδιέξοδη, αν όχι παράλογη.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. που εκδόθηκαν την Τετάρτη, τα αποτελέσματα της επιχείρησης «Ξένιος Ζευς» κατά τους πρώτους τέσσερις μήνες της εφαρμογής του (4.8.2012-4.12.2012) έχουν ως εξής: προσήχθησαν 58.293 αλλοδαποί και απ’ αυτούς συνελήφθησαν 4.092 «γιατί δεν πληρούσαν τις νόμιμες προϋποθέσεις παραμονής στη χώρα».
Τα νούμερα αυτά τα οποία αναφέρονται αποκλειστικά στην Αττική είναι αποκαλυπτικά, διότι αποδεικνύεται ότι κατά τους αστυνομικούς ελέγχους μόνο το 7% των μεταναστών ανήκει στην κατηγορία των «χωρίς χαρτιά».
Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι η αστυνομία εκτελεί αυτούς τους ελέγχους σε χώρους που υποτίθεται αναμένει να υπάρχει μεγαλύτερη συγκέντρωση μεταναστών χωρίς χαρτιά, καθώς και το δεδομένο ότι μεγάλο μέρος των συλλαμβανομένων συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις για χορήγηση πολιτικού ασύλου, το τελικό ποσοστό των συλλαμβανομένων μεταναστών αποτελεί κόλαφο για τις επίσημες διακηρύξεις σχετικά με το μεταναστευτικό.
Αποδεικνύεται ότι η αναλογία των μεταναστών που έχουν προμηθευτεί ή δικαιούνται κάποιο έγγραφο νόμιμης παραμονής είναι συντριπτικά μεγαλύτερη από όσους δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Το τελικό ποσοστό πρέπει να ξεπερνά το 95%.
Αλλά, τότε, ποια είναι η πραγματική σκοπιμότητα της απάνθρωπης επιχείρησης «Ξένιος Ζευς» και για ποιο λόγο ξοδεύονται τόσα ευρωπαϊκά κονδύλια στην κατασκευή κλειστών στρατοπέδων συγκέντρωσης, αντί να δαπανώνται για την οικονομική ανακούφιση των μεταναστών αλλά και των άλλων φτωχών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας που πλήττονται από την κρίση; Την απάντηση έδωσε πριν από δυο μήνες ο κ. Δένδιας, μιλώντας στον Alpha, με φόντο τα συρματοπλέγματα στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας:
«Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα πλάνο, το οποίο να κάνει την Ελλάδα μη φιλικό προορισμό στην παράνομη μετανάστευση. Ολα αυτά εδώ, γιατί γίνονται; Εκτός από το ότι πρέπει να τους περιορίσουμε, δεν μπορούν να γυρνάνε ελεύθεροι στη χώρα μας, λέμε σε όσους θέλουν να περάσουν στη χώρα μας “Κοιτάχτε κύριοι, αν έρθετε στην Ελλάδα, δεν θα είστε ελεύθεροι, δεν θα γυρνάτε έξω. Θα σας πιάσουμε, θα σας βάλουμε σ’ ένα κέντρο, θα μείνετε εκεί κι ο μόνος τρόπος να βγείτε έξω είναι να υπογράψετε ένα χαρτί και να πάτε στην πατρίδα σας ή να σας στείλουμε στην πατρίδα σας”».
Μ’ άλλα λόγια, όλη αυτή η τεράστια και πολυδάπανη επιχείρηση, όλη αυτή η επίδειξη αναίτιας σκληρότητας, έχει έναν επικοινωνιακό σκοπό: να αποθαρρυνθούν τυχόν μελλοντικοί μετανάστες και να μην επιδιώξουν την είσοδο στην Ελλάδα. Να αποδειχτεί ότι η Ελλάδα είναι «μη φιλική» στους μετανάστες.
Λες και όσοι έρχονται μέχρι σήμερα δεν έχουν αντιμετωπίσει τα ναρκοπέδια, τις παράνομες επαναπροωθήσεις, τα ναυάγια έξω από τις ελληνικές ακτές. Λες και με τη σκληρότητα και τη βία θα αλλάξει γεωγραφική θέση η χώρα μας και θα πάψει να αποτελεί την είσοδο της Ευρώπης από την Ασία και την Αφρική.
Εκτός αν η απάνθρωπη αυτή πολιτική έχει και δεύτερο επικοινωνιακό στόχο: Να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των πολιτών που έχουν συμμεριστεί τη στρατηγική για το μεταναστευτικό της Χρυσής Αυγής και την κουλτούρα των στρατοπέδων συγκέντρωσης που τόσο νοσταλγούν τα στελέχη της ναζιστικής ομάδας.
Κορνέλια Ερνστ (Ευρωβουλευτής του κόμματος Die Linke)
«Οι συνθήκες μέσα στο στρατόπεδο και οι όροι διαβίωσης των κρατουμένων αντίκεινται στο κοινοτικό δίκαιο. Υπάρχουν ορισμένες ελάχιστες προϋποθέσεις, οι οποίες πρέπει να τηρούνται προκειμένου να είναι σύννομη μία κράτηση ανθρώπων σύμφωνα με το δίκαιο της Ε.Ε. Εδώ διαπιστώνουμε μια πρωτοφανή μαζική σύλληψη και μαζική κράτηση ανθρώπων. Οι άνθρωποι ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες, με ελάχιστο χώρος στη διάθεσή τους. Εξήντα άνδρες μέσα σε έναν στενό θάλαμο, αναγκασμένοι να ζουν 24 ώρες το εικοσιτετράωρο ο ένας πάνω στον άλλο.
Κι αν ακούσει κανείς τις ιστορίες τους, από ποιες χώρες έρχονται, από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη, τότε δεν μπορούμε να πούμε τίποτα άλλο παρά “καλωσορίσατε στην κόλαση”. Αυτό που μένει για μας είναι να προβάλουμε αυτό το ζήτημα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Πρέπει να καταργηθεί ο όρος της Συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, σύμφωνα με τον οποίο, οι αιτούντες άσυλο πρέπει να καταθέσουν την αίτηση ασύλου τους και η επεξεργασία της να γίνει στη χώρα της πρώτης εισόδου τους στην Ε.Ε. Και αναμένουμε από την ελληνική κυβέρνηση να καταργηθούν αυτές οι συνθήκες κράτησης και οι κρατούμενοι να στεγαστούν σε κανονικά, δηλαδή ανοιχτά, κέντρα φιλοξενίας.
Πληροφορηθήκαμε ότι εκεί οι κρατούμενοι χτυπήθηκαν από τους αστυνομικούς υπαλλήλους, ότι δεν έχουν θέρμανση ούτε ζεστό νερό, ότι δεν εξετάζεται η αίτηση ασύλου τους, ότι κλείνονται σαν ζώα πίσω από κάγκελα, πολλοί απ’ αυτούς πεινάνε.
Η κατάσταση της υγείας τους είναι ένα επιπλέον πρόβλημα. Κάποιοι μου έδειξαν πληγές στο σώμα τους από τη φαγούρα και το ξύσιμο, κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να περπατήσουν, και πολλοί έχουν σοβαρά κρυολογήματα. Ζητάμε να τους εξετάσει γιατρός και να εξασφαλιστεί η ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Το ζήτημα πρέπει να απασχολήσει τόσο το ελληνικό όσο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και είναι σαφές ότι οι πλούσιες χώρες όπως η Γερμανία πρέπει να αλλάξουν τη στάση τους».
Αφροδίτη Σταμπουλή (βουλευτής Σερρών του ΣΥΡΙΖΑ)
«Είναι πολύ σημαντικό που το ζήτημα παίρνει ευρωπαϊκές διαστάσεις, διότι η Ευρώπη πρέπει να πάρει τις δικές της ευθύνες στο μεταναστευτικό. Πρέπει να γίνει κατανοητό στις ευρωπαϊκές χώρες ότι το πρόβλημα των μεταναστών και των προσφύγων –γιατί οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς προέρχονται από χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο ή από χώρες με τέτοια κοινωνική κατάσταση που η επιβίωσή τους είναι προβληματική- πρέπει να επιμεριστεί αναλογικά σε όλη την Ευρώπη και να αντιμετωπιστεί στον βαθμό που αυτό είναι δυνατό.
Μέχρι τότε, όμως, αυτή η απαράδεκτη και απάνθρωπη κατάσταση πρέπει να σταματήσει. Δεν μπορεί να κρατούνται άνθρωποι κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Δεν μπορεί να τους επιδίδονται οι απαντήσεις στις αιτήσεις ασύλου στα ελληνικά, χωρίς καμία μετάφραση, καμία διερμηνεία. Αυτές οι απαντήσεις έχουν προθεσμία προσφυγής 48 ώρες.
Οι άνθρωποι μας έδειχναν μέσα απ’ τα κάγκελα αποφάσεις που είχαν ημερομηνία 1 Οκτωβρίου και δεν ήξεραν ακόμα σήμερα που έχει μπει ο Δεκέμβρης τι έλεγαν τα έγγραφα αυτά. Φυσικά οι άνθρωποι αυτοί αποκλείεται να προλάβουν οποιαδήποτε προθεσμία και, αν δεν έχουν δικούς τους μέσα στην Ελλάδα για να τους εφοδιάσουν με τα απαραίτητα ή να τους βρουν κάποιο δικηγόρο, δεν έχουν καμιά δυνατότητα να ζητήσουν την εφαρμογή των νόμων.
Αυτοί οι νόμοι παραβιάζονται κάθε μέρα, κι αυτό πρέπει να σταματήσει. Παρόλο που το κοινοτικό δίκαιο ως προς τη μετανάστευση έχει σκληρύνει τα τελευταία χρόνια και δεν είναι ιδιαίτερα ευμενές για τους πρόσφυγες που φτάνουν στην Ευρώπη, ούτε καν κι η ελάχιστη προστασία που προβλέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν εφαρμόζεται στη χώρα μας».
Ο κ. Δένδιας, μαθητής του Αδώνιδος
Τα επίσημα έγγραφα και οι δημόσιες δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών χρησιμοποιούν αδιακρίτως τους όρους «φιλοξενία», «κράτηση» και «φύλαξη» για να περιγράψουν το ίδιο πράγμα, δηλαδή τον εγκλεισμό των μεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Αλλά θα έπρεπε να το περιμένουμε, από τη στιγμή που ο κ. Δένδιας είχε την έμπνευση να δώσει την κωδική ονομασία «Ξένιος Ζευς» στη μεγαλύτερη «επιχείρηση σκούπα» κατά μεταναστών που εξαπολύθηκε ποτέ από τις ελληνικές δυνάμεις καταστολής. Κάποιοι στάθηκαν στον κυνισμό που αποπνέει αυτός ο ευφημισμός.
Κάποιοι μίλησαν ακόμα και για ιεροσυλία. Κάποιοι άλλοι είδαν σ’ αυτή την ονομασία το σύνδρομο μιμητισμού απ’ το οποίο πάσχουν αρκετοί κυβερνητικοί παράγοντες, οι οποίοι συχνά αντιγράφουν το δοκιμασμένο μοντέλο της Εσπερίας. Αν ο πατήρ Μπους μπορεί να ονομάζει τη στρατιωτική επέμβαση στο Κουρδιστάν «Operation Provide Comfort», γιατί να μην ονομάζεται «Ξένιος Ζευς» το άγριο κυνηγητό των μεταναστών από την ΕΛ.ΑΣ. στα κέντρα των πόλεων;
Υπάρχει, όμως, και μια απλούστερη ερμηνεία, την οποία προτείνουμε ως εξίσου πιθανή. Ο κ. Δένδιας απλά παρακολουθεί τα μαθήματα Αρχαίων του κ. Αδώνιδος Γεωργιάδη ή τουλάχιστον είναι πελάτης του τηλεβιβλιοπωλείου του. Προτού ακόμα αποδράσει στις «φιλόξενες» αγκάλες της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Γεωργιάδης συνήθιζε να αναζητά σε αρχαιοελληνικές πηγές δικαιολογίες για το ανοιχτά ρατσιστικό και ξενοφοβικό πρόγραμμα του ΛΑΟΣ, του οποίου ήταν τότε γραμματέας.
Μια από τις αγαπημένες ανακαλύψεις του κ. Γεωργιάδη υπήρξε η φυλετική «ερμηνεία» της έννοιας του Ξενίου Διός. Αφορμή γι’ αυτή την (παρ)ερμηνεία δόθηκε στον θαυμαστή του Κώστα Πλεύρη κατά την παρουσίαση μιας επανέκδοσης του «Λεξικού των ελληνικών και ρωμαϊκών αρχαιοτήτων» του Σμιθ, το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 1890 σε μετάφραση Τσιβανόπουλου.
Σε όλη την εκπομπή του, ο γραμματέας του ΛΑΟΣ, επανερχόταν στο λήμμα «Ξενία» του λεξικού, θεωρώντας ότι είχε ξετρυπώσει λαβράκι, με το οποίο θα κατατρόπωνε τους «κουλτουριαραίους», οι οποίοι τολμούν να συνδέουν την οφειλόμενη στάση απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες με την ιερή ελληνική παράδοση της φιλοξενίας, η οποία έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και τη λατρεία του Ξενίου Διός.
Κάθε λίγο και λιγάκι διάβαζε μια φράση από το λήμμα αυτό: «Παρά τοις αρχαίοις ο μη Ελλην ξένος εθεωρείτο ως εχθρός και βάρβαρος». Αυτή τη φράση ο κ. Γεωργιάδης την ερμήνευε ως εξής: «Δηλαδή, η έννοια του Ξενίου Διός ήταν μόνο μεταξύ των Ελλήνων. Δεν έχει να κάνει με τους αλλοδαπούς, να πείτε στους διάφορους θολοκουλτουριαραίους».
Μόνο που το Λεξικό λέει το ακριβώς αντίθετο. Μπορεί να το διαπιστώσει μόνος του καθένας, εφόσον το βιβλίο έχει αναρτηθεί στην ψηφιακή βιβλιοθήκη Ανέμη του Πανεπιστημίου Κρήτης (http://anemi.lib.uoc.gr). Ακριβώς μετά τη φράση που επαναλάμβανε μονότονα ο κ. Γεωργιάδης, αναγράφονται τα ακόλουθα:
«Ο ερχόμενος δε εις χώραν τινά ουχί επί εχθρικώ τινι σκοπώ, φαινομένως τουλάχιστον, ενομίζετο ως ου μόνον προστασίας δεόμενος, αλλά και ως ικέτης. Ο Ζευς δε ην η προστάτειρα των ξένων και των ικετών θεότης. Οθεν εκαλείτο Ζευς Ξένιος και Ικετήσιος. [...] Αμα αφικομένου ξένου, οιασδήποτε τάξεως και γένους, εδέχοντο αυτόν ευμενώς και παρείχον αυτώ πάντα τα προς ανάπαυσιν και θεραπείαν των αμέσων αυτού αναγκών επιτήδεια. Ο ξενούμενος αυτόν δεν ηρώτα τις ήτο ούτος, ή δια τι ήλθεν εις την οικίαν αυτού πριν ή εκτελέση τα της ξενίας καθήκοντα. Εν όσω δε διέμενε παρ’ αυτώ, εθεώρει ως ιερώτατον καθήκον το προστατεύειν αυτόν από πάσης καταδιώξεως, και εάν έτι ανήκεν εις πολιτικώς εχθράν φυλήν».
Μ’ άλλα λόγια, η φιλοξενία των αρχαίων αναφερόταν όχι μόνο στους μη Ελληνες αλλά ακόμα και στους εχθρούς, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει στους κυρίους Γεωργιάδη και Δένδια.
πηγη: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
πηγ
