Επειδή σ' αυτήν τη χώρα το συνηθίζουμε να επιχειρηματολογούμε αγνοώντας την πραγματικότητα, δεν με ξάφνιασε καθόλου που βρέθηκαν κάποιοι από τον χώρο της ενημέρωσης αλλά και της πολιτικής, οι οποίοι τοποθετήθηκαν αρνητικά απέναντι στον νόμο-πλαίσιο για την Παιδεία, επειδή αποκλείει, λέει, τους σπουδαστές από τα...
πανεπιστημιακά όργανα.
Προφανώς τους είναι δύσκολο να καταλάβουν, ότι, αυτός ακριβώς ο αποκλεισμός, είναι η σημαντικότερη, ίσως, προσφορά του συγκεκριμένου νόμου στον φοιτητικό κόσμο.
Προσπαθώ να καταγράψω τα συν και τα πλην της εμπλοκής όλα αυτά τα χρόνια των Ελλήνων φοιτητών στα διοικητικά των ΑΕΙ.
Και φυσικά εννοώ την αξιολόγηση αυτή, από τη σκοπιά του νέου και της νέας που πήγαν στα πανεπιστήμια και τα πολυτεχνεία για να σπουδάσουν και όχι για να διαμορφώσουν προϋποθέσεις πολιτικής καριέρας ή να εγγράψουν υποθήκες βολέματος στο Δημόσιο ή να προωθήσουν τις θέσεις του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκουν.
Για τα παιδιά αυτά η συμμετοχή στα διοικητικά των ΑΕΙ μόνο αρνητικά είχε.
Υποχρεώθηκαν να βιώσουν από πρώτο χέρι ή και να συμμετάσχουν σε άθλια αλισβερίσια για θέσεις και αξιώματα, να ξεπουλήσουν και να ξεπουληθούν, ν' αποδεχθούν ή και να καλύψουν απαράδεκτες καταστάσεις, ν' απαξιώσουν κάθε σοβαρή φοιτητική λειτουργία και - το σημαντικότερο - να υπονομεύσουν με καταλήψεις και απεργίες που σπάνια είχαν καθαρά φοιτητικό κίνητρο την προσπάθεια των εκατοντάδων χιλιάδων άλλων παιδιών που ήθελαν -και θέλουν- αποκλειστικά και μόνο να σπουδάσουν.
Αν μάλιστα δεχθούμε, πως η συναλλαγή έναντι κάποιων ευεργετημάτων υπήρξε η πρακτική, την οποία όλοι, πλέον, αναγνωρίζουμε, ότι στάθηκε μία από τις αιτίες της αναξιοκρατίας και της αναποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα, τότε ο χώρος της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης αποτέλεσε ιδανικό φροντιστήριο για την εξασφάλιση μιας αποδοτικής επαγγελματικής σταδιοδρομίας βασισμένης σε κομματικά εύσημα. Κι από παραδείγματα, όσα θέλετε. Αφθονούν.
Τώρα τα πράγματα μοιάζουν να ξαναμπαίνουν στη θέση τους κι ο καθένας να ξαναβρίσκει τον ρόλο του.
Κι αν οι φοιτητές φιλοδοξούν να έχουν κάποιον ουσιαστικότερο ρόλο στα δρώμενα στον πανεπιστημιακό χώρο, ας φροντίσουν ν' ανακαλύψουν τον τρόπο ν' αναδεικνύουν σοβαρά, υπεύθυνα και αδιαμφισβήτητα τα όργανα εκπροσώπησής τους. Γιατί ούτε αυτό δεν είναι ικανοί να κάνουν.
ΠΗΓΗ: ethnos.gr
