H αντικειμενική, αξιόπιστη, ειλικρινής δημοσιογραφία είναι ένας κρίσιμος παράγοντας της Δημοκρατίας και της κοινωνικής ειρήνης. Πολλώ μάλλον σε μια περίοδο κρίσης, όπου η διαφάνεια αποτελεί αίτημα και πρόταγμα ιδιαίτερης σημασίας. Ακόμη και η διεισδυτική..
ή ανακριτική δημοσιογραφία μπορεί να συμβάλλει – χωρίς να υπερβαίνει το όριο της δεοντολογίας ή της ιδιωτικής ζωής – στην ανακάλυψη της αλήθειας και στην αποκάλυψη των στοιχείων του εμπλεκόμενου.
Όλα αυτά ισχύουν εφόσον το διακύβευμα είναι η αλήθεια ( ή έστω ένα μέρος αυτής).
Ο δημοσιογράφος, ο οποίος ενημερώνει την κοινή γνώμη και ελέγχει την εξουσία, έχει κάθε λόγο να βάλει φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του κάτω από τα κείμενα και τα σχόλιά του, αφού αυτές οι επιτυχίες του πιστώνονται (σε ηθικό και επαγγελματικό επίπεδο).
Ως εδώ τα πράγματα, ακόμη και σε οριακές περιπτώσεις, πρέπει να γίνονται ανεκτά ή αποδεκτά ακόμα και από τους «βαλλόμενους» ή «αποκαλυπτόμενους».
Στα παραπάνω θα εντάξω και τα ανθρώπινα λάθη, τις ατυχείς συγκυρίες, τη μη διασταύρωση στοιχείων, που βέβαια θα πρέπει να συνοδεύονται από μια δημόσια διάψευση και από μια δημόσια συγγνώμη προς τον άνθρωπο που αδίκως κατηγορήθηκε.
Άλλο, όμως, αυτό και άλλο η δημιουργία σώματος κονδυλοφόρων «ειδικής αποστολής», οι οποίοι εντάσσονται σε σχέδια εξόντωσης πολιτικών ή οικονομικών αντιπάλων (ή συμφερόντων) χρησιμοποιώντας την ανωνυμία και την συκοφαντία (εν γνώσει τους και με σκοπό).
Αυτό το φαινόμενο δεν είναι αντικείμενο μόνο της ΕΣΗΕΑ. Αφορά όλη την κοινωνία και, κυρίως, τους πολιτικούς και τα κόμματα. Πριν το φίδι αυτό δαγκώσει και όσους το χαϊδεύουν, καλό θα ‘ναι να υπάρξει μια ειδική συνεδρίαση της Βουλής, της Ακαδημίας, των Πανεπιστημίων και κάθε ευαισθητοποιημένου φορέα για να το ξεδοντιάσουμε (θεσμικά και επικοινωνιακά).
aixmi.gr
