Γράφει ο Κημπουρόπουλος Ανδρέας
Για πολλούς, ο θεσμός του Καλλικράτη χαρακτηρίστηκε ως μια πάρα πολύ σημαντική μεταρρύθμιση. Τρεισήμισι μήνες λειτουργίας του, έχουν σαφώς εξαχθεί ...τα πρώτα συμπεράσματα:
• Η εφαρμογή του Καλλικράτη από Περιφέρεια σε Περιφέρεια διαφέρει. Εκεί που έχει υλοποιηθεί το θεσμικό πλαίσιο, τα αποτελέσματα κρίνονται θετικά. Δεν μπορούμε όμως να πούμε το ίδιο και για την Περιφέρεια Πελοποννήσου. Ενώ στις άλλες Περιφέρειες έχει εκχωρηθεί το σύνολο των αρμοδιοτήτων, στους Αντιπεριφερειάρχες και αυτοί με τη σειρά τους εκχώρησαν τις σχετικές αρμοδιότητες στους Διευθυντές των υπηρεσιών, στη δική μας παρόλο που υπάρχει μια συνολική καθυστέρηση με πολύ αρνητικές συνέπειες, η Περιφερειακή διοίκηση τολμά να χαρακτηρίζει την Περιφέρεια Πελοποννήσου, ΠΡΟΤΥΠΟ!!!
• Ας θέσουμε το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων: Οι πολίτες περίμεναν ότι με την εφαρμογή του νέου θεσμού, θα εξυπηρετούνται καλύτερα, ότι ο θεσμός θα λειτουργήσει αποκεντρωτικά και ότι οι υπηρεσίες θα λειτουργούν πιο αποτελεσματικά. Αντίθετα οι υπηρεσίες λειτουργούν χειρότερα από ότι λειτουργούσαν επί Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και οι πολίτες στις καθημερινές τους συναλλαγές δεν εξυπηρετούνται κι έχουν αρχίσει να δυσανασχετούν, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια ορισμένων διευθυντών και υπαλλήλων. Πού οφείλεται αυτή η αποδιοργάνωση;
• Βασική αιτία αυτής της δυσλειτουργίας είναι η Άρνηση από τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου να προχωρήσει από την πρώτη στιγμή –όπως έκαναν οι άλλες Περιφέρειες- στην εκχώρηση αρμοδιοτήτων στους Αντιπεριφερειάρχες. Αυτό θα έδινε τη δυνατότητα στον κάθε Αντιπεριφερειάρχη να παίρνει τις αποφάσεις σε τοπικό επίπεδο, αλλά και οι Διευθυντές έχοντας το δικαίωμα της υπογραφής να έχουν την ευθύνη για τις πράξεις τους. Εκείνο που χαρακτηρίζει τον κ.Τατούλη, είναι ο συγκεντρωτισμός, ο αυταρχισμός και η αλαζονεία.
• Σαφώς όμως η ευθύνη δε βαρύνει μόνο τον κ.Τατούλη, αλλά και τους Αντιπεριφερειάρχες και τα μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου. Στην αλαζονική και συγκεντρωτική πολιτική του κ.Τατούλη, πώς αντέδρασαν μέχρι σήμερα οι Αντιπεριφερειάρχες; Αν κρίνει κανείς από τα τεκταινόμενα και τη λειτουργία της Περιφερειακής Διοίκησης, μάλλον αντέδρασαν υποτονικά.
• Μήπως είναι καιρός, 4 μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους, να αναλάβει ο καθένας ατομικά και συλλογικά τις ευθύνες τους; Οι πολίτες οι οποίοι έχουν επενδύσει στους αιρετούς του νέου θεσμού, έχουν ήδη αρχίσει και αξιολογούν τα πρόσωπα και τις πολιτικές τους κι έχουν ήδη σχηματίσει μια εικόνα για το τι γίνεται και τι θα μπορούσε να γίνει. Η υπομονή τους εξαντλείται και μέσα στη γενική οικονομική δυσπραγία, δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για πειραματισμούς και προσωπικά παιχνίδια εξουσίας.
Εν ολίγοις, το συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κανείς είναι ότι, με τον τρόπο που ασκείται η διοίκηση στη Περιφέρεια Πελοποννήσου απαξιώνεται αυτή η πολύ σημαντική μεταρρύθμιση παρά το γεγονός ότι οι ιθύνοντες δίνουν «Καλλικράτειους» όρκους πίστης.
Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια.
