Σε πολλούς κύκλους επικρατεί η άποψη, ότι οι Ευρωπαίοι δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να αντέξουν το βάρος του κοινού νομίσματός τους. Η αλλαγή του «συστήματος λειτουργίας» του νομίσματος θεωρείται νομοτελειακή. Θα έλεγε κανείς ότι στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες το ευρώ αντιμετωπίζεται σαν την κλίνη του Προκρούστη. Για άλλους πέφτει....
πολύ «μεγάλο» και ισχυρό,ενώ σε άλλους μοιάζει «μικρό» και ανίσχυρο.
Τα σενάρια που επεξεργάζονται οι ειδικοί στις «δεξαμενές σκέψης» περιστρέφονται γύρω από τρία ενδεχόμενα:
Το πρώτο,που θέλει την πλήρη κατάργηση του νομίσματος και την αναβίωση των εθνικών νομισμάτων, έχει το υψηλότερο οικονομικό και πολιτικό κόστος, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να ξεπεράσει και τις μεγαλύτερες τεχνικές δυσκολίες.Γι΄ αυτό και μάλλον απορρίπτεται.
Το δεύτερο προβλέπει την αποχώρηση από το ευρώ της Ελλάδας, της Ιρλανδίας,της Πορτογαλίας, της Ισπανίας,της Ιταλίας αλλά και της υπερβολικά εκτεθειμένης στο ελληνικό χρέος Κύπρου και των άλλων οικονομικά αδύναμων περιφερειακών χωρών Μάλτας,Σλοβενίας και Σλοβακίας. Ετσι, οι αποχωρούσες χώρες να μπορούν να υποτιμήσουν τα νομίσματά τους και να γίνουν ανταγωνιστικές.
Το τρίτο,που προβλέπει την αποχώρηση των δημοσιονομικώς υγιών κρατών του κέντρου από την ευρωζώνη, παρέχει στους Γερμανούς την ποθούμενη απελευθέρωση.
Δημιουργούν από κοινού με τους Ολλανδούς και τους Αυστριακούς μια μίνι νομισματική και οικονομική ένωση, με ένα πανίσχυρο μάρκο που θα ανατιμάται κατά το δοκούν.
Οι Γάλλοι αν θέλουν πάνε μαζί τους ή γίνονται οι φυσικοί ηγέτες των υπολοίπων και θα κρατήσουν το ευρώ, για να το υποτιμούν και να τονώνουν την ανταγωνιστικότητά τους έναντι των Γερμανών,αλλά και των Αμερικανών και των Ιαπώνων.
Υπάρχει, όμως, και ένα τέταρτο σενάριο που αφορά την τόνωση της εσωτερικής κατανάλωσης στη Γερμανία,δηλαδή της αύξησης της αγοραστικής δύναμης των Γερμανών, μέσω της χορήγησης των μισθολογικών αυξήσεων που...δικαιούνται, έπειτα από μια δεκαετία αυτοσυγκράτησης και υπομονής.
Πρόκειται για ένα σενάριο με το οποίο βγάζει φλύκταινες η Ανγκελα Μέρκελ για δύο λόγους.
Πρώτον επειδή οι μισθολογικές αυξήσεις θα πυροδοτούσαν τον πληθωρισμό.
Δεύτερον επειδή η παραδοχή ότι επί μία ολόκληρη δεκαετία οι Γερμανοί δούλευαν... τζάμπα, θα ξεσήκωνε κύμα δυσαρέσκειας απέναντι στο σύνολο της πολιτικής τάξης της χώρας.
ΠΗΓΗ: το βημα on-line
