Ο κόσμος της εργασίας έχει με το μέρος του το δίκιο. Και το δίκιο, αν ακουστεί δυνατά, είναι πολύ δύσκολο να ηττηθεί.
Σήμερα θα βρεθούν αντιμέτωποι δύο κόσμοι: από τη μία, μια κυβέρνηση ταγμένη στην υπηρεσία των μεγαλοεργοδοτών και με έναν στρατό από ΜΜΕ στη διάθεσή της. Και από την άλλη, 2 εκατομμύρια εργαζόμενοι αντιμέτωποι με την προοπτική μιας πολύ πιο εντατικής και χειρότερα αμειβόμενης εργασίας.
Είναι ξεκάθαρο, ότι το κυβερνητικό στρατόπεδο διαθέτει περισσότερα τεχνικά όπλα. Έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δεσμούς διαπλοκής που το κρατάνε ενωμένο, καθώς και τη δυνατότητα να αποπροσανατολίζει τον κόσμο μέσα από τα κυρίαρχα κανάλια ενημέρωσης.
Από την άλλη, ο κόσμος της εργασίας έχει με το μέρος του το δίκιο. Και το δίκιο, αν ακουστεί δυνατά, είναι πολύ δύσκολο να ηττηθεί.
Η χώρα αυτή έχει κλείσει πλέον μια ολόκληρη δεκαετία κρίσεων - πρώτα τα τρία Μνημόνια και στη συνέχεια η οικονομική κρίση της πανδημίας. Στη διάρκεια της περιόδου αυτής, και με εξαίρεση τη μικρή περίοδο του τέλους των Μνημονίων, η εργασία υποτιμάται σταθερά.
Το 2013 ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 33%. Από τότε, με εξαίρεση την αύξηση που έδωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει καθηλωμένος σε αυτά τα επίπεδα.
Τώρα, στο έδαφος αυτού του μισθού, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεσπίζει περισσότερη εκμετάλλευση: απλήρωτη υπερεργασία, κατάργηση του οκταώρου, αύξηση των υπερωριών, σπαστά ωράρια. Και αυτό, για να διευκολύνει τους εργοδότες να αποστραγγίσουν περισσότερα από τις υπάρχουσες και κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας, την ώρα μάλιστα που περιμένουμε εφιαλτική αύξηση της ανεργίας.
Πρόκειται για καθαρή και ξετσίπωτη συνωμοσία της κυβέρνησης και των εργοδοτών εις βάρος της κοινωνίας. Και αυτή η συνωμοσία δεν θα αντέξει. Η περηφάνια, η ενότητα και η αποφασιστικότητα του κόσμου της εργασίας θα τη σαρώσουν.
