Οι επιλογές της εγχώριας μεγαλοαστικής τάξης αποκαλύπτουν την παντελή έλλειψη εθνικού οράματος για την οικονομική ανάπτυξη
Το νομοσχέδιο για τους κανόνες εργασίας, που σε πολλούς θυμίζουν τις συνθήκες που επικρατούσαν στις αρχές του 20ού αιώνα...
προκάλεσε τον επίσημο θαυμασμό του ΣΕΒ! Καμία έκπληξη, αν και δεν ήταν έξυπνο, να προκαλούν τόσο ξεδιάντροπα τα περί δικαίου και κοινής λογικής αισθήματα της κοινωνίας.Ιδού μια χαρακτηριστική παράγραφος από τις αναφορές της εκπροσώπου των μεγαλοεργοδοτών, της Κατερίνας Δασκαλάκη, για τα οφέλη: «Πρόκειται για μεταρρυθμίσεις που επιδιώκουν μέσα από την ευθυγράμμιση της εθνικής εργασιακής πραγματικότητας με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα (!) και σε ορισμένες περιπτώσεις μέσω της υπέρβασής τους (!) να προωθήσουν την ισότητα (!) και να συμβάλουν στην αντιμετώπιση του δημογραφικού (!!) προβλήματος της χώρας».
Ουδεμία αναφορά ή εξήγηση γιατί στις άλλες χώρες, ακόμα και του γκρουπ των PIIGS (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία), που χρειάστηκαν Μνημόνια για να αντιμετωπίσουν την κρίση του 2010, και που μόνο η Ελλάδα μένει καθηλωμένη και επιχειρείται δραστική μείωση των αμοιβών εργασίας, παραχωρώντας πρωτοφανείς για την εποχή, δουλοκτητικές εξουσίες στα αφεντικά.
Και οι επιλογές της εγχώριας μεγαλοαστικής τάξης αποκαλύπτουν παντελή έλλειψη εθνικού οράματος για την ανάπτυξη και την προσαρμογή των επιχειρήσεών τους στο νέο πλαίσιο ανταγωνισμού, μέσω των επιστημών και των τεχνολογικών καινοτομιών. Γι’ αυτό και δεν αντέδρασαν στις αντίστοιχες αναχρονιστικές μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία και αδιαφορούν για τον περιορισμό της επιστημονικής έρευνας.
Δεν χρειάζονται υψηλής επιστημονικής κατάρτισης δυναμικό, καθώς όσες επιχειρήσεις έχουν απομείνει στα χέρια τους, στηρίζονται για την κερδοφορία τους στην ένταση και στο κόστος εργασίας. Θα μαζέψουν τον πλούτο, θα τον κρύψουν σε φορολογικούς παραδείσους και θα την κάνουν για άλλες πολιτείες.
Οι νέοι με προσόντα θα αναζητούν το μέλλον τους στο εξωτερικό και η χώρα θα γερνά και θα συρρικνώνεται ανυπεράσπιστη, πληρώνοντας προστασία στους διεθνείς νταβατζήδες παραγωγούς των όπλων.
Η μοναδική χώρα στα Βαλκάνια με την οποία θα μπορούσαμε να έχουμε προνομιακές πολιτικές και οικονομικές σχέσεις, είναι η Βόρεια Μακεδονία, λόγω της Συμφωνίας των Πρεσπών. Έκανε κάτι γι’ αυτό ο, κατά τη Βασίλισσα Σοφία (σύζυγο του δραπέτη τ. βασιλιά της Ισπανίας), καλύτερος Έλληνας πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης;
Έκαναν όμως η Άγκυρα και οι Τούρκοι επιχειρηματίες. Οι συνολικές επενδύσεις της Τουρκίας στη Βόρεια Μακεδονία υπερέβησαν τα 1,2 δισ. δολάρια το 2019. Η τουρκική τράπεζα Ηalkbank διαθέτει 40 καταστήματα και είναι η τρίτη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. Επίσης, η τουρκική εταιρεία TAV έχει τη διαχείριση των αεροδρομίων των Σκοπίων και της Οχρίδας με επενδύσεις που ανέρχονται σε 120 εκατ. δολάρια. Οι εταιρείες Halbank, TAV, Sutas (γαλακτοκομικά προϊόντα), Ramstore (εμπορικά κέντρα), Acibadem (νοσοκομεία), Cevahir (τουριστικά - εμπορικά κέντρα) έχουν κάνει 100 μεγάλες επενδύσεις στη Βόρεια Μακεδονία.
Να αναφέρουμε, ότι από τις ευρωπαϊκές διαβουλεύσεις για τη Λιβύη η Ελλάδα, συνεχώς και υποτιμητικά, παραμένει εκτός τραπεζιού, ενισχύοντας τον ρόλο της Τουρκίας σε μια περιοχή με μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.
Να αναφέρουμε, ότι το κενό που άφησαν τα ελληνικά ναυπηγεία στην ανατολική Μεσόγειο, το υπερκάλυψαν οι Τούρκοι επιχειρηματίες. Σήμερα η ναυπηγική βιομηχανία της Τουρκίας διαθέτει περισσότερες από 80 ναυπηγικές μονάδες, που απασχολούν πάνω από 50.000 εργαζόμενους. Και όπως δήλωσε ο Γιαβούζ Καλκαβάν, διευθύνων σύμβουλος των μεγάλων Ναυπηγείων Μπεσίκτας, «είμαστε τυχεροί, που μεγάλοι Έλληνες εφοπλιστές μας εμπιστεύονται».
Υπάρχει μέλλον σ’ αυτή τη χώρα, όταν οι εγχώριες ελίτ σε συνεργασία με τους δανειστές την υποβιβάζουν στην κατηγορία των οικονομιών βαλκανικών συνθηκών;
Ποιοι θα επενδύσουν και θα δημιουργήσουν 1 εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας, έστω και κακοπληρωμένες, όταν η ισχνή μεταποίηση εξαρτάται περισσότερο από ποτέ από τις εισαγωγές πρώτων υλών; Οι Έλληνες επιχειρηματίες ξεπουλάνε, οι ξένοι καταλαμβάνουν ακόμα και τις εγχώριες κατασκευαστικές εταιρείες για την πίτα των 10 δισ. του ταμείου ανάκαμψης.
Το 2020 έκλεισε με πρωτογενές έλλειμμα 18 δισ. και έλλειμμα Γενικής Κυβέρνησης 22,8 δισ., ενώ το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ξεπέρασε τα 11,2 δισ. Σοβαρά, υπάρχουν ηγέτιδες επιχειρηματικές δυνάμεις να σηκώσουν το βάρος για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας; Ποιες και πώς; Με τους εφοπλιστές που μας έχουν χεσμένους και έχουν καταλάβει τα ΜΜΕ, προστατεύοντας την κυβέρνηση που φύτεψαν και κουμαντάρουν;
