την πέτρα στην κορυφή
κι ευθύς ποντάρω απ’την αρχή
ευτυχώς που πάλι θα χάσω..
Στάθης Κουτσούνης,Στου κανενός τη χώρα
Αναρωτιέμαι τί νομίζουν ότι πετυχαίνουν όσοι αναμασάνε το παρελθόν[είτε ως νικητές,είτε ως ηττημένοι].Νομίζουν ότι έτσι εμπνέουν τη νέα γενιά, η οποία έχει εντελώς άλλα προβλήματα ν’αντιμετωπίσει ή έχει άλλους τρόπους σκέπτεσθαι;Νομίζουν ότι δικαιώνονται στα μάτια των ‘τρίτων’,οι οποίοι κατηγορούν τους μεν ως παράφρονες και τους δε ως άφρονες;Νομίζουν ότι θ’αλλάξουν ,μέσω των άσφαιρων και άκαιρων δηλώσεών τους, τον ρουν της Ιστορίας,υποχρεώνοντας ίσως και τους ημέτερους ιστορικούς ν’απαλείψουν ορισμένα κεφάλαια;
Όσοι παίζουν έξω από τα όρια αν(τ)οχής της Δημοκρατίας και κόντρα στους θεσμούς της ,επικαλούμενοι ένθεν/κακείθεν ιδεολογήματα παλαιάς κοπής,πρέπει ν’αντιληφθούν ότι στη σύγχρονη σύνθετη πολιτική πραγματικότητα δεν έχουν θέση τα φαντάσματα και οι φαντασιώσεις νεο-λα’ι’κισμού και νεο-σκοταδισμού,που έχουν ως κοινό παρονομαστή τον ανορθολογισμό και ως βάση τη μυωπική μικροσκοπιμότητα της συγκυρίας.
Αρνούνται τόσο τη μυστικιστική,όσο και την ορθολογική γνώση,ακόμα και τη γνώση του Καλού.Απωθούν τις προσεγγίσεις που απορρέουν από τη Φιλοσοφία,την Επιστήμη,την Ψυχολογία[Ημών και των Άλλων]στο όνομα μιάς στεβλής αντίληψης/πρόσληψης της πραγματικότητας.Απορρίπτουν την παραδοσιακή ηθική,την ηθική των αρετών,ακόμα και τις ηθικές κατηγορίες, εντάσσοντας τη δράση τους στο πλαίσιο του ‘ριζοσπαστισμού’[sic]
Απαξιώνοντας τους πάντες και τα πάντα και κυρίως την αλήθεια,στο όνομα της αυτοεπιβεβαίωσης,κάποιοι δίνουν την εντύπωση ότι το ορθό και το λάθος το ορίζουν οι κομματικές πλειοψηφίες ή οι δυναμικές μειοψηφίες.Ισχυρίζονται ότι τίποτα δεν υφίσταται από μόνο του ,χωρίς δηλαδή την έγκριση του Ιερατείου που ‘κρατάει κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα’
Πρέπει να συνεννοηθούμε,και κυρίως να το κατανοήσουν οι ενλόγω διακηρυχτές ‘της αιώνιας πάλης του δικού τους Καλού[sic] με τους Κακούς άλλους’:
-δεν υπάρχει ούτε ζύγι,ούτε application στη στάθμιση της Δημοκρατίας ως αξίας
-ελευθερία του φόβου δεν νοείται,όποιος κι αν τον προκαλεί
-αρμοί υπόγειας εξουσίας εντοπίζονται σε όλο το πολιτικό φάσμα,από τη μία άκρη ως την άλλη
Η χώρα στη δύσκολη περίοδο που διέρχεται έχει ανάγκη από συνεχή δημοκρατική νομιμοποίηση της διακυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος,καθώς και διαρκή κοινωνική συναίνεση σε κάθε απόφαση,κάθε στιγμή,για κάθε θέμα.Πρέπει να ενισχυθούν οι δομές και λειτουργίες του Κράτους δικαίου και να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα όλων των πολιτών[ιδίως των ευάλωτων και των ευπαθών].Η πάντοτε διαφανής και λογοδοτούσα άσκηση των συνταγματικά κατοχυρωμένων εξουσιών πρέπει να συντελείται μέσα σε κλίμα νηφαλιότητας και ήπιας διαχείρισης των ‘αποκλίσεων’,χωρίς καταχρήσεις και υπερβάσεις.
Κατά συνέπεια ας αφήσουμε
‘’τα λόγια τα μικρομέγαλα’’ κι ας καθίσουμε ήρεμα και απλά στα θρανία της Δημοκρατίας μήπως και δια-σώσουμε ,αν όχι την ψυχή της,τουλάχιστον την ειρηνική της προοπτική[άνευ πηληκίων και πηλίκων].
ΥΓ.Η υπεράσπιση των αξιών και της λογικής του Δικαίου,ως συστήματος κανόνων και αρχών,δεν συνιστά φορμαλιστικό θετικισμό ή ιδεολογικό αναχρονισμό.Πρόκειται για μία αναγκαία θωράκιση του Δικαίου απέναντι στις έξωθεν ‘πολιτικές παρεμβάσεις’ ,οι οποίες επιχειρούν να καταστήσουν τη Δικαιοσύνη ένα ‘περιθωριοποιημένο φαινόμενο’που απλώς επιμετράει πιθανότητες ποινικής απαξίας συγκεκριμένων ενόχων.Το έχω ξαναγράψει:Κράτος δικαίου δεν είναι το Κράτος οποιουδήποτε δικαίου.Γι’αυτό ας φυλάξουμε ως κόρην δημοκρατικού οφθαλμού τη νομιμότητα και ας μην παρασυρθούμε από τις πάσης φύσεως και παντός συμφέροντος σκοπιμότητες.
ΥΓ.’’Από μικροί παίζαμε κρυφτό
Ακόμα ψάχνουν να μας βρουν
στους δρόμους οι περαστικοί’’[Θ.Βοριάς,Νυχτερινές επιπλοκές]
