(Μιχάλης Κατσαρός, "Υστερόγραφο", 1953)
30η μέρα καραντίνας.... έξω από το παράθυρο..
η πόλη βροχερή, άδεια, μελαγχολική, τοπίο στην ομίχλη. Ομίχλη όμως και μέσα στο μυαλό, στην ψυχή.... μπερδεμένες σκέψεις, ανασφάλειες, αναθεωρήσεις, φόβοι, επίπονες ελλείψεις μιας αγκαλιάς, ενός φιλιού, μιας κουβέντας με ανθρώπους αγαπημένους - κλεισμενους κι αυτούς λόγω καραντίνας στο δικό τους "κελί". Και μετά... η σκέψη ότι σε 20 μέρες είναι Χριστούγεννα, η αγαπημένη γιορτή του χρόνου, παγωμένη και μοναχική κι αυτή φέτος, χωρις χωρίς καφέ με τους φίλους, χωρίς ατέλειωτες συζητήσεις μ' ένα ποτήρι κρασί στο χέρι και μουσική και γέλια και πειράγματα σ' ένα στολισμένο μπαρ ή εστιατόριο.Ίσως να μας επιτρέψουν να μαζευτούμε στο σπίτι, ποιος ξέρει?
Μελαγχολία και ερημιά ο κοινός παρονομαστής για όλους μας, πρώτη φορά αυτόν τον περίεργο Δεκέμβριο... Κι εμείς να ψάχνουμε μέσα μας τα χρόνια που περάσαμε με αγάπη, ζεστασιά και χαρά, για να πάρουμε δύναμη απ' αυτά και ν' αντέξουμε, για να μη μπει και το μυαλό μας σε καραντίνα, γιατί τότε τη "βάψαμε"... "Πρέπει ν' αντισταθούμε σ' όλο αυτό το πρωτοφανές που ζούμε" , μου έλεγε τις προάλλες μια συνάδελφος, "θα χάσουμε το μυαλό μας"!!! Ναι... πρέπει ν'αντισταθούμε... σε πολλά πράγματα... στους τρομαγμενους εαυτούς μας, στο φόβο του εμβολίου και του άγνωστου γενικότερα, στις δαιδαλώδεις διαδρομές του νου μας, στις ανόητες ενοχές μας, στις θεωρίες συνωμοσίας, στον πρόσκαιρο καθησυχασμο των αντικαταθληπτικων, στα υπερβολικά "ξύδια" που αντί να μας "ανεβάζουν", μας κάνουν να νιώθουμε ακόμη χειρότερα... Ν' αντισταθούμε στα αλυσιδωτά messages με κρύα ανέκδοτα ή με ιστορίες συνωμοσίας, στα διαφημιστικά banners που μας προτρεπουν στην υπερκαταναλωση για εκτόνωση, στις δήθεν black Fridays, στην κατευθυνομενη και πληρωμένη δημοσιογραφια, στα reality τηλεσκουπιδια, στους διαγωνισμούς για ταλέντα - αυριανές βίζιτες, στους νεκροθάφτες ονείρων, στους απαιδευτους τηλεοπτικούς ψυχαναλυτες, στους δεσπότες που μας προτρεπουν να κοινωνησουμε γιατί δεν "κολλάει από τη θεία μετάληψη" και μετά πεθαίνουν μόνοι σε μια εντατική διερωτωμενοι πού είναι ο Θεός να τους σώσει, στους πεφωτισμενους "εθνοσωτηρες", στα λαϊκά είδωλα, στους δήθεν διανοούμενους, στους σταρ και τη μιζερια τους, στους λαϊκιστες, στους φασίστες, στους δήθεν δημοκράτες, στα ψώνια και στους δήθεν κάθε λογής, στις ύποπτες φιλανθρωπίες, στην εκμετάλλευση των παιδιών, στην ψεύτικη αθωότητα, στις "εκ των έσω αποκλειστικες πληροφορίες", στα μεγάλα λόγια, σε όλα όσα μας φαίνονται λίγα ή παρα πολλά...
Ν' αντισταθούμε ακόμη στην τσιγγουνια κάθε είδους, στην κακομοιριά, στην κακοήθεια, στην αναλγησία. Να μηδενισουμε και ν' αναθεωρησουμε τα μέχρι σήμερα πρότυπά μας και το mondus vivendi μας και να δούμε όλη αυτή την κρίση, σαν ευκαιρία για μια νέα αρχή. Και κυρίως να μην παραιτηθουμε, γιατί η παραίτηση θα ισούται πλέον με θάνατο...
