του Θάνου Καμήλαλη
Για τους λάτρεις της στατιστικής, μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, δύο δικηγόροι της Πολιτικής Αγωγής έχουν παραμείνει κρατούμενοι περισσότερες ώρες από τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής Χρήστο Παππά.
Χθες επίσης, πραγματοποιήθηκαν 9.214 μοριακά τεστ κορονοϊού, ούτε τα διπλάσια από τους χιλιάδες αστυνομικούς που βρέθηκαν στους δρόμους της Αθήνας. Έρευνες πάντως του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη αποδεικνύουν τον κίνδυνο για τη δημόσια Υγεία, όταν μνημεία δολοφονημένου από αστυνομικό 15χρονου έρχεται σε επαφή με λουλούδια, αλλά και τον κίνδυνο που νιώθει ένας άνδρας των ΜΑΤ, όταν έρχεται σε επαφή με μία ανθοδέσμη. Πέρα από όλη αυτήν την ειρωνεία, τραγική σίγουρα, η φετινή 6η Δεκεμβρίου ήταν η ημέρα των εξαιρετικά αρνητικών συμβολισμών, μιας δυστοπίας που επεκτείνεται σε επίπεδα πέραν ακόμα και των 100 νεκρών την ημέρα.Μία ημέρα μνήμης μίας κρατικής δολοφονίας γέμισε με συμβολισμούς. Από νωρίς το πρωί, οι αστυνομικές δυνάμεις απαγόρευσαν την πρόσβαση στο μνημείο του Αλέξη, παρεμποδίζοντας απλούς πολίτες, δημοσιογράφους φωτορεπόρτερ, ακόμα και τον γυμνασιάρχη του, κ.Γιώργο Θαλάσση. Φυσικά, σε καμία απαγόρευση, ακόμα και σε αυτήν την καταγγελόμενη ως αντισυνταγματική, δεν αναγράφεται, ότι δεν μπορεί μία ομάδα μέχρι και 3 πολιτών να βρεθεί σε έναν συγκεκριμένο χώρο, για να αφήσει ένα λουλούδι.
Το είδαμε και αυτό, με επίκληση της πανδημίας, σε ένα θέατρο του παραλόγου – δημοκρατική τραγωδία από έναν μηχανισμό καταστολής σε μόνιμο αμόκ, που κατάντησε να εισβάλλει για ακόμα μία φορά και σε πολυκατοικίες, ρίχνοντας κρότου λάμψης σε κλειστό χώρο και να πέφτει με τις μηχανές πάνω σε δημοσιογράφο. H κάθαρση αυτού του μηχανισμού πρέπει να είναι αίτημα κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενου πολίτη και προαπαιτούμενο για όποιον επιχειρήσει ξανά, να κηρύξει την «αλλαγή», όπως κι αν αυτή εκφραστεί στη συνθηματολογία. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, για τη γνωστή πλέον ομάδα των αποχαλινωμένων ενστόλων που μόνο την Προστασία του Πολίτη δεν εξυπηρετούν, όπως φυσικά καμία σχέση με τον σκοπό αυτόν δεν έχουν έχουν και οι πολιτικοί προϊσταμένοι και εντολείς τους. Συμβολικές δράσεις πάντως έγιναν δεκάδες, με τήρηση κάθε απαραίτητου μέτρου όπως φαίνεται ξανά από τα βίντεο, σε πολλές περιοχές της Αθήνας και πόλεις της χώρας. Φανερώνοντας και πάλι ότι δεν υπήρχε κανένας σοβαρός λόγος για όλη αυτήν την κατάσταση εξαίρεσης. Μόνο σκοπός.
Οι πιο ισχυροί συμβολισμοί όμως για το κακέκτυπο δημοκρατίας που δείχνουν να οραματίζονται Μητσοτάκης – Χρυσοχοϊδης – ΕΛ.ΑΣ και οπαδοί, σιωπηλοί κι αφιονισμένοι, ήρθαν με τη σύλληψη των δύο δικηγόρων της Πολιτικής Αγωγής στη Δίκη της Χρυσής Αυγής, Καμπαγιάννη και Παπαδάκη, αλλά και τη λυσσαλέα πάλη ενός ΜΑΤατζή με μία ανθοδέσμη. Έχουμε τον υγειονομικό ζόφο με την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, έχουμε και όλη αυτή την πολιτειακή μαυρίλα που εργαλειοποιεί την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» στην χώρα, πατώντας πάνω στους νεκρούς και στη δημόσια Υγεία για να επιβάλλει απαγορεύσεις χωρίς υγειονομικό λόγο, με αδιαφάνεια σχετικά με τις εισηγήσεις των ειδικών και να ικανοποιήσει αντιδημοκρατικές και αντικοινωνικές ονειρώξεις μερίδας του ακροατηρίου της, προσπαθώντας να κυριαρχήσει η σιωπή, η ομερτά. Όταν πεθαίνουν άνθρωποι εκτός ΜΕΘ, όταν οι γιατροί εκλιπαρούν καθημερινά για βοήθεια σε προσωπικό και εξοπλισμό, δεν μπορείς με τίποτα να υποστηρίξεις σοβαρά, ότι όλα αυτά γίνονται για τον κορονοϊό και μόνο.
Το φάσμα όλης αυτής της δυστοπίας είναι ευρύτατο: Από τη μιντιακή ολιγαρχία, στο γεγονός ότι οι 100 νεκροί την ημέρα και η πορεία της Ελλάδας στις τραγικές κατατάξεις της πανδημίας έχουν γίνει μία υποσημείωση στα δελτία ειδήσεων, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Από εκεί στην εισαγγελική έρευνα κατά τριών πολιτικών αρχηγών, στο ξύλο την ημέρα του Πολυτεχνείου, στην οικογένεια που κατέληξε ομαδικά στο νοσοκομείο στα Σεπόλια, στην αδιαφάνεια στα στοιχεία του ΕΟΔΥ και στο πώς ακολουθήθηκαν οι επιστημονικές εισηγήσεις, στις εγκληματικές αμέλειες που επιχειρείται να καλυφθούν από την επίκληση στην «ατομική ευθύνη«, στον ορυμαγδό των νομοσχεδίων και διατάξεων που περνάνε, κατατίθενται και σχεδιάζονται σχεδόν καθημερινά, την ώρα που πολίτες στερούνται στοιχειώδη συνταγματικά δικαιώματα. Από τα συνεχή «αποφασίζομεν και διατάζομεν», με απαγορεύσεις αντισυνταγματικές η, έστω, συνταγματικά ακραία ξεχειλωμένες, στην κατασυκοφάντηση, διαπόμπευση και καρατόμηση της «ενοχλητικής» για τη Νέα Δημοκρατία, Εισαγγελέα Διαφθοράς, Ελένης Τουλουπάκη, που ολοκληρώθηκε την Πέμπτη. Από τους γιατρούς που στοχοποιούνται και συκοφαντούνται ως ψεύτες και πολιτικά υποκινούμενοι, στην εξυπηρέτηση κάθε λογής ιδιωτικών συμφερόντων στη Υγεία, ακόμα και τώρα, με απώτερο σκοπό την πλήρη εμπορευματοποίησή της.
Και τώρα, στο γεγονός ότι οι τύποι που «έχασαν» τον Χρήστο Παππά συνέλαβαν τον Καμπαγιάννη και τον Παπαδάκη (παρά την ξεκάθαρη επίδειξη της ιδιότητάς τους), που μαζί με μία χούφτα συναδέρφων τους έβαλαν τη Χρυσή Αυγή στη φυλακή. Πώς να μην εξηγηθεί και να μην ληφθεί αυτό «συμβολικά» ως μίας μορφής εκδίκηση, για μία συγκεκριμένη μερίδα του κόσμου; Αλλά και στην απύθμενη ασέβεια του «οργάνου της τάξης» που αποφάσισε να «δείρει» μία ανθοδέσμη, από το μνημείο ενός δολοφονημένου από συνάδερφό του.
Σήμερα λοιπόν γελάει ο υπαρχηγός των χρυσαυγιτών αμέριμνος, ο Πρωθυπουργός μπορεί να κάνει βόλτες στην Πάρνηθα ανέμελος, οι 100 νεκροί την ημέρα είναι η φρικαλέα καθημερινότητα, ενώ άνθρωποι που προάσπισαν τη δημοκρατία και έγιναν η φωνή μας βρέθηκαν στο Τμήμα, γιατί προσπάθησαν να καταθέσουν ένα λουλούδι στη μνήμη ενός δολοφονημένου από αστυνομικό 15χρονου. Μία τραγωδία σε πολλά επίπεδα, με συγκεκριμένους ανεύθυνους-υπεύθυνους και το πρόσωπο, ύφος και ήθος του ΜΑΤατζή που έκανε πλακίτσα.
Το πρόσωπο της εποχής που ζούμε, της εποχής των τεράτων για την οποία έγραφε ο Γκράμσι κι από την οποία ο νέος κόσμος, δεν ξέρω αν πασχίζει, μακάρι να πασχίσει, αλλά οφείλει να γεννηθεί.
* Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Jenny΄s world
