(Κανένας στον κόσμο, κανένας στην Ιστορία, δεν κατέκτησε την ελευθερία του, απευθυνόμενος στην ηθική των καταπιεστών του)
Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Συνεχίζονται οι κινηματικές δράσεις στις ΗΠΑ, για την ακρίβεια δεν πρόκειται να σταματήσουν, στον απόηχο …έκτακτων προεδρικών διαταγμάτων για την κατάσταση που πάει να δημιουργηθεί με την...
κυριολεκτική κατάρρευση του μεγαλύτερου αστικού κράτους στον κόσμο.
Με την ελίτ να θέλει να συνεχιστεί η ζωή, σαν να μην συμβαίνει τίποτα και τους υπόλοιπους να μαζεύουμε τα κομμάτια μας, να αναρωτιόμαστε κιόλας, γιατί πάντα υπάρχουν λεφτά για πολέμους, αλλά ποτέ για κοινωνικές παροχές.
Δεν θυμάμαι, να έχω ζήσει ποτέ μου τέτοια τεράστια απόσταση ανάμεσα στους …πάνω και τους …κάτω.
Ούτε στο reopening των σχολείων δεν υπάρχει η παραμικρή ταύτιση, ενώ η απογοήτευση αυξάνεται με εκθετικούς ρυθμούς· σαν τα κρούσματα, εμείς μάλλον θ’ ανεβαίνουμε πάλι επίπεδο, για να παρηγορούμε τους υπόλοιπους.
(Κρατάω την πόρτα ανοιχτή για καλύτερη κυκλοφορία του αέρα ή κλειστή για να προστατεύσω τους μαθητές μου από έναν ένοπλο δράστη; Μόλις μια από τις απίθανες ερωτήσεις που καλούνται να απαντήσουν οι δάσκαλοι φέτος).
Όλα αυτά με το σύστημα να έχει καταρρεύσει, το τονίζω.
Και δεδομένου ότι λύσεις μέσα σ’ αυτό (το σύστημα) δεν πρόκειται πλέον να υπάρξουν (το μόνο σίγουρο), μάλλον το μοτίβο θα είναι απλούστατο.
Αυτοί θα κάνουν πως κυβερνούν και εμείς θα κάνουμε πως τους ρίχνουμε. Μέχρι να τους ρίξουμε.
Στην δική μας πόλη, το κλίμα παραμένει τεταμένο, αλλά σαφέστατα η τελευταία βδομάδα ήταν η πιο ήσυχη από τα τέλη Μαΐου, ή συσσωρεύτηκε όλη η κούραση τώρα.
Οπότε, για να γεμίσουμε λίγο τις μπαταρίες (για την ακόμα πιο ενδιαφέρουσα συνέχεια) γεμίσαμε μια τσάντα με τα απολύτως απαραίτητα και την κάναμε, να έρθουμε πιο κοντά στη φύση, εκεί που νοιώθεις κάπως άνθρωπος ειδικά σε σχέση με τις πόλεις.
Και πάνω που …διαφύγαμε στο βουνό, σκάνε ταραχές στο Σικάγο, μετά από άλλο ένα περιστατικό με πυροβολισμό πολίτη από την αστυνομία (τραυματισμό, αλλά οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες).
Για άλλη μια φορά, στο επίκεντρο το looting. Προφανώς, γιατί το τελευταίο που θέλει ο καπιταλισμός, είναι να καταργήσει το πόπολο το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης.
Παρένθεση: μου κάνει εντύπωση που ο περισσότερος κόσμος (εντός και εκτός των ΗΠΑ δεν έχει σημασία) δεν έχει ιδέα από τον πιο απλό οικονομικό κανόνα, αυτόν της προσφοράς και της ζήτησης.
Αναρωτιούνται πολλοί, γιατί ανεβαίνουν οι τιμές (των μασκών για παράδειγμα) τώρα που έχουν ζήτηση.
Και πώς αλλιώς θα κερδοφορήσει μια επιχείρηση;
Όταν υπάρχει ζήτηση, υποθέτεις ότι με την αύξηση της τιμής θα αυξήσεις και το περιθώριο του κέρδους, αφού ότι και να γίνει, το εμπόρευμα θα πουληθεί.
Από την άλλη, ρίχνεις την τιμή όταν το προϊόν κατασκηνώνει στο ράφι.
Ο πιο απλός κανόνας μέσα στον καπιταλισμό και ακόμα να τον μάθουμε, κλείνει η παρένθεση.
Για το δε looting (εν ελληνιστί το πλιάτσικο) δεν θέλει περισσότερη ανάλυση, γιατί φοβίζει το σύστημα περισσότερο από μια διαδήλωση.
Στάση πληρωμών, πλιάτσικο και απεργία διαρκείας είναι τρεις εξαιρετικά αποτελεσματικά πρακτικές, γιατί απειλούν το… επιχειρείν, που είναι το Α και το Ω, για να μπορεί το χρήμα να κινείται.
Δεν τους φοβίζει μια διαδήλωση, όσο οργισμένη και αν είναι, όταν οι άνθρωποι πηγαίνουν μετά στη δουλειά τους.
Αν και μάλλον, δεν θα χρειάζεται να τα λέμε αυτά για πολύ καιρό.
Όλα δείχνουν να ισορροπούν σε τεντωμένο σχοινί. Τουλάχιστον εδώ.
Με εκτίμηση,
Άρης
Υ.Γ.1 Γίνεται στο μεταξύ το «Μεγάλο Πλιάτσικο» (όχι τώρα, απλά δεν σταμάτησε ούτε μέσω πανδημίας) με δεκάδες δισεκατομμυριούχους και εκατομμυριούχους να πνίγονται στο χρήμα (αφού τα χρηματιστήρια οργιάζουν) και εμείς ασχολούμαστε με λίγες σπασμένες βιτρίνες και λίγα… κλεμμένα ρούχα. Όλο το σύστημα μέσα στην κλοπή, γιατί δεν πλουτίζεις πουλώντας …ηθική, αλλά «μαμά κοίτα, αυτός ο νέος κλέβει μια τυρόπιτα». Καλά σε λίγο θα γίνει «μαμά πετάξου λίγο απέναντι, να μου φέρεις μια τυρόπιτα …το πιστόλι σου ξέχασες».
Υ.Γ.2 Όλα καλά στον πλανήτη των ανθρώπων. Παραιτήθηκε η κυβέρνηση στο Λίβανο, στη Λευκορωσία το κλίμα επίσης τεταμένο, γενικά δεν πρέπει να υπάρχει χώρα που δεν θα έχει πολιτική αστάθεια τους επόμενους λίγους μήνες. Διακοσμητικές οι κυβερνήσεις. Αλλά μην ανησυχείτε, η «δημοκρατία» τους δεν έχει αδιέξοδα. Εκτός όταν έχει. Αχ, τι ασφάλεια να έχεις ηγέτες. Αλλά μην τους βλέπετε, που πηδάνε σαν τα ποντίκια από το πλοίο και δεν σας λένε τίποτα, όλα θα πάνε καλά. Για την δε Ελλάδα, εικόνα δεν έχω, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί οι Έλληνες κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, ότι δεν έχουν νοσοκομεία. Δεν είναι ο ιός. Λίγο να σκιστείς στο γόνατο και καλύτερα να το κάνεις μάκια να περάσει. Και ένα τάμα, καλού κακού, γιατί αν μολυνθεί έχετε γεια βρυσούλες. Δεν το πάω μακριά, αν περάσετε έναν μήνα α λα ΗΠΑ, το δημογραφικό και τα ελληνοτουρκικά θα λυθούν μια για πάντα. Δεν ξέρω τι περίμεναν οι Έλληνες να αλλάξει (βασικά ξέρω, ότι σε μεγάλο βαθμό επέλεξαν την οικονομία) πέρσι, φέτος και τα τελευταία 10 (μην πούμε 200) χρόνια, αλλά δεν θέλουν ακόμα να το παραδεχθούν. Σε λάθος άλογο ποντάρατε. Και δεν θα έπρεπε να κάνει σε κανέναν εντύπωση, που οι καταστροφές επαναλαμβάνονται. Έγινε κάτι, άλλαξε κάτι για να σπάσει ο κύκλος; Και μέσα σ’ όλα πέφτουν από τα σύννεφα, γιατί οι σημερινοί σωτήρες αποδεικνύονται «μια από τα ίδια» και τα λάθη διαδέχονται το ένα το άλλο; Από που και ως που σας κάνει εντύπωση; Δεν έγινε ποτέ μια σοβαρή συζήτηση στην Ελλάδα, όπου οι πολίτες θα κάτσουν να συζητήσουν, αντί να τ’ αναθέτουν, για τα καθημερινά τους προβλήματα. Και όχι μόνο δεν έγινε, αλλά δεν μπορεί και να γίνει, αφού σχεδόν αποτελεί… ταμπού, να μιλάς για οτιδήποτε άλλο εκτός από τις κυβερνητικές ευθύνες, που φυσικά και υπάρχουν γιατί hello, μας κυβερνά παγκοσμίως μια ελίτ, που μας έχει όλους χεσμένους, είτε αρρωσταίνουμε, είτε πνιγόμαστε, είτε καιγόμαστε, είτε σκάνε δίπλα μας βόμβες. Αρκεί να πηγαίνουμε στη δουλειά κάθε μέρα.
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
