Του Γιάννη Πανούση
Ένας πολιτικός είναι παίκτης μπιλιάρδου
Αλλοίμονό του,αν βλέπει μόνο την μπίλια
που θα χτυπήσει με τη στέκα του
Αν δεν μπορεί να δει το επόμενο
τρελλό παιχνίδι με τις μπίλιες...
Αργύρης Μαρνέρος, Ecce homo -Ιχνηλασία
Δεν ενδιαφέρομαι να μπω στον διά-λογο κωφών...
και τυφλών ανάμεσα στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, στα κόμματα και στους πάσης φύσεως και σκοπού "δικαιωματίες" ως προς τα μέτρα διαχείρισης της εγκληματικότητας στη χώρα μας. Ό,τι είχα να πω νομίζω ότι το είπα όταν έπρεπε και με το θεσμικό τρόπο που άρμοζε. Τα υπόλοιπα είναι "παιχνιδίσματα" ομάδων που ενώ μοιάζουν αντι-μαχόμενες, συχνά-πυκνά έχουν κοινά υπόγεια συμφέροντα.
Θα περιοριστώ συνεπώς στην επανάληψη πάγιων απόψεών μου ως προς τα συναφή ζητήματα.
H δημόσια ασφάλεια αποτελεί ένα κοινό αγαθό συνυφασμένο με την κοινωνική αλληλεγγύη και την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών και σε κάθε περίπτωση αναπόσπαστο μέρος του τρίπτυχου "Ελευθερία - Δικαιοσύνη - Ασφάλεια" (του οποίου ένα και μόνο στοιχείο να υποχωρήσει είναι βέβαιη η συνολική κατάρρευση).
Αυτό το τρίπτυχο καλούνται να υπηρετήσουν ως αρμόδιοι πολιτειακοί φορείς τα υπουργεία Δημόσιας Τάξης & Δικαιοσύνης.
Στο επίπεδο των δομικών και διαρθρωτικών αλλαγών (αλλά και των ενυπαρχόντων συμβολισμών) θα πρότεινα το υπουργείο Δημόσιας Τάξης να συγχωνευόταν με το υπουργείο Δικαιοσύνης υπό το νέο τίτλο: Υπουργείο Δικαιοσύνης, Δημόσιας Ασφάλειας & Προστασίας των Ελευθεριών, να ιδρυθεί (επιτέλους) το τετράκις εξαγγελθέν Ινστιτούτο Αντεγκληματικής Πολιτικής (ώστε να παρέχονται αξιόπιστα ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία για την εγκληματικότητα), να συγκροτηθεί ένα Κεντρικό Συμβούλιο Πολιτικής για την Αστυνόμευση (στο οποίο θα συμμετέχουν εκπρόσωποι των Κομμάτων, ο Συνήγορος του Πολίτη, ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κ.α.) και να μετονομαστεί η ΕΥΠ σε Υπηρεσία Προστασίας Ελληνικής Δημοκρατίας (με διαφοροποίηση σε ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας).
Στο θεσμικό επίπεδο επείγει ο εκσυγχρονισμός και η αναβάθμιση της εκπαίδευσης / επιμόρφωσης των αστυνομικών (χωρίς αγκυλώσεις και συμπλέγματα), η σύνταξη κώδικα καλής συμπεριφοράς και δεοντολογίας αστυνομικών χωρίς στερεότυπα και εξουσιαστικά σύνδρομα και η βελτίωση του status τους (συνταξιοδοτικό, ασφαλιστικό κ.λπ.).
Κρίσιμες παράμετροι είναι επίσης η (πολιτική) υποστήριξη των Τοπικών Συμβουλίων Πρόληψης της Παραβατικότητας, η ενίσχυση του Αστυνομικού της Γειτονιάς και γενικότερα η ενθάρρυνση όλων των μέτρων πρόληψης. Στο ίδιο πλαίσιο θα έθετα και τη θέσπιση κινήτρων για είσοδο στο Σώμα περισσότερων γυναικών, Τσιγγάνων, Πομάκων, Ελληνο-ποντίων κ.ο.κ. Κρίσιμο επίσης θέμα αποτελεί η αξιοποίηση των έμπειρων αποστράτων αστυνομικών σε ζητήματα σχεδιασμού και προγραμματισμού.
Τέλος, στο επικοινωνιακό επίπεδο κρίνω χρήσιμη την ίδρυση Μουσείου Εγκλήματος και Αστυνομίας, τη δημιουργία Ραδιοφωνικού Σταθμού "Μπλε φίλοι" και την επινόηση Μασκότ - συμβόλου της Αστυνομίας. Ένα ειδικό πρόγραμμα Open Day, όπου οι πολίτες θα μπορούν ελεύθερα να επισκέπτονται αστυνομικά τμήματα και να συζητούν με τους εργαζομένους σ' αυτά, θα βοηθούσε στην άρση των προκαταλήψεων. Γνωρίζω ότι η ανασφάλεια συνιστά μια βραδυφλεγή βόμβα για την κοινωνική μας ζωή αλλά και για την ίδια τη Δημοκρατία, αλλά για να την εξουδετερώσουμε δεν αρκούν οι δηλώσεις περί μεταρρυθμίσεων. Χρειάζονται τομές και ανθρώπους που δεν θα φοβηθούνε να τις εφαρμόσουν.
Η συμφιλίωση της Αστυνομίας με την κοινωνία, η αμοιβαία εμπιστοσύνη και η τήρηση των κανόνων της Δημοκρατίας συνιστά το πρωτεύον στοίχημα για την ασφάλεια όλων των πολιτών και όχι η "δικαίωση" των ένθεν/κακείθεν ιδεολογημάτων περί Τάξης και Αταξίας...
* Ο κ. Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη
