Για την πολιτική διαφήμιση του ΣΥΡΙΖΑ, την κυβέρνηση, τους δημοσιογράφους, την ΕΣΗΕΑ και όλα τα άλλα

Γιάννης Νικολόπουλος 

Αν η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είχε κάνει όργια στις τηλεοπτικές άδειες και δεν είχε χαρακτηριστικά δείγματα....


«δημοσιογράφων»-πολιτικών στις γραμμές της, θα εδικαιούτο διά να ομιλεί.

«Δεν δι­καιού­σθε διά να ομι­λεί­τε». Με τη γε­νι­κή επι­στρά­τευ­ση πα­σό­κων της ελα­φρώς κα­λυ­τέ­ρας σε σχέση με όσους έχει μα­ζέ­ψει ο Μη­τσο­τά­κης, επί τα χείρω  υπο­στάθ­μης, που έχει κη­ρύ­ξει το χρυσό αγόρι της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας στην Ελ­λά­δα, ενό­ψει και του με­τα­σχη­μα­τι­σμού του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε «κάτι άλλο», η φράση είναι, φα­ντά­ζο­μαι, γνω­στή στους πα­ροι­κού­ντες την Ιε­ρου­σα­λήμ της Κου­μουν­δού­ρου. Και η πα­τρό­τη­τα της. 

Στο θέμα των ΜΜΕ, των κον­δυ­λί­ων που μοί­ρα­σε ο κυ­βερ­νη­τι­κός εκ­πρό­σω­πος, Στέ­λιος Πέ­τσας «με εντο­λή Μωυσή», της εν Ελ­λά­δι ασκου­μέ­νης δη­μο­σιο­γρα­φί­ας και ενη­με­ρώ­σε­ως, συγ­γνώ­μη, δη­λα­δή, αλλά ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν δι­καιού­ται διά να ομι­λεί και να σκη­νο­θε­τεί, με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό, αρ­πα­κολ­λα­τζή­δι­κο τρόπο, πο­λι­τι­κά δια­φη­μι­στι­κά σποτ, τάχα και δήθεν για να πλή­ξει την κυ­βέρ­νη­ση ή τα φι­λι­κά της ΜΜΕ– αλή­θεια, το σποτ πόσο κό­στι­σε και ποιος το πλή­ρω­σε; Και αλή­θεια και ΜΜΕ, τα οποία, με χέρια και με πόδια, «στη­ρί­ζουν ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ», δεν έγλει­ψαν κοκ­κα­λά­κι από τα λεφτά που σκόρ­πι­σε ο Μη­τσο­τά­κης, διά χει­ρός Πέτσα; Εκτός από τον γνω­στό, η ελ­λη­νι­κή με­τά­φρα­ση του τουρ­κο­γε­νούς επι­θέ­του του, «κη­που­ρό» μιας συ­γκε­κρι­μέ­νης σχο­λής «δη­μο­σιο­γρα­φί­ας», που υπο­βα­στά­ζει τον Τσί­πρα, λες και είναι ο Μα­ζε­στίξ στα κό­μικς του Αστε­ρίξ. 

Κα­ταρ­χάς, το σποτ είναι «μισό» και ανα­λη­θές - τα κον­δύ­λια Πέτσα για την εκ­στρα­τεία του «Μέ­νου­με Σπίτι», «Μέ­νου­με Ασφα­λείς» και εντέ­λει «Μέ­νου­με Μα­ξί­μου» ή και «Μέ­νου­με και Πλη­ρώ­νου­με σαν Μα­λά­κες (όλοι οι υπό­λοι­ποι)», δεν δό­θη­καν απευ­θεί­ας σε δη­μο­σιο­γρά­φους ερ­γα­ζο­μέ­νους στα ΜΜΕ. 

Δό­θη­καν σε επι­χει­ρη­μα­τί­ες (και δη­μο­σιο­γρά­φους…) των ΜΜΕ. Ή, του­λά­χι­στον, σε όσους εμ­φα­νί­ζο­νται ως τέ­τοιοι. 

Τους ίδιους, πά­νω-κά­τω, επι­χει­ρη­μα­τί­ες με τους οποί­ους ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ήθελε να έχει εκλε­κτι­κές σχέ­σεις και να χτί­σει στέ­ρε­ες γέ­φυ­ρες, όσο ήταν στην κυ­βέρ­νη­ση. Ει­δι­κά με εκεί­νους, στους οποί­ους έδωσε (ή, έδωσε στο πε­ρί­που) με τον γνω­στό τρόπο, τη­λε­ο­πτι­κές άδειες. Γιατί στο σποτ δεν πρω­τα­γω­νι­στεί η κα­ρι­κα­τού­ρα ενός επι­χει­ρη­μα­τία και ιδιο­κτή­τη ΜΜΕ; Από εκεί­νους που κατά ομο­λο­γία τους, είχαν βοη­θή­σει και την κυ­βέρ­νη­ση των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ-προ­θύ­μων «ποι­κι­λο­τρό­πως»; 

Εν συ­νε­χεία, το σποτ δεν χτυπά γε­νι­κά τους δη­μο­σιο­γρά­φους (ή, «δη­μο­σιο­γρά­φους») – χτυπά συ­γκε­κρι­μέ­νες δη­μο­σιο­γρά­φους. 

Γυ­ναί­κες. Ξαν­θιές. Όχι και τόσο έξυ­πνες, όπως φαί­νε­ται στο σε­νά­ριο της (αντι)πο­λι­τι­κής δια­φή­μι­σης. Γυ­ναί­κες με στενή, συγ­γε­νι­κή σχέση μέσα στο πρω­θυ­πουρ­γι­κό πε­ρι­βάλ­λον. Και το δη­μαρ­χείο της Αθή­νας. Θέ­λε­τε να το κά­νου­με φω­το­γρα­φία; Κα­τα­λα­βαι­νό­μα­στε. Από αυτή τη σκο­πιά, ανα­ρω­τιέ­ται κα­νείς, μέσα σε όλα, αν το σποτ είναι και σε­ξι­στι­κό. Τι έχει να πει επ’ αυτού, το πάλαι ποτέ λα­λί­στα­το τμήμα ισό­τη­τας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ; Και οι εκεί βου­λευ­τί­νες και πο­λι­τεύ­τριες του; Γιατί επε­λέ­γη ως πρω­τα­γω­νί­στρια του σποτ, γυ­ναί­κα ηθο­ποιός, να πα­ρι­στά­νει την κα­ρι­κα­τού­ρα γνω­στής τη­λε­πα­ρου­σιά­στριας με εξί­σου γνω­στές επι­δό­σεις στην πα­ρου­σί­α­ση των κυ­βερ­νη­τι­κών θέ­σε­ων; Και μόνο αυτών; Γιατί δεν επε­λέ­γη κα­ρι­κα­τού­ρα αν­δρός δη­μο­σιο­γρά­φου με αντί­στοι­χες υψη­λές επι­δό­σεις πα­λαιό­θεν,  στην ανά­γνω­ση των νε­ο­δη­μο­κρα­τι­κών θέ­σε­ων και την προ­βο­λή των δε­ξιών από­ψε­ων και αντι­λή­ψε­ων στην Ελ­λά­δα; 

Η ΕΣΗΕΑ ανέ­βη­κε στα κε­ρα­μί­δια για τον «δια­συρ­μό του δη­μο­σιο­γρα­φι­κού κό­σμου» από το σποτ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. 

Το τα­μείο/σω­μα­τείο/συ­ντε­χνία δεν θί­γε­ται από τα συ­στη­μα­τι­κά fake news, δεν θυ­μώ­νει για τις συν­θή­κες-γα­λέ­ρας στα ΜΜΕ, δεν δια­μαρ­τύ­ρε­ται για τον εξευ­τε­λι­σμό του λει­τουρ­γή­μα­τος, δεν ξι­φουλ­κεί ενα­ντί­ον του πε­ριε­χο­μέ­νου-υπο­νό­μου σε σάιτ, εφη­με­ρί­δες και τη­λε­ο­πτι­κά κα­νά­λια, δεν εξε­γεί­ρε­ται για το ξέ­πλυ­μα βρώ­μι­κου και όχι κρα­τι­κού χρή­μα­τος, στο οποίο επι­δί­δο­νται ιδιο­κτή­τες ΜΜΕ με εφη­με­ρί­δες, σάιτ και τη­λε­ο­πτι­κούς σταθ­μούς, δεν έγρα­ψε μια λέξη κα­ταγ­γε­λί­ας για τα ανύ­παρ­κτα σάιτ μα­στρο­πών και ντα­βα­τζή­δων που πήραν δη­μό­σιο χρήμα, για να δια­φη­μί­σουν πρω­θυ­πουρ­γι­κά ψέ­μα­τα και κυ­βερ­νη­τι­κές αθλιό­τη­τες και οι ιδιο­κτή­τες τους, αυ­το­δια­φη­μί­ζο­νται ως «δη­μο­σιο­γρά­φοι», δεν έκρι­νε σκό­πι­μο να δια­γρά­ψει μέλη της, που απο­δέ­χτη­καν προ­λη­πτι­κές, κυ­βερ­νη­τι­κές λο­γο­κρι­σί­ες και ανέ­λεγ­κτες με­θο­δεύ­σεις είτε πριν είτε στη διάρ­κεια της κρί­σης του κο­ρω­νοϊ­ού, που δεν έχει τε­λειώ­σει ακόμη. Ούτε η ΕΣΗΕΑ δι­καιού­ται διά να ομι­λεί περί του θέ­μα­τος – η σήψη δεν μπο­ρεί να ελέγ­χει και να κα­ταγ­γέλ­λει τη γάγ­γραι­να. 

Ορι­σμέ­νοι σε­ση­μα­σμέ­νοι την προη­γού­με­νη δε­κα­ε­τία, για τη σκλη­ρή, ερ­γο­δο­τι­κή στάση τους, «δη­μο­σιο­γρά­φοι», εθί­γη­σαν και αυτοί από το σποτ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όπως δη­μο­σιεύ­ουν οι ίδιοι, στα σό­σιαλ μί­ντια τους. Ούτε αυτοί δι­καιού­νται διά να ομι­λούν. Συν­δι­κα­λι­στές της ερ­γα­τι­κής αρι­στο­κρα­τί­ας και «δη­μο­σιο­γρά­φοι» ή αρ­χι­συ­ντά­κτες των ρε­τι­ρέ, που σε γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις της ΕΣΗΕΑ, το 2014, κραύ­γα­ζαν το αμί­μη­το «Το σω­μα­τείο δεν θα κάνει πια απερ­γί­ες και συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις. Το σω­μα­τείο θα πρέ­πει να φέρει λεφτά στο συμ­βού­λιο!», δεν έχουν δι­καί­ω­μα στην ευ­θι­ξία και την επαγ­γελ­μα­τι­κή και προ­σω­πι­κή υπό­λη­ψη - ποια λεφτά; Από πού; Από ποιες πηγές; Την ΕΕ; Τους ερ­γο­δό­τες; Διά­φο­ρες «άδη­λες» προ­ε­λεύ­σεις; Χ. Α. τα αρ­χι­κά ονό­μα­τος/επι­θέ­του του εν λόγω δε­ξιού και ερ­γο­δο­τι­κού «συν­δι­κα­λι­στή», με… ευ­δό­κι­μη θη­τεία και στα πει­θαρ­χι­κά συμ­βού­λια της Ένω­σης. 

Αντί­στοι­χα, «δη­μο­σιο­γρά­φοι» που συ­νερ­γού­σαν στις απο­λύ­σεις, τις μαύ­ρες λί­στες, τις πε­ρι­κο­πές και τις ατο­μι­κές συμ­βά­σεις, όντας ερ­γο­δο­τι­κό­τε­ροι των ερ­γο­δο­τι­κών και των αφε­ντι­κών τους, στα «μα­γα­ζιά» της μνη­μο­νια­κής δε­κα­ε­τί­ας που πέ­ρα­σε, αλλά δεν τε­λεί­ω­σε, δεν δι­καιού­νται διά να ομι­λούν για το σποτ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ει­δι­κά όσοι και όσες είχαν και εκλε­κτι­κές ή συγ­γε­νι­κές σχέ­σεις με αμαρ­τω­λά τα­μεία ή γρα­φεία Τύπου, πχ σε διά­φο­ρα υπουρ­γεία Υγεί­ας, Παι­δεί­ας, ΚΕ­ΕΛ­ΠΝΟ, ΔΕΚΟ κτλ. 

«Δη­μο­σιο­γρά­φοι» που χει­ρο­κρό­τη­σαν και επι­δο­κί­μα­σαν το μα­κε­λειό των απο­λύ­σε­ων «για να πά­ρου­με ένα πε­ντα­κο­σά­ρι­κο (σ.σ. ευρώ) πα­ρα­πά­νω» (από τα αφε­ντι­κά; Ή και όχι μόνο;) δεν δι­καιού­νται διά να ομι­λούν για το σποτ της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης. 

«Δη­μο­σιο­γρά­φοι» που έπαιρ­ναν ει­δή­σεις στο μα­ξι­λά­ρι τους, για να εκλε­γούν μετά, ευ­ρω­βου­λευ­τές και ευ­ρω­βου­λευ­τί­νες της ΝΔ, και «δη­μο­σιο­γρά­φοι» που πα­ρα­δέ­χο­νταν ότι είχαν πάρει εντο­λές από τις τρά­πε­ζες, για να μην ανα­λύ­σουν πως το ελ­λη­νι­κό χρέος το 2010 και εντεύ­θεν, δεν ήταν βιώ­σι­μο, δεν δι­καιού­νται διά να ομι­λούν για το σποτ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. 

Αυτοί έγρα­φαν και γρά­φουν, δη­μο­σί­ευαν και δη­μο­σιεύ­ουν «καθ’ υπα­γό­ρευ­σιν», όπως πα­ρα­δε­χό­ταν ήδη από τη δε­κα­ε­τία του 1920, και ο ιδρυ­τής της «Κα­θη­με­ρι­νής», Γε­ώρ­γιος Βλά­χος. Το ίδιο και «δη­μο­σιο­γρά­φοι» απο­λο­γη­τές της Χρυ­σής Αυγής, της Τρά­πε­ζας της Ελ­λά­δος, του ΣΕΒ, της διά­λυ­σης του κοι­νω­νι­κού κρά­τους και των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων – ξε­που­λή­μα­τος από τη ΔΕΗ έως την ΕΥΔΑΠ. Ούτε αυτοί έχουν δι­καί­ω­μα να επι­κρί­νουν το σποτ της Κου­μουν­δού­ρου. 

Για το σποτ, όμως του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κυ­ρί­ως τέ­τοιοι «δη­μο­σιο­γρά­φοι» αντέ­δρα­σαν. Για να μη θυ­μη­θού­με, όσους έχουν κάνει τα χρή­μα­τα της κρα­τι­κής δια­φή­μι­σης κατά τα προη­γού­με­να χρό­νια, σπί­τια στη Νότια Γαλ­λία ή τρα­πε­ζι­κούς λο­γα­ρια­σμούς στην Ελ­βε­τία. Όψιμα ορι­σμέ­νοι θυ­μή­θη­καν και τους ρε­πόρ­τερ, που δου­λεύ­ουν με το κομ­μά­τι, ή τα «μπλο­κά­κια» ή τους απο­λυ­μέ­νους των προη­γού­με­νων ετών – όψιμα και και­ρο­σκο­πι­κά και μι­κρο­πο­λι­τι­κά­ντι­κα. Οι ίδιοι ούτε γνω­ρί­ζουν, ούτε έχουν κα­ταγ­γεί­λει είτε το κα­θε­στώς με το κομ­μά­τι, είτε την τη­λερ­γα­σία, είτε τα «μπλο­κά­κια», είτε τις απο­λύ­σεις. Ελά­χι­στοι έχουν στη­λι­τεύ­σει, για να επι­ση­μά­νου­με την επι­και­ρό­τη­τα, και την αθλιό­τη­τα των τρα­πε­ζών να διεκ­δι­κούν τα δε­δου­λευ­μέ­να και τις απο­ζη­μιώ­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων στη χρε­ο­κο­πη­μέ­νη «Ελευ­θε­ρο­τυ­πία» (έργο… ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και των υπό­λοι­πων κομ­μά­των του μνη­μο­νια­κού τόξου και αυτό, με τις τρο­πο­ποι­ή­σεις του Πτω­χευ­τι­κού Κώ­δι­κα ως εφαρ­μο­στι­κή διά­τα­ξη στο τρίτο μνη­μό­νιο, το 2015). Κατά τα άλλα, τους φταί­ει η πο­λι­τι­κή και όχι σα­τι­ρι­κή, όπως γε­λοιω­δέ­στα­τα την υπε­ρα­σπί­στη­κε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δια­φή­μι­ση. Η αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση δεν γρά­φει σε­νά­ρια για το «Δελ­φι­νά­ριο» - προ­γραμ­μα­τί­ζει, ασκεί, δια­βου­λεύ­ε­ται και σκέ­πτε­ται και δρα πο­λι­τι­κά. Εκτός και αν έχουν ζη­λέ­ψει τη «δόξα» του Μάρ­κου του Σε­φερ­λή. 

Ταυ­τό­χρο­να, εκεί στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, οι της Κου­μουν­δού­ρου οφεί­λουν να ξε­κα­θα­ρί­σουν, αν ανά­με­σα στους δη­μο­σιο­γρά­φους που «τα παίρ­νουν» είναι και στε­λέ­χη ή φίλα προ­σκεί­με­νοι στο κόμμα τους. Βου­λευ­τές, ευ­ρω­βου­λευ­τές, αυ­ρια­νοί συ­ντο­νι­στές και διευ­θυ­ντές στον όμιλο ΜΜΕ που θέλει, λέει, να φτιά­ξει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Προ­ο­δευ­τι­κή Συμ­μα­χία… Στο κόμμα της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, δεν έχουν μάθει (μέσα σε όλα τα άλλα) να παί­ζουν το παι­χνί­δι με τις πε­ρι­στρε­φό­με­νες πόρ­τες, ανά­με­σα στην πο­λι­τι­κή και τη δη­μο­σιο­γρα­φία, σωστά και… αμε­ρι­κά­νι­κα – όπως για πα­ρά­δειγ­μα το έχει κάνει ο Τζωρτζ Στε­φα­νό­που­λος. 

Αυτοί τη στιγ­μή έχουν βου­λευ­τές και ευ­ρω­βου­λευ­τές που ταυ­τό­χρο­να ασκούν δη­μο­σιο­γρα­φι­κό έργο (ή, «δη­μο­σιο­γρα­φι­κό» και επι­χει­ρη­μα­τι­κό «έργο») είτε εντός είτε εκτός συ­νό­ρων ή και χωρίς σύ­νο­ρα, γε­νι­κά. Και από αυτή τη σκο­πιά, δεν δι­καιού­νται διά να ομι­λούν – η γάγ­γραι­να δεν μπο­ρεί να ελέγ­χει ή να κα­ταγ­γέλ­λει τη σήψη. 

Ο απο­δέ­λοι­πος δη­μο­σιο­γρα­φι­κός και ιδιο­κτη­σια­κός κό­σμος στα ΜΜΕ, που κατά ομο­λο­γία Πέτσα «τα έχει πάρει» από το κρά­τος και την κυ­βέρ­νη­ση, για να προ­πα­γαν­δί­σει τα διά­φο­ρα «Μέ­νου­με», χωρίς πραγ­μα­τι­κή συμ­βο­λή στην κα­τα­πο­λέ­μη­ση της παν­δη­μί­ας, όπως φαί­νε­ται από τις το­πι­κές ανα­ζω­πυ­ρώ­σεις της, ξε­σπά­θω­σε αντι­συ­ρι­ζέι­κα, αντι­τσι­πρι­κά και ορι­σμέ­νοι τα έβα­λαν και με τον Σκουρ­λέ­τη, μιας και η σωστή πο­λε­μι­κή εν Ελ­λά­δι γί­νε­ται ενα­ντί­ον προ­σώ­πων και όχι ενα­ντί­ον κα­τα­στά­σε­ων ή γε­γο­νό­των! Ούτε αυτοί δι­καιού­νται διά να ομι­λούν – τα καρ­κι­νώ­μα­τα της ελευ­θε­ρο­τυ­πί­ας και της ελευ­θε­ρο­γνω­μί­ας του στιλ «ό,τι πει το αφε­ντι­κό» ή «εν τη πα­λά­μη και ούτω βο­ή­σω­μεν», δεν μπο­ρούν να ελέγ­χουν και να κα­ταγ­γέλ­λουν τη σήψη ή τη γάγ­γραι­να. 

Το σποτ είναι πα­νά­θλιο για όλους τους προ­φα­νείς λό­γους – ο κυ­ριό­τε­ρος:  είναι ένα πα­νά­θλιο σποτ για μία πα­νά­θλια κα­τά­στα­ση και συν­θή­κη, ανά­με­σα στην εν Ελ­λά­δι κε­ντρι­κή, πο­λι­τι­κή σκηνή και την εν Ελ­λά­δι, ασκού­με­νη δη­μο­σιο­γρα­φία και ενη­με­ρω­τι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα. Το ταγκό της δια­φθο­ράς, της σα­πί­λας, των fake news «με άνω­θεν εντο­λές», στην κυ­βέρ­νη­ση και τα ΜΜΕ, ήθελε και θέλει δύο – είτε με κυ­βέρ­νη­ση ΝΔ, είτε με κυ­βέρ­νη­ση με κορμό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Εν κα­τα­κλεί­δι, οι τε­λευ­ταί­οι που μπο­ρούν να μι­λούν για τα ΜΜΕ και τον Τύπο στην Ελ­λά­δα, είναι οι του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ήταν συ­ναυ­τουρ­γοί και συ­νερ­γοί στο διαρ­κές έγκλη­μα, από τη στιγ­μή που έγι­ναν και κυ­βερ­νώ­ντες δια­χει­ρι­στές μνη­μο­νί­ου, δεν μπο­ρούν να υπο­δύ­ο­νται σή­με­ρα,  τους τι­μη­τές. Οι γάτες, τα γα­τά­κια και τα πο­ντί­κια Ιμα­λα­ΐ­ων ακόμη νια­ου­ρί­ζουν ή βρυ­χώ­νται. Και οι «κη­που­ροί» τους. 

Να δούμε, τι θα λένε ορι­σμέ­νοι, εξ αυτών, είτε στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είτε στη ΝΔ, που σή­με­ρα είτε δια­μαρ­τύ­ρο­νται είτε κα­τα­σκευά­ζουν τέ­τοια σποτ, αν κατ’ εντο­λή Βε­ρο­λί­νου, Βρυ­ξελ­λών και Ουά­σιγ­κτον ή ΣΕΒ, βρε­θούν όλοι μαζί και αντά­μα, δε­ξιοί και «αρι­στε­ροί», σε έναν με­γά­λο, κυ­βερ­νη­τι­κό συ­να­σπι­σμό μετά τις πρό­ω­ρες εκλο­γές της απλής δυ­σα­να­λο­γι­κής, που θα προ­κη­ρύ­ξει ο Μη­τσο­τά­κης, έντρο­μος μπρο­στά στην πα­ρά­τα­ση της παν­δη­μί­ας και την οι­κο­νο­μι­κή κα­τα­στρο­φή, που έρ­χε­ται με γοργά βή­μα­τα. Τότε που θα δρουν και θα κυ­βερ­νούν, αγκα­λια­σμέ­νοι και μο­νοια­σμέ­νοι, νε­ο­δη­μο­κρά­τες και συ­ρι­ζαί­οι, και οι φι­λι­κοί προς αυ­τούς, «δη­μο­σιο­γρά­φοι» της εν­σω­μά­τω­σης και της κα­μα­ρί­λας του Με­γά­ρου Μα­ξί­μου. 

Έως εκεί­νη τη στιγ­μή, πε­ρι­μέ­νου­με υπο­μο­νε­τι­κά, την ανα­κοί­νω­ση του ακρι­βούς ποσού που κάθε ΜΜΕ πήρε, από την κυ­βέρ­νη­ση και τον κυ­βερ­νη­τι­κό εκ­πρό­σω­πο, Στέ­λιο Πέτσα (και, την εσω­τε­ρι­κή «δια­νο­μή» του, αν αυτή είναι γνω­στή). Την ανα­κοί­νω­ση και τη στιγ­μή, κατά την οποία ο «αυ­το­φω­ρά­κιας» του Μωυσή από τα Lidl, δεν θα τρώει μόνο ρο­χά­λες, όπως συμ­βαί­νει σή­με­ρα, αλλά και σφα­λιά­ρες στον φρε­σκο­κου­ρε­μέ­νο σβέρ­κο του – και από τα φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κά ΜΜΕ και από τους «καρ­χα­ρί­ες» ιδιο­κτή­τες τους, που έχουν ήδη λυσ­σά­ξει για την ανι­σο­κα­τα­νο­μή (ήθε­λαν όλη την πίτα, δική τους). Και πρώτη από όλες τις συ­μπο­λι­τευό­με­νες εφη­με­ρί­δες, η «Κα­θη­με­ρι­νή» ξα­να­χτύ­πη­σε στο κύριο άρθρο της, και αυτήν την Κυ­ρια­κή, κά­νο­ντας λόγο για φουρ­τού­νες στα ρηχά, δη­λα­δή στην… πι­σί­να των 20.000.000 ευρώ. Τα όρ­γα­να για το κε­φά­λι του Πέτσα και κατ΄επέ­κτα­ση του Μη­τσο­τά­κη, συ­νε­χί­ζουν… 


ΠΗΓΗ: rproject.gr