Νίκος Ξυδάκης
Για να μαθαίνεις τι συμβαίνει στην Ελλάδα, πρέπει να διαβάζεις ξένο τύπο (αυτό το μάθαμε στη διάρκεια της κρίσης μετά το 2010).
Το σοκ της πανδημίας...
προεκτείνει αυτή την εμπειρία: Για να είσαι σοβαρός αριστερός σήμερα στην Ελλάδα, πρέπει πάλι να διαβάζεις ξένο τύπο και να παρακολουθείς τους σοβαρούς συντηρητικούς (που δεν είναι πια τόσο συντηρητικοί). Διότι είναι ίσως πιο τολμηροί από την αριστερά, κατά την ανάγνωσή τους της παγκόσμιας κρίσης, που δεν είναι μόνο υγειονομική, αλλά και οικονομική και πολιτική και κοινωνική. Διαβάζουν το παρόν και ακούνε τα πλησιάζοντα, χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς φόβο.
Είναι εντυπωσιακή η μεταστροφή του πολιτικού λόγου στη διεθνή σκηνή: γνωστοί συντηρητικοί πολιτικοί, think tanks, μετριοπαθείς ή και συντηρητικές εφημερίδες κηρύττουν τον κεϋνσιανισμό, την επιστροφή στο κράτος πρόνοιας, τον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία, την αναδιανομή πλούτου, υποστηρίζουν τις δημόσιες πολιτικές κατά της επισφαλούς εργασίας. Είναι σοσιαλμανείς, λαϊκιστές;
Δεν είναι θιασώτες του σοσιαλισμού όλοι αυτοί, αλλά αντιλαμβάνονται οπωσδήποτε, ότι η εποχή της απληστίας, του κυνισμού και της χρηματοπιστωτικής φρενίτιδας τελειώνει· μια εποχή τελειώνει με γδούπο και λυγμό, με πολύ πιο δραματικό τρόπο από την αλλαγή του 1989-90 ή την κρίση του 2008.
Τα ύστερα του κόσμου, όπως τον ξέραμε. Το λέει ο Χένρυ Κίσινγκερ, εκ των διαμορφωτών του κόσμου του Ψυχρού Πολέμου (όχι φυσικά κάποιος από τους ντόπιους επαρχιώτες του γιαλατζί πλιατσικο-φιλελευθερισμού).
Το τέλος της νεοφιλελεύθερης μονοδοξίας;
Η πανδημία σημαίνει το τέλος της νεοφιλελεύθερης μονοδοξίας και την ανάγκη σύναψης νέου κοινωνικού συμβολαίου; Κάτι τέτοιο υποστηρίζουν οι Financial Times, στο editorial της κραταιάς εφημερίδας, γραμμένο ή τουλάχιστον εγκεκριμένο από την διευθύντρια, τη Λιβανέζα Ρούλα Καλάφ, η οποία διαδέχθηκε τον, γνωστό στην Ελλάδα, Λάϊονελ Μπάρμπερ, τον περασμένο Νοέμβριο.
Οι FT επισημαίνουν καταρχάς, ότι στην κρίση δεν είμαστε «όλοι μαζί»· κάποιοι είναι χειρότερα από άλλους. Πόσο διαφορετική θέαση από τους εγχώριους τηλεμαϊντανούς, που κηρύττουν ακόμη με μοχθηρία «όλοι μαζί τα φάγαμε»! Οι λαϊκιστές FT το βλέπουν αλλιώς: «Παρά τις εμψυχωτικές εκκλήσεις για εθνική κινητοποίηση, στην πραγματικότητα δεν είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτό. Τα οικονομικά lockdown έχουν μεγαλύτερο κόστος σε αυτούς που είναι σε χειρότερη θέση. [...] Ακόμα χειρότερα, αυτοί με χαμηλής αμοιβής θέσεις εργασίας, που ακόμα έχουν απασχόληση, ρισκάρουν συχνά τις ζωές τους, ως βοηθητικό προσωπικό σε δομές υγείας, αλλά και ως εργαζόμενοι στην εφοδιαστική αλυσίδα, το ντελίβερι και την καθαριότητα».
Ναι, οι FT μιλούν για τις ανισότητες! Μιλούν για τον ελέφαντα στο δωμάτιο της νεοκαπιταλιστικής μισανθρωπίας, που δεν ανεκόπη ούτε από το κραχ της απληστίας, του 2008. Και μιλούν για την κόλαση της επισφαλούς εργασίας, τη mantra των απορρυθμιστών και των ευέλικτων και για το προβάδισμα που θα έχουν και τώρα οι μεγάλες εταιρείες στις κρατικές βοήθειες: «Χώρες που επέτρεψαν, να αναδυθεί μια άτακτη και επισφαλής αγορά εργασίας, βρίσκουν ιδιαίτερα δύσκολο να διοχετεύσουν οικονομική βοήθεια σε εργαζόμενους με τέτοια ανασφαλή απασχόληση. Εν τω μεταξύ, η τεράστια νομισματική χαλάρωση από τις κεντρικές τράπεζες θα βοηθήσει, όσους έχουν ενεργητικό μεγάλης αξίας».
Ενα αριστερό πρόγραμμα
Οι FT προτείνουν μια αδρή πολιτική πλατφόρμα, η οποία συνιστά πλήρη ανατροπή της νεοφιλεύθερης μονοδοξίας των αυτορρυθμιζόμενων αγορών και της μισανθρωπικής ιδιωτικοποίησης των πάντων: «Ριζικές μεταρρυθμίσεις (η αντιστροφή της επικρατούσας πολιτικής κατεύθυνσης των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών) θα πρέπει να μπουν στο τραπέζι. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αποδεχτούν έναν πιο ενεργό ρόλο στην οικονομία. Πρέπει να δουν τις δημόσιες υπηρεσίες ως επενδύσεις, αντί για υποχρέωση, και να βρουν τρόπους να κάνουν την αγορά εργασίας λιγότερο επισφαλή. Η αναδιανομή θα είναι πάλι στην ατζέντα. Τα προνόμια των ηλικιωμένων και των πλουσίων θα τεθούν σε αμφισβήτηση. Πολιτικές που έως πρόσφατα θεωρούνταν εκκεντρικές, όπως ένα βασικό εισόδημα και φόροι στους πλούσιους, θα πρέπει να είναι στο μείγμα».
Κρατικός παρεμβατισμός, εξασφαλισμένη εργασία, δημόσιες επενδύσεις, εγγυημένο βασικό εισόδημα! Αναδιανομή! Φόροι στους πλούσιους! Το πρόγραμμα των FT μοιάζει κάπως με το πρόγραμμα του Κόρμπιν, του Σάντερς και του ΣΥΡΙΖΑ! Δηλαδή, ότι δαιμονοποιήθηκε και χλευάστηκε τα τελευταία χρόνια, ως ανεδαφικό και λαϊκιστικό, ως αντίθετο στη φύση του ανθρώπου, από εγχώριους ελληνοπώλες, λούμπεν ολιγάρχες και τα κοινωνιοπαθή εξαπτέρυγα αυτών.
Η ιστορία χαμογελά σαρδόνια. Στις κατακόμβες διαβάζουμε FT και ακονίζουμε τη γενική διάνοια, για το μέλλον που φτάνει.
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Jenny΄s world
