Σε μια κριτική προσέγγιση της εξίσωσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων όσων αποφοιτούν από Δημόσια Πανεπιστήμια και όσων λαμβάνουν τίτλους κολλεγίων και Πανεπιστημίων του εξωτερικού, σύμφωνα με το πλαίσιο νόμου που κατατέθηκε στην βουλή και ..
αναμένεται να ψηφιστεί στις 21/1/2020, ας ρίξουμε μια ματιά σε ένα πιθανό σενάριο επόμενης μέρας, βήμα, βήμα:
Στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση:
Μια νέα μεταβλητή προκύπτει για μαθητές και εκπαιδευτικούς που αφορά στην οικονομική επιφάνεια των γονέων, ως προς το τι επαγγελματικό προσανατολισμό θα επιλέξουν τα παιδιά τους…
Έφηβοι που οι γονείς τους θα μπορούν να καλύψουν υπέρογκα ποσά σπουδών, πιθανόν και να αναρωτιούνται προς τι η εκπαίδευση του Λυκείου. Έφηβοι με γονείς που δυσκολεύονται οικονομικά, πιθανόν και να αναρωτιούνται προσθετικά προς τι η εκπαίδευση στο Λύκειο, προς τι το άγχος και ο μόχθος των Πανελληνίων και προς τι η εισαγωγή και στο Πανεπιστήμιο, σκεπτόμενοι ότι τα πτυχία των Πανεπιστημίων απαξιώνονται και στην επαγγελματική τους αποκατάσταση θα έχουν να «συναγωνιστούν» και τους απόφοιτους των κολλεγίων.
Εκπαιδευτικοί που θα έχουν πιθανόν να διαχειριστούν μια νέα, σκληρή μαγιά αντιλήψεων των εφήβων που βασίζεται στο «έχειν» ή δεν «έχειν», στην απονοηματοδότηση του μορφωτικού υλικού και τελικά σε κυνική απαξίωση του ευαίσθητου και πολυπαθούς αγαθού της εκπαιδευτικής διεργασίας.
Στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση:
Ποιο Δημόσιο Πανεπιστήμιο θα λάβει το 20% της κρατικής χρηματοδότησης με ανταγωνιστικά πλέον κριτήρια (επιδοτήσεις για ερευνητικά προγράμματα, προσέλκυση αλλοδαπών φοιτητών) που οδηγούν σε μη ανταλλαγή τεχνογνωσίας και διακοπή διαπανεπιστημιακών συνεργασιών μεταξύ των Δημοσίων Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, δηλαδή σε ακαδημαϊκή συρρίκνωση και εσωστρέφεια? Ανταγωνισμός λοιπόν πλέον μεταξύ των Πανεπιστημίων και μια πρώτη προσομοίωση στην τακτική της ιδιωτικοποιημένης εκπαίδευσης και στο κολλεγιακό πνεύμα.
Επιπρόσθετα, τα κολλέγια δεν υπόκεινται σε οποιουδήποτε είδους αξιολόγηση, όπως επιβλήθηκε στα Δημόσια Πανεπιστήμια.Αλήθεια, για ποιο λόγο άραγε δεν προηγείται η αξιολόγηση των Κολλεγίων της αξιολόγησης των Δημοσίων Πανεπιστημίων, προτού τους αναγνωριστούν εργασιακά δικαιώματα στον δημόσιο τομέα?
Οι φοιτητές επόμενο είναι να αντιδράσουν ξανά καθώς καταπατώνται εργασιακά τους δικαιώματα με παράλληλη υποβάθμιση των τίτλων σπουδών τους. Με το προς ψήφιση σχέδιο νόμου, απόφοιτοι κολλεγίων και Πανεπιστημίων της αλλοδαπής ξεκινούν να δικαιούνται να διορισθούν σε θέσεις του Δημοσίου, θέσεις οι οποίες προϋποθέτουν αναγνώριση από τον ΔΟΑΤΑΠ (δημόσιος φορέας αναγνώρισης τίτλων της αλλοδαπής), προαπαιτούμενο το οποίο στους επικείμενους διορισμούς των εκπαιδευτικών καταργείται βάσει του νέου σχεδίου νόμου της κυβέρνησης. Το άρθρο 16 του Συντάγματος ρητά αναφέρει ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά και μόνο από Δημόσια Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, κάτι το οποίο φαίνεται να καταστρατηγείται με τις νέες βλέψεις της κυβέρνησης και του υπ. Παιδείας.
Στον επαγγελματικό στίβο (αρένα πλέον) της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης:
Χιλιάδες ικανοί υποψήφιοι Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης θα οδηγηθούν άμεσα σε καθεστώς μακροχρόνιας ανεργίας. Η ψαλίδα των υποψηφίων βάσει ταξικών κριτηρίων θα μεγαλώσει, παρέχοντας αθρόα εργασιακά δικαιώματα σε ανώτατα οικονομικά στρώματα, στερώντας τα από τα μεσαία και κατώτερα. Συγκεκριμένα οι τίτλοι σπουδών τους από Δημόσια Πανεπιστήμια αποκτούν επαγγελματική ισοτιμία με τους τίτλους κολλεγίων και Πανεπιστημίων του εξωτερικού, αρχίζοντας με τους διορισμούς των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας, χωρίς απαραίτητα οι τελευταίοι να έχουν αναγνωριστεί από το Ελληνικό Κράτος και τον αρμόδιο δημόσιο φορέα Πιστοποίησης (ΔΟΑΤΑΠ).
Αλήθεια, έχει αναρωτηθεί η «άριστη και περήφανη» κ. Κεραμέως, ποια η ζήτηση της αγοράς εργασίας στον δημόσιο τομέα όσον αφορά στις Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης αιτήσεις, ώστε να δικαιολογεί την πρόσθεση και των κολλεγιακών τίτλων και των Πανεπιστημίων του εξωτερικού? Να υπάρχει άραγε κάποια καταγραφή για να έχουμε την αναλογία των προς προκήρυξη ΘΕΣΕΩΝ με το πλήθος των ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ? Ή να μπορεί άραγε και κάποιος αιτών να μας απαντήσει σχετικά για το μήκος των excel των πινάκων των υποψηφίων?
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι διάλογος της κυβέρνησης και του υπ. Παιδείας με τους εμπλεκόμενους ακαδημαϊκούς και επαγγελματικούς φορείς (Σύλλογος Διδακτικού προσωπικού της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Σύγκλητος ΕΜΠ, Διδάσκοντες Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ΔΟΕ, ΟΛΜΕ, Ο.Ι.Ε.Λ.Ε. κα), τους φοιτητές των Δημοσίων Πανεπιστημίων και τους υποψήφιους εργαζόμενους στον Δημόσιο τομέα, οι οποίοι αντιτίθενται στις αιφνιδιαστικές νομοθετικές ρυθμίσεις και στην άκρατη ιδιωτικοποίηση βασικών και δημόσιων αγαθών, είναι ανύπαρκτος. Μάλλον αποτελεί ακόμα μια κάθετη επιβολή του κυβερνητικού moto «νόμος και τάξη» προς θεσμικούς φορείς πλέον που προασπίζονται δικαιώματα και δημόσια συμφέροντα και αγαθά.
Εν κατακλείδι, η εξίσωση των εργασιακών δικαιωμάτων Δημοσίων Πανεπιστημίων και κολλεγίων, είναι το θεμέλιο για την επέκταση των ανισοτήτων και της σταδιακής δημιουργίας δύο κατηγοριών μαθητών, φοιτητών, εργαζομένων με νομοθετικές τροπολογίες που επιβάλλονται με το αίτημα του κατεπείγοντος, φθηνά προσχήματα και επικίνδυνες αντισυνταγματικές προεκτάσεις».
