Νικόλ Λειβαδάρη
Εάν η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να αποδοθεί με έναν μόνον τίτλο, αυτός θα ήταν, ότι η συναίνεση σταματά στην εκλογή της νέας Προέδρου της Δημοκρατίας και στα εθνικά θέματα (και, δη, με επιφυλακτική και κριτική στάση σε ότι αφορά το δεύτερο πεδίο).
Από εκεί και πέρα, αποτελεί κεντρική επιλογή του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης η κατακόρυφη άνοδος των τόνων στα μεγάλα θέματα της οικονομίας και της καθημερινότητας, από το φορολογικό, το ασφαλιστικό και τα εργασιακά έως το προσφυγικό και την Παιδεία. Η ερώτηση που κατέθεσε προς τον πρωθυπουργό ο Αλέξης Τσίπρας για τα εργασιακά, όπως και η ονομαστική ψηφοφορία που ζήτησε σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ για τα επίμαχα άρθρα του νομοσχεδίου για την Παιδεία (σύνδεση της χρηματοδότησης των Πανεπιστημίων με την αξιολόγηση και εξίσωση των πτυχίων των κολλεγίων με τα πτυχία των ΑΕΙ) είναι ενδεικτικά της τακτικής αυτής, η οποία θα ενταθεί το επόμενο διάστημα.
Πρόκειται για μια επιλογή που δεν προκύπτει από την γνωστή πρακτική της «αντιπολίτευσης για την αντιπολίτευση» όπως επισημαίνουν πηγές της Κουμουνδούρου, αλλά εντάσσεται στην εκτίμηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, ότι ωριμάζει ο χρόνος για την αποκάλυψη «όλων των άκυρων, παραπλανητικών και υποκριτικών υποσχέσεων της κυβέρνησης» και «των αδιεξόδων στα οποία οδηγεί η πολιτική της».
«Τίποτε καλό δεν μπορούμε να περιμένουμε από έναν πρωθυπουργό, που ζει τον ταξικά μονομερή, κοινωνικά βάρβαρο και δημοκρατικά επικίνδυνο μύθο του» ήταν η χαρακτηριστική φράση του Αλέξη Τσίπρα στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, που αποτυπώνει ακριβώς αυτή την εκτίμηση.
Στην ίδια ομιλία έδειξε και τα πεδία στα οποία θα εστιάσει την κριτική του ο ΣΥΡΙΖΑ το επόμενο διάστημα (πεδία, τα οποία θεωρείται, ότι αποτυπώνουν και αυτή την «ταξική μονομερή» πολιτική της κυβέρνησης):
«Στον προϋπολογισμό», είπε ο Αλέξης Τσίπρας «κατηγόρησα τον κ. Μητσοτάκη για προεκλογική πολιτική απάτη. Είναι θέμα χρόνου, κυρίως για τη μεσαία τάξη, να συνειδητοποιήσει, ότι οι προσδοκίες και οι ελπίδες της αποδείχτηκαν φρούδες».
«Μέχρι στιγμής», πρόσθεσε, «δε βλέπουμε ούτε ανάπτυξη στο 4%, ούτε καταιγίδα επενδύσεων, ούτε καν μπουλντόζες στο Ελληνικό δε βλέπουμε, ούτε καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, ούτε αύξηση του βασικού μισθού, ούτε κανέναν ασφαλιστικό παράδεισο για ελεύθερους επαγγελματίες.
Αντιθέτως, βλέπουμε κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, επιστροφή στην εργασιακή ζούγκλα, συρρίκνωση των αμοιβών, μαζικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα με την διακριτική συμφωνία της κυβέρνησης, βλέπουμε αυξήσεις περίπου 20% στις ασφαλιστικές εισφορές. Και κατάργηση της 13ης σύνταξης».
Τον πυρήνα αυτής της θέσης, της ταξικής κυβερνητικής μονομέρειας, διατύπωσε ο Αλέξης Τσίπρας και στο άρθρο του που δημοσιεύθηκε στο πλαίσιο του αφιερώματος «World Review» του Euro2day.gr και των «New York Times», τονίζοντας ότι η κυβέρνηση δίνει λίγα σε πολλούς και πολλά σε λίγους.
Στην Κουμουνδούρου θεωρούν, ότι η πολιτική αυτή της κυβέρνησης έχει ήδη αρχίσει να διαμορφώνει υπόβαθρο συσσώρευσης κοινωνικής δυσαρέσκειας και επισημαίνουν πως, «παρά τα αποθεωτικά ποσοστά για την κυβέρνηση, στα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων καταγράφεται ήδη η κοινωνική απογοήτευση».
Κατά τις ίδιες εκτιμήσεις του επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ η απογοήτευση αυτή θα ωριμάσει ακόμη περισσότερο τους επόμενους μήνες, ενώ το χρονικό ορόσημο που «βλέπουν» στην Κουμουνδούρου ως σημείο καμπής και έναρξης της φθοράς της κυβέρνησης, είναι το επόμενο καλοκαίρι.
Και σ’ αυτό το πλαίσιο η κατεύθυνση προς όλα τα στελέχη είναι η ταχεία κλιμάκωση της κριτικής και της ανάδειξης των πιο αδύναμων παραμέτρων της κυβερνητικής πολιτικής (μια κατεύθυνση, η οποία εδράζεται και στην διαπίστωση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, ότι ορισμένοι από τους τομεάρχες κινούνται σε ρυθμούς πιο υποτονικούς, από εκείνους που επιβάλουν τα «χαρτοφυλάκιά» τους).
