Η φράση αποδίδεται στον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκο Μητσοτάκη και δημοσιεύεται σε σχετικό ρεπορτάζ του γερμανικού περιοδικού Focus υπό τον τίτλο «Στην ανάγκη με τη βία».
Στο εκτενές ρεπορτάζ του Focus φιλοτεχνείται...
το πορτρέτο του νέου υπουργού και περιγράφονται οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει στον διογκωμένο δημόσιο τομέα.
«Τον άνθρωπο αυτόν δεν θα πρέπει να τον ζηλεύει κανείς. Την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαπραγματεύεται με την Τρόικα στον έκτο όροφο του υπουργείου του, στον δρόμο κραυγάζουν διαδηλωτές. Οι εκπρόσωποι της Τρόικα ζητούν περισσότερες περικοπές, ενώ οι διαδηλωτές αντιτίθενται ξεκάθαρα» γράφει το περιοδικό.
Στο δημοσίευμα του Focus επισημαίνεται ότι ο 46χρονος υπουργός είναι «πρώην μάνατζερ της κορυφαίας εταιρείας συμβούλων McKinsey, ο οποίος είχε ανακηρυχθεί το 2003 Global Leader for Tomorrow» και καλείται να μειώσει ως το 2016 τον διογκωμένο δημόσιο τομέα κατά 100.000 θέσεις.
Ωστόσο ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης φέρεται να δηλώνει στο περιοδικό ότι δεν πρόκειται να συναινέσει σε περισσότερες απολύσεις από εκείνες που έχουν συμφωνηθεί με τους εκπροσώπους των δανειστών. «Αν θα έπρεπε να αποφασίσει κανείς με βάση μόνο τους αριθμούς, τότε θα έπρεπε να κυβερνούν μόνο λογιστές» λέει χαρακτηριστικά.
Επίσης ο νέος υπουργός διευκρινίζει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να κρίνονται με βάση την απόδοσή τους και όχι τη συγγένειά τους με πολιτικά πρόσωπα. Σε αυτό το σημείο οι δηλώσεις του παίρνουν προσωπικό τόνο αφού όπως εξηγεί ακόμη και σε ό,τι αφορά τον ίδιο «θέλω να με συνδέει κανείς με το όνομα Κυριάκος και όχι με το επώνυμο της οικογένειάς μου», αναφέρει, όπως αναμεταδίδει το Εθνος.
Απαντώντας στο ερώτημα του γερμανικού περιοδικού Focus γιατί δέχτηκε να καθίσει στην ηλεκτρική καρέκλα του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε μια απρόσμενη απάντηση η οποία δεν έμεινε ασχολίαστη ούτε από τον γερμανό δημοσιογράφο.
«Από την πολιτική χάνω χρήματα, θέλω όμως να υπηρετήσω την πατρίδα μου» απάντησε στο ερώτημα περί ηλεκτρικής καρέκλας ο κ. Μητσοτάκης.
«Τέτοια παθιασμένα λόγια δεν είναι συνηθισμένα σε μια πολιτική τάξη που μέχρι πρότινος ήταν γνωστή μόνο για το πως η ίδια προσπαθούσε να πλουτίσει», γράφει.
