Τους παίρνουμε στα σοβαρά διότι η κατάστασή μας είναι σοβαρή. Για την κυβέρνηση λέω.
Βεβαίως, σοβαρή - με την κλινική έννοια - έκανε την κατάστασή μας η θανατηφόρος γελοιότης αυτών που μας κυβερνούν, αυτών που μας κυβέρνησαν. Ομως
αυτό πλέον «είναι ιστορία» - όχι με την έννοια που αποδίδουν στη
φράση, όταν τη χρησιμοποιούν, οι Αμερικανοί, την έννοια της λήθης, αλλά με την αντίθετη: ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
Κατά τα άλλα, πρόκειται για έναν συρφετό κλόουν. Τώρα θέλουν να φορολογήσουν τους αγρούς. Αγρούς
άγονους, γόνιμους, μικρούς, μεγάλους, ποτιστικούς, ξερικούς, καλλιεργημένους, ακαλλιέργητους, πεδινούς, ορεινούς, απ’ τον αγρόν του Κεραμέως
έως τον αγρόν που αγοράζει για όλα αυτή η κυβέρνηση, θέλει να φορολογήσει - δεν ξέρει πόσο, 10 ευρώ; 30 ευρώ; 50 ευρώ; ξέρει όμως πώς! με το... στρέμμα! Θα έβγαζε
πολύ περισσότερα, αν φορολογούσε με το στρέμμα τη μαλακία που τη δέρνει.
Μόνον κλόουν θα προσπαθούσαν να αντιγράψουν το αμερικανικό φορολογικό σύστημα με τέτοιον μπουρδουκλωμένο τρόπο, σε τέτοια ιμιτασιόν εκδοχή και με τέτοια σφαγιαστικά αποτελέσματα.
Αν προσπαθήσουν να πραγματώσουν όσα λένε, οι εφορίες θα γίνουν μαλλιά κουβάρια, οι πολίτες θα φορολογούνται δυο και τρεις φορές για την ίδια φορολογητέα - ενίοτε ήδη φορολογημένη - ύλη, θα γίνει της πιο μουρλής απ’ όσον ήδη γίνεται σήμερα. Οι άνθρωποι είναι γελοίοι!
Ομως έντρομοι γελοίοι. Διότι δρουν με το σπαθί του Δαμοκλή (την Τρόικα) πάνω απ’ το κεφάλι τους και τα ’χουν χάσει, όπως τα παραζαλισμένα ποντίκια στα εργαστήρια. Και τον δικό τους τρόμο
προσπαθούν να εμφυτεύσουν ως φορολογικό τρόμο μέσα στα κεφάλια μας. Πρόκειται για θεοστυγή συνδυασμό: από τη μια αρπακτικά, από την άλλη ηλίθιοι! Που
πάνε να μετατρέψουν την επικράτεια, με συγχωρείτε, το προτεκτοράτο σε ένα καφκικό φρενοκομείο φορολογικού τρόμου. Φοροδοτικής παραφροσύνης. Πρόκειται
για μια συμμορία ληστών διανθισμένη με μια-δυο μόρες ηλίθιων. Εχουν πέσει επάνω μας και μας παίρνουν μισθούς, σπίτια, χωράφια, ζωή και μέλλον σε ένα όργιο ανθρωποφαγίας χωρίς τελειωμό. Μας φέρονται
με το θράσος σμπίρων, χούλιγκανς και Ταγμάτων Εφόδου! Ο,τι του σκάει του απίθανου κ. Στουρνάρα ή του υποσπιθαμιαίου κ. Θεοχάρη γίνεται νόμος του κράτους.
Τον οποίον πρέπει να τηρεί ο κάθε Μήτσος της Ειδικής Οικονομικής Ζώνης «Η Ελλάς». Να πεινάει με τον νόμο, να κρυώνει με τον νόμο, να τρελαίνεται με τον νόμο, να πεθαίνει με τον νόμο. Dura lex sed lex, έλεγαν οι Λατίνοι,
σκληρός νόμος, αλλά νόμος - πρέπει να τηρείται. Σύμφωνοι! Δεν έλεγαν όμως redicula lex sed lex, δεν έλεγαν γελοίος νόμος, αλλά νόμος - σκληροί ήταν οι άνθρωποι, δεν ήταν σαλτιμπάγκοι.
Τον σκληρό νόμο τον εφαρμόζεις, ώσπου, αν μπορέσεις, να τον αλλάξεις. Αυτό συμβαίνει στις δημοκρατίες. Στις τυραννίδες τον γελοίο νόμο δεν τον εφαρμόζεις, του διαφεύγεις. Ωσπου να μπορέσεις να ανατρέψεις όχι τον γελοίο νόμο μόνον, αλλά την τυραννίδα στο σύνολό της.
Ο κ. Στουρνάρας φαίνεται να πιστεύει, ότι το αμερικανικό φορολογικό σύστημα είναι κάτι σαν τον δικαστή Χραπ δυτικώς του Ρίο Πέκος. Οστις πρώτα πυροβολούσε όσους κρέμαγε κι ύστερα τους ρωτούσε τι πρόστιμο γουστάρουν να τους βάλει.
Ορδή. Εσμός. Συρφετός κλόουν. Και τους παίρνουμε στα σοβαρά. Ο κ. Σαμαράς υπόσχεται να μειώσει τον ΦΠΑ στην εστίαση, αλλά τον αδειάζει ο κ. Στουρνάρας - ποιος απ’ τους δυο είναι ο Πρωθυπουργός; Μην κουράζεσθε! είναι ο κ. Θεοχάρης, όστις προσπαθεί να μειώσει την εστίαση γενικώς.
Πόσο σοβαρή είναι μία κυβέρνηση, που έλεγε ότι το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ είναι προσωρινό, για να το μονιμοποιήσει επ’ αόριστον με (τι άλλο;) νόμο του κράτους.
Δεν πρόκειται παρά για αρπακτικά και γελοίους που υπηρετούν αρπακτικά και γελοίους. Οπως τον κ. Τράα! Οστις συνταξιοδοτείται στα 56 του, έχοντας φέρει τις συντάξεις για τους απανταχού υπηκόους των κλόουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση στα 67!
Δεν ξέρω πότε θα σοβαρευτούμε και θα πάψουμε να ανεχόμαστε
τους σμπίρους των φοροφυγάδων να το παίζουν φορομπήχτες κατά των φορολογουμένων...
Βεβαίως, σοβαρή - με την κλινική έννοια - έκανε την κατάστασή μας η θανατηφόρος γελοιότης αυτών που μας κυβερνούν, αυτών που μας κυβέρνησαν. Ομως
αυτό πλέον «είναι ιστορία» - όχι με την έννοια που αποδίδουν στη
φράση, όταν τη χρησιμοποιούν, οι Αμερικανοί, την έννοια της λήθης, αλλά με την αντίθετη: ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
Κατά τα άλλα, πρόκειται για έναν συρφετό κλόουν. Τώρα θέλουν να φορολογήσουν τους αγρούς. Αγρούς
άγονους, γόνιμους, μικρούς, μεγάλους, ποτιστικούς, ξερικούς, καλλιεργημένους, ακαλλιέργητους, πεδινούς, ορεινούς, απ’ τον αγρόν του Κεραμέως
έως τον αγρόν που αγοράζει για όλα αυτή η κυβέρνηση, θέλει να φορολογήσει - δεν ξέρει πόσο, 10 ευρώ; 30 ευρώ; 50 ευρώ; ξέρει όμως πώς! με το... στρέμμα! Θα έβγαζε
πολύ περισσότερα, αν φορολογούσε με το στρέμμα τη μαλακία που τη δέρνει.
Μόνον κλόουν θα προσπαθούσαν να αντιγράψουν το αμερικανικό φορολογικό σύστημα με τέτοιον μπουρδουκλωμένο τρόπο, σε τέτοια ιμιτασιόν εκδοχή και με τέτοια σφαγιαστικά αποτελέσματα.
Αν προσπαθήσουν να πραγματώσουν όσα λένε, οι εφορίες θα γίνουν μαλλιά κουβάρια, οι πολίτες θα φορολογούνται δυο και τρεις φορές για την ίδια φορολογητέα - ενίοτε ήδη φορολογημένη - ύλη, θα γίνει της πιο μουρλής απ’ όσον ήδη γίνεται σήμερα. Οι άνθρωποι είναι γελοίοι!
Ομως έντρομοι γελοίοι. Διότι δρουν με το σπαθί του Δαμοκλή (την Τρόικα) πάνω απ’ το κεφάλι τους και τα ’χουν χάσει, όπως τα παραζαλισμένα ποντίκια στα εργαστήρια. Και τον δικό τους τρόμο
προσπαθούν να εμφυτεύσουν ως φορολογικό τρόμο μέσα στα κεφάλια μας. Πρόκειται για θεοστυγή συνδυασμό: από τη μια αρπακτικά, από την άλλη ηλίθιοι! Που
πάνε να μετατρέψουν την επικράτεια, με συγχωρείτε, το προτεκτοράτο σε ένα καφκικό φρενοκομείο φορολογικού τρόμου. Φοροδοτικής παραφροσύνης. Πρόκειται
για μια συμμορία ληστών διανθισμένη με μια-δυο μόρες ηλίθιων. Εχουν πέσει επάνω μας και μας παίρνουν μισθούς, σπίτια, χωράφια, ζωή και μέλλον σε ένα όργιο ανθρωποφαγίας χωρίς τελειωμό. Μας φέρονται
με το θράσος σμπίρων, χούλιγκανς και Ταγμάτων Εφόδου! Ο,τι του σκάει του απίθανου κ. Στουρνάρα ή του υποσπιθαμιαίου κ. Θεοχάρη γίνεται νόμος του κράτους.
Τον οποίον πρέπει να τηρεί ο κάθε Μήτσος της Ειδικής Οικονομικής Ζώνης «Η Ελλάς». Να πεινάει με τον νόμο, να κρυώνει με τον νόμο, να τρελαίνεται με τον νόμο, να πεθαίνει με τον νόμο. Dura lex sed lex, έλεγαν οι Λατίνοι,
σκληρός νόμος, αλλά νόμος - πρέπει να τηρείται. Σύμφωνοι! Δεν έλεγαν όμως redicula lex sed lex, δεν έλεγαν γελοίος νόμος, αλλά νόμος - σκληροί ήταν οι άνθρωποι, δεν ήταν σαλτιμπάγκοι.
Τον σκληρό νόμο τον εφαρμόζεις, ώσπου, αν μπορέσεις, να τον αλλάξεις. Αυτό συμβαίνει στις δημοκρατίες. Στις τυραννίδες τον γελοίο νόμο δεν τον εφαρμόζεις, του διαφεύγεις. Ωσπου να μπορέσεις να ανατρέψεις όχι τον γελοίο νόμο μόνον, αλλά την τυραννίδα στο σύνολό της.
Ο κ. Στουρνάρας φαίνεται να πιστεύει, ότι το αμερικανικό φορολογικό σύστημα είναι κάτι σαν τον δικαστή Χραπ δυτικώς του Ρίο Πέκος. Οστις πρώτα πυροβολούσε όσους κρέμαγε κι ύστερα τους ρωτούσε τι πρόστιμο γουστάρουν να τους βάλει.
Ορδή. Εσμός. Συρφετός κλόουν. Και τους παίρνουμε στα σοβαρά. Ο κ. Σαμαράς υπόσχεται να μειώσει τον ΦΠΑ στην εστίαση, αλλά τον αδειάζει ο κ. Στουρνάρας - ποιος απ’ τους δυο είναι ο Πρωθυπουργός; Μην κουράζεσθε! είναι ο κ. Θεοχάρης, όστις προσπαθεί να μειώσει την εστίαση γενικώς.
Πόσο σοβαρή είναι μία κυβέρνηση, που έλεγε ότι το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ είναι προσωρινό, για να το μονιμοποιήσει επ’ αόριστον με (τι άλλο;) νόμο του κράτους.
Δεν πρόκειται παρά για αρπακτικά και γελοίους που υπηρετούν αρπακτικά και γελοίους. Οπως τον κ. Τράα! Οστις συνταξιοδοτείται στα 56 του, έχοντας φέρει τις συντάξεις για τους απανταχού υπηκόους των κλόουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση στα 67!
Δεν ξέρω πότε θα σοβαρευτούμε και θα πάψουμε να ανεχόμαστε
τους σμπίρους των φοροφυγάδων να το παίζουν φορομπήχτες κατά των φορολογουμένων...
Του Στάθη
ΠΗΓΗ: enikos.gr
ΠΗΓΗ: enikos.gr
