Την ιδανική στιγμή διάλεξαν Ούκιτς και Διαμαντίδης για να δικαιώσουν το «πάντρεμα» που τους έκανε ο Αργύρης Πεδουλάκης. MVP του τελικού ο Κροάτης, πρώτος σκόρερ ο «βιονικός» αρχηγός του Παναθηναϊκού.
Κι αν θέλετε και το τρίτο μεγάλο θριαμβευτή της βραδιάς, αυτός ήταν χωρίς αμφιβολία, κι ίσως πιο πολύ από τον καθέναν, ο Πεδουλάκης.
Κι αν θέλετε και το τρίτο μεγάλο θριαμβευτή της βραδιάς, αυτός ήταν χωρίς αμφιβολία, κι ίσως πιο πολύ από τον καθέναν, ο Πεδουλάκης.
Εκανε την ομάδα του να βγάλει από μέσα της ταχύτητα, που πολλοί νόμιζαν πως δεν είχε. Βελτίωσε το ήδη επιτυχημένο, από τον αγώνα της περασμένης Δευτέρας, αμυντικό σχεδιασμό του, σε σημείο που έκανε τον Ολυμπιακό να χάσει ουκ ολίγες φορές τον προσανατολισμό του.
Και, το κυριότερο, δεν επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να χάσει ποτέ την αυτοσυγκέντρωσή του, ακόμα κι όταν πήγαιναν "περίπατο" οι μεγάλες διαφορές που έπαιρνε.
Αν "ξέφυγε" κάποιες στιγμές το παιχνίδι από τον έλεγχο του "Αρτζι" ήταν επειδή οι παίκτες των δύο ομάδων διάλεξαν, όσο πλησίαζε ο τελικός προς το τέλος του, άρχισαν να παίζουν περισσότερο με τη ψυχή τους, και λιγότερο με το μυαλό τους. Ο Ολυμπιακός, μαθημένος όπως είναι να αντιστέκεται, έκανε πολλές προσωπικές φάσεις, κυρίως με τον Λο και τον Αντιτς, και "μάζευε" το σκορ, παρ'όλο που υστέρησε φανερά, σε πλάνο και δημιουργία. Εφτασε μάλιστα να προηγηθεί, τρία λεπτά πριν το φινάλε (72-71), μα και τότε βρήκε ο Παναθηναϊκός απαντήσεις βγαλμένες από τα "χαρτιά" του. Μαζί και κάποια "δώρα" της στιγμής, όπως εύστοχες βολές από τον Λάσμε, έναν αιφνιδιασμό από τον Διαμαντίδη, ένα γκολ-φάουλ από τον Ούκιτς.
Το μόνο "στραβό" του ήταν, που δε ξόδεψε, όταν έπρεπε, τα φάουλ που είχε να δώσει, με αποτέλεσμα να επιτρέψει στον Λο να μειώσει το 72-78 (38.46') σε 78-80 (39.41'). Τρίτο "κακό" ο Αμερικανός δε μπόρεσε να κάνει στον Παναθηναϊκό, γιατί ο Διαμαντίδης του πέταξε τη μπάλα από τα χέρια, την ώρα που ετοιμαζόταν να σουτάρει τρίποντο, στα 7 δευτερόλεπτα. Το σουτ της ανατροπής επιχείρησε τελικά ο Σπανούλης, αλλά ήταν κακό, όπως και όλες οι άλλες προσπάθειές του, στα τελευταία λεπτά...
Ο τελικός τελείωσε με τη μπάλα στα χέρια του κατάλληλου ανθρώπου, του Διαμαντίδη, που έτρεξε να αγκαλιαστεί πρώτα με τον Δημήτρη, και μετά με τον Θανάση Γιαννακόπουλο. Οι τρεις τους μοιράστηκαν και τη χαρά της απονομής, επιτρέποντας στον Ούκιτς να "χαζεύει" δικαίως το έπαθλο του MVP, που του απονεμήθηκε από τους δημοσιογράφους. Μήπως να το αφιερώσει στους άμυαλους οπαδούς της ομάδας του, που δεν ήθελαν, μέχρι σήμερα, ούτε "ζωγραφιστό" να τον βλέπουν;
Αλλά, είπαμε... Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός παίζουν το καλύτερό τους μπάσκετ, όταν λείπουν οι "άγριοι" από τις εξέδρες!
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Χάινς 8, Λο 15 (1), Άντιτς 17 (4), Σπανούλης 12 (2), Περπέρογλου 2, Σερμαντίνι 4, Σλούκας 10 (2), Παπανικολάου 2, Πάουελ 2, Γκετσεβίτσιους, Πρίντεζης 6 (1).
Και, το κυριότερο, δεν επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να χάσει ποτέ την αυτοσυγκέντρωσή του, ακόμα κι όταν πήγαιναν "περίπατο" οι μεγάλες διαφορές που έπαιρνε.
Αν "ξέφυγε" κάποιες στιγμές το παιχνίδι από τον έλεγχο του "Αρτζι" ήταν επειδή οι παίκτες των δύο ομάδων διάλεξαν, όσο πλησίαζε ο τελικός προς το τέλος του, άρχισαν να παίζουν περισσότερο με τη ψυχή τους, και λιγότερο με το μυαλό τους. Ο Ολυμπιακός, μαθημένος όπως είναι να αντιστέκεται, έκανε πολλές προσωπικές φάσεις, κυρίως με τον Λο και τον Αντιτς, και "μάζευε" το σκορ, παρ'όλο που υστέρησε φανερά, σε πλάνο και δημιουργία. Εφτασε μάλιστα να προηγηθεί, τρία λεπτά πριν το φινάλε (72-71), μα και τότε βρήκε ο Παναθηναϊκός απαντήσεις βγαλμένες από τα "χαρτιά" του. Μαζί και κάποια "δώρα" της στιγμής, όπως εύστοχες βολές από τον Λάσμε, έναν αιφνιδιασμό από τον Διαμαντίδη, ένα γκολ-φάουλ από τον Ούκιτς.
Το μόνο "στραβό" του ήταν, που δε ξόδεψε, όταν έπρεπε, τα φάουλ που είχε να δώσει, με αποτέλεσμα να επιτρέψει στον Λο να μειώσει το 72-78 (38.46') σε 78-80 (39.41'). Τρίτο "κακό" ο Αμερικανός δε μπόρεσε να κάνει στον Παναθηναϊκό, γιατί ο Διαμαντίδης του πέταξε τη μπάλα από τα χέρια, την ώρα που ετοιμαζόταν να σουτάρει τρίποντο, στα 7 δευτερόλεπτα. Το σουτ της ανατροπής επιχείρησε τελικά ο Σπανούλης, αλλά ήταν κακό, όπως και όλες οι άλλες προσπάθειές του, στα τελευταία λεπτά...
Ο τελικός τελείωσε με τη μπάλα στα χέρια του κατάλληλου ανθρώπου, του Διαμαντίδη, που έτρεξε να αγκαλιαστεί πρώτα με τον Δημήτρη, και μετά με τον Θανάση Γιαννακόπουλο. Οι τρεις τους μοιράστηκαν και τη χαρά της απονομής, επιτρέποντας στον Ούκιτς να "χαζεύει" δικαίως το έπαθλο του MVP, που του απονεμήθηκε από τους δημοσιογράφους. Μήπως να το αφιερώσει στους άμυαλους οπαδούς της ομάδας του, που δεν ήθελαν, μέχρι σήμερα, ούτε "ζωγραφιστό" να τον βλέπουν;
Αλλά, είπαμε... Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός παίζουν το καλύτερό τους μπάσκετ, όταν λείπουν οι "άγριοι" από τις εξέδρες!
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Χάινς 8, Λο 15 (1), Άντιτς 17 (4), Σπανούλης 12 (2), Περπέρογλου 2, Σερμαντίνι 4, Σλούκας 10 (2), Παπανικολάου 2, Πάουελ 2, Γκετσεβίτσιους, Πρίντεζης 6 (1).
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Σχορτσανίτης 6, Μπράμος, Σκορδίλης, Ματσιούλις 3 (1), Καπόνο 8, Ούκιτς 18 (3), Λάσμε 16, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 19 (1), Γκιστ 11 (2), Μπανκς.
* Στην Ισπανία, η Μπαρτσελόνα κατέκτησε το 23ο κύπελλο της ιστορίας της, συντρίβοντας 85-69 την Βαλένθια, με 14 πόντους του Μάϊκλ, 13 του Χουέρτας, άλλους 13 του Τόμιτς και... κανέναν από τον Ναβάρο!
Κυπελλούχος Ιταλίας αναδείχθηκε η Σιένα (77-74 τη Βαρέζε), με 25 πόντους του Μπράουν, ενώ η Φενέρμπαχτσε πήρε το Κύπελλο Τουρκίας, κερδίζοντας 63-57 τη Γαλατασαράϊ
