Τουλάχιστον έζησε. Οσο κανείς. Η ζωή του είχε τόσα σκαμπανεβάσματα που αποτελεί ιδανικό υλικό για τον μυθιστοριογράφο του μέλλοντος.
«Ξέρεις τι είναι να βγάζεις την καρδιά του άλλου και να τη βάζεις στο τραπέζι;», έλεγε ο Παναγιώτης Σπύρου τον καιρό της απόλυτης «δόξας» του ίδιου αλλά και της ζωής που κατάφερε να δώσει σε εκατοντάδες ανθρώπους.....
Με τις εξάωρης, οκτάωρης δωδεκάωρης διάρκειας μεταμοσχεύσεις, με τις εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς σε βρέφη μεταναστών, με τις εμφυτεύσεις μοσχευμάτων αλλά και την πρώτη τεχνητή καδιά. «Παλεύω με τον Χάρο στα μαρμαρένια αλώνια, αλλά όταν η εγχείρηση πετυχαίνει νιώθω ότι τον νικάω. Ε, καμιά φορά τον αφήνω να νικήσει εκείνος για να του τη φέρω στην επόμενη…».
Χθες στις 2.20 το μεσημέρι ο Παναγιώτης Σπύρου άφησε - χωρίς μάχη - τον Χάρο να τον νικήσει. Τη μάχη την είχε χάσει εδώ και έξι χρόνια, από τότε που του ξέφυγε και πήρε ύπουλα τη ζωή από την 26χρονη κόρη του, τη Σοφία. «Εκανα περισσότερες από 3.000 εγχειρήσεις. Εσωσα όλους αυτούς τους ανθρώπους. Το παιδί μου δεν κατάφερα να το σώσω», μου έλεγε σε ένα μπαρ κοντά ένα χρόνο μετά τον αδόκητο χαμό της κόρης του. Ηταν ίσως οι τελευταίες λογικές κουβέντες που άρθρωνε μέσα στον παραλογισμό της μοίρας του. Εκτοτε ο πανίσχυρος καρδιοχειρουργός, ο άνθρωπος που υμνήθηκε και λοιδορήθηκε όσο κανείς στη Θεσσαλονίκη, αποσύρθηκε και από την ιατρική και από τη ζωή. Υπήρξε ο μόνος πολίτης για συμπαράσταση στον οποίο διοργανώθηκε τον Ιούνιο του 1994 η μοναδική στα χρονικά συγκέντρωση (με περισσότερους από 500 πρώην ασθενείς του και τις οικογένειές τους) τον καιρό που κατηγορούνταν για την υπόθεση με τα φακελάκια (τελικά αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών). Γεννημένος το 1936 στο χωριό Ανταρτικό της Φλώρινας, σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και μετεκπαιδεύτηκε στην Αμερική, στη χειρουργική θώρακος. Το 1983 επέστρεψε στην Ελλάδα κάνοντας τον διάπλου του Ατλαντικού με σκάφος... Ιδρυσε στο Νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου τη θωρακοκαρδιοχειρουργική κλινική και το πρώτο καρδιοχειρουργικό κέντρο της χώρας, ανακόπτοντας τη μαζική διαρροή καρδιοπαθών σε νοσοκομεία της Βρετανίας και της Αμερικής. Υπήρξε προσωπικός φίλος του πρώην πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, πολιτεύτηκε με το ΔΗΚΚΙ του Δημήτρη Τσοβόλα (τον οποίο χειρούργησε στη Θεσσαλονίκη), διετέλεσε πρόεδρος του Αρη Θεσσαλονίκης, δημοτικός σύμβουλος και το 1997 αναγορεύτηκε καθηγητής Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, θέση από την οποία παραιτήθηκε δύο χρόνια αργότερα. Παντρεύτηκε με την Αλίκη (Αλις) όταν βρισκόταν στην Αμερική. Είχαν δύο παιδιά, τη Σοφία και τον Αλέξανδρο. Τα τελευταία χρόνια νοσηλευόταν σε ιδιωτικές κλινικές με διαταραγμένη την ψυχική υγεία του αλλά και αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια. Χθες το μεσημέρι η επίσημη ιατρική ανακοίνωση έλεγε ότι ο Παναγιώτης Σπύρου πέθανε από καρδιακή ανακοπή. Η κηδεία του ορίστηκε για μεθαύριο Τετάρτη 17 Οκτωβρίου από τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.
ta nea on line
