Του Σ. Κούλογλου
Στο παρελθόν, σε κάθε ανάγνωση προγραμματικών δηλώσεων μιας νέας κυβέρνησης από τον εκάστοτε πρωθυπουργό, είχες την τάση να ελπίζεις ότι κάποιες από...
τις εξαγγελίες θα γίνουν πράξη.
Ήξερες, ότι οι περισσότερες θα παραπεμφθούν στις καλένδες. Αλλά, δεν μπορεί, κάθε νεοεκλεγμένη κυβέρνηση σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, κάποια από τα μέτρα για τα οποία ψηφίστηκε είναι αναγκασμένη να τα εφαρμόσει.
Η χθεσινή, παρθενική εμφάνιση του κ. Σαμαρά, διέψευσε ακόμη και αυτόν τον κανόνα: το μόνο πράγμα για το οποίο η νέα κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη, είναι να πουλήσει.
Τα κοράκια που τριγυρνούν τους τελευταίους μήνες στην Αθήνα, τρίβουν τα χέρια τους.
“Η πρώτη μάχη που πρέπει να δώσει αυτή η κυβέρνηση, είναι η μάχη του προφανούς, του αυτονόητου”, είπε στην αρχή της ομιλίας του ο κ. Σαμαράς, θυμίζοντας την περίφημη “επανάσταση του αυτονόητου”, του Γ. Παπανδρέου. Είναι τυχαίο, ότι η σημερινή κυβέρνηση εμφανίζεται σαν συνέχεια αυτής του 2009, επαναλαμβάνοντας τα ίδια ανόητα σλόγκαν; Μοιάζει σαν θεωρία συνωμοσίας, αλλά αυτό που μετράει εδώ είναι το αποτέλεσμα: οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ΠΑΣΟΚ και Παπαδήμου, έφεραν την χώρα στα γόνατα, διαλύοντας την οικονομία και τον κοινωνικό ιστό.
Εκμεταλλευόμενη την διάλυση, η νέα κυβέρνηση φαίνεται ότι αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας την δεύτερη φάση του “σχεδίου”: να πουλήσει φθηνά την δημόσια περιουσία. “Θα προωθήσουμε και αποκρατικοποιήσεις που δεν αποτελούν άμεσες συμβατικές μας υποχρεώσεις”, έθεσε ως τον δεύτερο βασικό στόχο (μετά το αυτονόητο) της κυβέρνησης ο πρωθυπουργός, αναγγέλλοντας την πώληση τμημάτων “από το παραγωγικό μέρος της ΔΕΗ” καθώς και "των εταιρειών υδάτων". Στην Βολιβία, την Ελλάδα της Λατινικής Αμερικής, η ιδιωτικοποίηση των δικτύων ύδρευσης είχε προκαλέσει το 2000, τότε που η χώρα ήταν το πειραματόζωο του νεοφιλελεύθερου πειράματος, τις μεγάλες εξεγέρσεις για το νερό.
Κατά τα άλλα, οι χθεσινές πρωθυπουργικές εξαγγελίες ήταν μια επανάληψη των γνωστών ευχολόγιων για “το ξεμπλοκάρισμα των κοινοτικών πόρων του ΕΣΠΑ”, την πάταξη της φοροδιαφυγής, και των χιλιοειπωμένων συνταγών: ”Συγκροτούμε διυπουργική επιτροπή για το σχεδιασμό και την προώθηση της διοικητικής μεταρρύθμισης. Κι αυτή θα συνεδριάζει τακτικά υπ’ ευθύνη μου”. Η το άλλο, “Να συγκροτηθεί ένας μόνιμος μηχανισμός συντονισμού των υπουργείων. Θα ορίσω, μάλιστα ανώτατο αξιωματούχο επικεφαλής αυτού του μηχανισμού”.
Η στήλη στοιχηματίζει, ότι οι επιτροπές αυτές και οι αξιωματούχοι δεν θα υπάρξουν, αλλά και αν συγκροτηθούν δεν θα λειτουργήσουν ποτέ.. Το ύψος του στοιχήματος; Όσα θα εισπράξει η κυβέρνηση από την πρώτη ιδιωτικοποίηση.
Και η περίφημη αναδιαπραγμάτευση; Η πιο χρησιμοποιημένη λέξη της προεκλογικής περιόδου βρίσκεται κάπου σε ένα μόνο σημείο της ομιλίας και ο πρωθυπουργός έσπευσε αμέσως να εξηγήσει, στο Βερολίνο και το ΔΝΤ, τι ακριβώς εννοεί:”Το λέμε «επαναδιαπραγμάτευση», για να υπογραμμίσουμε, ότι θέλουμε να έλθουμε σε συνεννόηση, σε συμφωνία, με τους εταίρους μας. Απορρίπτουμε τις μονομερείς ενέργειες! Ζητάμε «τροποποιήσεις» (τα εισαγωγικά είναι από το επίσημο κείμενο της ομιλίας) του προγράμματος, ιδιαίτερα στα σημεία εκείνα που επιτείνουν την ύφεση, ακριβώς για να μπορέσουμε να επιτύχουμε τους στόχους του".
Οι δε 2 τροποποιήσεις, που αρχικά θα ζητήσει η κυβέρνηση από την τρόικα, είναι σχεδόν επαναστατικές: πρώτον,”η επέκταση του επιδόματος ανεργίας για μιαν χρονιά ακόμα, με κοινοτικούς πόρους”. Και δεύτερον- άκουσον, άκουσον- η “τακτοποίηση των φετινών αλλεπάλληλων φορολογικών επιβαρύνσεων σε περισσότερες δόσεις”, και όχι μόνο σε τρεις, όπως γίνεται σήμερα. Από το σοκ, οι δανειστές δεν θα μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ.
Κουβέντα ακόμη και για επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής του προγράμματος, τσιμουδιά για την εφαρμογή, και στην περίπτωση της Ελλάδας, της ευνοϊκής μεταχείρισης που αποφασίστηκε πρόσφατα για την Ισπανία και την Ιταλία.
Η ουσία των προγραμματικών δηλώσεων είναι σε μια πρόταση:”με τα πρόσθετα μέτρα για τις αποκρατικοποιήσεις που παίρνουμε, θα αντιμετωπίσουμε το πρόσθετο κόστος του προγράμματος με δικούς μας πόρους”.
Η κυβέρνηση υπόσχεται στα γερμανικά και άλλα κοράκια που γυρνούν τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα, περιμένοντας τα κομμάτια από το πτώμα, ότι το μεγάλο φαγοπότι αρχίζει. Ζητώντας ως αντάλλαγμα για τα ασημικά, να της δώσουν κάποιες μικροπαραχωρήσεις, με τις οποίες θα χρυσώσει το χάπι στους ιθαγενείς.
Η υπόλοιπη ομιλία δεν αξίζει σχολιασμό, παρά μόνο ότι ο εκλογικός νόμος δεν συμπεριλαμβανόταν στις πενιχρές διακηρύξεις για το πολιτικό σύστημα.
Το μόνο θετικό είναι, ότι, προφανώς λόγω διαφωνιών και αντίθεσης της ΔΗΜΑΡ, η αλλαγή “του νομικού πλαισίου για την απόδοση Ιθαγένειας και ολόκληρο το νομικό πλαίσιο της Μεταναστευτικής πολιτικής" θα γίνει "σε συνδυασμό με τις σύγχρονες εξελίξεις και σε αντιστοίχηση με τα ισχύοντα σε ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια προβλήματα, δηλαδή με χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου". Και αυτό δεν θα γίνει αμέσως, αλλά μετά από κοινοβουλευτικό διάλογο.
Με ότι δεν ασχολείται αυτή η κυβέρνηση και το αφήνει για το μέλλον, καλό είναι.
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
