Πριν από λίγα χρόνια, είχα κάποιες απορίες για την αναπτυξιακή πολιτική της Κύπρου, σε συνδυασμό με το ανάλογο πλάνο της Ε.Ε. για την περίοδο που λήγει το 2013. Έστειλα λοιπόν, ένα e mail στο γραφείο του Προέδρου της Κ. Δημοκρατίας στο οποίο διατύπωνα το ερώτημά μου...
και ζητούσα σχετικές πληροφορίες. Στο τέλος, κάτω από την υπογραφή μου, πρόσθεσα και το τηλέφωνο μου.
Σε λιγότερο από 2 ώρες, είχα απάντηση από τον διευθυντή του γραφείου (κος Χρύσης Παντελίδης) στην οποία ευγενικά, δήλωνε πως το γραφείο του Προέδρου «συγκεντρώνει το υλικό που θα μου φανεί χρήσιμο και θα ειδοποιηθώ».
Σε 24 περίπου ώρες, πράγματι, μου τηλεφώνησε ο κος Παντελίδης και με ειδοποίησε να περάσω όποτε μπορώ από το Προεδρικό Μέγαρο, για να παραλάβω από τη ρεσεψιόν έναν φάκελο στο όνομα μου.
Τον παρέλαβα και βρέθηκα με όλα τα ντοκουμέντα, που μπορούσαν να απαντήσουν στις απορίες μου.
Σε κάποια άλλη φάση της ζωής μου, είχα στείλει ένα e mail στην… Downing Street, στην Πρωθυπουργική κατοικία της Βρετανίας με ένα άλλο ερώτημα, σχετικό με την περιβαλλοντική πολιτική και τη διαχείριση του δασικού πλούτου της Αγγλίας.
Η απάντηση, ήρθε σε λιγότερο από μία ημέρα και ήταν αναλυτική, μακροσκελέστατη και με ευχαριστίες για το ενδιαφέρον μου!
Ναι, τυπικό το τελευταίο, αλλά, κατά τη γνώμη μου, ουσιαστικότατο για τη σημασία που δίνει ένας υψηλού επιπέδου Θεσμός στην επικοινωνία του με κάποιον άγνωστο πολίτη - στην προκείμενη περίπτωση μάλιστα ούτε καν Βρετανό ή έστω κάτοικο της Αγγλίας. (Αυτό έγινε επί Blair, αλλά ξέρω πως ως «αρχή» ισχύει πάντα).
Για να μην πολυλογώ, για πείραμα, έκανα το ίδιο με τον Λευκό Οίκο.
Η συνέχεια, όχι μόνο ήταν η ίδια, αλλά έκτοτε, λαμβάνω τακτικά e mail που με ενημερώνουν για τις εξελίξεις πάνω στο ζήτημα που είχα ρωτήσει.
Επίσης, στην Ελλάδα, ανάλογη ήταν η συμπεριφορά του γραφείου του κου Στεφανόπουλου όταν ήταν Πρόεδρος.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Γιατί απλούστατα, εδώ και μέρες, τόσο 5 άνθρωποι που γνωρίζω προσωπικά, όσο και εγώ, έχουμε στείλει e mails για κάποιο σοβαρότατο κατά την κρίση μας ζήτημα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο iskra.gr αλλά, απάντηση δεν έχει έρθει.
Το ζήτημα που θίξαμε - και είμαι βέβαιος πως υπάρχουν και άλλοι πολλοί που προσπάθησαν να αποσπάσουν κάποιες εξηγήσεις - είναι τα Βουλευτικά αυτοκίνητα, τα οποία καλοδέχτηκαν ασμένως όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, πλην ενός (Κ. Μπάρκας Βουλευτής Πρέβεζας) .
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, υπάρχουν δύο ζητήματα.
Α. Οι Βουλευτές της Αριστεράς (τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των ΚΚΕ & ΔΗΜΑΡ) όφειλαν με στοιχειώδη αίσθηση κοινωνικής ευαισθησίας και ευθύνης, έστω και για επικοινωνιακούς λόγους, να θέσουν εαυτόν, εκτός όλων των «βουλευτικών προνομίων», συμπεριλαμβανομένης και της Βουλευτικής Ασυλίας, ώστε να είναι εκτεθειμένοι στην κρίση της Κοινωνίας από την πρώτη στιγμή.
Β. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι διάφορες φιλικές προς αυτόν ιστοσελίδες καθώς και οι ανάλογες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όφειλαν να απαντήσουν αμέσως στα σχετικά emails και τα σχόλια που δέχτηκαν αυτές τις μέρες. Ωστόσο, εποίησαν την νήσσαν.
Υποθέτω, η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι απείρως πιο απασχολημένη από εκείνη του Βρετανού Πρωθυπουργού.
Υποθέτω, δεν είναι σε θέση καν, να βάλουν ένα αυτοματοποιημένο μήνυμα που να λέει κάτι σαν «ευχαριστούμε πάρα πολύ για την επικοινωνία, θα σας απαντήσουμε αναλυτικά σε λίγες μέρες».
Οι ανεπάρκειες της Αριστεράς στην Ελλάδα είναι προφανείς. Και είναι προφανείς, γιατί η Αριστερά στην Ελλάδα, δεν υφίσταται αφόρητες ποιοτικές πιέσεις από τη βάση της.
Συναισθήματα, ποιητικότροπες δηλώσεις (…έλα μαζί μας σύντροφε στους δρόμους τη φωτιάς…) και μια γενική δυσκολία στον πολιτικό ρεαλισμό είναι αυτά που συναντά κάποιος να διαχέονται στο επίπεδο της «λαϊκής βάσης».
Ο Νεοφιλελεύθερος ρεαλισμός (κυνισμός) δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί έτσι.
Προσωπικά, θα ήθελα επιτέλους να δω μία Αριστερά, που να είναι σε θέση να γίνεται δυσάρεστη ακόμα και στη λαϊκή της βάση κάποιες φορές αντί αενάως να ικανοποιεί το θυμικό της.
Επιστρέφοντας στο αρχικό μου ερέθισμα, θα ήθελα να δω έστω και τώρα (ποτέ δεν είναι αργά για το Ήθος) τουλάχιστον τον ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέφει βουλευτικά αυτοκίνητα (όλα) και να απαλλάσσει την Κοινοβουλευτική του Ομάδα, από κάθε προνόμιο που την διαχωρίζει έστω και στο ελάχιστο από τον καθημερινό απλό Πολίτη, του οποίου είναι εντολοδόχος.
Τώρα. Αύριο θα είναι αργά.
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
