Του Αντώνη Καρακούση
Οι χθεσινές αναφορές γερμανών επισήμων, ότι η Σύνοδος Κορυφής της προσεχούς Κυριακής δεν θα λύσει αυτόματα την παρούσα κρίση χρέους, αλλά θα αποτελέσει την αφετηρία σειράς πράξεων που θα εξελιχθούν στη διάρκεια του 2012...
επέτειναν το κλίμα αβεβαιότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μετέφεραν ακόμη περισσότερα κύματα ανησυχίας στην Ελλάδα.
Οι όποιες προσδοκίες είχαν καλλιεργηθεί συνολικά στην Γηραιά Ήπειρο και ειδικότερα στην Αθήνα για οριστική λύση υποχώρησαν αυτόματα, όπως φάνηκε και από την αντίδραση των αγορών. Οσοι παρακολουθούν από κοντά τις διεθνείς και τις ελληνικές οικονομικές εξελίξεις, μιλούν για ευρωπαϊκό χάος, μέσα στο οποίο εξελίσσεται το ελληνικό δράμα.
Και όντως, η Ευρώπη δείχνει απελπιστικά δύστοκη και κατά τα φαινόμενα δεν είναι σε θέση να λάβει δραστικές αποφάσεις, ικανές να προσφέρουν ουσιαστική διέξοδο.
Ειδικώς, η στάση των Γερμανών πολλούς προβληματίζει, καθώς επιμένουν σε μια γραμμή συνεχούς κωλυσιεργίας και καθυστέρησης. Ορισμένοι υποθέτουν, ότι υποκρύπτει επεκτατικές διαθέσεις, ότι διαμορφώνει κλίμα αστάθειας, ώστε ευκολότερα να επιβάλλει της θέλησή της και να φέρει όλη την Ευρώπη στα μέτρα της.
Ειδικώς για μας, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν, ότι η γερμανική πολιτική κινείται σε μια λογική απόλυτης υποταγής και καθυπόταξης, με σκοπό η ελληνική περίπτωση να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγήν για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Κατά την παραπάνω εκδοχή, η αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους θα είναι ιδιαιτέρως σκληρή, θα οδηγεί σε μια ρύθμιση με επαχθείς όρους και αφαίρεση της ανεξαρτησίας στην άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, αν όντως η Γερμανία σκοπεύει να χειρισθεί την Ελλάδα ως «μαύρο πρόβατο», τότε θα πρέπει να αναμένουμε πολύ σκληρά πράγματα την προσεχή Κυριακή.
Ο κ. Παπανδρέου θα είναι αναγκασμένος να επιστρέψει την προσεχή Δευτέρα στην Αθήνα με μια ιδιαίτερα σκληρή πρόταση στον χαρτοφύλακά του. Την οποία θα πρέπει να εξηγήσει και να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό, ζητώντας θυσίες ετών και αποδοχή εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στην άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής σε ευρωπαϊκά όργανα και αρχές.
Θα πρόκειται για ένα πρωτοφανές δίλημμα τόσο για το πολιτικό σύστημα, όσο και για τον ελληνικό λαό.
Εναντι του ευρωπαϊκού μέλλοντος και της διατήρησης μέρους της παρούσης ευημερίας, κόμματα και πολίτες θα κληθούν να αποδεχθούν ή να απορρίψουν επιλογές που μέχρι πρότινος θεωρούσαν αδιανόητες.
Κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει, τι τελικώς θα επιλέξουν.
Οι περισσότεροι προεξοφλούν μια ελληνική άρνηση.
Και άλλοι υποθέτουν, ότι τελικώς η ελληνική πολιτική και ο ελληνικός λαός θα προτιμήσουν έναντι οποιουδήποτε κόστους τον ευρωπαϊκό δρόμο.
Οπως και να έχει, έτσι ή αλλιώς, η χώρα θα βαδίσει επί μακρόν σε δρόμο δύσβατο και ανηφορικό.
Και με αυτή την προοπτική οφείλουν άπαντες να αρχίσουν να συμφιλιώνονται, είτε είναι Δεξιοί, είτε Αριστεροί.
ΠΗΓΗ: tovima.gr
