(Απόσπασμα συν/ξης στοn Real fm και στο Ν. Χατζηνικολάου)
Ν ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Θέλω να ξεκινήσω τη συζήτησή μας παρότι δεν είναι για μένα το σημαντικότερο θέμα που θα κουβεντιάσουμε από το χτεσινό επεισόδιο και θέλω να έχω τη δική σας εκδοχή γι΄ αυτό που συνέβη και το ρωτώ γιατί σήμερα..
υπάρχουν εφημερίδες που έχουν κάνει πρώτο θέμα το συγκεκριμένο επεισόδιο, όπως για παράδειγμα η εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» με τίτλο: «Υπουργοί τρέχουν να σωθούν από τους πολίτες». «Δύσκολες στιγμές για τον Μπεγλίτη στην ΕΑΒ».
Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Θέλω να πω ότι δεν ανήκω σε εκείνη την ομάδα των “ατσαλάκωτων” πολιτικών που φοβούνται να τσαλακώσουν το πολιτικό τους, προσωπικό προφίλ. Γνώριζα ότι ενδεχομένως θα υπήρχαν αντιδράσεις από μερίδα εργαζομένων και από συγκεκριμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις και είχα ενημερωθεί γι΄ αυτό και από τη Διοίκηση της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας και βεβαίως από τους συνεργάτες μου. Όμως αποφάσισα τελικά να πάω γιατί δεν μπορούμε σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που βιώνουμε να είμαστε όμηροι του όποιου εκβιασμού, ακόμα και αν οι εργαζόμενοι έχουν πραγματικά δίκιο στα πολλά από τα αιτήματά τους, ακόμα και αν οι εργαζόμενοι βιώνουν δύσκολες καταστάσεις με το εισόδημά τους, με τις θέσεις εργασίας, με το εργασιακό τους μέλλον. Οι περιγραφές που έγιναν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Βεβαίως υπήρξε ένταση από συγκεκριμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις του χώρου της λεγόμενης, παραδοσιακής Αριστεράς, οι οποίοι πιστεύουν ή θέλουν να εμφανίσουν μια «επαναστατική» κατάσταση, αξιοποιώντας για μικροπολιτικούς σκοπούς υπαρκτά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Εγώ αποφάσισα και πήγα στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία γιατί κανείς δεν μπορεί να μας εμποδίσει να παλέψουμε, να προσπαθήσουμε, να αγωνιστούμε για να λύσουμε προβλήματα. Εξάλλου γι΄ αυτό έχουμε ψηφιστεί, γι΄ αυτό είμαστε στην Κυβέρνηση για να λύσουμε προβλήματα. Το πιο εύκολο για μένα ήταν να φυγομαχήσω, να καθίσω στο γραφείο μου...
Ν.ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ : Δεν σας ανησυχεί γενικότερα μιλώντας τώρα το γεγονός ότι αρχίζουν και εμφανίζονται τέτοιου είδους εκρήξεις των πολιτών. Δεν αποτελεί έναν κακό οιωνό για το μέλλον;
Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Υπάρχει μια διπλή ανησυχία η οποία έχει όμως διαφορετική βαρύτητα. Μια ανησυχία για την πραγματική οικονομική και κοινωνική κρίση και βεβαίως για τα προβλήματα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και τα μικρομεσαία στρώματα. Αυτή είναι μια πραγματικότητα, την οποία καθημερινά προσπαθούμε να την υπερβούμε μέσα από πολιτικές, μέσα από πρωτοβουλίες. Κυρίως όμως μου προκαλεί μεγάλο προβληματισμό, για την επόμενη περίοδο, η ανησυχία που συνδέεται με την εκμετάλλευση που επιχειρούν ορισμένες πολιτικές και συνδικαλιστικές παρατάξεις, στο όνομα - της πολιτικής τους σκοπιμότητας - με ένα λόγο λαϊκιστικό, με έναν ψευδεπίγραφο πολιτικό λόγο. Και αυτό με φοβίζει πολύ κ. Χατζηνικολάου. Ο λαϊκισμός ορισμένων πολιτικών και συνδικαλιστικών παρατάξεων που όλο και περισσότερο δυναμώνει και ο οποίος συνδέεται, με έναν υφέρποντα φασισμό. Υπάρχουν συγκοινωνούντα δοχεία, μεταξύ διαφόρων συμπεριφορών και πρακτικών, που εμένα πραγματικά με ανησυχούν και αυτό πρέπει να το δούμε. Αυτή η ενίσχυση ενός λαϊκισμού, ο οποίος δεν στηρίζεται σε καμιά σοβαρή εναλλακτική πρόταση.
Ν.ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ : Όπως επίσης κάνει μεγάλη αίσθηση και εδώ θέλω πραγματικά μια απάντηση, το γεγονός ότι η χώρα ενώ έχουν συμβεί αυτά που έχουν συμβεί με τα συγκεκριμένα υποβρύχια, έσπευσε να αγοράσει άλλα δύο.
Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Χαίρομαι για την ερώτησή σας γιατί πρέπει να τα διαλευκάνουμε τα θέματα. Τον Οκτώβρη του 2009 ανέλαβε η Κυβέρνηση τη διαχείριση της εξουσίας έχοντας στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ένα σοβαρότατο πρόβλημα, το οποίο κανείς μέχρι τότε δεν είχε θίξει. Ένα πρόβλημα με τις συμβάσεις των υποβρυχίων από το 2001. Πέρασε και η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και δεν έκανε απολύτως τίποτε. Ποια κατάσταση βρήκαμε; Μια καταγγελία στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο από τη γερμανική εταιρεία «THYSSEN KRUPP» κατά του Ελληνικού Δημοσίου και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Βρήκαμε να έχει δώσει το Ελληνικό Δημόσιο, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας τα προηγούμενα χρόνια 2,2 δισεκατομμύρια € – το τονίζω αυτό κ. Χατζηνικολάου – για την κατασκευή των υποβρυχίων και το Ελληνικό Δημόσιο, το Υπουργείο Άμυνας να μην έχει πάρει ούτε βάρκα. Να μην έχει στην ιδιοκτησία του το ελάχιστο δυνατό ποσοστό ιδιοκτησίας. Βρήκαμε μια κατάσταση, πραγματικά τραγική για το δημόσιο συμφέρον και επιχειρήσαμε να βρούμε μια λύση αποδεκτή που θα υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον με τη μέγιστη δυνατή διαφάνεια, προς όφελος της εθνικής οικονομίας και της εθνικής άμυνας. Και πιστεύω, ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν απλά ικανοποιητικό, ήταν κάτι περισσότερο. Γιατί αν συνεχίζαμε αυτή τη σύμβαση με τον τρόπο που είχε γίνει και με τον τρόπο που εξελισσόταν, ουσιαστικά θα δίναμε πολύ περισσότερα από τα χρήματα που θα δώσουμε για την κατασκευή δύο νέων, σύγχρονων επιχειρησιακά υποβρυχίων τύπου 2-14. Γιατί αν μέναμε στη σύμβαση που είχαμε για τον εκσυγχρονισμό παλαιών υποβρυχίων, το κόστος θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το κόστος που τελικά θα καταβάλλουμε για την κατασκευή δύο νέων υποβρυχίων. Και όπως είπαμε και στη Βουλή, με τον συνάδελφο τον κ. Βενιζέλο, πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν και στην Επιτροπή και στην Ολομέλεια, κρίναμε και νομίζω ότι κρίναμε σωστά, ότι το δημόσιο συμφέρον επιβάλλει και η εθνική άμυνα της χώρας επιβάλλουν να πάμε στην πιο συμφέρουσα λύση. Άρα έχουμε μια τομή, έχουμε μια κόκκινη γραμμή από το παρελθόν, από τον Οκτώβρη του 2009, επιχειρήσαμε και καταφέραμε να σώσουμε το δημόσιο συμφέρον και τα χρήματα του ελληνικού λαού. Με απόλυτη καθαρότητα, με απόλυτη διαφάνεια. Δεν μας ακουμπάει τίποτε. Στους τελευταίους 16 μήνες, στο Υπουργείο Άμυνας, γίνεται μια τρομακτική δουλειά, μέσα σε απίστευτη, πρωτοφανή για τα μεταπολιτευτικά χρονικά, διαφάνεια. Θεσμική διαφάνεια και πολιτική διαφάνεια.
