Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Τα παραμύθια τελείωσαν. Πέρα από τις φαιδρές συζητήσεις καθαρά προπαγανδιστικού χαρακτήρα που γίνονται στη χώρα μας, όπου ο μισθός των ηλεκτροδηγών του Ηλεκτρικού προβάλλεται ως....
αιτία χρεοκοπίας της Ελλάδας, προκειμένου να διευκολυνθεί η κυβερνητική πολιτική λεηλασίας των μισθών και των συντάξεων... εκατομμυρίων εργαζομένων και απόμαχων της εργασίας, στην Ευρώπη μαίνονται πλέον οι συζητήσεις για το μέλλον του ίδιου του ευρώ, το οποίο όλο και συχνότερα προσδιορίζεται ως θεμελιώδης αιτία των οικονομικών δεινών των χωρών της Ευρωζώνης.
Το γεγονός ότι όλες οι χώρες της Ευρωζώνης βρέθηκαν ξαφνικά να περιδινίζονται βίαια σε μια δημοσιονομική κρίση, που ωθεί κάποιες από αυτές -Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία κ.λπ.- στο χείλος της αβύσσου αποδεικνύει ότι υπάρχουν κοινές αιτίες που προκάλεσαν το πρόβλημα, πέρα από τα ιδιαίτερα οικονομικά προβλήματα της κάθε χώρας, τα οποία, όσο υπαρκτά και αν είναι, σίγουρα δεν είναι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης....
Η πρώτη αιτία είναι εξόφθαλμη. Η δημοσιονομική κρίση ξέσπασε όταν προ της άμεσης απειλής κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διέθεσαν πάνω από ένα τρισεκατομμύριο (!) ευρώ για να διασώσουν τις τράπεζες. Αυτό εκτίναξε τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και το δημόσιο χρέος των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και της ΕΕ.
Στη συνέχεια, με πρόσχημα το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα, οι κυβερνήσεις προσπαθούν να μαζέψουν από τον κόσμο τα λεφτά που έδωσαν στις τράπεζες και γι' αυτό λιώνουν στη λιτότητα όλους τους λαούς της Ευρώπης. Είναι τόσο τραγικά απλή η κύρια αιτία της κρίσης όσο και αν δεν ομολογείται. Από εκεί και πέρα, αυτή η επιλογή των ηγετών της Ευρωζώνης είναι αδιέξοδη. Τσακίζει τους ανθρώπους, διαλύει τα οικονομικά των πιο αδύναμων κρατών και οδηγεί στην καταστροφή το ίδιο το ευρώ με τη σημερινή του μορφή.
Πολιτικές τύπου Μνημονίου με την ΕΕ και το ΔΝΤ δεν κάνουν τίποτε άλλο πέρα από το να διασφαλίσουν ότι οι τράπεζες (των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών, κατά κύριο λόγο) που έχουν δανείσει κράτη θα πάρουν οπωσδήποτε πίσω τα λεφτά τους, αφήνοντας τις χώρες σε κατάσταση ερειπίων. Πριν από τη σταδιακή αποχώρηση χωρών από το ευρώ και την επιστροφή στα εθνικά τους νομίσματα, που σύντομα θα καταστεί η μοναδική λύση σωτηρίας, υπάρχει ένα τελευταίο σκαλοπάτι.
Αν η Γερμανία αποφασίσει ότι θέλει στην παρούσα φάση να διασώσει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, γνωρίζει άριστα ότι μία και μοναδική λύση υπάρχει: να αποφασίσουν σε πολιτικό επίπεδο οι Ευρωπαίοι ηγέτες ότι θα δώσουν εντολή στην Ευρωπαiκή Κεντρική Τράπεζα να κάνει αυτό που κάνουν οι κεντρικές τράπεζες όλου του κόσμου, όπως η αμερικανική FED, η Τράπεζα της Ιαπωνίας, η Τράπεζα της Αγγλίας και πάει λέγοντας - να δανείζει απευθείας η ΕΚΤ τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και της ΕΕ και όχι μέσω εμπορικών τραπεζών.
Η λύση είναι απλούστατη. Αντί η Ελλάδα, η Ιρλανδία κ.λπ. να δανείζονται με επιτόκια 5% ή 10% ή και περισσότερο από τους ιδιώτες κερδοσκόπους, να δανείζονται από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1% για πολλά χρόνια! Ετσι και τα χρέη τους θα μπορούν να αποπληρώνουν και παράλληλα θα μπορούν να σημειώνουν οικονομική ανάπτυξη που σταδιακά θα βελτιώνει το βιοτικό επίπεδο των λαών τους, αντί να τους ρίχνει στη μιζέρια και να τους γυρίζει μισό αιώνα πίσω.
Αυτό κάνει π.χ. η αμερικανική FED, η οποία έχει στην κατοχή της ομόλογα του Δημοσίου των ΗΠΑ αξίας περίπου ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων - δηλαδή έχει δανείσει 1 τρισεκατομμύριο δολάρια στην αμερικανική κυβέρνηση! Η Γερμανία απαγορεύει μέχρι στιγμής στην ΕΚΤ να κάνει αυτό το πράγμα. Την ωθεί όμως να δανείζει τις εμπορικές τράπεζες με επιτόκιο 1%, οι οποίες με τη σειρά τους δανείζουν τα κράτη της Ευρωζώνης με 5% ή 10%, θησαυρίζοντας εις βάρος των κρατών που τις διέσωσαν! Αν αυτό το αίσχος δεν σταματήσει, ορισμένα τουλάχιστον κράτη της Ευρωζώνης δεν έχουν σωτηρία. Θα καταστραφούν και θα εκδιωχθούν από το ευρώ.
ΠΗΓΗ: Ostria
