ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ
Το διασκεδαστικό, φωτεινό «Τουρνέ στο Παρίσι» του Ματιέ Αμαλρίκ και το αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ «South of the border» του Ολιβερ Στόουν για το τι συμβαίνει σήμερα....
στη Νότια Αμερική, ξεχωρίζουν από τις έξι νέες ταινίες της κινηματογραφικής εβδομάδας.
.
Τουρνέ στο Παρίσι
Tournee. Γαλλία, 2010. Σκηνοθεσία: Ματιέ Αμαλρίκ. Σενάριο: Ματιέ Αμαλρίκ, Φιλίπ ντι Φόλκο, Μαρσέλο Νόβε Τέλε, Ραφαέλ Βαλμπρίν. Ηθοποιοί: Ματιέ Αμαλρίκ, Μιράντα Κολκλασούρ, Αλεξάντερ Κρέιβεν, Σούζαν Ράμσεϊ, Τζούλιαν Μιουζ. 111'
***
Ο φανταχτερός, σέξι, σοκαριστικός κόσμος του μπουρλέσκ μέσα από τη σχέση ενός θιασάρχη με τις γυναίκες του θιάσου του -βραβεία σκηνοθεσίας και FIPRESCI στο Φεστιβάλ Κανών.
Στον κόσμο του μπουρλέσκ εκτυλίσσεται η τέταρτη ταινία που σκηνοθέτησε ο γνωστός Γάλλος ηθοποιός Ματιέ Αμαλρίκ, διασκεδαστική, τρυφερή, διανθισμένη με χιούμορ, αλλά και ποίηση. Το μπουρλέσκ, είδος λαϊκού σέξι θεάματος που ξεκίνησε και αναπτύχθηκε στο Λονδίνο στην περίοδο της βικτωριανής εποχής, παρωδούσε με σοκαριστικά συνήθως σεξουαλικά αστεία την κοινωνία και τις πουριτανικές αντιλήψεις της. Το είδος αυτό αναβίωσε στο Λος Αντζελες και τη Νέα Υόρκη γύρω στο 1995 και στις μέρες μας έχει επεκταθεί και σε άλλες πόλεις (Λονδίνο, Αμστερνταμ, Παρίσι και αλλού).
Στο «Τουρνέ στο Παρίσι», ο ίδιος ο Αμαλρίκ, στο πλάι ερασιτεχνών ηθοποιών, ερμηνεύει τον Ζοακίμ, έναν ξεπεσμένο παραγωγό τηλεόρασης, που αφού εγκαταλείψει την οικογένειά του για τις ΗΠΑ, επιστρέφει από την Αμερική μαζί με ένα πρωτότυπο γυναικείο θίασο μπουρλέσκ από ώριμες, χυμώδεις στριπτιζέζ, με φτερά, φανταχτερά ρούχα και κοσμήματα. Ο Ζοακίμ ξεκινά με το θίασο του, που τον αποτελούν πραγματικές καλλιτέχνιδες του μπουρλέκ, τουρνέ σε διάφορες παραλιακές πόλεις της Γαλλίας με στόχο να καταλήξει στο Παρίσι. Και όταν, τελικά, ο θεατρώνης του Παρισιού ακυρώνει την παράστασή του, ο Ζοακίμ πάει στο Παρίσι σε αναζήτηση καινούργιου.
Εκτός από τη θαυμάσια ερμηνεία του τον έχουμε ήδη απολαύσει και σε διαφορετικούς ρόλους, από ταινίες με τον Ρενέ («Τα αγριόχορτα») μέχρι ταινίες του Τζέιμς Μποντ («Quantum of Solace»), ο Αμαλρίκ καταφέρνει να στήσει σκηνές όπου κυριαρχούν η παρατηρητικότητα, η οξυδέρκεια, το χιούμορ, αλλά και οι ωραίοι διάλογοι, όλα δοσμένα μέσα από μια συμπαθητική, τρυφερή για τα πρόσωπά του ματιά. Σκηνές που έχουν κάτι από τη φρεσκάδα και το χιούμορ των ταινιών του Κασσαβέτη, αλλά και του Τριφό. Μπορεί η ταινία να μην ήταν η καλύτερη για το βραβείο σκηνοθεσίας των Κανών, παραμένει όμως μια διασκεδαστική, τρυφερή, διανθισμένη με χιούμορ, συχνά και με ποίηση, ταινία.
South of the border
ΗΠΑ, 2009. Σκηνοθεσία: Ολιβερ Στόουν. Σενάριο: Μαρκ Γουέισμπροτ, Τάρικ Αλί, Ολιβερ Στόουν. Ηθοποιοί: Ούγκο Τσάβες, Εβο Μοράλες, Ραούλ Κάστρο, Ιγνάσιο Λούλα ντα Σίλβα, Ραφαέλ Κορέα, Κριστίνα Φερνάντεζ Ντε Κίρτσνερ, Νέστορ Κίρτσνερ, Τάρικ Αλί. 78'
***
Μια σφαιρική, αποκαλυπτική εικόνα των πολιτικών αλλαγών στη σημερινή Λατινική Αμερική μέσα από τις συνεντεύξεις του με τους προέδρους των πέντε κρατών της περιοχής (Βενεζουέλας, Βραζιλίας, Αργεντινής, Παραγουάης και Κούβας).
Σε μια περίοδο, όπου το ΔΝΤ επεμβαίνει στην πολιτική όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, το πολύ σύντομο (διαρκεί μόλις 78') ντοκιμαντέρ του Ολιβερ Στόουν γύρω από την επίσκεψή του στους προέδρους των πέντε κρατών της Λατινικής Αμερικής γίνεται ιδιαίτερα επίκαιρο. Αντίθετα με τις απόψεις των συντηρητικών Αμερικανών και γενικά των ακροδεξιών καναλιών τύπου Fox, υποστηρικτών της πολιτικής Μπους, που παρουσίαζαν τον Τσάβες «ναρκομανή», «κλόουν» και «δικτάτορα», ο Στόουν μάς δίνει την αληθινή, μαζί και ανθρώπινη, πλευρά των ηγετών αυτών, οι οποίοι, με επικεφαλής τον Ούγκο Τσάβες, κατάφεραν ν' αλλάξουν τον πολιτικό χάρτη της Νότιας Αμερικής.
Ο Στόουν μάς δείχνει πώς τα αμερικανικά μίντια όχι μόνο δαιμονοποίησαν τους αντίθετους στην αμερικανική πολιτική ηγέτες, αλλά και το πώς τα ενάντια στον Τσάβες μίντια της Βενεζουέλας μανιπουλάρησαν τις ειδήσεις για να φαλκιδέψουν τα γεγονότα. Παράδειγμα, το αποτυχημένο δεξιό πραξικόπημα του 2002. Παράλληλα, μέσα από τις συνομιλίες τους με τον Στόουν, μαθαίνουμε πώς οι αριστερών και κεντροαριστερών ιδεών πρόεδροι (Τσάβες, Μοράλες, Λούλα, Νέστορ και Κριστίνα Κίρτσνερ) κατάφεραν να ξεφύγουν από τα νύχια του ΔΝΤ και της ελεύθερης οικονομίας, για να ανοικοδομήσουν τις χώρες τους. Βέβαια, σ' αντίθεση με την Ελλάδα, οι χώρες αυτές διαθέτουν ορυκτό και άλλο πλούτο (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.λπ.) που η εθνικοποίησή τους βοήθησε να ξεπληρώσουν τα χρέη τους στο ΔΝΤ και να ορθοποδήσουν.
ΠΗΓΗ: enet.gr
