Σταύρος Παπαντωνίου
Εκ διαμέτρου αντίθετες στρατηγικές ακολουθούν Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ
Τα όσα έγιναν την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή, με τη μονομαχία κορυφής μεταξύ Κυριάκου Μητσοτάκη και Αλέξη Τσίπρα με φόντο το εργασιακό νομοσχέδιο...
«αποκάλυψαν» και κάτι αμιγώς πολιτικό: τις εκ διαμέτρου αντίθετες στρατηγικές των δύο κομμάτων όταν θα έχουμε εθνικές εκλογές.Εμπειρος παρατηρητής χαρακτήριζε τη συζήτηση ως «πολιτικά αποκαλυπτήρια», για το τι θα δούμε το επόμενο διάστημα από τους δύο βασικούς πολιτικούς αρχηγούς μέχρι να φτάσουμε στις εθνικές εκλογές.
Τα δεδομένα: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχασε την ευκαιρία, μετά τη σφοδρή επίθεση που δέχτηκε από τη Φώφη Γεννηματά, να απαντήσει αναλόγως. Ο πρωθυπουργός κατηγόρησε την πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ αμέσως με το που ανέβηκε στο βήμα για την πρωτολογία του, λέγοντας πως έχει γίνει «απομίμηση» του Αλέξη Τσίπρα. Η προειδοποίηση δε πως οι πολίτες προτιμούν πάντα τα αυθεντικά από τις απομιμήσεις, ήταν μια αποστροφή ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καθώς έμοιαζε σαν προανάκρουσμα περαιτέρω απομείωσης της εκλογικής δύναμης του ΚΙΝΑΛ. Αυτή πάντως δεν ήταν η πρώτη φορά, που ο κ. Μητσοτάκης κατηγόρησε την κ. Γεννηματά για κοινή πορεία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν όμως με βεβαιότητα η πιο σφοδρή, ενδεικτικό πως στο μυαλό του πρωθυπουργού δεν υπάρχει κανένα παράθυρο μελλοντικής συνεργασίας με το ΚΙΝΑΛ και η στρατηγική του είναι ξεκάθαρη: διπλές εκλογές ώστε η Ν.Δ. να κερδίσει μια δεύτερη αυτοδύναμη τετραετία. Η περαιτέρω εκλογική ενίσχυση της Ν.Δ. περνά και μέσα από το ΚΙΝΑΛ, εξ ου και η καθαρή ταύτιση της ηγεσίας της με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οσο η κ. Γεννηματά στρίβει προς τα αριστερά το τιμόνι του κόμματός της, τόσο ο κ. Μητσοτάκης βλέπει, πως μπορεί να απευθυνθεί στην εκλογική βάση του ΚΙΝΑΛ, που όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, πως βλέπει θετικά την κυβερνητική πλειοψηφία. Οταν μάλιστα η χώρα βρεθεί σε προεκλογική περίοδο, όπου η πόλωση θα είναι μεγάλη, η ταύτιση του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μεταφέρει μια μικρή αλλά σημαντική μάζα ψηφοφόρων από το ΚΙΝΑΛ στη Ν.Δ. Εξάλλου, ο κ. Μητσοτάκης έχει αποκαλύψει σε παλαιότερη συνέντευξή του, πως το δίλημμα των επόμενων εκλογών θα είναι ξεκάθαρο: «Μητσοτάκης ή Τσίπρας», κάτι που σημαίνει πως αναπόφευκτα θα πάμε σε προσωποκεντρικές και πολωτικές εκλογές. Επειδή ωστόσο οι εκλογές, όπως έχει πει ο κ. Μητσοτάκης, θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, ο πρωθυπουργός προσανατολίζεται στο να κερδίσει στο ιδεολογικό πεδίο τους αντιπάλους του, εφαρμόζοντας τις προεκλογικές δεσμεύσεις του, όπως το εργασιακό νομοσχέδιο, και εκμεταλλευόμενος στο έπακρο το Ταμείο Ανάκαμψης.
Στον αντίποδα, ο Αλέξης Τσίπρας σε μια αποστροφή του αποκάλυψε το δικό του προεκλογικό σχέδιο, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετο από του πρωθυπουργού. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, με τη φράση του πως στόχος του κόμματός του είναι μια «προοδευτική διακυβέρνηση» από τις επόμενες κιόλας εκλογές με απλή αναλογική, έδειξε τα εξής: Πρώτον, ότι σε αντίθεση με τη Ν.Δ. που θέλει διπλές εκλογές ο κ. Τσίπρας θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί τη δική του πρωτοβουλία (την απλή αναλογική) και να εξαντλήσει κάθε περιθώριο συνεργασιών. Αυτό συνεπάγεται, πως θέλει ένα ισχυρό ΚΙΝΑΛ, που στη δική του στρατηγική μπορεί να αποτελέσει μια δύναμη συνεργασίας. Για αυτό και, σε αντίθεση με παλαιότερα, ο κ. Τσίπρας έχει σταματήσει οποιαδήποτε επίθεση προς το μικρότερο κόμμα της Κεντροαριστεράς και επιχειρεί συνεχώς ανοίγματα. Δεν πάει πολύς καιρός που είχε πει, πως ο ΣΥΡΙΖΑ «έχει αποδείξει ότι έχει τη δυνατότητα να βρίσκει προγραμματικές συνθέσεις και συναινέσεις», έχοντας σταθερά το βλέμμα του στην απλή αναλογική. Η στρατηγική βεβαίως του κ. Τσίπρα έναντι του ΚΙΝΑΛ δεν σημαίνει πως και στη Χαριλάου Τρικούπη βλέπουν τα πράγματα με την ίδια οπτική, καθώς σε κάθε τόνο σημειώνουν, πως η αυτόνομη πορεία είναι η βασική επιδίωξη για το κόμμα. Η «λεπτομέρεια» βεβαίως εδώ είναι, πως για να υπάρξει «προοδευτική διακυβέρνηση» ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να έχουν περισσότερους βουλευτές από τη Ν.Δ. και την «ανοχή» του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25. Αμφότερα τα δεδομένα αυτή τη στιγμή δεν προκύπτουν.
Ολα βεβαίως τα παραπάνω μπορεί να αλλάξουν, ανάλογα με την εξέλιξη που θα έχουν οι εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ, στην περίπτωση που η κ. Γεννηματά δεν εκλεγεί εκ νέου πρόεδρος. Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι ένας πολιτικός που φύσει και θέσει βρίσκεται πιο κοντά στη Ν.Δ., έχοντας σταθερό δίαυλο επικοινωνίας με αρκετά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Πιθανή εκλογή του μπορεί να μεταβάλει τη στάση του κυβερνώντος κόμματος έναντι του ΚΙΝΑΛ. Από την άλλη, ο Νίκος Ανδρουλάκης αποτελεί αίνιγμα, καθώς δεν έχει δείξει καμία διάθεση σύγκλισης ούτε προς τη μία ούτε προς την άλλη πλευρά και στις λιγοστές έως τώρα παρεμβάσεις του αρκείται, στο να μιλάει για την ανανέωση της παράταξης.
kathimerini.gr
