Τάσος Παππάς
Η έκθεση των «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» προφανώς ενόχλησε την ελληνική κυβέρνηση. Σίγουρα δεν άρεσε και στα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Γι’ αυτό και την έφαγε η μαρμάγκα, όπως έχει συμβεί με οποιαδήποτε...
πληροφορία, με οποιαδήποτε είδηση, με οποιαδήποτε έρευνα διεθνών οργανισμών που χαλάει την κυβερνητική σούπα. Τώρα είναι η έκθεση των «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα», χθες ήταν οι εκθέσεις της Διεθνούς Αμνηστίας για τις παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου από την ελληνική κυβέρνηση στο προσφυγικό-μεταναστευτικό.Η γραμμή είναι σαφής: Γράφουμε, λέμε, μεταδίδουμε, ό,τι ευνοεί την κυβέρνηση και απαξιώνουμε ό,τι τη βλάπτει, είτε αποσιωπώντας το, είτε χρεώνοντάς το στους πολιτικούς αντιπάλους της παράταξης και στους εχθρούς της πατρίδας, τους εθνομηδενιστές, όταν πρόκειται για τα λεγόμενα εθνικά θέματα. Στην 70ή θέση της παγκόσμιας κατάταξης ως προς την ελευθερία του Τύπου υποχώρησε η Ελλάδα το 2021, σύμφωνα με τον σχετικό δείκτη που παρακολουθούν οι «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα». Η χώρα μας έχασε πέντε θέσεις σε σχέση με το 2020, ενώ σε καλύτερη θέση της λίστας βρίσκονται χώρες όπως η Μαδαγασκάρη, ο Νίγηρας, το Μαλάουι, το Μπουτάν και η Μογγολία!
Ενα μικρό απόσπασμα: «Η συντηρητική κυβέρνηση με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη χορήγησε γενναιόδωρες φορολογικές εκπτώσεις στη διαφήμιση στα μέσα ενημέρωσης, αλλά επιδίωξε, άμεσα ή έμμεσα, να ελέγξει στενά τη ροή πληροφοριών ως τμήμα της προσπάθειάς της να αντιμετωπίσει και την πανδημία και την προσφυγική κρίση. (…) Τα ερευνητικά μέσα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που επικρίνουν την κυβέρνηση, είτε παραλείφθηκαν, είτε έλαβαν ένα δυσανάλογα μικρό μερίδιο της διαφήμισης που προέκυψε από την αμφιλεγόμενη εκστρατεία ενημέρωσης των 20 εκατομμυρίων ευρώ για τον ιό».
Ειδική αναφορά γίνεται στη δημόσια τηλεόραση, η οποία για ευνόητους λόγους είναι στον τομέα ευθύνης του πρωθυπουργού. Γιατί; Μα, για να υπάρξει απόλυτος έλεγχος και να υπηρετηθεί το δόγμα «η εικόνα αντί της αλήθειας». Αυτή είναι η δουλειά της δημόσιας τηλεόρασης, σύμφωνα με τους κυβερνώντες. Να λειτουργεί, δηλαδή, ως μηχανισμός προπαγάνδας. Βεβαίως στις μέρες μας δεν αρκεί να καθοδηγείς τα δημόσια μέσα ενημέρωσης. Υπάρχουν και τα ιδιωτικά που επηρεάζουν μεγαλύτερα ακροατήρια.
Αλλά και για αυτά έχουν ληφθεί μέτρα. Τόσο ευεργετικά για τους ιδιοκτήτες τους και τις ελίτ που τα διοικούν, που έχουμε φτάσει στο σημείο τα ιδιωτικά μέσα σε αρκετές περιπτώσεις να πλειοδοτούν στους πλειστηριασμούς γλειψίματος. Το κόμμα που, όταν ήταν στην κυβέρνηση, έβαλε μαύρο στην ΕΡΤ, το κόμμα που υποσχόταν ότι θα μείωνε το τέλος που δίνουν οι πολίτες για τη δημόσια τηλεόραση, αλλά το ξέχασε όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση, το κόμμα που κατηγορούσε τους προηγούμενους ότι είχαν μετατρέψει τη δημόσια τηλεόραση σε παραμάγαζο, το κόμμα που είχε δεσμευτεί ότι θα αλλάξει την κατάσταση, έκανε αυτό που αναμενόταν. Ενα πελώριο τίποτα. Ή, για να ακριβολογούμε, έκανε αυτό που ξέρει πολύ καλά. Πούλησε στους ιθαγενείς τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Και συνεχίζει απτόητο. Η διαπλοκή έχει χτυπήσει κόκκινο, τα δελτία ειδήσεων πολλών ιδιωτικών καναλιών μοιάζουν με ανακοινώσεις του γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, ο ενημερωτικός τομέας της δημόσιας τηλεόρασης ψέλνει Ωσαννά στον πρωθιερέα της κυβέρνησης. Θα έλεγε όμως κανείς, πως βρίσκουν και κάνουν. Ολα τα κόμματα της αντιπολίτευσης καταγγέλλουν το καθεστώς μονοφωνίας. Ολα διαμαρτύρονται. Ολα ζητούν να ανατραπεί η συγκεκριμένη κατάσταση, που παραπέμπει σε μονοκομματικό μοντέλο. Αρνούνται όμως να πράξουν το αυτονόητο: να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να συνεννοηθούν και να διαμορφώσουν κοινή στάση. Βρίσκει και κάνει η κυβέρνηση και στο πεδίο της κοινωνίας. Είναι εξαιρετικά βολικό να χρεώνεις τις ευθύνες στις εξουσίες, βγάζοντας από το κάδρο τις ευθύνες που έχουμε ως πολίτες, επιστρατεύοντας το πολύ δημοφιλές και εξαγνιστικό επιχείρημα, ότι «δεν φταίει ο λαός, αλλά αυτοί που τον εκμαυλίζουν». Ο Κορνήλιος Καστοριάδης στο σεμινάριο που έκανε στη Σχολή Ανωτάτων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών τον Απρίλιο του 1986 με θέμα «Ο Πολιτικός του Πλάτωνα» (εκδόσεις Υψιλον) δεν κολάκευσε τις σύγχρονες κοινωνίες: «Οσο για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ακολουθώντας το πλατωνικό λεξιλόγιο, θα τα κατέτασσα στο κεφάλαιο “παρουσίαση του ειδώλου”…
Εγραφα, ότι πουλάνε στον λαό έναν πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως πουλάνε μια οδοντόπαστα… Πρόκειται πράγματι για χειραγώγηση των μαζών και τίποτα άλλο… Παρ’ όλα αυτά, δεν θεωρώ τη σύγχρονη κοινωνία ως κοινωνία αθώα, η οποία βιάζεται από τα μέσα ενημέρωσης. Βιάζεται, επειδή θέλει να βιαστεί… Υπάρχει χειραγώγηση, επειδή υπάρχει “χειραγωγησιμότητα”» (σελ. 310-311). Προκλητικό; Αιρετικό; Μήπως όμως και εύστοχο;
ΥΓ.: Οφείλουμε πάντως να παραδεχτούμε, ότι καμία ελληνική κυβέρνηση δεν ακολούθησε διαφορετική πολιτική απέναντι στα δημόσια μέσα ενημέρωσης. Επίσης, όλα τα κόμματα εξουσίας προσπάθησαν να αποκτήσουν πρόσβαση στα ιδιωτικά μέσα. Η Δεξιά με την τεχνογνωσία που διαθέτει και με τον αμοραλισμό που τη διακρίνει, έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ. Οφείλουμε επίσης να παραδεχτούμε, ότι η δημόσια τηλεόραση νικά κατά κράτος την ιδιωτική στις ταινίες, στις ελληνικές σειρές, στα ντοκιμαντέρ. Και σήμερα και χθες.
Ανάγωγα
Με τις τροπολογίες της βαθιάς νύχτας και με τα οικονομικά μέτρα που ανακοινώνει η κυβέρνηση, αποδεικνύει ότι δεν είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, αλλά κυβέρνηση των πλουσίων και των κολλητών της.
ΠΗΓΗ: efsyn.gr
