Ο κόσμος των αρίστων έχει “πρότυπα” που αγωνίζονται σαν ρομπότ, αλλά μόνο μες στο γήπεδο και ποτέ εκτός αυτού. Πετυχημένους αθλητές που...
δε μιλάνε ποτέ, δεν μπλέκουν την μπάλα με την πολιτική, αλλά μόνο με το κέρδος, και δεν έχουν άποψη για όσα συμβαίνουν γύρω τους. “Πρότυπα” που δε λειτουργούν σαν κανονικοί άνθρωποι, για αυτό και δε θα λατρευτούν ποτέ σαν θεοί όπως ο Μαραντόνα.Κανένα θαύμα δεν έγινε μες σε τρεις μέρες. Ο ζωγράφος και δημιουργός γκράφιτι Ηλίας Στύλος, όμως, με το ψευδώνυμο Hayate πρόλαβε να φτιάξει, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, ένα τρομερό γκράφιτι με τη μορφή του θεού της μπάλας, του Ντιέγο Αρμάντο Μαραντόνα, να φοράει τη φανέλα της Εθνικής Αργεντινής. Και δεν ήταν προχειροδουλειά, αλλά μακράν το καλύτερο από όσα είδαμε στη χώρα μας -και όχι μόνο- τις τελευταίες μέρες.
Το γκράφιτι έγινε στον πίσω τοίχο του 3ου Δημοτικού Σχολείου της Καλαμαριάς και έγινε γρήγορα πόλος έλξης για τους περαστικούς που το φωτογράφιζαν με θαυμασμό, αποσπώντας εγκωμιαστικά σχόλια από φιλάθλους αλλά και από ΜΜΕ που κάλυψαν το θέμα, προβάλλοντας το πολύ ωραίο γκράφιτι, για το οποίο όλοι είχαν να πουν μια καλή κουβέντα.
Όλοι; Όχι ακριβώς. Η πρώτη αρνητική αντίδραση ήρθε από τη διευθύντρια του σχολείου, ενώ ακολούθησαν και οι αντιδράσεις κάποιων γονιών, που θεώρησαν πως ο Μαραντόνα δεν αποτελεί πρότυπο για τα παιδιά τους και δε θα έπρεπε να προβάλλεται η μορφή του στον πίσω τοίχο του σχολείου. Έτσι, αν δεν αλλάξει κάτι, το εντυπωσιακό γκράφιτι αναμένεται να σβηστεί τις επόμενες μέρες…
Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της ανοησίας τους…
Ο Ντιέγκο δεν ήταν αήττητος και βασικά τον νίκησαν πολλές φορές τα ανθρώπινα πάθη του. Η βλακεία όμως είναι αήττητη. Αυτή που κρίνει έναν παίκτη επειδή είχε ανθρώπινες αδυναμίες, όπως είχαν ακόμα και οι θεοί του Ολύμπου, που λατρεύτηκαν στον τόπο μας. Η βλακεία που θεωρεί πρότυπο έναν στυγνό, καλοσιδερωμένο επαγγελματία, που νοιάζεται για τα λεφτά και τους χορηγούς του, για τα συμβόλαια και τους μάνατζερ. Που δεν ανοίγει πολύ το στόμα του και αν χρειαστεί να το κάνει, βάζει μπρος τη γνωστή κασέτα: It was a tough game…
Σε αυτόν τον κόσμο, αρέσουν τα “πρότυπα” που βγάζουν χρήμα, φέρνουν χρήμα, δε μιλάνε ποτέ, παίζουν αγόγγυστα κάτω από τον ήλιο, με κορονοϊό, σε οποιεσδήποτες συνθήκες, που αγωνίζονται σαν ρομπότ μέχρι τελικής πτώσης, αλλά μόνο μες στον αγωνιστικό χώρο και ποτέ έξω από αυτόν. Ο κόσμος των αρίστων με τους παίκτες προϊόντα, που έχουν λαμπερή συσκευασία και ας μουχλιάζει ενίοτε το περιεχόμενο. Πρότυπα που δε μιλάνε για όσα συμβαίνουν γύρω τους, δεν ανακατεύουν το ποδόσφαιρο με την πολιτική, αλλά μόνο με τα αφεντικά και το κέρδος τους. Που δεν έχουν ψυχή, δεν έχουν φυσιολογικές αντιδράσεις, δεν είναι άνθρωποι και για αυτό ακριβώς δε θα λατρευτούν ποτέ σα θεοί από το κοινό.
Να τα χαίρεστε τέτοια “πρότυπα”, σας τα χαρίζουμε…
ΠΗΓΗ: katiousa.gr
