Όταν ο εχθρός προελαύνει, υποχωρώ
Όταν ο εχθρός στρατοπεδεύει, τον ενοχλώ
Όταν ο εχθρός εξαντλείται, τον σφυροκοπώ..
Όταν ο εχθρός υποχωρεί, τον καταδιώκω
Βασίλης Κουνέλης, Καπνισμένα ερείπια
Η Ελλάδα ζει – αιώνες τώρα – με τους μύθουςτης. Στην πορεία και τα επιμέρους συστήματα (πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό, οικονομικό, ακαδημαϊκό, πνευματικό κλπ.) έχουν επενδύσει στους δικούς τουςμύθους.
Στο τέλος ο κάθε Έλληνας διαμόρφωσε τον μύθοπου του ταιριάζει καλύτερα, έχει «απο-κλειστεί» μέσα σ’ αυτόν, αρνείται να απο-δεχτεί τομύθοτου πλαϊνού του και – κυρίως – φοβάται να ζήσει έξω από τα πλαίσια τουμύθουτου. Μύθοι και μυθεύματα, ιδεοληψίες και προκαταλήψεις, παραμορφωτικοί αντικατοπτρισμοί και οράματα πεπρωμένου, αυταπάτες και ψευδαισθήσεις έχουν σκλαβώσει την ψυχή και περιορίσει το πνεύμα του νεοέλληνα σε βαθμό που να μην μπορεί να συνειδητοποιήσει «ποιος πράγματι είναι».
—Είμαστε Ζορμπάδες αλλά στην πρώτη αναποδιά παθαίνουμε κατάθλιψη ή αυτοκτονούμε.
—Είμαστε αντιρρησίες αλλά δεν αρνούμαστε τις πελατειακές σχέσεις με την εξουσία.
—Είμαστε αντιμνημονιακοί αλλά παίρνουμε «φακελάκι».
—Είμαστε οικολόγοι αλλά χτίσαμε αυθαίρετο.
—Είμαστε και δεν είμαστε (ταυτόχρονα και για τα πάντα).
Μύθοιπου γεννάνε ψέματα και αυτά με τη σειρά τους μας οδηγούν στο να ζούμε άλλη ζωή από αυτήν που θα’ πρεπε ή θα μας άξιζε.
Είναι άραγε κανένας έτοιμος να σπάσει τονΜυθικό Καθρέφτηγια ν’ αναδειχθεί – επιτέλους – το πραγματικό πρόσωπο της Ελλάδας και των Ελλήνων;
Το ίδιο όμως ισχύει και με την Αριστερά
Δεν είναι δυνατό, ούτε επιτρεπτό να ζεις και να κινείσαι με βάση ιδεολογήματα ή δόγματα, γιατί στη γωνία σε περιμένει η ζωή για να σε διαψεύσει ή να σε τιμωρήσει.
Θυμίζω, υπενθυμίζω και ερωτώ:
1. Όταν ένας αριστερός αριστερού κόμματος χαρακτηρίζει έναν άλλο αριστερό άλλου αριστερού κόμματοςως προδότη, δωσίλογο κλπ,τότε μήπως επωφελείται η καραδοκούσα ακροδεξιά ώστε να θεωρείται «νομιμοποιημένη» στο να κατηγορεί ως προδότες, δωσίλογους και τους μεν και τους δε; Άρα…;
2. Όταν ένας αριστερός αριστερού κόμματος ψάχνει εναγωνίως τα blogs και τα sites για ναχτυπήσει πισώπλατα(π. χ. στον ιδιωτικό βίο) έναν άλλον αριστερό άλλου αριστερού κόμματος, τότε μήπως ανοίγει η πόρτα – όχι του διαδικτυακού βρώμικου πολέμου – αλλά του πραγματικού φρενοκομείου της πολιτικής; Άρα…;
3. Όταν ένας αριστερός αριστερού κόμματος πιστεύει ότι αυτή και μόνο η ιδιότητα, του δίνει «πρόσβαση στην απόλυτη αλήθεια» και το δικαίωμα ναλοιδορείτις θεωρητικές απόψεις άλλου αριστερού άλλου αριστερού κόμματος (αλλά και οποιουδήποτε άλλου μη-ανήκοντος), τότε μήπως έτσι καλλιεργείται ο φανατισμός, η αυθαιρεσία, η μονομέρεια, η τυφλότητα; Άρα…;
4. Επειδή τοΆραδεν αντέχει πολύ από τηνΚατ-άρακαλά θα κάνουν τα αριστερά κόμματα να διδάσκουν στους αριστερούς οπαδούς, μέλη και στελέχη τους το σεβασμό στην αντίθετη άποψη και στην προσωπικότητα του άλλου.
Η Αριστερά είναι πρωτοπόρος στην προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων πλην αυτών που έχουν και ασκούν οι αριστεροί διαφωνούντες;
Κι αναρωτιέμαι:
Πώς γίνεται να έρθει το καινούργιο όταν τα αριστερά κόμματα όχι μόνο δεν προβαίνουν σε «αυτοκάθαρση» αλλά προσθέτουν στον «κακό εαυτό τους» και νέα νοσηρά στοιχεία από τους διαχειριστές της παλιάς εξουσίας;
Μπορεί να κερδίζεις εκλογές μαζεύοντας από δω και από κει «κουκιά» αλλά σίγουρα θα χάσεις την ελευθερία κινήσεως και εντέλει την πολιτική ηθική σου.
Κι αυτό θα το πληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ διπλά καθώς ο πόλεμος δεν θα διεξάγεται μόνον απέξω αλλά κυρίως από μέσα, εκεί όπου θα διαβρώνεται και θα υπονομεύεται η στρατηγική της Μεγάλης Κοινωνικής Αλλαγής καθώς οι «εισοδιστές» θά’χουν πιάσει πόστα εξουσίας (ή παρα-εξουσίας) όχι για να υλοποιήσουν αλλά για να ελέγξουν ή να κατεδαφίσουν τις κοινωνικές προσδοκίες.
Προσοχή στον αχταρμά.
Βλάπτει σοβαρά την υγεία της Αριστεράς.
ΥΓ.’’Αχ! αυτή η εξουσία!
Και πόσο την τιμά η λαϊκή δοξασία’ [Β.Κουνέλης]
