6 Δεκ 2020

ΣΥΡΙΖΑ: Αναζητώντας το «μεγάλο αφήγημα»


Νικόλ Λειβαδάρη

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Καθημερινής της Κυριακής ο Αλέξης Τσίπρας σε μία από τις τελευταίες συσκέψεις στην Κουμουνδούρου είπε, ότι «τα στοιχεία της οικονομικής...

κατάρρευσης είναι τρομακτικά». Και ότι «ο Μητσοτάκης έχει ήδη ανοίξει τη δεύτερη επιστολή, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις πολιτικές εξελίξεις».

Κατά το γνωστό πολιτικό ανέκδοτο, η δεύτερη επιστολή, που παίρνει ένας πρωθυπουργός από τον προκάτοχό του, γράφει «ρίξ’τα στον υπουργό» - όπερ, ώρα ανασχηματισμού. Η τρίτη επιστολή λέει απλά «ετοίμασε τις δικές σου (επιστολές)» και ο νοών νοείτω.

Εάν ισχύει η διαπίστωση Τσίπρα, υπάρχουν δύο ερωτήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ: Με ποιο αφήγημα (με ποιο «μεγάλο αφήγημα» κατά τον Γιώργο Σταθάκη) και με ποιες συμμαχίες, κοινωνικές και πολιτικές, θα επιχειρήσει το come back σ’ αυτή την συγκυρία της πολιτικής καμπής.

Ως προς το πρώτο σκέλος, η Κουμουνδούρου επενδύει τις προσδοκίες της στο λεγόμενο «σχέδιο αντιΠισσαρίδη» (το οικονομικό πρόγραμμα της ομάδας Σταθάκη που βρίσκεται στην τελική φάση της επεξεργασίας του).

Ο ίδιος ο Γιώργος Σταθάκης στην χθεσινή του συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών είπε, πως «τις εκλογές δεν τις κερδίζει ο καταγγελτικός λόγος, αλλά το θετικό διακύβευμα - με μια λέξη: το «μεγάλο αφήγημα». Και επισημαίνοντας ότι σήμερα το διακύβευμα είναι η προοπτική της ανάπτυξης και της βελτίωσης των συνθηκών ζωής των πολιτών, πρόσθεσε ότι «είναι λογικό να δοκιμαστούμε σε πιο συγκροτημένα «μεγάλα αφηγήματα», που θα δίνουν προοπτική και ελπίδα».

Στον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, δεν είναι όλοι σύμφωνοι ούτε για το πως τελικά κερδίζονται οι εκλογές, ούτε για το μέχρι που πρέπει να φθάνει η ένταση του καταγγελτικού λόγου.

Ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται να επαναβεβαίωσε αυτή την εβδομάδα την στρατηγική της «διεκδικητικής και τεκμηριωμένης αντιπολίτευσης».

Οι πιο ορμητικοί του προεδρικού κύκλου μένουν περισσότερο στο «διεκδικητική» παρά στο «τεκμηριωμένη». Βλέπουν απήχηση της κριτικής του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία, θυμίζουν τον τρόπο που αντιπολιτεύτηκε και κέρδισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και από τις δημοσκοπήσεις κρατούν τους δείκτες φθοράς της κυβέρνησης και αντιπαρέρχονται το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εισπράττει. Ποντάρουν στον χρόνο και στην πόλωση πάνω από την κάλπη.

Οι προερχόμενοι από την διεύρυνση και την ανανεωτική αριστερά έχουν (ισχυρές ενίοτε) αντιρρήσεις. Λένε, ότι «οι μάχες στα social media πείθουν μόνον τους…  ήδη πεισμένους», βλέπουν επικοινωνιακά κενά, και θεωρούν πως ακόμη δεν έχει χτιστεί η ατζέντα που θα ξανακάνει τον ΣΥΡΙΖΑ συνομιλητή των μεσαίων στρωμάτων. Όπως θεωρούν και ότι δεν αντιμετωπίστηκαν επαρκώς οι ρίζες του «αντιΣΥΡΙΖΑ» μετώπου.

O δε κομματικός πυρήνας προσθέτει σε όλα αυτά την «ιστορική εκκρεμότητα» του ΣΥΡΙΖΑ: Την ανάλυση των αιτίων της εκλογικής ήττας και τον ιδεολογικό επαναπροσδιορισμό.

Ταύτιση δεν έχει επέλθει ούτε ως προς τις συμμαχίες. Οι μεν αναζητούν ακόμη παράθυρο προς την χαμένη ευκαιρία της διεύρυνσης και εξακολουθούν να επενδύουν στο συνέδριο, αναγνωρίζοντας όμως πως μπορεί «να το προλάβουν οι κάλπες». Οι δε δείχνουν τον δρόμο της επανασύνδεσης με τα κινήματα και τους χώρους αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Και οι «ενδιάμεσοι» θεωρούν αδιέξοδα ακόμη και τα ad hoc μέτωπα με το ΚΚΕ («αυτά τα έχει λύσει η ιστορία, δεν μας πάνε πουθενά» λέγεται χαρακτηριστικά), και επιμένουν να δείχνουν το ΚΙΝΑΛ. Παρεμπιπτόντως, εδώ δείχνουν να αγνοούν, το γεγονός ότι το Κίνημα Αλλαγής δεν δείχνει και δεν θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ – και περισσότερο από την ηγεσία ίσως δεν τον θέλουν οι ψηφοφόροι του: Στην τελευταία έρευνα της Prorata μόνον το 10% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ τάχθηκε υπέρ της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και η συντριπτική πλειοψηφία δήλωσε, ότι προτιμά την σύγκλιση με την ΝΔ.

Το νέο στοιχείο, πάντως, είναι, ότι όλες αυτές οι αποχρώσεις και αποκλίσεις δεν αναρτώνται σε σίκουελ προσωπικής πολεμικής στο Διαδίκτυο. Η άτυπη συμφωνία για λήξη των εσωκομματικών εμφυλίων τηρείται (και δεν τηρείται μόνον γιατί το ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας). Σε όλες τις πλευρές και σε όλες τις τάσεις είναι κοινός τόπος, έστω και με διαβαθμίσεις, πως πολιτική πολυτέλεια εσωστρέφειας δεν υφίσταται πλέον.

Μένει να φανεί, εάν υπάρχει, ή εάν θα υπάρξει, κοινός τόπος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ κοινωνίας πια, και στο (εκκρεμές ακόμη) «μεγάλο αφήγημα»…


ΠΗΓΗ: tvxs.gr