Με ψυχική κόπωση,απορία και πόλωση,τεντωμένα νεύρα και δυσεπίλυτα διλήμματα.
Με πειρασμούς εκ της πλαγίας και ποικίλους καλλικάντζαρους κατάθλιψης και μελαγχολίας.
Χωρίς την αίσθηση του συμψάλλειν το "Χριστός γεννάται" και το "Η Παρθένος σήμερον" απ'όλο το εκκλησίασμα,αφού το εκκλησίασμα λείπει.
Με το πνεύμα των Χριστουγέννων να εμφανίζεται φέτος στον Εμπενίζερ Σκρούτζ του Ντίκενς,ακόμη πιο φοβιστικό και ενοχικό, με μάσκα και απολυμαντικό.
Με το σάκο του Αϊ Βασίλη,όποια μορφή κι αν δίνεις σε αυτόν,να έχει αντί παιχνίδια φορτίο επιδημιολογικό.
Με τα κάλαντα να απαγορεύονται δια δόγματος λοιμωξιολογικού.
Με αυτά και άλλα και παρ'όλα αυτά και τα άλλα.
Τα Χριστούγεννα πρέπει να αντισταθούν.
Φέρνοντας τα μέσα έξω,τα πάνω κάτω και αλλάζοντας ό,τι στο παρελθόν αλλοτριώθηκε από την πολύ "δηθενιά",θα παλέψω να γιορτάσω αληθινά.
Και επειδή μόνος μου δεν μπορώ,θα ζητήσω σαν "χαζό" παιδί βοήθεια απ'όλους εσάς με στραμμένα τα βλέμματα και τα νοήματα στη σύνθετη λέξη "Χριστούγεννα" που θα την αναποδογυρίσω για να τη νιώσω ως Γέννα και δη Χριστού.
Ή όπως έχει γράψει παλιότερα ο Θανάσης Παπαθανασίου,Χριστούγεννα των ρήξεων και της απελευθέρωσης!
