Ποιος δεν περίμενε να δει την "χύτρα ταχύτητος" να εκρήγνυται;
Η βαλβίδα "φώναζε"χρόνια τώρα. Και έγινε το μπαμ!
Και ήταν και βράδυ.
Και έβλεπες τις φωτιές ακόμα μεγαλύτερες, τον κίνδυνο μαζί με...
την σκιά του, θεόρατο, καταλάβαινες την απελπισία μέσα από τις κραυγές στο σκοτάδι, άκουγες τα κλάματα, τις βαριές ανάσες που τραβούσαν προς το βουνό, τους χτύπους της καρδιά των ασυνόδευτων παιδιών, τα ποδοβολητά που πήγαιναν στην πόλη..Τις κλειδαριές των ντόπιων ,τα πορτοπαράθυρα, οι σύρτες, τα μάτια πίσω από τις χαραμάδες, οι γρήγορες ανάσες από τον τρόμο..
Όταν κρατάς για καιρό μία βόμβα στα χέρια σου, το πιθανότερο είναι κάποια στιγμή να σκάσει.Κι εδώ που τα λέμε, το μόνο θετικό που προσέφερε η πανδημία ήταν ότι κατέβασε το προσφυγικό κάτω από την μαρκίζα του επείγοντος.
Σήκωσε το χαλάκι και το έβαλε από κάτω η πολιτεία, όπως συνηθίζει και μάλλον έβαλε και τον Μυταράκη να υποδύεται πως ασχολείται με το χαρτοφυλάκιό του κι ο καιρός περνούσε.
Αυτό που συνέβη στη Μόρια προαναγγέλθηκε εδώ και χρόνια. Το βλέπαμε να έρχεται.
Ηταν στις στάχτες που άφηναν μικρές και μεγάλες πυρκαγιές τα τελευταία χρόνια.
Το λένε οι αριθμοί .Οι στοιβαγμένοι άνθρωποι, οι ματωμένες ψυχές..Οι καλοί και οι κακοί μαζί, οι υπομονετικοί με τους ένθερμους, τους θυμωμένους, οι ειρηνικοί με τους πολεμοχαρείς..Η κόλαση και ο Παράδεισος εκεί, μεταφρασμένος σε ψυχές.
Η Μόρια όμως ήταν κόλαση .Ευθύνη δική μας. Που δεχτήκαμε να την έχουμε, να την συντηρούμε, που δεν μπορέσαμε να κάνουμε δίχως αυτή.
Τώρα ήρθαν και οι φλόγες .
Ποιος ευθύνεται για τον εμπρησμό;
Προκλήθηκε αυθορμήτως από οργισμένους πρόσφυγες και μετανάστες; Ηταν οργανωμένο σχέδιο ξένης υπηρεσίας; Οργανώθηκε και εκτελέστηκε από τζιχαντιστές που δουλεύουν για κάποιους από την απέναντι ακτή;
Δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία, καθώς η ουσία παραμένει ίδια όποια εκδοχή και αν υιοθετήσουμε: υπάρχει ένα μεγάλο αγκάθι στα πλευρά της Ελλάδας.
Θα συνέβαινε το κακό αν η Μόρια είχε αποσυμφορηθεί; Ποιος ξέρει και ποιος νοιάζεται στην τελική; Στον ύπνο επιασε την κυβέρνηση και αυτή η κρίση!Αυτή η χώρα έχει έλθει ο καιρός που σκορπίζεται. Θαρρείς πως καταρρέει.
Ακόμα και αν δεχθούμε ότι για την πυρκαγιά ευθύνεται μία κακή στιγμή και τίποτα περισσότερο, το πρόβλημα εσωτερικής ασφάλειας δείχνει τα δόντια του.
Αυτή τη στιγμή η Λέσβος κινδυνεύει να μετατραπεί σε μαύρη τρύπα που καταπίνει τα πάντα: τον νόμο, την τάξη, την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας —όπως λειτουργούσε τα τελευταία χρόνια.
Ποιος θα ευθύνεται γι αυτό που ίσως ακολουθήσει;
Θα δούμε πολύ σκληρές εικόνες από τη Λέσβο.
Χιλιάδες ανέστιους εξαθλιωμένους ανθρώπους να περιφέρονται, να οργίζονται και να απελπίζονται περισσότερο. Θυμωμένους και φοβισμένους κατοίκους να προσβλέπουν στη βοήθεια των αστυνομικών
Μια χώρα δίχως πυξίδα και δίχως πολιτική για τους πρόσφυγες.
Ποιος έχει εμπιστοσύνη και σε ποιον αναθέτουμε ευθύνη επιτέλους για την ασφάλεια της χώρας;
Τι θα γίνει αν όλο αυτό εξελιχθεί ; Γιατί, αν θέλουμε να κοιτάξουμε τη μοίρα μας κατάματα, μέσα στα σπλάχνα μας εμείς οι ίδιοι βάζουμε το μπαρούτι ,όχι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Και τώρα απλοί παρατηρητές σε δικό μας έργο ως σύγχρονοι Νέρωνες κοιτάμε αμήχανοι τα αποκαϊδια μας.
