Οι Έλληνες βγάζουν τα μάτια τους μόνοι τους

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο, θα μπω κατευθείαν σ’ αυτό που θέλω να πω, για ότι γίνεται στη Μυτιλήνη.

Τι να πω τώρα για τη Μόρια; Από τη στιγμή που δεν καταλαβαίνουμε...

ο ένας τον πόνο του άλλου, ποιο το νόημα. 

Οι Έλληνες έχουν ξεμείνει πλέον από δικαιολογίες. Και το ίδιο και εμείς, που αναρωτιόμαστε -καλά όχι πια- τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε.

Οι Έλληνες έχουν βαλθεί να κάνουν κάθε πιθανό και απίθανο λάθος.

Περί θανάσιμου λάθους πρόκειται, για την ακρίβεια, αυτό που υποπτεύομαι, ότι πάνε να κάνουν.

Συνεχίζουν, πάντως, να νομίζουν, πως ο ρόλος τους στην Ιστορία είναι να …προστατεύσουν την Ευρώπη και να κρατήσουν αιχμάλωτους χιλιάδες ανθρώπους που θέλουν να πάνε στην Ευρώπη· η Ελλάδα είναι απλά στο δρόμο τους για την Ευρώπη.

Η οποία Ευρώπη θα κλείσει τα σύνορά της οριστικά μια μέρα και θα τους αφήσει απ’ έξω, τους Έλληνες, που τα ξέρουν όλα, αλλά αυτό δεν το ξέρουν. Το ξέρουν όλοι εκτός απ’ αυτούς.

Μιλάνε της Ελλάδος τα …παιδιά για …απέλαση, αντί να μιλάνε για άνοιγμα των συνόρων της Ευρώπης. Τερμάτισαν πάλι τα μαλακόμετρα, βασικά σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.

Ανοίξτε την κερκόπορτα, να δείτε πόσο γουστάρουν να μείνουν εδώ και να …αλλοιώσουν τον μπολιτισμό σας όλοι αυτοί οι …εισβολείς. Ούτε μαντίλι δεν θα προλαβαίνετε να τους κουνήσετε. Καπνός θα γίνουν.

Αλλά είστε οι ηλίθιοι της Ιστορίας, φαίνεται. Θα τους εμποδίσετε, για να τους δώσετε έναν λόγο παραπάνω να σας περάσουν πριονοκορδέλα. Πιστέψτε με, κανένας δεν ξεχνάει πως του φέρθηκαν όταν βρέθηκε σε ανάγκη.

Αυτός ο …υπερβάλλων ζήλος αναπόφευκτα θα τρομάξει και τους Ευρωπαίους, που θα νίπτουν τας χείρας τους με σαπουνάκι, όταν οι Έλληνες κάνουν το μοιραίο λάθος.

Η Ελλάδα (άνευ λόγου και αιτίας) θα κληθεί να απολογηθεί και να λογοδοτήσει για τα αίσχη της Ευρώπης στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Ασία. Επειδή στάθηκε εμπόδιο στον αδύναμο.

Σαν εκείνο τον μ@λάκα που πάει σε τραπέζι ρεφενέ και όταν έρθει ο λογαριασμός έχει μείνει μόνος του.

Οι Έλληνες δεν φαίνεται να το έχουν καταλάβει, ότι οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην εκμηδένισή τους.

Θα θυσιαστούν, για να αθωωθεί η «δημοκρατική» Ευρώπη.

Και τους αρέσει, φαίνεται, αυτός ο ρόλος. Ο ρόλος του «κτήνους».

Πόσο βολικό, βέβαια, για την εξουσία, να φαγωθούν οι φτωχοί (Έλληνες και ξένοι) μεταξύ τους.

Αλλά αν οι Έλληνες αποφασίσουν να στοιχηθούν με τα συμφέροντα των τυράννων τους, δεν θα τους φταίει κανείς στο τέλος, εάν υποστούν άλλη μια πανωλεθρία. Όχι «εάν». Αργά ή γρήγορα, θα την υποστούν.

Πάνω από 13.000 εγκλωβισμένοι άνθρωποι, που δεν έχουν ουσιαστικά να χάσουν τίποτα (πόσο ηλίθιος πρέπει να είναι κανείς, όταν νομίζει, ότι άνθρωποι που έχουν φάει βόμβες, θα φοβηθούν ένα μάτσο χωριάτες), δείχνουν για άλλη μια φορά πόσο «γέρασε» η Ελλάδα και οι Έλληνες.

Γέροι και νέοι, βυθισμένοι σε μια φαντασίωση περασμένων μεγαλείων και δίπλα τους συντρίμμια.

Τσακώνονται, παράλληλα, και κάτι γραφικοί κυβερνήτες με τους πρώην κυβερνήτες στο προτεκτοράτο, για το ποιος φέρθηκε λιγότερο απάνθρωπα στον κατατρεγμένο, ποιος έφτιαξε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ποιος τα διοικούσε καλύτερα. Δεν βλέπουν δηλαδή ούτε τη θλιβερή τους μύτη.

Αυτοί που δεν αποφασίζουν ούτε για το δικό τους μέλλον, έχουν την έπαρση, ότι μπορούν να αποφασίσουν για το μέλλον των άλλων.

Και νομίζουν κιόλας ότι είναι …επικίνδυνοι. Αυτοί. Που δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Που είναι 10 χρόνια μπουκωμένοι με τις …δομές των δανειστών.

Συγγνώμη που το χαλάω, αλλά είναι πολύ πιο επικίνδυνοι, αυτοί που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Γιατί στο τέλος αυτοί νικάνε πάντα.

Και αν χρειαστεί, να τσαλαπατήσουν τους Έλληνες, θα τους τσαλαπατήσουν.

Και επειδή σίγουρα διαβάζουν και άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν, να το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή.

Δεν έχουν καμία θέση στα νησιά ή στην ηπειρωτική Ελλάδα, αυτές οι επαίσχυντες δομές «φιλοξενίας» προσφύγων.

Άσε που διάβασα κάπου, ότι «13.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι» και αναρωτιέμαι, από που και ως που θεωρούνται οι σκηνές και τα κοντέινερ «στέγη».

Είναι ντροπή για το ανθρώπινο είδος και μια κοινωνία που αυτοπροσδιορίζεται ως «σύγχρονη», να μην μπορεί να στεγάσει και να προστατεύσει τους ίδιους τους ανθρώπους και απλά να τους στοιβάζει - για να μην «ενοχλούν».

Όπως και είναι ντροπή οι πόλεμοι και η φτώχεια που ξεριζώνουν αυτούς τους χιλιάδες ανθρώπους.

Κανένας δεν εγκαταλείπει τον τόπο του και κανένας δεν βάζει φωτιά στο «σπίτι» του από βίτσιο.

Είναι, επίσης, ντροπή, να θεωρείς, ότι απειλείσαι απ’ αυτούς τους ανθρώπους.

Συνεπώς, η μέγιστη ντροπή είναι, να σταθείς απέναντι σε ανθρώπους, στων οποίων τη θέση, όχι μόνο βρεθήκατε στα χρόνια των ξεριζωμών, αλλά μπορείτε να βρεθείτε και ανά πάσα στιγμή, τώρα ή στο μέλλον. Επειδή δεν είστε ούτε ο Bezos, ούτε ο Gates, ούτε οι …Έλληνες εφοπλιστές.

Είστε, κυριολεκτικά, το ίδιο αναλώσιμοι. Και καμιά φορά απλά τυγχάνει να είστε χρήσιμοι γι’ αυτούς. Χρήσιμοι ηλίθιοι.

Οι ιδιοκτήτες αυτής της χώρας, μιλάω για τους πραγματικούς ιδιοκτήτες, δεν θέλουν να βλέπουν ούτε εσάς, ούτε τους πρόσφυγες. Σας σιχαίνονται το ίδιο. Στα μάτια τους είστε το ίδιο.

Κορόιδα ψάχνουν, που θα λερώσουν τα χέρια τους, για να μην χρειαστεί να τα λερώσουν οι ίδιοι. Αυτό είναι όλο, βρε ηλίθιοι. Στο τέλος, θα σας πετάξουν σαν φασιστοστυμμένες λεμονόκουπες.

Αν οι Έλληνες είχαν τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια να παλέψουν, όχι για τους πρόσφυγες, αλλά ενάντια στα …ιερά τέρατα που έκλεψαν και τη δικιά τους ζωή, θα κατέβαιναν μαζί με τους πρόσφυγες και θα γυρνούσαν τον κόσμο και τη θλιβερή Ευρώπη των …λαών ανάποδα. Αλλά φαίνεται πως την έχουν χεσμένη την αξιοπρέπειά τους.

Αφού, λοιπόν, δεν μπορείτε να «εργαλοιοποιήσετε» εσείς τους πρόσφυγες, μαντέψτε, θα τους εργαλοιοποιήσουν πάλι οι άλλοι για εσάς.

Οπότε, είναι πραγματικά θλιβερό, που οι μόνοι που αγωνίζονται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, είναι οι πρόσφυγες.

Η Μόρια -και οτιδήποτε γίνει τις επόμενες μέρες ή βδομάδες- απλούστατα κινδυνεύει να είναι το σημείο δίχως επιστροφή, τουλάχιστον για κάποιους.

Αυτά, όμως, δεν έχουν πολλή σημασία.

Η ελληνική οικονομία διαλύθηκε (για ακόμα μια φορά), τα νοσοκομεία δεν θα μπορούν σύντομα να περιθάλψουν ούτε ένα συνάχι, οι Έλληνες δεν συμφωνούν ούτε στο πόσα παιδιά πρέπει να έχει μια σχολική τάξη, τσακώνονται πλέον για τα πάντα, και το ελληνικό «κράτος» είναι μια βιτρίνα δίχως τίποτε άλλο από πίσω, εκτός από κάτι ηλίθιους, αρίστους που νομίζουν, ότι επειδή δεν πλήρωσαν μέχρι σήμερα τις συνέπειες των πράξεων τους, δεν θα τις πληρώσουν και ποτέ.

Όλες οι υποδομές διαλυμένες, οι κάτοικοι παντελώς αποβλακωμένοι, εγκλωβισμένοι χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες, ολιγάρχες που νομίζουν ότι η παγκόσμια ελίτ τους χρωστάει κάτι και κάποιοι υπάλληλοί τους που νομίζουν πως κάνουν …επανάσταση.

Και όλοι αυτοί απορούν, γιατί πετάνε από τον έναν …θρίαμβο στον άλλον.

Μπράβο. Πραγματικά.

Ούτε οι …εχθροί της Ελλάδας δεν θα πετύχαιναν τόσα πολλά.

Δηλαδή, τι άλλο πρέπει να συμβεί για να καταρρεύσει μια κοινωνία; Έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης;

Πραγματικά, τους επόμενους μήνες μπορεί να μην υπάρχει καν Ελλάδα. Ποιοι Τούρκοι; Δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα, παίδες.

Μόνοι σας τα βγάζετε τα μάτια σας, κάνοντας όλα τα πιθανά και απίθανα λάθη.

Ενημερωτικά, τα …απόρθητα κάστρα, πάντοτε πέφτουν εκ των έσω.

Μην εξοργίζεστε, όμως. Θα έχετε και παρέα στο …πάνθεον. Εκτός από σας, τις ίδιες μ@λακίες κάνουμε όλοι. Τουλάχιστον εμείς οι «πολιτισμένοι» στη Δύση.

Πάντως, η Ελλάδα, μάλλον, πέθανε. Οριστικά.

Θα την φάνε οι Έλληνες, μαζί με τα χρέη της, όπως έγραφε κάποτε ο Βασίλης Ραφαηλίδης.

Και παραφράζοντας τον Kurt Vonnegut, τι ποιητικό που θα ήταν, εκείνη τη στιγμή να ακουγόταν μια φωνή από τα βάθη, του γεμάτου -τότε- με πετρελαιοκηλίδες, Αιγαίου: «Τετέλεσται. Δεν τους άρεσε των Ελλήνων να ζουν εδώ».

Με εκτίμηση,

Άρης

Υ.Γ.1 Όσον αφορά εκείνους που ενοχλήθηκαν από την εξέγερση των προσφύγων. Έτσι είναι οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις -συμπεριλαμβανομένου αυτής που θα γιορτάσετε σε λίγους μήνες- κοκόνες μου. Ενοχλούν. Αλλιώς δεν είναι. Ησυχία τώρα, να μην ενοχλείτε τους δανειστές.

Υ.Γ.2 Γ@μήθηκε ο Δίας, με το παρντόν. Επιστρέψαμε λόγω των δεκάδων μεγάλων πυρκαγιών που κατακαίνε τα δάση στις δυτικές ακτές. Καλά μην στεναχωριέστε, ξαναφεύγουμε αύριο το πρωί. Θα κάτσω λίγες μέρες, για να δούμε, ο κόσμος να χαλάσει. Έχουμε και μια …ζωή να ζήσουμε. Άλλο που τ’ αναβάλαμε όλα για την επόμενη. Τέλος πάντων, έκανα τα πάντα για να ησυχάσω λίγο, αλλά δεν με λυπάται κανείς εκεί πάνω, οπότε έπεσα στις φωτιές και ησύχασα. Και στον καιρό. Που βάραγε 35άρια και ξαφνικά σε 2 μέρες προσγειώθηκε -τι προσγειώθηκε, βούτηξε- κοντά στους 0 βαθμούς (Κελσίου) μέχρι που χιόνισε. Από τον καύσωνα σε αρκτική καταιγίδα. Λες και φύγαμε από τη Γη και πήγαμε στον Άρη. Και μιας και είπα Άρη, ο ουρανός κοκκίνισε στις ακτές του Ειρηνικού. Από την πολιτεία της Washington μέχρι την California, ξέσπασαν δεκάδες φωτιές λόγω της έντονης ξηρασίας, μετατρέποντας τις δυτικές ακτές των ΗΠΑ σε …Αυστραλία. Ειδικά, Oregon και California. Πραγματικά μια κόλαση. Επί Γης. Ποιο Blade Runner και ποιο …2049. Τώρα συμβαίνουν. Όλα. Αν θέλετε να καταλάβετε, γιατί ο κορονοϊός είναι το «μοναδικό» κρίσιμο θέμα στον κόσμο, είναι επειδή όλα τ’ άλλα γεγονότα υποδηλώνουν ξεκάθαρα, ότι μέχρι εδώ ήταν τα ψωμιά -τα δικά μας και του θλιβερού συστήματος στο οποίο ζούμε. Χωρίς τον κορονοϊό, θα είχαμε κάθε μέρα εξεγέρσεις, δασικές πυρκαγιές και την επέλαση της μαζικής φτώχειας, για την οποία μας προετοιμάζουν οι βαθύπλουτοι …ευεργέτες, αφού δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματά σου, αυτός που σου τα δημιούργησε, μανάρι μου. Είναι ξεκάθαρο, πως οι ζωές των ανθρώπων έχουν καταστραφεί και δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες προοπτικές πλέον. Ο κορονοϊός μοιάζει να είναι το καλύτερο σενάριο, κυριολεκτικά, για όλους μας. Ή όλα αυτά που συμβαίνουν στον πλανήτη είναι …προβοκάτσιες των Τούρκων (πόσο ηλίθιοι μπορεί να είστε; Πόσο;). Δεν ξέρω αν ευθύνεται η κλιματική αλλαγή για τις φωτιές στις ΗΠΑ, που δεν είναι οι μεγαλύτερες ή οι καταστροφικότερες, αλλά είναι τόσες πολλές ταυτόχρονα, που πραγματικά σφίγγεται το στομάχι σου. Πάντα η μια καταστροφή διαδέχεται την άλλη, αυτό θα συμβαίνει και στο μέλλον, αλλά μήπως το παραξηλώσαμε με όλη αυτή την απληστία; Και όταν οι προβλέψεις μιλάνε για πάνω από 1,2 δισεκατομμύριο πρόσφυγες το 2050 στον κόσμο, μόνο λόγω της κλιματικής αλλαγής, αν υπάρχουμε ως τότε -εννοώ, ως είδος- για ποιο μέλλον για τα παιδιά μας έχουμε το θράσος να μιλάμε; Εδώ δεν φαίνεται να υπάρχει καλά-καλά για μας. Και για ποια …διαχείριση των μεταναστευτικών ρευμάτων; Κοντός ψαλμός, αλληλούια. Πραγματικά, τα γ@μήσαμε όλα. Μάταια, προσπαθούμε να γλιτώσουμε, χάρη στα λίγα γραμμάρια ευτυχίας που μας «αναλογούν» στον καπιταλισμό. Όχι πως θα ερχόταν ο σοσιαλισμός -έτσι όπως τα κάναμε- και ξαφνικά όλα θα ήταν διαφορετικά. Δεν είναι τόσο εύκολο, πλέον. Αλλά, πρέπει να καταλάβουμε, ότι δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα, προτού το αντιμετωπίσεις. Δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, αν δεν τα βάλεις με το σημερινό πλαίσιο και τους πλούσιους που ευνοήθηκαν και που νομίζουν, ότι θα βγουν νικητές, αν χάσουν όλοι οι άλλοι. Το μόνο παρήγορο θα είναι τα μούτρα τους, τότε, όταν θα έχουν καταλάβει ότι στον …πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές. Πάντως, ούτε στη φύση -που πάντα έσωνε τους ανθρώπους, ιστορικά, αφού είναι το μοναδικό «σπίτι» μας- δεν μπορούμε πια να βρούμε καταφύγιο. Δεν είναι να ενημερώνεσαι για τίποτα. Όχι πως αυτό θα αλλάξει κάτι στον κόσμο, αλλά απ’ τη στιγμή που δεν κάνουμε κάτι για όλα αυτά, τι νόημα έχει να τα λέμε; Δεν ξέρουμε, πως ο κόσμος δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι; Το ξέρουμε. Όπως και ξέρουμε ότι είμαστε φτωχοί, γιατί έχουμε μόνο λεφτά στη ζωή μας. Τα οποία δεν μπορούν να αγοράσουν την ευτυχία. Ξεκάθαρα, πλέον, η ανθρώπινη δυστυχία έχει εξαπλωθεί παντού. Εξευτελίσαμε την ίδια τη ζωή και αυτό είναι η μεγαλύτερη βλασφημία.

ΠΗΓΗ: pitsirikos.net