Της Νικόλ Λειβαδάρη
Η ομιλία Τσίπρα στη χθεσινή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής ήταν η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ της αυτάρεσκης...
εσωστρέφειας και τον ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να (ξανα)είναι κόμμα διακυβέρνησης. Ως ένας και μοναδικός αντίπαλος υποδείχθηκε η κυβέρνηση και «η επέλαση της βαρβαρότητας που κάποιοι έχουν βαλθεί να βαφτίσουν κανονικότητα», ως άμεσο πεδίο δοκιμασίας οριοθετήθηκε το μέτωπο της τριπλής κρίσης - υγειονομικής, οικονομικής και εθνικής -, και ως κεντρικό διακύβευμα και «οφειλή» του ΣΥΡΙΖΑ ετέθη το αυτονόητο: «Να σταθεί στο πλευρό της κοινωνικής πλειοψηφίας» και να πείσει τους πολίτες «για τη δυνατότητα και τον ρεαλισμό μιας προοδευτικής εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης».
Όλα αυτά, χωρίς «μίζερους εγωισμούς» και χωρίς συγκρούσεις μηχανισμών: « Ο διάλογος όχι ως ανταλλαγή απόψεων και επιχειρημάτων, αλλά ως μέσο εξουδετέρωσης της διαφορετικής φωνής, δεν έχει θέση στο χώρο μας», ειπε ο Αλέξης Τσίπρας και κάπου εκεί έκλεισε και η, λιτή, αναφορά του στο σύνδρομο της εσωστρέφειας.
Εν ολίγοις, ήταν μια ομιλία με εμφανή πρόθεση να μείνει μακριά από την ομφαλοσκόπηση. Και με επίσης εμφανή στόχο τη μετάβαση στην εποχή της αντιπολιτευτικής και εσωκομματικής ωριμότητας. Με νέες ισορροπίες, χωρίς ρήξεις, αλλά και χωρίς εκπτώσεις στην στρατηγική επιλογή - την οποία φρόντισε εκ νέου να επιβεβαιώσει ο Αλέξης Τσίπρας -«της διεύρυνσης και μετασχηματισμού σε μαζικό, λαϊκό, ανοιχτό και δημοκρατικό κόμμα της σύγχρονης εναλλακτικής αριστεράς».
Επί των ισορροπιών και των μη ρήξεων έχουν τη δική τους σημασία οι ειδικές, άμεσες ή έμμεσες, αναφορές Τσίπρα στα πρόσωπα που βρέθηκαν, για διαφορετικούς λόγους, στην πρώτη γραμμή του κομματικού εμφυλίου.
Ο Αλέξης Τσίπρας απένειμε εύσημα στον απερχόμενο γραμματέα Πάνο Σκουρλέτη, υπερασπίστηκε τον Ευκλείδη Τσακαλώτο στην κριτική που δέχεται για το «μαξιλάρι» των 37 δις, και στήριξε τον Νίκο Παππά απέναντι στις «χυδαίες παρεμβάσεις εχθρικών κέντρων». Τα περαιτέρω θα αποτυπωθούν στο νέο σχήμα των τομεαρχών η ανακοίνωση του οποίου αναμένεται έως αύριο.
Επί των συσχετισμών, η εκλογή του Δημήτρη Τζανακόπουλου στη θέση του γραμματέα - 110 ψήφοι υπέρ επί 140 παρόντων με 29 λευκά και ένα άκυρο - επαναβεβαίωσε τα εσωκομματικά δεδομένα με τα λευκά να είναι μαλλον μοιρασμένα σε ό,τι αφορά τις τάσεις από τις οποίες προέρχονται.
Στο δια ταύτα, η γραμμή Τσίπρα βγήκε, ως αναμενόταν, κυρίαρχη, με τον ίδιο να αποκτά πλέον και τον έλεγχο του κομματικού μηχανισμού μέσω του Δημήτρη Τζανακόπουλου και του νέου εκπροσώπου Νάσου Ηλιόπουλου.
Στο ίδιο πλαίσιο, κυρίαρχη παραμένει και η στρατηγική επιλογή Τσιπρα για άνοιγμα στην κεντροαριστερά, ενώ οι εκφραστές των βασικών πόλων έφυγαν από την Κεντρική Επιτροπή με μια «συμφωνία κυρίων»: Ότι διατηρούν τις διαφωνίες τους ως προς τον πολιτικό και ιδεολογικό επαναπροσδιορισμό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά υποστέλλουν τις σημαίες των προσωπικών και δημόσιων πολέμων. Ο Πάνος Σκουρλέτης άσκησε μακρά κριτική στις προεδρικές επιλογές και έθεσε ζήτημα για το περιεχόμενο της διεύρυνσης αλλά τάχθηκε υπέρ της «προωθητικής πορείας».
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έθεσε θέμα λειτουργίας των οργάνων και συλλογικής λήψης των αποφάσεων αλλα ζήτησε και δεσμεύσεις ότι το κόμμα θα κοιτάξει μπροστά και θα αφήσει την εσωστρέφεια. Κι ο Νίκος Παππάς επανάλαβε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ανοίξει και να φθάσει ως το προοδευτικό κέντρο, είπε όμως ότι οι διαφοροποιήσεις ως προς τη διεύρυνση συμβάλλουν στην πολιτική κουβέντα.
Όπερ, ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ» καταθέτει πρόθεση ενότητας και από σήμερα κρίνεται σε τρία επίπεδα: Στην πραγματική αντιστοίχησή του με την εκλογική του βάση, στην συνοχή και τεκμηρίωση του αντιπολιτευτικού του λόγου και στην κατάθεση εναλλακτικής και πειστικής πρότασης διακυβέρνησης...
