Του Στάθη
Πάνε πολλά χρόνια (πάμε πίσω στην αρχή του κακού, στον «εκσυγχρονισμό»), όταν στη (νεοταξική) ιδεολογική βιτρίνα του συστήματος, άρχισε να φιγουράρει η θεωρία της «ολιστικής εκπαίδευσης».
Ήτοι
όταν, λόγου χάριν μαθαίνεις στην τάξη για τη μάχη των Θερμοπυλών, καλό είναι να μαθαίνεις και τι φύεται στην περιοχή (και τι βόσκει)…!!
Εις ότι αφορά την Αριστερά εκείνης της εποχής, η μισή αιδημόνως συμμετείχε στο καραγκιοζιλίκι και η άλλη μισή πιο αιδημόνως σιωπούσε.
Το καραγκιοζιλίκι όμως ήταν σοβαρή υπόθεση και αποσκοπούσε στην απίσχναση της ανθρωπιστικής διάστασης των σπουδών στην εκπαίδευση.
……………………………………………………………..
Ήρθε ο καιρός λοιπόν στο μάθημα της γλώσσας, φερ’ ειπείν, να αντικαθίστανται κείμενα της λογοτεχνίας από συνταγές μαγειρικής ή διαφημιστικές παπαρολογίες. Διότι, έλεγαν, οι… επαΐοντες, το σχολείο θα έπρεπε να εξοικειώνει τα παιδιά με όσα συμβαίνουν γύρω τους,
να «εξοικειώνει» και όχι (προς Θεού) να εξηγεί!
Αυτών των ιδεών κι εδίκτων, πρωθιερέας ο Νεοφιλελευθερισμός, αλλά όποια πέτρα του νεοφιλελευθερισμού κι αν σηκώσεις εδώ και τριάντα χρόνια, αποκάτω θα βρεις μια Αριστερά που ή συμμετέχει ή σιωπά! (Πλην Λακεδαιμόνων βεβαίως, αλλά αυτοί χάνουν μονίμως στη Σιλεσία του 222 π.Χ.)
…………………………………………………..
Τώρα πάμε για τσιρλίντερ – μικρό το κακό. Όταν το περιεχόμενο σπουδών είναι τσιρλίντερ, όταν οι εξετάσεις είναι τσιρλίντερ κι όταν τα μισά ΑΕΙ είναι τσιρλίντερ, σιγά μη μάθει γράμματα (πώς; και γιατί;) ο πάσα εις δουλοπάροικος του παρ’ ημίν φέουδου.
…………………………………………………..
(Στην Ολλανδία, την πιο πολύγλωσση και κοσμοπολίτικη χώρα της Ευρώπης, στη βάση της διδασκαλίας όλων των επιστημών στα σχολεία, βρίσκεται η διδασκαλία των Λατινικών και των Ελληνικών) – αλλά, τους Ολλανδούς τούς κυβερνούν οι… Εβραίοι!!
Αν όμως, με αφετηρία το δεύτερο δεδομένο, αμφισβητήσουμε την πραγματικότητα του πρώτου δεδομένου, τότε αρχίζει το μπάχαλο!
Και τροφοδοτείται έτσι ένα ψευδοαντισυστημικό κίνημα, που αντλεί και από τα δεξιά και από τα αριστερά του πολιτικού φάσματος.
***
Πρόκειται για ένα τεράστιο πολιτικό, κοινωνικό και ιδεολογικό φαινόμενο, καθοριστικό για τη σχέση των μαζών με το μεταπαγκοσμιοποιημένο σύστημα – κι όχι για την εποχή του κορωνοϊού μόνον.
Και είναι λογικό: αποξενωμένοι οι πολίτες, οι κοινωνίες, οι μάζες από τα συστήματα διακυβέρνησης, κινούνται (ένα μέρος τους) σε μια όχι απαραιτήτως πολιτική πλατφόρμα αμφισβήτησης, όπου διαφορετικά ιδεολογικά (ή καθόλου ιδεολογικά) ρεύματα και χαρακτηριστικά βρίσκουν κοινόν παρανομαστή.
…………………………………………………………
Μέσα σε αυτή τη μεγάλη σύγχυση εύκολα το σύστημα συκοφαντεί για «ψεκασμένους» όχι εκείνους που αμφισβητούν την ύπαρξη του ιού, αλλά και όσους υποψιάζονται τη χειραγώγηση όλων μας εξαιτίας του, πολιτική και οικονομική.
Με τον ίδιο τρόπο που αντιμνημονιακοί (ξεχασμένος όρος) υπήρξαν και δεξιοί και αριστεροί, συνυπολογίζονται τώρα (ως «ψεκασμένοι») δεξιοί, αριστεροί, όσοι αμφισβητούν την ύπαρξη του ιού και όσοι διαμαρτύρονται για το μανιπουλάρισμα των κοινωνιών εξ αιτίας του. Όλοι στο ίδιο πακέτο.
Ζούμε εδώ και πολλά χρόνια στην «εποχή των μεγάλων συγχύσεων» –θα μπορούσε να πει κανείς– συγχύσεων οργουελιανών, εφιαλτικών.
Έχουν ξαναϋπάρξει τέτοιες περίοδοι, ο Μεσοπόλεμος είναι μια χαρακτηριστική τέτοια. Με τα γνωστά αποτελέσματα. Μένει να δούμε, αν στην εποχή του internet, των νεκρών δημοκρατιών και της αποϊδεολογικοποίησης οι άνθρωποι θα υποταχθούν σε μια τεχνολογική δικτατορία των Εταιρειών, ή αν θα ξεχωρίσουν για μιαν ακόμα φορά την ήρα απ’ το στάρι…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
2•IX•2020
ΠΗΓΗ: edromos.gr
