Το Μαξίμου έδωσε την εντολή, τα νταούλια και οι ζουρνάδες πήραν φωτιά. Νικητής και τροπαιούχος επιστρέφει ο Μητσοτάκης από το Αζαξό (απορούμε, πως οι Ελληνάρες δεν το αποκαλούν Αιάκειον, όπως ήταν η αρχαιοελληνική...
]ονομασία του, παραφθορά της οποίας είναι το Αζαξό). Ο Μακρόν είναι ο μεγάλος φίλος της Ελλάδας. Ο Μακρόν είναι ο μοναδικός ευρωπαίος ηγέτης με κότσια. Ελλάς-Γαλλία συμμαχία κτλ. κτλ.
Το τελευταίο δεν πήγε και τόσο καλά. Και το εντόπισαν αμέσως οι «έξυπνοι» εθνικιστές. Η κυβερνητική προπαγάνδα στην Αθήνα είχε καλλιεργήσει την προσδοκία για την υπογραφή κάποιας ελληνογαλλικής αμυντικής συμφωνίας, η οποία δε θα περιλάμβανε μόνο την G2G (κυβέρνηση προς κυβέρνηση) συμφωνία για την αγορά κάποιων γαλλικής προέλευσης και κατασκευής οπλικών συστημάτων, αλλά και μια ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε περίπτωση που το ένα μέρος δεχτεί πολεμική επίθεση, το άλλο μέρος θα σπεύσει να το συνδράμει στρατιωτικά. Στον κόσμο του ιμπεριαλισμού δεν έχουν και τόση σημασία τέτοιες συμφωνίες (υπογράφονται και δεν εφαρμόζονται, με χίλια δυο προσχήματα), έχουν όμως διπλωματική σημασία. Και προπαγανδιστική σημασία για ένα κράτος που διέπεται από τη λογική του προτεκτοράτου, όπως καλή ώρα η Ελλάδα.
Φαντάζεστε τι προπαγάνδα, θα οργάνωνε η κυβέρνηση Μητσοτάκη έτσι και υπογραφόταν μια συμφωνία με τέτοια ρήτρα; Δεν είναι καθόλου δύσκολο, να φανταστούμε τα πρωτοσέλιδα με τα γραφήματα που θα δείχνουν το «Σαρλ ντε Γκολ» και τις φρεγάτες του γαλλικού στόλου να υπερασπίζονται τα «εθνικά μας συμφέροντα» από την «επιβουλή του σουλτάνου».
Για τη γαλλική διπλωματία, όμως, μια τέτοια κίνηση θα σήμαινε, ότι πιέζει την Τουρκία στα έσχατα όριά της. Ότι κλείνει (τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση) κάθε διαπραγμάτευση. Γιατί, μην αμφιβάλλετε, οι διπλωματικοί δίαυλοι μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας παραμένουν ανοιχτοί. Και στο παρασκήνιο γίνεται διαπραγμάτευση και για τα ζητήματα της Λιβύης και για τα ζητήματα του ανοίγματος της τουρκικής κρατικής αγοράς στα γαλλικά οπλικά συστήματα. Επομένως, ο Μακρόν έχει κάθε λόγο, να μην τραβήξει τα πράγματα στα άκρα, να μην κλείσει την πόρτα. Άλλο η ρητορική, άλλο η πρακτική πολιτική, όπως καταγράφεται σε διεθνείς συμφωνίες.
Από ρητορική, βέβαια, να φάνε και οι κότες. Ο Μακρόν έδωσε προσωπική συνέντευξη Τύπου, για να κατακεραυνώσει την Τουρκία, η ευρωμεσογειακή σύνοδος έβγαλε ανακοίνωση συμπαράστασης σε Ελλάδα και Κύπρο, ο Μητσοτάκης είπε τα δικά του παρουσία του συγκατανεύοντος Μακρόν, γενικώς όλα πήγαν καλά για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Σε επίπεδο ρητορικής πάντοτε.
Ρητορική, βέβαια, υπήρξε και από τουρκικής πλευράς. Η Γαλλία κατακεραυνώθηκε, ως αποικιοκρατική δύναμη που συμπεριφέρεται με αλαζονεία. Η ρητορική αυτή δεν αποσκοπούσε μόνο στο εσωτερικό ακροατήριο, αλλά και στο διεθνές. Και εκφέρθηκε με τη βεβαιότητα από πλευράς τουρκικού καθεστώτος, ότι δεν μοιράζονται όλοι στην ιμπεριαλιστική Ευρώπη τις απόψεις του Μακρόν, διότι δεν έχουν όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τα ίδια συμφέροντα.
Η ανακοίνωση του Μαξίμου για τη συνάντηση Μητσοτάκη-Μακρόν κατέληγε με μια «ξερή» πρόταση: «Συζητήθηκε, επίσης, η προοπτική και το ενδιαφέρον μιας στρατηγικής σχέσης». Που σημαίνει, ότι το παζάρι συνεχίζεται. Σύμφωνα με διαρροές από το Μαξίμου, περισσότερα θα πει ο Μητσοτάκης στην ομιλία του στη ΔΕΘ.
Τα παπαγαλάκια έπιασαν δουλειά από το πρωί, γράφοντας πληροφορίες για διαφοροποίηση του εξοπλιστικού πακέτου. Αντί για 10 καινούργια και 8 μεταχειρισμένα «Ραφάλ», πάμε για 6 καινούργια και 12 μεταχειρισμένα. Αντί για αγορά δύο σούπερ-ντούπερ φρεγατών «Μπελαρά», πάμε για νοίκιασμα τεσσάρων φρεγατών τύπου «Φρεμ». Αύριο-μεθαύριο και μέχρι να καταλήξει το παζάρι, σίγουρα θα έχουν και άλλες «αποκλειστικές πληροφορίες».
Όλη αυτή η φιλολογία αποσκοπεί στην καλλιέργεια μιας συνείδησης, που θα αποδέχεται (και) τους νέους υπέρογκους εξοπλισμούς ως «εθνικά απαραίτητους». Η συζήτηση δε γίνεται για τα νέα χρέη που θα συσσωρεύσει το ελληνικό κράτος (και θα τα πληρώνει ο ελληνικός λαός με σκληρή λιτότητα), αλλά για το είδος των νέων όπλων.
Μήπως αυτό δεν έγινε και επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όταν ο Τσίπρας έγινε δεκτός από τον Τραμπ στο Λευκό Οίκο μόνο και μόνο για να υπογράψει την παραγγελία της αναβάθμισης των F-16, την οποία ο Τραμπ «πούλησε» στην αμερικάνικη κοινή γνώμη ως δική του τεράστια εμπορική επιτυχία, που θα φέρει θέσεις εργασίας στην αμερικάνικη βιομηχανία;
Η λογική του προτεκτοράτου, δίδυμη αδερφή της λογικής της ψωροκώσταινας, διαπερνά την εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους από τα γεννοφάσκια του. Μπορεί να μας χωρίζουν δυο αιώνες, από τότε που τα αστικά κόμματα έπαιρναν το όνομα της αποικιοκρατικής δύναμης της οποίας υπάλληλοι ήταν οι ηγέτες τους (Γαλλικό, Αγγλικό, Ρωσικό), μπορεί να μας χωρίζουν εφτά δεκαετίες από το «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας», μπορεί πλέον όλα να γίνονται πιο κομψά και με μπόλικη φλυαρία περί «στρατηγικών συνεργασιών» και «ισότιμων σχέσεων», όμως επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει τίποτα.
Χτες ήταν οι Αμερικανοί, προχθές οι Γερμανοί, σήμερα οι Γάλλοι, αύριο θα είναι ξανά οι Αμερικανοί, οι Γερμανοί κ.ο.κ. Οι αστοί πολιτικοί ηγέτες, αφού καλλιεργήσουν κλίμα «εθνικού κινδύνου», παρουσιάζουν και την ιμπεριαλιστική δύναμη που τη δεδομένη χρονική στιγμή βρίσκεται πιο «κοντά» και την πλασάρουν ως προστάτιδα δύναμη. Τυχαίο είναι, ότι αυτή η «προστασία» συνοδεύεται πάντοτε από ένα πακέτο αγοράς οπλικών συστημάτων από τα μονοπώλια παραγωγής όπλων της συγκεκριμένης ιμπεριαλιστικής δύναμης;
Μετά από κάποιον καιρό τα περί «προστασίας» ξεχνιούνται. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις «παίζουν» και με την Τουρκία, θέλουν να πουλήσουν και σ’ αυτήν οπλικά συστήματα, οπότε διαφοροποιούν τη ρητορική τους. Και τότε αρχίζει το κλάμα και τα… ηρωικά και πένθιμα, του τύπου: «στο Αιγαίο θα είμαστε μόνοι μας»! Αυτά μέχρι να εμφανιστεί ο επόμενος «προστάτης» κρατώντας παραμάσχαλα τους φακέλους με τα «καλούδια» του: αεροσκάφη, φρεγάτες, ελικόπτερα, τανκς, τορπίλες, συστοιχίες πυραύλων κτλ. κτλ.
Πηγή: “ΚΟΝΤΡΑ“
