Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Τυφώνας κατηγορίας 4, πανδημία με πάνω από 170.000 νεκρούς ως τώρα, εξεγέρσεις, παραστρατιωτικοί να φυλάνε καταστήματα (και διαδηλωτές, ώστε να μην λερώνει τα χέρια του το πολιτικό σύστημα και να μπορεί να ρίχνει αλλού την ευθύνη των νεκρών του), οι παίχτες του NBA δεν κατεβαίνουν σήμερα να...
παίξουν (πρώτα στο χορό τα Ελάφια του Γιάννη, σ’ αγαπάμε ακόμα περισσότερο τώρα), συσσίτια, οικονομική κρίση με τεράστια ανεργία (το αναφέρω, επειδή δεν υπάρχει πιο τρανταχτή απόδειξη για το τι σας περιμένει τους υπόλοιπους ανά τον κόσμο, από την κατάσταση που διαμορφώνεται στη χώρα με τους εργατικότερους βλάκες στον κόσμο, αφού ο μέσος Αμερικάνος κυριολεκτικά δουλεύει μέχρι το θάνατο, είναι ο πλέον παραγωγικός και τώρα του λένε «λυπάμαι, περισσεύεις, έλα πάλι αύριο») και πολλά ακόμα.
Όλα αυτά στην καλύτερη δημοκρατία αυτού του γαλαξία και στην πρώτη οικονομία του πλανήτη.
Αν αυτά συνέβαιναν σε άλλη χώρα, οι ΗΠΑ θα έτρεχαν να αποκαταστήσουν τη δημοκρατία (sic).
Το γενικότερο κλίμα ήταν ήδη τεταμένο πριν τον σοβαρό τραυματισμό του Blake, αλλά τα τελευταία δυο 24ωρα πραγματικά είναι απίστευτα.
Τρομερή και η καταστολή.
Θα είναι πολύ περίεργοι οι εναπομείναντες μήνες του έτους, αφού το σύστημα δεν έχει πλέον άλλη λύση, άλλο χαρτί από την πόλωση, από το να βάλει τους… προλετάριους, να σκοτωθούμε μεταξύ μας.
Ήδη ένας 17χρονος παραστρατιωτικός, ο Kyle Rittenhouse, έβαψε τα χέρια του με αίμα, σκοτώνοντας δυο ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλον έναν, επειδή είχε τη φαεινή ιδέα, να βοηθήσει στην τήρηση της τάξης κουβαλώντας αυτόματο και φορώντας στολή παραλλαγής.
Δεν με νοιάζει, αν ήταν white supremacist, στρατόκαυλος ή μουρλός. Αν και, μεταξύ μας, περίεργη σύμπτωση που οι περισσότεροι mass shooters έχουν ετικέτα «Made in the USA».
Το εξοργιστικότερο όλων είναι, ότι συνελήφθη πολλές ώρες αργότερα, στο σπίτι του.
Πυροβόλησε και πέρασε, σηκώνοντας τα χέρια ψηλά και κρατώντας το αυτόματο, δίπλα από αστυνομικούς, που απλά τον σταμάτησαν, για να τον ρωτήσουν, αν υπάρχουν τραυματίες, κάτι που προκαλεί ακόμα περισσότερη οργή, αν αναλογιστεί κανείς, ότι ο Stephon Clark δολοφονήθηκε στην αυλή της γιαγιάς του, επειδή κρατούσε κινητό και ο 12χρονος Tamir Rice επειδή κρατούσε νεροπίστολο.
Η αστυνομία δεν χρειάζεται κανέναν, τα βγάζει μόνη της τα ματάκια της.
Νομίζω κιόλας, πως η Letetra Widman, η αδερφή του Jacob Blake, τα είπε όλα: «Όταν θα λέτε το όνομα Jacob Blake, να εννοείτε τον πατέρα, ανιψιό, γιο, θείο, αλλά πάνω από όλα σιγουρευτείτε, ότι μιλάτε για τον άνθρωπο. Για μια ανθρώπινη ζωή. Σαν τον καθέναν από μας. Είμαστε άνθρωποι και η ζωή μας έχει αξία. Τόσοι άνθρωποι που με προσέγγισαν, μου μετέφεραν τη συγγνώμη τους και τη στεναχώρια τους, γι’ αυτό που συνέβη στην οικογένειά μου. Λοιπόν, μην στεναχωριέστε, γιατί αυτό συνέβαινε στην οικογένειά μου εδώ και πολύ καιρό. Συνέβη στον Emmett Till. Ο Emmett ήταν μέλος της οικογένειάς μου. Στον Philando (Castile), στον Michael Brown, στη Sandra (Bland) και δάκρυσα για τον καθέναν τους… Είμαι λυπημένη, είμαι θυμωμένη, αλλά, το κυριότερο, είμαι κουρασμένη. Δεν έχω δακρύσει ούτε μια φορά και έπαψα να κλαίω εδώ και χρόνια. Είμαι εξαντλημένη, έχοντας δει την αστυνομία να σκοτώνει ανθρώπους σαν εμένα επί χρόνια, όχι μόνο τα 30 χρόνια που ζω σ’ αυτόν τον πλανήτη, αλλά και χρόνια προτού γεννηθούμε. Δεν είμαι στεναχωρημένη και δεν θέλω τη συμπόνια σας. Θέλω αλλαγή».
Δεν ξέρω, τι σόι αλλαγή θα είναι αυτή, πάντως η υπομονή εκατομμυρίων ανθρώπων έχει εξαντληθεί και το σύστημα το μόνο που ξέρει να λέει, είναι, να συνεχίσουμε να κάνουμε υπομονή.
Ο James Baldwin εύστοχα είχε πει προς το τέλος της ζωής του: «Μου λέτε συνέχεια, ότι θα χρειαστεί χρόνο. Χρειάστηκε το χρόνο του πατέρα μου, της μητέρας μου, του θείου μου, των αδερφών μου. Χρειάστηκε το δικό μου χρόνο. Μάλλον θα χρειαστεί και το χρόνο των παιδιών σας. Πόσο χρόνο θα χρειαστεί, τελικά, η περίφημη πρόοδός σας;»
Νάτο πάλι το περίφημο δίλημμα «τα λεφτά ή τη ζωή σας», δηλαδή «πάρτε λεφτά και δώστε μας χρόνο», αφού τα λεφτά δεν μπόρεσαν ποτέ να αγοράσουν έστω ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου.
Πάντως, η αστική, αντιπροσωπευτική δημοκρατία μόλις πέθανε, η καημένη, και μαζί της κάθε ανόητη ελπίδα για αξιοπρεπή ζωή μέσα στον χυδαιότατο καπιταλισμό· ναι, όχι που δεν θα το λέμε.
Ούτε τα προσχήματα δεν τους ενδιαφέρει πια να κρατήσουν.
Ή μήπως πρέπει να βγουν τα πολυβόλα στις αμερικανικές μητροπόλεις για να πειστείτε;
Με εκτίμηση,
Άρης
Υ.Γ1 Μ’ αρέσει κιόλας, που κάποιοι στις ΗΠΑ λένε για τον Λουκασένκο, που συλλαμβάνει αβέρτα κόσμο και ήδη έχουν συλληφθεί πάνω από 15.000 άνθρωποι δίπλα τους τις τελευταίες περίπου 12 βδομάδες, με διαδικασίες που θα ζήλευε και ο …ισχυρός άντρας της Λευκορωσίας.
Υ.Γ.2 Σας ευχαριστώ όλους για τα υπέροχα podcast και κείμενα, που μας συντροφεύουν ξανά και ξανά, άλλοτε στους δρόμους της φωτιάς, άλλοτε στη μοναξιά μας, άλλοτε στην κουζίνα· θεός ο Γ.Κ. Και όπως λέει ξανά και ξανά ο Κώστας, σκίστε τους πλούσιους, οι οποίοι έχουν ληστέψει τόσα, που κάθε μέρα πλιάτσικο να κάναμε, θα χρειαζόμασταν πάνω από 10 ζωές, για να τους αδειάσουμε τις τσέπες (όπως λέει πάνω-κάτω και το εξαίρετο σύνθημα από τις ταραχές στο Madison του Wisconsin που κοσμεί το κείμενο).
(Φίλε Άρη, δίνε πόνο. Άρη, το σύστημα καταρρέει μπροστά στα μάτια μας. Όλο και λιγότεροι άνθρωποι στις ΗΠΑ μπορούν να κάνουν, πως όλα αυτά συμβαίνουν κάπου αλλού, αφού η οικονομική ύφεση επηρεάζει δραματικά τις ζωές τους. Ήταν θέμα χρόνου η πιο εμβληματική καπιταλιστική χώρα του κόσμου να βιώσει στο έδαφός της, αυτό που η ίδια προκαλούσε επί δεκαετίες σε πολλές άλλες χώρες με τον κυνικό ιμπεριαλισμό της. Η αντίστροφη μέτρηση για τις ΗΠΑ ξεκίνησε από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Από εκεί ξεκίνησε και η αντίστροφη μέτρηση για όλες τις αστικές δημοκρατίες του πλανήτη, αφού η Δημοκρατία δεν είχε πια τον αντίπαλο που τόσο έχει ανάγκη για να συγκρίνεται μαζί του και να θεωρείται ανώτερη. Όλα τα προβλήματα που έκρυβαν για δεκαετίες κάτω από το χαλί -βασιζόμενες στην “ευμάρεια” και ξεχνώντας πως ο καπιταλισμός δεν μπορεί να είναι παραγωγικός παντού και για πάντα- τους σκάνε τώρα όλα μαζί μέσα στα μούτρα. Παρέα με μια πανδημία. Όνειρο. Άρη, ζούμε ιστορικές μέρες και ζούμε και μέρες τρομερής απάθειας εκ μέρους των πολιτών, που βλέπουν τις ζωές τους να διαλύονται και αυτοί κοιτάνε σαν χαϊβάνια. Εδώ στην Ελλάδα ασχολούνται με ένα παιδί σ’ ένα στρώμα θαλάσσης, με τις δηλώσεις της Κεραμέως και του Γαβρόγλου, με τις μάσκες και με ένα σωρό άλλες ανοησίες. Α ναι, η Ελλάδα επέκτεινε την αιγιαλίτιδα ζώνη στο Ιόνιο από τα 6 στα 12 μίλια, και ο Μητσοτάκης είπε ότι “η Ελλάδα μεγαλώνει”. Αλίμονο, πάντα μεγαλώνει η Ελλάδα. Το περίεργο είναι, ότι όσο μεγαλώνει η Ελλάδα, τόσο φτωχαίνει κιόλας. Άρη, έρχονται κολασμένοι μήνες. Το νιώθω. Και όπου τώρα υπάρχει σιωπή, σύντομα θα υπάρχει λύσσα. Εγώ είμαι ενθουσιασμένος με όλα αυτά. Και κρατάω δυνάμεις, για το πανηγύρι που θα ξεκινήσει. Εσύ γράφε, όμως, γιατί εγώ έχω να κάνω και καμιά εκατοστή μπάνια ακόμα. Θέλω να έχω το τέλειο μαύρισμα στις διαδηλώσεις του Νοεμβρίου. Να είσαι καλά).
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
