Γιώργος Λακόπουλος
Οι ψηφοφόροι έχρισαν τον Αλέξη Τσίπρα στην κάλπη φυσικό ηγέτη της Αριστεράς και της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης. Αλλά στο κόμμα του οι φράξιες μεθοδεύουν τον εξοβελισμό του και κάποιοι κομματικοί παράγοντες τη χειραγώγησή του.
Ήδη, στο κομματικό παρασκήνιο μεθοδεύεται «συνέδριο δύο ομάδων» (η κάθε μια με τον δικό της στόχο).
Από τη μια οι <53+> του Τσακαλώτου (και οι σύμμαχοί του: τρεις παράγοντες με προβεβλημένα αξιώματα επί των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ) βλέπουν το κομματικό μέλλον απλώς ως «ισχυρό αριστερό πόλο απέναντι στο καπιταλισμό» και δεν ενδιαφέρονται για την επιστροφή στην κυβέρνηση, με πρόγραμμα που μπορεί να εξασφαλίσει πλειοψηφία. Το σενάριο δευτέρου κόμματος (πλην < αμιγώς αριστερού>) δεν περιλαμβάνει τον Τσίπρα στην ηγεσία.
Από την άλλη οι φυλές των προεδρικών (και οι δικοί τους σύμμαχοι με προέλευση από το ΠΑΣΟΚ) επιδιώκουν, να θέσουν υπό κηδεμονία τον πρόεδρο του κόμματος. Ομοίως και οι γνωστοί από παλιά, Μπίστηδες, που επιδίδονται εκ νέου στις διαλυτικές πρακτικές τους.
Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή εσωκομματική εσωστρέφεια που αναπαράγουν οι κύκλοι αυτοκαταστροφής, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει άλλη επιλογή από το να βάλει φωτιά στο Γενικό Επιτελείο (κατά τη γνωστή έκφραση του Μάο).
Με βάση το προσωπικό του ιμπέριουμ στην προοδευτική Παράταξη, να ασκήσει τα προνόμιά του ως πρόεδρος και να σφραγίσει οριστικά τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε μαζικό, λαϊκό, ριζοσπαστικό κόμμα με στόχο την επιστροφή του στη διακυβέρνηση. Οι επιλογές του πρώην πρωθυπουργού είναι συγκεκριμένες.
Πρώτο: Άμεση ανασύνθεση του σώματος των τομεαρχών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας (με την απομάκρυνση όσων έχουν εκτεθεί στην κοινή γνώμη, ή έδειξαν ότι δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες του ρόλου τους).
Η προσπάθεια ορισμένων στελεχών να θεσπιστεί ασυμβίβαστο τομεάρχη και πρώην υπουργού, επιδιώκει να χρυσώσει το χάπι, όσων πρόκειται να αντικατασταθούν. Θα συνιστούσε υποβάθμιση της κοινοβουλευτικής παρουσίας του κόμματος, αν μαζί με τα ξερά ρίχνονταν στην πυρά και τα χλωρά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ έχει άμεση ανάγκη να βγάλει από το κάδρο όσους (είτε από την παραδοσιακή δεξαμενή του, είτε προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ) τον εκθέτουν.
Δεύτερο: Δρομολόγηση των διεργασιών για την ανάδειξη νέας ηγετικής ομάδας στο κόμμα, η οποία θα επικυρωθεί στο συνέδριο και θα αποτελέσει τον κορμό της νέας κομματικής ηγεσίας, που θα πλαισιώσει τον πρόεδρο του κόμματος στην πορεία επιστροφής στην κυβέρνηση. Χωρίς ομαδοποιήσεις και προσωπικές στρατηγικές.
Στελέχη που αναδείχθηκαν επί Τσίπρα, υγιείς δυνάμεις από το πρώην ΠΑΣΟΚ και νέα πρόσωπα από την κοινωνία θα συναποτελέσουν τον νέο ηγετικό ιστό του κόμματος.
Τρίτο: Εκτός από την απελθούσα Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, που αντικαταστάθηκε από την Επιτροπή Διοργάνωσης του Συνεδρίου, αντικατάσταση των Νομαρχιακών Επιτροπών με προσωρινά ανοικτά σχήματα. Είναι γνωστό, ότι οι ΝΕ στην πλειοψηφία τους υπονόμευσαν τη διεύρυνση (κόντρα στη βούληση του Τσίπρα) με «φίλτρα» αποκλεισμών, καθ’ υπόδειξη της γραφειοκρατίας της Κουμουνδούρου.
Αυτονόητη είναι και ότι η αντικατάσταση των γραμματέων τομέων του κομματικού μηχανισμού κινήθηκε με το ίδιο πνεύμα.
Τέταρτο: Μετάθεση της ευθύνης για την ανάδειξη συνέδρων στην κοινωνία, ώστε να σπάσουν τα κομματικά στεγανά και να αποσυντονιστούν οι μηχανισμοί, που επιδιώκουν ελεγχόμενη σύνθεση του συνέδριου και την αποδυνάμωση του Τσίπρα.
Δεν είναι αναγκαίο να ζητηθεί και η επανεκλογή του Αλέξη Τσίπρα από τη βάση, αλλά δεν υπάρχει και λόγος να αποκλειστεί. Όπως φυσικά δεν υπάρχει λόγος, να προέρχεται ο επόμενος γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από τον παραδοσιακό κομματικό κορμό. Αντίθετα είναι προφανές, ότι θα ενισχυθεί το κόμμα, αν προέρχεται από τη διεύρυνση.
Πέμπτο: Μετακόμιση του πολιτικού επιτελείου του κόμματος από την Κουμουνδούρου στη Βουλή, όπου άλλωστε βρίσκεται το Πολιτικό Γραφείο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διατυπώθηκε και η ιδέα για μεταφορά και της κομματικής έδρας σε άλλη περιοχή (για λόγους συμβολισμού, αλλά και γιατί η Κουμουνδούρου δεν είναι λειτουργική).
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η αντιπολιτευτική ισχύς του κόμματος θα ενισχυθεί με τον Τσίπρα εγκατεστημένο στη Βουλή, όπου η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα αναδιαρθρωθεί υπό την Όλγα Γεροβασίλη, με εσωτερικές αλλαγές, ώστε να γίνει πιο αποτελεσματική και να αξιοποιηθούν όλοι οι βουλευτές.
Έκτο: Αποφασιστική αντιπολίτευση με στόχους. Η «εποχή των ρόδων» προς την κυβέρνηση πέρασε και εφεξής ο Αλέξης Τσίπρας εκ των πραγμάτων οφείλει, να ακολουθήσει πολιτική άμεσης ρήξης με την κυβέρνηση, τους μηχανισμούς της και τους υποστηρικτές της.
Ένταση τους κοινοβουλευτικού σφυροκοπήματος και παράλληλα συντεταγμένη κομματική παρουσία στους κοινωνικούς αγώνες, ώστε να κερδηθεί το έδαφος που χάθηκε επί Σκουρλέτη (ως υπουργού Εσωτερικών και γραμματέα) στην αυτοδιοίκηση, αλλά και στον συνδικαλισμό, τη νεολαία και τα επιμέρους κινήματα.
Η εν δυνάμει απόκλιση ανάμεσα στου συσχετισμούς της Βουλής και τη λαϊκή βούληση, φέρνει στο προσκήνιο το αίτημα για πρόωρες εκλογές - με το οποίο άλλωστε θα ενισχυθεί η κομματική και λαϊκή συσπείρωση στον Αλέξη Τσίπρα και θα αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως εναλλακτική λύση απέναντι στην διαπιστουμένη από παντού κυβερνητική αποτυχία.
Αποκαθηλώσεις
Το κλειδί για την ανασύνταξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μαχητικό κόμμα με οργάνωση, διακριτή ιδεολογία, ενιαία πολιτική και αξιόπιστο κυβερνητικό πρόγραμμα είναι η <αποκαθήλωση> στελεχών από τα σημερινά τους αξιώματα. Ειδικά όσων τα αξιοποιούν περισσότερο για την τροφοδότηση της εσωστρέφειας και για δικές τους επιδιώξεις, παρά για την κομματική αναβάθμιση.
Για παράδειγμα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που έχει σήμερα τρία κομματικά αξιώματα (κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και τομεάρχης) δρα εμφανώς πλέον ως φορέας ακύρωσης του Τσίπρα. Με επικοινωνιακή υποστήριξη από μιντιακά συγκροτήματα, σαν αυτή που είχε ο Κ. Σημίτης, όταν προσπαθούσε να ανατρέψει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ή ο Βαγγέλης Βενιζέλος απέναντι στον Γ. Παπανδρέου.
Στην επομένη φάση ο πρώην υπουργός Οικονομικών θα μπορούσε να δείξει τις πολιτικές αρετές του ως απλός βουλευτής, όπως και άλλοι παράγοντες, όχι απαραίτητα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, όπως ο Νίκος Παππάς, ο Χρ. Σπρίτζης, ή ο ευρωβουλευτής Δημ. Παπαδημούλης..
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο να αποσύρει τους «καμένους» στα πίσω καθίσματα και να ενισχύσει την κοινοβουλευτική παρουσία του κόμματος με στελέχη, που σήμερα υπολειτουργούν ως αξιωματούχοι. Άλλωστε, όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, «η δουλειά του βουλευτή δεν είναι τιμωρία» για τα στελέχη.
Προφανώς, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει λόγο να στερήσει από τα στελέχη του το δικαίωμα της διαφωνίας. Έχει όμως κάθε λόγο να απομονώσει τις διασπαστικές κινήσεις και τα "παραμάγαζα" των συγκροτημένων ομάδων. Και ασφαλώς έχει το προνόμιο, ως πρόεδρος του κόμματος και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, να μην αναθέτει αξιώματα σε όσους δεν κρίνει επαρκείς ή δεν εμπιστεύεται.
Η διπλή ρήξη του Τσίπρα (εσωκομματικά με τις φράξιες και στο κεντρικό πολιτικό με την κυβέρνηση και το σύστημα που τη στηρίζει) θα δώσει τέλος την αυτοκαταστροφική εσωστρέφεια του ΣΥΡΙΖΑ. Θα εξουδετερώσει και αν χρειαστεί, θα απομακρύνει όσους υπονομεύουν την πορεία του κόμματος .
Εκ παραλλήλου η άσκηση επιθετικής, αλλά συγκροτημένης αντιπολίτευσης, θα κλείσει την μακρά περίοδο χάριτος στον Μητσοτάκη και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ανακτήσει το προβάδισμα στην ανάληψη πρωτοβουλιών (επιταχύνοντας πλέον ο ίδιος την πορεία προς τις κάλπες, στις οποίες θα αναμετρηθεί με τον αντίπαλό του με νέους όρους).
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Jenny΄s world
