Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Το θέμα είναι, πως βρισκόμαστε σε ένα τέλμα, λίγο μετά το φιάσκο με την πανδημία και λίγο πριν το μεγάλο κραχ που ήδη ξεκίνησε.
Και όλα αυτά, λίγο πριν...
επανέλθει δριμύτερος ουσιαστικά ο ιός, αφού η ζέστη και ο ήλιος τον αφήνουν παγερά αδιάφορο.
Βασικά, μην μασάτε για τον κορονοϊό. Με ή χωρίς κορονοϊό, σε όποια γωνιά της Γης και αν ζούμε, υποδεχθήκαμε/δεν υποδεχθήκαμε τουρίστες αυτό το καλοκαίρι, το φθινόπωρο θα βαράμε όλοι κατσαρόλες.
Από την πείνα.
Κάπως σαν σε τροπικό νησί που μόλις έχει συνέλθει από σεισμό και περιμένει τον τυφώνα.
Δηλαδή, δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω όλο τον πανικό για τον ιό και την κάπως ηρεμότερη προσέγγιση στο θέμα των επερχόμενων επισιτιστικών κρίσεων.
Σε κάθε περίπτωση, οι κοινωνίες είχαν ή έχουν τόσες βδομάδες να οχυρωθούν, όπως νομίζουν, για τον περιορισμό των συνεπειών της πανδημίας. Ακόμα και τώρα.
Μπορούμε όλη μέρα να ουρλιάζουμε για τον κόσμο που βγήκε στις παραλίες τη Memorial Day ή όσους συρρεύσουν αυτό το Σ/Κ ή ακόμα για τις διαδηλώσεις, αλλά θα αυξήσει αυτό τα κρεβάτια στα νοσοκομεία; Προφανώς, όχι.
Κάνει κανένας κάτι γι’ αυτό; Μάλλον όχι.
Τα πάντα αφημένα στην τύχη τους. Ανέκαθεν, έτσι ήταν. Απλά και η τύχη κάποτε τελειώνει.
Βασικά, αυτό συνέβη. Μείναμε από …τύχη.
Και επειδή κανένας δεν θέλει να παραδεχθεί, ότι ζει σε μια σκατένια κοινωνία, όπου ενώ τα πάντα καταρρέουν, στα χρηματιστήρια γίνεται το πάρτι της εικοσαετίας (μην πούμε πενηνταετίας), οπότε ας πούμε, ότι για όλα φταίει ο κορονοϊός, να τελειώνουμε.
Άλλωστε, μέχρι στα πλασματικά στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας, ο κορονοϊός έβαλε το χέρι του.
Υπεύθυνη υπηρεσία για την καταμέτρηση της ανεργίας είναι το Bureau of Labor Statistics, εν συντομία BLS (οποιαδήποτε ομοιότητα με την λέξη bullshit είναι επιτηδευμένη φαίνεται), η οποία πανηγυρικά ανακοινώνει ρεκόρ προσλήψεων (κοντά 5 εκατομμύρια) και την μείωση των ανέργων στους περίπου 17,8 εκατομμύρια.
Βέβαια, όσοι κυκλοφορούμε έξω, γνωρίζουμε πόσοι άνθρωποι “προσλήφθηκαν” και γενικά τι έρχεται.
Αλλά ας πούμε, ότι το βλέπουμε λάθος.
Την ίδια ώρα ανακοίνωνε το υπουργείο, ότι περίπου 31,5 εκατομμύρια άνθρωποι λαμβάνουν οικονομική βοήθεια λόγω ανεργίας.
Τέτοια μαθηματικά, ούτε το επιτελείο της ελληνικής κυβέρνησης.
Περιττό να πω οτιδήποτε άλλο· απλά, επειδή τα πάντα έχουν χάσει πια το νόημα τους και μέχρι να τους προσδώσουμε καινούριο (νόημα), θα ‘χουμε να λέμε.
Στο φινάλε, δεν είναι μόνο το Βασικό Εισόδημα, που μας ουρλιάζει, ότι έχουμε μείνει πίσω.
Είναι και η επιμονή μας να μην θέλουμε να παραδεχθούμε, ότι τόσες εργατοώρες και δεν έχουμε έστω ένα λουκανικάκι στο κελάρι για ώρα ανάγκης.
Και τώρα έρχεται η Νέμεσις…
Θα συντριφτούν πολλές βεβαιότητες τους επόμενους μήνες.
(Όσο υπάρχει φτώχεια στον κόσμο, δεν θα μπορέσω ποτέ να γίνω πλούσιος, ακόμα και αν κατέχω δισεκατομμύρια δολάρια. Όσο οι ασθένειες δρουν ανεξέλεγκτες και εκατομμύρια άνθρωποι περιμένουν, ότι δεν θα κλείσουν ούτε 30 έτη ζωής, τότε δεν θα μπορέσω ποτέ, να είμαι απόλυτα υγιής, ακόμα και αν ολοκλήρωσα πρόσφατα ένα καλό τσεκ-απ στην κλινική. Δεν θα μπορέσω ποτέ να γίνω αυτό που προσβλέπω, αν δεν μπορέσεις και εσύ, να γίνεις αυτό που προσβλέπεις. Έτσι είναι φτιαγμένος ο κόσμος μας. Κανένας άνθρωπος και κανένα έθνος δεν μπορεί να αναδειχθεί, με το να καυχιούνται για την ανεξαρτησία τους. Είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλον).
Με εκτίμηση,
Άρης
Υ.Γ.1 Προσπαθεί να ανακτήσει τον έλεγχο η αμερικανική κυβέρνηση τις τελευταίες βδομάδες, αυξάνοντας συνεχώς την καταστολή, αλλά τον χάνει όλο και περισσότερο. Αν αναρωτιέστε, οι πορείες και οι δράσεις συνεχίζονται, απλά δεν τις καλύπτουν (εδώ και πολλές μέρες) τα ΜΜΕ, εκτός αν αφορούν επιχειρήσεις σε αυτόνομες ζώνες, αφού έχουν και τον κορονοϊό να ασχοληθούν. Και βέβαια, οι συλλήψεις είναι δεκάδες χιλιάδες. Μάλιστα, ένας αστυνομικός προχθές μας απείλησε (καμιά 10αριά) ότι μας έχουν πάρει όλους φώτο, θα μάθουν πού μένουμε και θα σύρουν τον κώλo μας στην φυλακή. Πιάνουν τόπο τα δισεκατομμύρια, που δαπανώνται στην αστυνομία. Γίνονται και πολλά ενδιαφέροντα στο Κολοράντο, το Πόρτλαντ, τη Νέα Υόρκη, το Χιούστον και άλλες πόλεις, αλλά προτίμησα να μην γράψω κάτι γι’ αυτά, γιατί σ’ αυτό το σημείο μπορώ να πω, ότι υπάρχουν δυο σημαντικά λάθη που έχουμε κάνει, αν και άρχισαν αρκετοί να τα επισημαίνουν. Λοιπόν, το πρώτο είναι που αποβάλαμε το πλιάτσικο των πρώτων ημερών και το δεύτερο που αρνούμαστε να συμπεριλάβουμε την κατάργηση της εργασίας ως λύση και στον ρατσισμό· που είναι πρωτίστως οικονομικής φύσεως και μάλλον οφείλεται στην ύπαρξη τάξεων, αφεντικών, αρίστων και… entrepreneurs. Δεν μπορούμε να το κάνουμε με τίποτα αυτό το συνειδησιακό άλμα, τουλάχιστον τώρα. Και αν όχι τώρα, τότε πότε; Το 2055; Απ’ την άλλη, έχουμε κάνει σημαντική προεργασία για τις βδομάδες που έρχονται, συνεπώς το βλέπεις, ότι υπάρχει διάθεση και λαχτάρα.
Υ.Γ.2 Για τον Τουρισμό, τα είπε όλα ο Ηλίας. Συμφωνώ, ότι δεν έχει κανένα νόημα να ανοίγεις τον Τουρισμό χωρίς τουρίστες, ρισκάροντας παράλληλα να καταστρέψεις ολόκληρα νησιά. Να πω, πάντως, ότι με ή χωρίς πανδημία είναι αδύνατον να περιορίσεις τις ανθρώπινες μετακινήσεις, είτε αυτές αφορούν τους επιθυμητούς τουρίστες ή τους ανεπιθύμητους πρόσφυγες. Οι πανδημίες είναι αναπόφευκτες, επειδή μειώθηκαν οι χρόνοι των ταξιδιών (ένας άνθρωπος μπορεί να βρεθεί σε όλες τις ηπείρους σε λιγότερο από μια βδομάδα) και επειδή η ανθρωπότητα έχει επεκταθεί σε όλα σχεδόν τα φυσικά περιβάλλοντα, ενώ το πυκνοκατοικημένο αστικό περιβάλλον μετατρέπει κάθε πόλη σε υποψήφιο εκκολαπτήριο ιών. Μάλιστα, η κλιματική αλλαγή και το λιώσιμο των πάγων κρύβουν ενδεχομένως παλιότερους, πρωτόγονους ιούς. Και πού να πιάσουμε την ιστορία, όπου ιθαγενείς χάθηκαν από «απλές» γρίπες ή τους αιώνες πανώλης και ευλογιάς. Επίσης, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ζουν πλέον απομονωμένοι στα βουνά ή στα δάση, έχοντας ελάχιστες αλληλεπιδράσεις. Ο μέσος άνθρωπος συναντιέται με τουλάχιστον 10 άτομα κάθε μέρα. Άνετα πολύ περισσότερους όταν δουλεύουμε, βγαίνουμε έξω, ψωνίζουμε. Χώρια τα ζώα και τις ενδεχόμενες μεταλλάξεις των δικών τους ιών. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει αυτόν τον πλανήτη τον μοιραζόμαστε με τρισεκατομμύρια των τρισεκατομμυρίων μικροοργανισμούς, πολλοί εκ των οποίων ζούνε μέσα στο σώμα μας, αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Και λογικό είναι, να προτιμούν τους ανθρώπους, αφού τους συναντούν παντού. Με προσευχές, ατομικές ευθύνες και ζεστές ευχές δεν αποτρέπονται οι επιμολύνσεις. Ούτε με κυβερνητικές …επιτυχίες. Το θέμα δεν είναι, αν θα αρρωστήσουμε. Αυτό αφήστε το, ούτε στην… Ανταρκτική δεν το αποφεύγουμε. Είτε έχουμε εκατομμύρια ή μερικές χιλιάδες κρούσματα στην εκάστοτε χώρα μας. Κάνουμε λες και όλοι όσοι αρρώστησαν, το είχαν θέσει ως στόχο το 2020, να δουν πόσο άνετο είναι το κρεβάτι ενός νοσοκομείου. Μ’ αρέσει, που για να αυτοπαρηγορηθούμε, λέμε «δεν φόραγε μάσκα» ή «πήγε σε πάρτι». Πολύ μου αρέσουν κιόλας οι διαπιστώσεις των πολιτικών και των δημοσιογράφων για την πανδημία. Διαπιστώσεις, τίποτε άλλο. Δεν θέλει κανένας τον κοινωνικό διάλογο και να ακούσει τους επιστήμονες· όποιους και αν εννοεί ο καθένας. Και οι πολίτες όντας ανενεργοί πολιτικά, έχουν χάσει τον μπούσουλα. Ως αποτέλεσμα, όλοι κάνουν του κεφαλιού τους και έχουμε το σημερινό χάλι. Ούτε στο θέμα της μάσκας δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Μια τελειωμένη χώρα. Και να ήμασταν οι μόνοι. Πολλές οι τελειωμένες χώρες.
( Άρη, ήμουν στην Αθήνα όπου είδα και ένιωσα την οικονομική καταστροφή χιλιάδων ανθρώπων, ενώ τώρα την βλέπω στα νησιά. Δεν καταλαβαίνω πώς είναι τόσο ήσυχοι όλοι, ενώ θα έπρεπε να είναι στα κάγκελα. Προβλέπω τον χειμώνα να σπας ρεκόρ κειμένων, με αυτά που έρχονται. Να είσαι καλά, Άρη. Happy 4th!)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
