Αγαπημένε μου πιτσιρίκο,
Την ώρα που οι υπεύθυνοι αστοί μένουν σπίτι και κρατάνε αποστάσεις ασφαλείας, ένα μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης πρέπει να πάει κανονικά στη δουλειά του, ακόμα και σε συνθήκες συνωστισμού και απουσίας μέτρων ασφαλείας, ώστε να παραχθούν, να μεταφερθούν, να διανεμηθούν και...
να πωληθούν, όλα εκείνα τα πράγματα που είναι απαραίτητα, ώστε οι αστοί να ζουν τον μύθο τους ως υπεύθυνοι πολίτες.
Καπιταλισμός και όλα θα πάνε καλά.
Πολλές γυναίκες (μιας που ο κορωνοϊός δεν κατάφερε να προσβάλει ακόμα την πατριαρχία) εξακολουθούν να εργάζονται για το μεροκάματο, ενώ παράλληλα είναι κυρίως υπεύθυνες και για την επιπρόσθετη φροντίδα των αρσενικών του νοικοκυριού. Για πολλές από αυτές, το σπίτι δεν είναι ένα ασφαλές μέρος, αλλά ένα μέρος βίας.
Δυστυχώς, οι χειρουργικές μάσκες δεν έχουν καταφέρει να τις προστατεύσουν από το ξύλο και την ψυχολογική βία.
Μάσκες, τι πλάκα!
Οι μισοί τις φοράνε λάθος, οι άλλοι μισοί τις πιάνουν και τις διορθώνουν πάνω τους διακόσιες φορές την ημέρα με τα εκτεθειμένα χέρια τους ή με τα πλαστικά τους γάντια που χρησιμοποιούν, για να κουβαλάνε τις σακούλες από το σούπερ μάρκετ.
Άσε που έχει μαλλιάσει η γλώσσα των γιατρών, να λένε ότι μάσκες χρειάζονται μόνο οι ασθενείς και οι ευπαθείς ομάδες, για τους οποίους πλέον οι μάσκες είναι δυσεύρετες ή ακριβές, επειδή τις αγόρασαν οι υστερικοί καταναλωτές που μένουν σπίτι.
Το βλέπω να έρχεται από μακριά. Θα ξυπνήσουμε μετά τον κορωνοϊό και η πίτα θα έχει ήδη μοιραστεί, αλλά θα είναι πια αργά. Το κομμάτι μας θα το έχουν φάει πάλι οι γνωστοί άγνωστοι.
Όχι οι κουκουλοφόροι, οι άλλοι, με τα ακριβά κοστούμια, οι νοικοκυραίοι.
Τι πλάκα έχει, που υποφέρουμε όλοι αυτά τα σκατά (και να φανταστείς, ότι εμείς είμαστε οι προνομιούχοι) αλλά αυτό που φοβόμαστε περισσότερο, είναι μην τυχόν και κουνήσουμε τη βάρκα και γίνουν τα πράγματα χειρότερα, τη στιγμή που στο τέλος καταλήγουν πάντα να γίνονται χειρότερα ούτως ή άλλως.
Τίποτα δεν μαθαίνουμε. Στο ίδιο έργο θεατές να κάνουμε τους ανήξερους.
Τα είπε και ο Αντώνης, αλλά ακόμα κι αν αναγνωρίσει κανείς τον εαυτό του σε αυτό το κείμενο, δεν πειράζει, μπορεί ακόμα να εξιλεωθεί, όλοι κάνουμε λάθη, αρκεί να τα αναγνωρίσουμε και να προσπαθήσουμε να μην τα επαναλάβουμε.
Παιδιά, ο πιτσιρίκος ρίχνει κρυπτικές σπόντες γι’ αυτά που έρχονται μετά, γιατί ξέρει τι έρχεται, αλλά δεν θέλει να πάρει τον ρόλο της υστερικής Κασσάνδρας που κρατάει το κουτί της Πανδώρας (το οποίο τελικά είναι πιθάρι σύμφωνα με τον μύθο, όχι κουτί) και το ανοιγοκλείνει να δει τι έχει μέσα.
Τα τελευταία χρόνια, προ κορωνοϊού (γι’ αυτούς που είχαν μάτια και ενημερώνονταν εκτός του δελτίου του ΣΚΑΪ) πολλοί οικονομολόγοι προειδοποιούσαν, πως επίκειται μία νέα κρίση που αυτή τη φορά θα ήταν πιο βαθιά, συγκρινόμενη με αυτή του 2008.
Τα έγραψα και στο προηγούμενο κείμενο, αλλά για να συνοψίσω, υπήρχε μία αναιμική ανάπτυξη με πολλά ανησυχητικά σημάδια: α) νέες χρηματιστηριακές φούσκες που πάντα προηγούνται του ξεσπάσματος της κρίσης, β) υπερβολική συγκέντρωση πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια και γ) υπερδιόγκωση του παγκόσμιου χρέους που έχει φτάσει τα 253 τρισεκατομμύρια δολάρια, ήτοι το 322% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Σήμερα, μαζί με όλα αυτά, έχουμε την πτώση των χρηματιστηρίων κατά 30%, την πτώση της τιμής του πετρελαίου και την παύση λειτουργίας ορισμένων μονάδων της οικονομίας λόγω κορονοϊού.
Πρόκειται για γεγονότα που θα κάνουν ακόμη πιο επιθετικό το κεφάλαιο.
Όταν ο άμεσος κίνδυνος της πανδημίας περάσει, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύο ενδεχόμενα:
Το ένα θα είναι, να επιστρέψουμε στην ίδια νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, καθώς τα νούμερα είναι αμείλικτα.
Το άλλο ενδεχόμενο είναι, τα κράτη να μονιμοποιήσουν το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» και να περάσουμε στο επόμενο στάδιο του καπιταλισμού, που θα είναι μια μορφή ολοκληρωτικού και κρατικά τροφοδοτούμενου καπιταλισμού.
Ιταλοί βιομήχανοι+Μουσολίνι, Γερμανοί βιομήχανοι+Χίτλερ, Ισπανοί βιομήχανοι+Φράνκο κλπ.
Γι’ αυτό σας λέω, το έχουμε ξαναδεί το έργο.
Σε αυτή την περίπτωση, μιλάμε για την Κινεζοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας, όπου ο καπιταλισμός των ελεύθερων αγορών θα σμίξει με πάθος με το σπλάχνο από τα σπλάχνα του: ένα ολοκληρωτικό αυταρχικό πολιτικό σύστημα: Μια δημοκρατορία.
Σε αυτή τη περίπτωση, μιλάμε για τη δημιουργία κοινωνιών με στρατιές ανέργων ή χαμηλόμισθων, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, σε μόνιμο καθεστώς ευέλικτων συμβολαίων, με το άλλοθι ότι ο κορωνοϊός μας κατέστρεψε τις οικονομίες, την ίδια στιγμή που η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση θα τρέχει στο φουλ, με χαμηλά κόστη και υψηλά κέρδη.
Παλιά, οι βιομηχανικές επαναστάσεις χρειάζονταν δεκαετίες, αιώνες, για να εξελιχθούν. Στην εποχή της ρομποτικής, της αυτοματοποίησης και των αλγόριθμων, τα περιθώρια είναι πιο στενά και η μάσα πιο μεγάλη.
Αυτή η μεταμόρφωση βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Η Ουγγαρία είναι πλέον μια δικτατορία, με τη βούλα και την ανοχή των δημοκρατοριών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Ορμπάν λειτουργεί πλέον με λευκές επιταγές προεδρικών διαταγμάτων, για όσο γουστάρει.
Στην Ιταλία και την Αυστρία, η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει την παρακολούθηση των κινητών τηλεφώνων των πολιτών, ακολουθώντας άλλα προπύργια της δημοκρατίας, όπως η Κίνα και το Ισραήλ, για να ελέγχει, λέει, την αποδοτικότητα των μέτρων εγκλεισμού.
Στην Δανία, τα αριστερά κόμματα μόλις που πρόλαβαν στο σχοινί, μέτρα τα οποία θα έδιναν την ελευθερία στους μπάτσους να μπουκάρουν στα σπίτια των ανθρώπων με τη βία, χωρίς ένταλμα, αν αυτοί ήταν ύποπτοι ότι ήταν φορείς του κορωνοϊού.
Μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας πάλι, ξέρουμε πως λειτουργεί το μαγαζάκι τους άλλωστε.
Η Μέρκελ, ο Μακρόν και ο Μητσοτάκης, έχουν ανάγκη το AfD, την Λε Πεν και την Χ.Α./Ελληνική Λύση, ώστε να πείσουν το πόπολο να τους ψηφίσουν, ώστε να αποφύγουν τα χειρότερα.
Την ίδια ώρα, το AfD, η Λε Πεν και η Χ.Α./Ελληνική Λύση, έχουν ανάγκη τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας της Μέρκελ, του Μακρόν και του Μητσοτάκη, ώστε να δημιουργείται θυμός και αγανάκτηση στο πόπολο και να κερδίζουν ψήφους και καρέκλα στη μάσα.
Παράλληλα, οι επαγγελματίες επαναστάτες (και τα κόμματά τους) δείχνουν με το δάχτυλο όλους αυτούς, ώστε να φοβερίσουν με τη σειρά τους το πόπολο στο να τους ψηφίσει, για να υπάρχει και κάποιο μαντρόσκυλο που γαβγίζει και να είναι «αντί», σε όλους αυτούς.
Γιατί, αν ήταν πραγματικά «αντί» σε όλα αυτά που γίνονται, θα παραιτούνταν από τις βουλευτικές τους καρέκλες και τις βουλευτικές τους αποζημιώσεις, θα ενώνονταν, και θα κατέβαζαν τον κόσμο στους δρόμους μέχρι να καταρρεύσει όλο αυτό το μαγαζάκι γωνία.
Ξέρω πολλά κινήματα στην ιστορία, που διαλύθηκαν από κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αλλά δεν θυμάμαι κανένα, να δημιουργήθηκε από αυτές. Ας με φωτίσει κάποιος που ξέρει καλύτερα.
Αυτό δεν είναι επιχείρημα ενάντια στην δημοκρατία, αλλά απόδειξη ότι δεν έχουμε γνωρίσει ποτέ τι είναι πραγματική δημοκρατία. Το κοντινότερο που έχουμε φτάσει, είναι να εκλέγουμε τους υπηρέτες των καπιταλιστικών τοπικών ολιγαρχιών κάθε 4 χρόνια, και να το βαφτίζουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Φευ. Α ρε Κορνήλιε!
Μη γελιέστε, η επόμενη μέρα φέρνει ακόμα αυστηρότερα μέτρα ασφάλισης των συνόρων του φρουρίου Ευρώπη.
Την ώρα που το μόνο θέμα που απασχολεί τους έγκλειστους Ευρωπαίους, είναι οι στατιστικές της πανδημίας, ο υπόλοιπος κόσμος εξακολουθεί να έχει πρώτο θέμα τον πόλεμο, την φτώχεια και την εξαθλίωση, επομένως οι μεταναστευτικές ροές στην μετα-κορωνοϊό εποχή δεν πρόκειται να καταλαγιάσουν, αλλά θα ενταθούν.
Αυτό, από μόνο του, είναι ακόμα ένα άλλοθι για την μεταστροφή σε ολοκληρωτικά αυταρχικές δημοκρατορίες.
Ο κίνδυνος για την απουσία ελέγχου σε καθεστώς αυξημένης αβεβαιότητας, όπως είναι ένα περιβάλλον οικονομικής και πολιτικής κρίσης, ήταν πάντα η σπίθα που χρειάζονταν η εξουσία για να φορέσει το κοστούμι του αυταρχισμού.
Και ενώ μια τέτοια απειλή στον έλεγχό τους, ήταν παλιότερα προϊόν κοινωνικών κινημάτων και μαζικής λαϊκής αγανάκτησης, σήμερα οι περισσότερες κυβερνήσεις δεν απειλούνται από κάτι τέτοιο, επομένως η εφαρμογή του ολοκληρωτικού αυταρχισμού δεν φαίνεται να έχει κανένα εμπόδιο και καμία αντίσταση.
Πάντως, δεν ξέρω αν παρακολουθήσατε το κοινό ανακοινωθέν του Γιούρογκρουπ και τις διθυραμβικές εξαγγελίες περί «Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», αλλά μιλάμε για μεγάλη αναγούλα.
Μα πόσο αστείοι φαίνονται.
Είναι απολύτως αποφασισμένοι, να δουν την μισή ευρωπαϊκή ήπειρο να βυθίζεται, από το να παραβούν τους κανόνες τους, οι οποίοι είναι κανόνες ταξικού πολέμου. Το είδαμε το 2010, το βλέπουμε και σήμερα.
Καταλάβετέ το, η ουσία της Ευρωζώνης και του ενιαίου νομίσματος είναι η καταστροφή των εθνικών δημοσιονομικών πολιτικών.
Εξήγγειλαν μέτρα αλληλεγγύης 540 δισ. ευρώ μέσω δανεισμού, με όρους, δηλαδή μνημόνιο.
Πιστεύει κανείς, ότι η Γερμανία και η Γαλλία, που αντιπροσωπεύουν το 50% τους ΑΕΠ της Ευρωζώνης, θα δανειστούν από αυτόν τον μηχανισμό; Πιστεύει κανείς, ότι η Ολλανδία, η Δανία, η Αυστρία και η Φινλανδία, θα δανειστούν από αυτόν τον μηχανισμό;
Το 2% του ΑΕΠ, που είναι το μέγιστο που μπορεί να δανειστεί μια χώρα, είναι για την Ιταλία, την Ισπανία, την Ελλάδα και τις άλλες χώρες με δυσκολίες δανεισμού.
Το πακέτο της ΕΚΤ ανακοινώθηκε, όταν οι αγορές άρχισαν να ανεβάζουν γρήγορα το σπρεντ δανεισμού της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και φυσικά της Ελλάδας.
Δηλαδή, το συνολικό ποσό που πιθανώς να διαθέσει ο ΕΜΣ, αν τα κράτη-μέλη είναι διατεθειμένα να δεχτούν τους όρους του, θα είναι πολύ μικρότερο.
Με δυο λόγια, το πακέτο του Γιούρογκρουπ όχι μόνο δεν προορίζεται για την στήριξη της οικονομίας συνολικά, αλλά δεν θα πλησιάζει καν τα 540 δις.
Η απειλή για το ευρώ ήταν άμεση, γι’ αυτό συμφώνησαν αυτά που συμφώνησαν, γιατί απειλείται το μαγαζί γωνία.
Η ευγενής χορηγία της κ. Λαγκάρντ είχε κυρίως στόχο την ενίσχυση των τραπεζών και την στήριξη του ευρώ. Τα περί «αλληλεγγύης» κ.λπ. ήταν οι γνωστές μπούρδες που τσαμπουνάνε, για να πείσουν το πόπολο να παραμείνει στο μαγαζί γωνία.
Στην κρίση του κορωνοϊού, η Ευρωζώνη και η Ε.Ε. λειτουργούν με τον γνωστό τρόπο της κρίσης της Ευρωζώνης του 2010. Δεν υπάρχει συστημική αντιμετώπιση από κοινού, ούτε «αλληλεγγύη».
Αυτό που υπάρχει είναι έθνη-κράτη, το καθένα με τα δικά του συμφέροντα, που έχουν ιεραρχικές σχέσεις μεταξύ τους.
Ο Βορράς κυριαρχεί επί του Νότου, ενώ στα εσωτερικά των χωρών του Βορρά και του Νότου, υπάρχουν επίσης μεγάλες επιχειρήσεις και τράπεζες των οποίων οι ανάγκες έχουν την πρωτοκαθεδρία στη διαμόρφωση πολιτικής.
Αυτή είναι η φύση της Ε.Ε. και του Ευρώ και δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τις πολιτικές επιλογές ή την δήθεν έλλειψη αντίληψης στο Γιούρογκρουπ, όπως νομίζουν κάποιοι.
Οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν και έχουν πλήρη αντίληψη των επιπτώσεων των αποφάσεων τους για τους λαούς της Ευρώπης, απλά οι προτεραιότητες των λαών της Ευρώπης δεν βρίσκονται αρκετά ψηλά στην ατζέντα προτεραιοτήτων τους, για να τους νοιάζει.
Ξέρουν πολύ καλά ποια είναι η πραγματική φύση της Ευρώπης και ο λόγος ύπαρξής της, δεν χρειάζονται μαθήματα από κουρασμένους αριστερούς.
Οι μόνοι που έχουν αυταπάτες, είμαστε εμείς που ελπίζαμε σε κάτι καλύτερο.
Όπως λες κι εσύ, πιτσιρίκο, οι λαοί του «ευρωπαϊσμού» και των ιδανικών του ανθρωπισμού, είναι επίσης και λαοί του φασισμού, του ναζισμού και του αδίστακτου καπιταλισμού.
Οι συλλογικοί θεσμοί της Ευρωζώνης δεν πρόκειται να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της γιγαντιαίας ύφεσης που ήδη ξεκίνησε.
Δεν θα υπάρξουν Ευρωομόλογα, γιατί οι χώρες του Βορρά μπορούν μόνες τους να χρηματοδοτήσουν τις δημοσιονομικές τους παρεμβάσεις και δεν σκοπεύουν καθόλου να μοιραστούν το κασέρι τους με τον προβληματικό Νότο.
Δεν πρόκειται, επίσης, να υπάρξει ευνοϊκός δανεισμός για όσους έχουν πληγεί βαριά. Το κάθε κράτος-μέλος θα αντιμετωπίσει την κρίση μόνο του. Οι κουβέντες για Ευρωομόλογα, «αλληλεγγύη» κ.λπ., απλώς ρίχνουν στάχτη στα μάτια των αφελών.
Άλλωστε, αν γίνουμε για μια στιγμή ρεαλιστές, θα καταλάβουμε εύκολα, ότι η αίτηση των κυβερνήσεων της Μεσογείου για Ευρωομόλογα, είναι στην ουσία αίτημα των τοπικών της ολιγαρχιών, για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μερίδιο για τον εαυτούλη τους στην επερχόμενη κοπή της πίτας.
Όσον αφορά την Ελλάδα σήμερα, ποιος στα αλήθεια μπορεί να ισχυριστεί, πως η μείωση του μισθού των εργαζομένων κατά 50%, οι 40.000 απολύσεις εργαζομένων (με το κράτος να κάνει τα στραβά μάτια) η απόλυση εργαζομένων στο Ελ. Βενιζέλος μέσω sms, το δώρο στις ιδιωτικές κλινικές με απόδοση από το κράτος 1.600 ευρώ ανά ΜΕΘ και τα 30 εκατομμύρια ενίσχυσής τους, τα 11 εκατομμύρια στους καναλάρχες για την προώθηση διαφημιστικών σποτ σχετικά με τον ιό, η αισχροκέρδεια για διάφορα προϊόντα και η ανυπαρξία βούλησης για έλεγχο των τιμών σε αναγκαία αγαθά, η απουσία των τεστ για την εξακρίβωση ύπαρξης της νόσου, η ολιγωρία στη μαζική πρόσληψη γιατρών και νοσηλευτών, η μη επίταξη των ιδιωτικών κλινικών, αποτελούν στην ουσία στροφή στην νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης;
Πάτε καλά;
Ο Σταϊκούρας ξεκίνησε με εκτίμηση «μηδενικής ανάπτυξης» για το 2020 και αισίως έχει φτάσει σε συρρίκνωση 4%.
Στην πράξη, τα πράγματα μάλλον θα είναι πολύ χειρότερα. Κανείς δεν ξέρει πόσο ακριβώς, αλλά, αν μπορεί να πιστέψει κανείς το ΔΝΤ και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι δείχνουν ύφεση που μπορεί να πλησιάσει και το 10%, δηλαδή αντίστοιχη της συρρίκνωσης του 2011, τη χειρότερη χρονιά της κρίσης της Ελλάδας.
Οι επιπτώσεις θα είναι ανυπολόγιστες, αφού μεγάλο μέρος του ελληνικού ΑΕΠ στηρίζεται στον τουρισμό για τον οποίο αναμένεται κατάρρευση.
Αν λάβουμε υπόψη μας ακόμη την απούσα βιομηχανική βάση και το υπέρογκο ελληνικό χρέος, καταλαβαίνουμε, πως η πραγματικότητα θα είναι ζοφερή.
Την περασμένη Πέμπτη, η κυβέρνηση έδεσε τη χώρα με το 5ο Μνημόνιο που έρχεται, αλλά κανείς δεν πήρε χαμπάρι.
Το έκανε μέσω της συμφωνίας του Γιούρογκρουπ για τον ενδεχόμενο δανεισμό 2% του ΑΕΠ μέσω του ΕΣΜ, δηλαδή με την αποδοχή μνημονιακών όρων δανεισμού σε μια κατάσταση παγκόσμιας έκτακτης ανάγκης.
Το πρόβλημα για τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του, καθώς και για τα αφεντικά της Ε.Ε., δεν είναι απλώς τεχνικό. Είναι βαθύτατα ιδεολογικό, καθώς καλούνται να παρέμβουν με τρόπο που είναι αντίθετος με τα πιστεύω τους. Δεν τους πάει η καρδιά, πως να το κάνουμε;
Ποιος στα αλήθεια πιστεύει πως οι επιπτώσεις της επερχόμενης οικονομικής κρίσης θα απορροφηθούν από το ευρωπαϊκό και ελληνικό κεφάλαιο;
Για άλλη μία φορά, το βάρος θα πέσει στις πλάτες των εργαζομένων. Το έχουμε δει το έργο αρκετές φορές για να τρέφουμε αυταπάτες για κάποιο εναλλακτικό σενάριο.
Θα έγραφα κι άλλα, αλλά μου τελειώνει το μελάνι και η υπομονή. Αφήνω τα υπόλοιπα για τον «άνθρωπό μας στη Βασιλεία» και τα υπόλοιπα παιδιά στο μπλογκ. Πάω να απολαύσω τον ήλιο καλύτερα.
Από το μακρινό και καθόλου αλληλέγγυο Αμστελόδαμο, με αγάπη,
Κώστας
(Φίλε Κώστα, δίνε πόνο. Κώστα, για να μην κάνω τον έξυπνο, όταν μου είχε πει το 2010 ο Άρης Χατζηστεφάνου πως το μοντέλο για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η Κίνα, το είχα βρει κάπως υπερβολικό. Με την έννοια ότι πίστευα πως οι λαοί της Ευρώπης -κυρίως οι Γάλλοι- θα αντιδράσουν και θα το αποτρέψουν. Κώστα, εδώ δεν ασχολείται κανείς με το νέο Μνημόνιο. Εδώ έχει κορωνοϊό. Μόνο. Το Μνημόνιο ούτε είδηση δεν είναι. Εδώ, σχεδόν όλοι ασχολούνται με το να κράζει ο ένας τον άλλον επειδή βγήκε από το σπίτι του να πάει στην γκόμενα, να κοιτάνε ποιος έβγαλε τον σκύλο του δυο φορές για κατούρημα, αν ο παπάς κοινώνησε τη γιαγιά στα κρυφά, και γιατί πήγε ο Βαρουφάκης στην Αίγινα. Και μετά, ο Βαρουφάκης -που είναι σχεδόν ο μόνος που μιλάει- νιώθει την ανάγκη να απολογηθεί στα κανάλια των ολιγαρχών, επειδή πήγε στο σπίτι του. Και βγαίνει να απολογηθεί στην …Τατιάνα. Εν τω μεταξύ, δεν υπάρχει ένας άνθρωπος στην κυβέρνηση να βγει να πει ανοιχτά, πως αφενός η χώρα έχει Μνημόνιο και αφετέρου πως η φετινή τουριστική σεζόν έχει χαθεί. Τους τα φυλάνε για έκπληξη. Κώστα, έχει τρελό γέλιο. Γράφε εσύ, γράφε. Θα γράψει και ο Ηλίας. Όλοι θα γράψουν. Εγώ να δούμε πότε θα πάω για μπάνια. Να είσαι καλά, Κώστα. Την αγάπη μου.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
