Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Οι ΗΠΑ, λογικά, όταν διαβάζει κάποιος αυτό το κείμενο, θα έχουν την πρωτιά και στους θανάτους από κορονοϊό.
Στα κρούσματα, που πλέον πέρασαν το μισό...
εκατομμύριο, αυτό έχει συμβεί από μέρες.
Την ίδια ώρα, άλλοι 6,6 εκατομμύρια Αμερικανοί εγγράφηκαν άνεργοι την τελευταία βδομάδα, ανεβάζοντας τον συνολικό απολογισμό σε σχεδόν 17 εκατομμύρια ανθρώπους (το 10% του εργατικού δυναμικού της χώρας) σε μόλις 3 βδομάδες, ενώ περισσότερα από 6.000 αυτοκίνητα πήγαν στη Food Bank του San Antonio την Πέμπτη, για να λάβουν μερικά τρόφιμα (μπορείτε να βρείτε σχετικές εικόνες στο διαδίκτυο), κάτι που δεν συνέβη ποτέ στα 40 χρόνια ύπαρξής της, ενώ αντίστοιχες εικόνες καταφθάνουν απ’ όλη τη χώρα.
Περιττό να πω, ότι δεν μιλάμε για το Σαν Αντόνιο της Βενεζουέλας ή για κάποια …σοσιαλιστική χώρα.
Αυτά λαμβάνουν χώρα στο …πλουσιότερο κράτος του πλανήτη, αφού, όπως είναι γνωστό ενδεχομένως σε πολλούς αναγνώστες του μπλογκ, μόλις που περάσαμε σε μια βαθιά οικονομική κρίση, αυτή που θα σηματοδοτήσει την έναρξη της Δ’ Βιομηχανικής Επανάστασης, η οποία δεν θα ολοκληρωθεί σε λίγες μέρες, αλλά ενδεχομένως σε 5-6 δεκαετίες και ουσιαστικά τα επόμενα 10 με 20 χρόνια θα είναι καταπληκτικά.
Το δυστύχημα είναι, ότι η ανθρωπότητα δεν έχει εναλλακτική.
Ζει και πεθαίνει με τις διακυμάνσεις του καπιταλισμού.
Σε λίγους μήνες (αν όχι εβδομάδες) πάρα πολλοί άνθρωποι θα αναρωτιούνται, γιατί επενδύσαμε τα πάντα σε ένα και μόνο σύστημα.
Πείτε ότι θέλετε, αλλά δεν είναι καθόλου έξυπνο, να μην έχεις εναλλακτική επιλογή.
Και δεν μπορείς να επικαλείσαι συνέχεια τον σοσιαλισμό, ειδικά όταν ο καπιταλισμός τα βρίσκει σκούρα.
Ή ελευθερία ή ησυχία, έλεγε ο Καστοριάδης, επικαλούμενος τον Θουκυδίδη.
Και τα δυο μαζί δεν γίνονται.
Ε, δεν γίνεται και καπιταλισμός και σοσιαλισμός.
Δεν γίνεται, κάθε φορά που περνάμε μια υγειονομική ή οικονομική κρίση, να επικαλούμαστε την ανθρωπιά, λες και πριν τον κορονοϊό δεν υπήρχε αυτή η διαρκής ανάγκη για αξιοπρεπή περίθαλψη όλων των ανθρώπων.
Θα μπορούσαμε, έστω, να είχαμε τον σοσιαλισμό καβάτζα για τα δύσκολα, ώστε να πέσει ο καπιταλισμός έναν αιώνα αρχύτερα, αλλά αυτό απαντήθηκε τον 20o αιώνα και δεν μιλάω μόνο για τον υπαρκτό.
Μιλάω για την συνειδητή απόφαση εκατομμύρια ανθρώπων (χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι η υπακοή είναι απόλυτη) να στηρίξουν τις ελπίδες τους για μια καλύτερη ζωή σε ένα και μόνο σύστημα, τον καπιταλισμό, που δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο τρισεκατομμύριο να υπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο.
Και οι άνθρωποι επιμένουν, να μην βλέπουν, πόσο τραγικό είναι να πιστεύεις, ότι τα πράγματα θα φτιάξουν, λίγο πριν την καταστροφή. Άλλη μια.
Αν η ανθρωπότητα, λοιπόν, θέλει να ζήσει, ας πάψει να ζει υπό το φόβο του θανάτου.
Όσο ο άνθρωπος φοβάται τον θάνατο, θα φοβάται και να ζήσει.
Ο καπιταλισμός βασίζεται στους ανθρώπινους φόβους, στο δόγμα «μάζευε όσα περισσότερα υλικά αγαθά μπορείς (πριν πεθάνεις) και θα ζήσεις άλλη φορά για τα υπόλοιπα».
Ο καπιταλισμός, άλλωστε, είναι ένα ανθρώπινο σύστημα. Ο άνθρωπος υπήρχε πριν τον καπιταλισμό και θα υπάρχει και μετά τον καπιταλισμό.
Η εικόνα είναι από το Brooklyn της Νέας Υόρκης, όπου χιλιάδες εργάτες, που κρατάνε όρθια την «σύγχρονη» κοινωνία, στοιβάζονται κάθε μέρα στα λιγοστά τρένα (αφού οι εταιρείες, ασχέτως δημόσιου/ιδιωτικού χαρακτήρα (αυτά είναι για τους χαζούς), έχουν περιορίσει τα δρομολόγια για να μειώσουν, προφανώς, το κόστος της μειωμένης επιβατικής κίνησης) και ο άνθρωπος που την ανέβασε στο διαδίκτυο είπε:
«Τα ΜΜΕ δείχνουν τους άδειους δρόμους στις πλούσιες συνοικίες του Manhattan, αλλά δεν δείχνουν τις φτωχογειτονιές. Δεν δείχνουν εκείνους τους ανθρώπους που δεν μπορούν να λείψουν από τη δουλειά τους, γιατί πρέπει να φάνε. Ανθρώπους που στοιβάζονται στα λιγοστά πια τρένα και λεωφορεία και που έχουν τρομοκρατηθεί εξαιτίας αυτού που βλέπετε στην εικόνα».
Να προσθέσουμε, ότι πάνω από 50 υπάλληλοι της MTA έχουν πεθάνει από τον κορονοϊό μέχρι τώρα.
Φυσικά, μην περιμένουμε τα ΜΜΕ να δείξουν αυτές τις εικόνες, να δείξουν δηλαδή τις κοινωνικές ανισότητες.
Όπως δεν δείχνουν και τους χιλιάδες πλούσιους, που πήραν τα κότερά τους και τα ιδιωτικά τους τζετ ή που έτρεξαν στις παραθαλάσσιες κατοικίες τους.
Όπως δεν πρόκειται να πουν, ότι σε κάθε ήπειρο έχουν χτυπηθεί πρώτες (και μέχρι τώρα σε μεγαλύτερο βαθμό) οι χώρες-θαύματα της ελεύθερης οικονομίας.
Γιατί να το κάνουν;
Δείτε από ποιους ελέγχονται τα ΜΜΕ (ανεξαιρέτως χώρας) και τα ξαναλέμε.
Τα ΜΜΕ υπηρετούν συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα και αυτό είναι που πλένουν σχολαστικά, με σαπουνάκι.
Γι’ αυτό (εν μέσω πανδημίας) ουρλιάζουν να μας πείσουν, ότι «ο ιός δεν κάνει διακρίσεις», ότι πλούσιοι και φτωχοί έχουμε τα ίδια συμφέροντα και ανάγκες, ότι είναι το ίδιο ο Gates και ο Bezos με έναν εργάτη στο μετρό, ότι ζούμε όλοι στα ίδια τετραγωνικά.
(Παρακαλώ μην λέτε «ότι ο ιός δεν κάνει διακρίσεις». Οι άνθρωποι, όμως, κάνουν (διακρίσεις). Τα συστήματα κάνουν. Οι θεσμοί κάνουν. Γι’ αυτό συγκεκριμένες κοινότητες υποφέρουν περισσότερο απ’ άλλες. Εξαιτίας των συστημάτων. Των θεσμών. Των ανθρώπων.)
Με εκτίμηση,
Άρης
Υ.Γ.1 Ειδήσεις τις τελευταίες μέρες δεν πολυπαρακολουθώ. Άρχισαν να γίνονται αφόρητα πληκτικές και ανόητες. Όλοι οι καημένοι βγήκαν παγανιά και οι λίγοι που είχαν κάτι να πουν (οι γιατροί για παράδειγμα) σνομπάρονται, γιατί δεν βολεύουν όσα λένε. Στο μεταξύ, οι Έλληνες είχαν φρικάρει τόσες μέρες, αφού όλα τα κρούσματα έσκαγαν από Μιλάνο, επιχειρηματίες και γιους εφοπλιστών, οπότε τα 20 κρούσματα σε καταυλισμό Ρομά ήταν θείο δώρο. Έδωσε επιτέλους ένα λόγο ύπαρξης, εν μέσω πανδημίας, σε κάθε πικραμένο πρώην μακεδονομάχο.
Υ.Γ.2 Τι θλιβερός που είναι ο κόσμος μας. Το υποπτευόμασταν, αλλά τα τελευταία χρόνια το επιβεβαιώνει οποιοσδήποτε πέραν πάσης αμφιβολίας. Γέμισε, μάλιστα (ο κόσμος), ευαισθητούληδες φιλελέδες, που όλη μέρα δικάζουν τους συνανθρώπους τους για αναλγησία και ανευθυνότητα. Ποιοι, οι φιλελέδες. Τα ύστερα του κόσμου. Ωραία, ας πούμε ότι το εννοούν αυτή τη φορά. Σ’ αυτό το σημείο θα ήταν σωστό να δώσουμε αυτή την εικόνα.
Δεν τα λέει όλα και μάλιστα δεν αποτελεί απαραίτητα απάντηση σε κάτι. Απλά υποδεικνύει τους επόμενους αγώνες, που καλείται να δώσει, όποιος θέλει να μιλάει εξ’ ονόματος της ανθρωπότητας. Δεν είναι κάπως τραγικό (ακόμα και όταν ο κορονοϊός καταφέρει να γίνει, χωρίς να είναι δεδομένο φυσικά αυτό, πρώτη αιτία θανάτου στον κόσμο) να προσπαθούμε να σώσουμε τους ανθρώπους από έναν ιό, για να μπορούν να πεθάνουν «υγιέστατοι» από την πείνα; Αυτό είναι που τρελαίνει. Η φιλανθρωπία α λα καρτ.
Υ.Γ.3 Xιλιάδες Έλληνες σκέφτονται να βγάζουν ψεύτικο χαρτί εξόδου για το σουπερμάρκετ (μόνο στην Ελλάδα κυβερνητικός εκπρόσωπος θα συμβούλευε τους …καραντινοκαπνισμένους να κάνουν κομπίνα για να πάνε στην Εκκλησία). Δυστυχώς, σε τρία πράγματα επένδυσαν οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια και θα είναι αυτά που θα τους σκοτώσουν: O τουρισμός, η πίστη και το ευρώ. Κυριολεκτικά, ούτε οι Monty Python δεν θα το σκεφτόντουσαν όλο αυτό που ζουν οι Έλληνες. Και από ένα σημείο και μετά, θα πάψει να είναι και αστείο. Αν και αργότερα, θα γελάνε και οι ίδιοι οι Έλληνες. Αν δεν γελάνε ούτε τότε, δεν θα αξίζει να συνεχίσει να σχολιάζει κανείς κάτι.
(Φίλε Άρη, δίνε πόνο. Άρη, αυτός που φοβάται τον θάνατο φοβάται και να ζήσει, ενώ αυτός που φοβάται να ζήσει φοβάται και τον θάνατο. Πολύς φόβος. Τι φοβούνται πια όλοι αυτοί; Βεβαιώνομαι πια, πως η πλειοψηφία των ανθρώπων αγαπά να φοβάται. Αγαπά το φόβο. Εν τω μεταξύ, ο φόβος κάνει τους ανθρώπους ίδιους, βαρετούς, ανόητους και σαχλούς. Βλέπεις ανθρώπους που τους ξέρεις, και δεν τους αναγνωρίζεις. Βλέπεις ανθρώπους, που σου έλεγαν με πάθος, πως οι εξουσίες θέλουν να μας κάνουν όλους ίδιους και πως κάνουν πειράματα πάνω μας, να υπακούουν σαν δούλοι στις διαταγές της εξουσίας. Και ζητούν και άλλες διαταγές. Και άλλες απαγορεύσεις. Και αυτοί νομίζουν πως είναι αριστεροί και επαναστάτες. Τι πλάκα. Άρη, θα έχει μεγάλο ενδαφέρον η αντίδραση των πολιτών, όταν συνειδητοποιήσουν, πως επέζησαν του κορωνοϊού αλλά τα έχουν χάσει όλα. Λίγοι έχουν καταλάβει, τι έχει συμβεί αυτές τις μέρες του “μένουμε σπίτι”. Σύντομα θα καταλάβουν όλοι. Η μέρα πλησιάζει. Να είσαι καλά, Άρη. Την αγάπη μου.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
