Η κυβέρνηση έχει σταθμίσει προφανώς τους συντελεστές κόστους-οφέλους και έχει αποφασίσει, ότι η δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης σε πέντε νησιά μπορεί να εξαγριώνει τις τοπικές κοινωνίες, αλλά θα εκτιμηθεί από τους ψηφοφόρους της στην υπόλοιπη χώρα.
Ακριβώς, μάλιστα, επειδή γνωρίζει τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, αποφάσισε τη χωροθέτηση των κλειστών κέντρων όχι με νόμο αλλά με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Έτσι, οι βουλευτές των νησιών θα μπορούν να ισχυρίζονται, ότι δεν ρωτήθηκαν και δεν ευθύνονται για την εξέλιξη.
Τα κλειστά κέντρα κράτησης είναι καταδικασμένα να αποτύχουν. Όσο οι προσφυγικές ροές από την Τουρκία συνεχίζονται, ο αριθμός των προσφύγων που θα εγκλωβίζονται στα νησιά και θα περιορίζονται στα κέντρα αυτά θα αυξάνεται, με αποτέλεσμα η σημερινή Μόρια να μοιάζει με παιδική χαρά.
Η κυβέρνηση καταφεύγει στη λύση των κλειστών κέντρων, γιατί δεν μπορεί να αποσυμφορήσει τα νησιά. Δεν μπορεί να αποσυμφορήσει τα νησιά, γιατί οι «γαλάζιοι» αιρετοί είναι όμηροι μερικών δεκάδων ακροδεξιών από τις τοπικές κοινωνίες. Χωρίς την αποσυμφόρηση των νησιών δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη διαχείριση του προσφυγικού. Όσο για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, που είναι επίσης απαραίτητη, η κυβέρνηση κοντεύει να την τινάξει στον αέρα δαιμονοποιώντας τις ΜΚΟ.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι όμηρος του ακροδεξιού λαϊκισμού, που χαϊδολογούσε ως αξιωματική αντιπολίτευση. Έχοντας αλλάξει τέσσερα ή πέντε επιχειρησιακά σχέδια μέσα σε επτά μήνες, καταφεύγει τώρα στο χειρότερο, που είναι η δημιουργία τεράστιων στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Οι δυνάμεις του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης πρέπει να ακουστούν τώρα. Γιατί η μισαλλοδοξία και ο ακροδεξιός λαϊκισμός δεν μπορεί να αποτελούν λύση σε κανένα πρόβλημα...
ΠΗΓΗ: left.gr
