Του Στάθη
Κάθε μέρα κάποιο στέλεχος της κυβέρνησης ή της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας αμολάει μια ουρανομήκη ανοησία [γεγονός πρωτοφανές και άξιο προσοχής για όλους εκείνους που ασχολούνται με τα πάσης φύσεως ρεκόρ (καθώς και για άλλους που εντρυφούν στα μεταφυσικά παράδοξα)] όπως η βάσκανος
μοίρα ενός έθνους ή η καταγωγή της μαλακίας.
Μόλις χθες ο κ. Κατρούγκαλος απεφάνθη, ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς τσιγάρο ή καφέ, αλλά όχι χωρίς ρεύμα και νερό. Εν πρώτοις, σωστός! Διότι όπως έλεγε και
ο Λένιν: ο εξηλεκτρισμός είναι σοσιαλισμός (αρκεί να ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ), ενώ χωρίς νερό, πώς θα μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει γαργάρα τις μπαρούφες που αμολάνε τα στελέχη του κάθε μέρα - μα, κάθε μέρα! Το τσιγαράκι και ο καφές (της παρηγοριάς) μας μάραναν; Νερό! νεράκι του Θεού και, ει δυνατόν, σε ποσότητες Αλφειού, Λάδωνος και Ερυμάνθου ομού, ώστε να ξεπλένεται η κόπρος του Αυγείου από τους Κόφτες, τα Υπερταμεία, τους κομισάριους, τα παραληρήματα τύπου Αυλωνίτου - Καρακώστα, τις αριστερές... offshore κι όλα τα υπόλοιπα, για τα οποία ο κ. Τσίπρας κατέθεσε ένα γαρύφαλλο στον Τόπο του Μαρτυρίου στην Καισαριανή. Σπονδές
και πάνω απ’ όλα σπονδές στην τρέλα. Διότι, ως φαίνεται, η τρέλα είναι αγχολυτική. Δεν εξηγείται αλλιώς, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα, έβγαλε ανακοίνωση συμπαράστασης στους Γάλλους εργαζομένους για όσα ο ίδιος κάνει εναντίον των Ελλήνων εργαζομένων! Ω γιέα! Και τσίου! (και το λάλημα αγχολυτικό είναι).
Ετσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, εγείρεται πλέον το ερώτημα της ανθεκτικότητας των αριστερών που υποστηρίζουν ακόμα τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση Σόιμπλε - Τσίπρα. Υπάρχουν δύο κατηγορίες: α) εκείνοι που δυσανασχετούν, δυσφορούν και πάσχουν. Και β) εκείνοι που θριαμβολογούν, πανηγυρίζουν, ασκούνται στη σοφιστεία και πασχίζουν να επωφεληθούν.
Αυτοί που επιμένουν, έστω δύσθυμοι, αγωνιούν. Δεν βλέπουν άλλη λύση, καθώς λένε, και δεν πιστεύουν ή δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι η ηγεσία Τσίπρα τους έχει απαρνηθεί και έχει βάλει πλώρη για άλλες πολιτείες. Ομως, προσοχή, ανάμεσα
σε εκείνους που υποφέρουν με τα καμώματα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι κι εκείνοι οι υποκριτές, που με κλάψες και ψευτιές πονούν τάχα για τη σφαγή στην οποία μετέχουν ή πρωτοστατούν.
Αυτοί οι τύποι που κλαίνε, όπως οι κροκόδειλοι, είναι το alter ego εκείνων που υποστηρίζουν την ήττα στην οποίαν οδήγησαν την πατρίδα με θράσος. Που κορδακίζονται κιόλας απειλώντας τον κοσμάκη, όπως έκανε ο κ. Κυρίτσης. Ο οποίος, σε μια πρωτοφανή επίδειξη μαρξιστικής αγραμματοσύνης, παρουσίασε ως ταξική φιλολαϊκή πολιτική την τιμωρία των φτωχών της άλλης πλευράς - άλλης, με βάση τις πολιτικές της επιλογές. Κάτι που δεν είναι τίποτα άλλο από πολιτική δίωξη με βάση τα φρονήματα. Ούτε ο σταλινικός εκφυλισμός του μαρξισμού υπήρξε ποτέ τόσον ηλίθιος.
Οι υποστηρικτές της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν πλέον έλεος (αν είχαν ποτέ) για τους ανθρώπους, παρά μόνον αλαζονεία. Εκδικητικότητα και κακότητα. Πορεύονται πλέον
τη μισάνθρωπη πορεία προς τη γενική καταστροφή με λάβαρα τους Κόφτες και τα ψέματα, τα αίματα των θυμάτων τους και τις απίστευτες παρλαπιπολογίες που λένε, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Ορισμένοι
δίνουν την εικόνα εκείνων που παίρνουν διαταγές (και χάπια για να τις εκτελέσουν), ζώντας πλέον σε έναν δικό τους κόσμο (όπως τον περίκλειστο εκείνον φυλασσόμενον και πολυτελή που σχεδιάζουν να διαμορφώσουν οι ...αριστεροί στο ...Ελληνικό) - για το οποίο χρόνια τώρα δώσαμε αγώνες και αγώνες.
Πλην όμως, εκτός απ’ τους αριστερούς που αντέχουν ακόμα (υποφέροντας) τους άλλους «αριστερούς» (που δεν υποφέρονται), γεννιέται ένα επιπλέον τελευταίο ερώτημα. Για πόσο ακόμα οι ανυπόφοροι θα αντέχουν τον εαυτόν τους - αυτά που λένε κι αυτά που κάνουν; (Λόγου χάριν το Τρύφων! Αφού επιβάλλονται -ήδη- νέοι φόροι στα καύσιμα, το Τρύφων ευαγγελίζεται τη διύλιση των τελών κυκλοφορίας σε... ακόμα πιο νέους φόρους στα καύσιμα! Με τελικό ρεζουμέ την αύξηση στην τιμή των καυσίμων κατά 25 λεπτά, μέσον όρο, ανά λίτρο.) Αλλά, όπως
είπε ο κ. Κατρούγκαλος, ο άνθρωπος για να ζήσει χρειάζεται νερό και ηλεκτρικό ρεύμα - το τσιγάρο, ο καφές και η βενζίνα είναι πολυτέλειες. Ενίοτε και τα γεμιστά. Οπως πολυτέλεια είναι τα σπίτια για τους τρωγλοδύτες, τα λιμάνια για τη χώρα, το Σύνταγμα για τους ραγιάδες και η ηθική για τους «αριστερούς» του Σόιμπλε.
Με τέτοιους αρχιερείς τε και ταγούς, έχει ύστερα άδικο ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών του Δ’ Ράιχ όταν λέει ότι «η Ελλάδα ανακάμπτει με απρόσμενα γρήγορους ρυθμούς»;;..!!
Βεβαίως! ως τον Σεπτέμβρη δεν θα ’χει μείνει κολυμπηθρόξυλο (από τα ερείπια στα οποία ήδη έχει μεταβάλει τη χώρα ο κ. Σαμαράς-Τσίπρας) - το ίδιο πρόσωπο, της ίδιας πολιτικής,
το πρόσωπο της Μέδουσας. Οποιον κοιτάζει τον πετρώνει...
ΠΗΓΗ: enikos.gr
