από τους αμμώδεις λόφους της Δυτικής Σαχάρας.
Η ανακάλυψη αυτή, στην μεγαλύτερη έρημο του κόσμου, έγινε μέσω εικόνων ραντάρ, που τράβηξε ένας ιαπωνικός δορυφόρος πάνω από τη Μαυριτανία. Γάλλοι ερευνητές με επικεφαλής τον Φ. Γκρουσέ του Πανεπιστημίου του Μπορντό, επιβεβαιώνουν μέσω των ευρημάτων τους ότι η Σαχάρα στο πολύ μακρινό παρελθόν μόνο έρημος δεν ήταν…
Τα αρχαία ποτάμια της δυτικής Σαχάρας, που κατέληγαν στον Ατλαντικό, πιθανώς πήγαζαν από τα νότια όρη του Άτλαντα και από τα υψίπεδα Χογκάρ της σημερινής Αλγερίας. Η περιοχή λοιπόν ήταν γεμάτη νερά, πλούσια χλωρίδα και πανίδα.
Η ερευνητική ομάδα υποστηρίζει, ότι τελευταία φορά κύλησε νερό σε αυτά τα ποτάμια πριν από περίπου 5.000 χρόνια. Αν αυτό το σύστημα ποταμών υπήρχε ακόμη σήμερα, θα ήταν το 12ο μεγαλύτερο στον πλανήτη μας. Περιλαμβάνει επίσης το φαράγγι του ακρωτηρίου Τιμίρις που φτάνει έως και 3.000 μέτρα υπό της θάλασσας. Έχει πλάτος δυόμισι χιλιομέτρων.
Ο Russell Wynn του Εθνικού Κέντρου Ωκεανογραφίας του Σαουθάμπτον είχε δημιουργήσει παλαιότερα τον πρώτο τρισδιάστατο χάρτη του φαραγγιού. «Είναι μια υπέροχη ιστορία γεωλογικού μυστηρίου και επιβεβαιώνει αυτό που έτσι κι αλλιώς περιμέναμε. Πρόκειται για αδιάσειστα στοιχεία. Στο παρελθόν υπήρχε ένα τεράστιο σύστημα ποταμών που τροφοδοτούσαν το φαράγγι. Μόλις πριν από 5.000 ή 6.000 χρόνια η έρημος Σαχάρα ήταν ένα πολύ ζωντανό, ενεργό σύστημα ποταμών», τονίζει για τη νέα ανακάλυψη.
«Οι άνθρωποι μερικές φορές δεν καταλαβαίνουν, πόσο σημαντική είναι η κλιματική αλλαγή και πόσο γρήγορα θα συμβεί. Εδώ έχουμε ένα παράδειγμα, όπου μέσα σε μόλις μερικές χιλιάδες χρόνια η Σαχάρα μετατράπηκε από εύφορη κοιλάδα σε έρημο», προσθέτει.
