Tου Μανόλη Αλεξάκη
Σε μια κίνηση με ιδιαίτερο πολιτικό βάρος εξελίσσεται η επιλογή του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα για την Ευρωπαϊκή Προεδρία.
Σε μια περίοδο που η χώρα μας βρίσκεται στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων σε επίπεδο Ε.Ε.
και Παγκόσμια, με τη δαμόκλειο σπάθη των μνημονιακών δεσμεύσεων επί της κεφαλής της, η πρωτοβουλία και η υποψηφιότητα αυτή, έρχονται να δώσουν νέες δυνατότητες.
Πρώτα απ` όλα αναδεικνύουν το γεγονός, πως πολιτικά η χώρα μας δεν είναι νεκρή, πως δε μένει ταυτισμένη με την παρακμή και την αδυναμία ανάδειξης προσωπικοτήτων ικανών να παρουσιάσουν απόψεις και προσεγγίσεις διαφορετικές από τις κυρίαρχες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Έχει επίσης το χαρακτήρα μιας συμβολικής μορφής αλληλεγγύης στο δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό, από τους συμπολίτες μας Ευρωπαίους.
Είναι σημαντικό, να διεκδικεί να εκπροσωπήσει την Ευρώπη της αριστεράς ένας Έλληνας, ένας νέος Έλληνας πολιτικός. Ασφαλώς η ατζέντα της Ευρώπης δεν θα εστιάσει στη χώρα μας. Όμως η χώρα μας αυτή τη στιγμή εκπροσωπεί δυστυχώς στην Ευρώπη, όποιον έχει στο μεγαλύτερο βαθμό θιγεί από τις επιλογές των πολιτικών της τα τελευταία χρόνια. Ασφαλώς σε όλη την Ε.Ε. εξαπλώνονται και εφαρμόζονται οι πλέον νεοφιλελεύθερες λογικές και στρατηγικές, εδώ και είκοσι χρόνια. Ας μη γελιόμαστε από το γεγονός, πως εντέχνως ο όρος αυτός έχει απαλειφθεί από το πολιτικό λεξιλόγιο (κανείς πλέον δε δηλώνει νεοφιλελεύθερος). Οι σκληρές γραμμές της ανεργίας, της μείωσης των αποδοχών, της ευελιξίας και της ανταγωνιστικότητας (άραγε σε σχέση με τι και με ποιους), τακτικές που οδήγησαν και οδηγούν τις χώρες τη μια μετά την άλλη στα χέρια των τραπεζιτών τοκογλύφων με ενέχυρο την εθνική κυριαρχία, αποτελούν πρωτοφανείς εφαρμογές.
Είναι συμβολικό για τη χώρα μας, και όλες τις άλλες, που δε βρίσκονται μακριά από την κατάσταση στην οποία οδηγηθήκαμε εμείς και προφανώς θα μας ακολουθήσουν, να προκρίνεται μια πολιτική προσωπικότητα που εκπροσωπεί την άλλη λογική. Την αντίληψη, που πολλοί από συμφέρον εμφανίζουν ξεπερασμένη, πως η πολιτική πρέπει να είναι μπροστά και πάνω από την οικονομία, προκειμένου να υπηρετεί τον άνθρωπό και την κοινωνία, την αειφόρο ανάπτυξη και το δικαίωμα κάθε πολίτη να διεκδικεί μια ζωή στηριγμένη στην αξιοπρέπεια και στο σεβασμό, και όχι στα ποσοστά και στις στατιστικές, στους θεοποιημένους δείκτες των σύγχρονων τεχνοκρατών.
Είναι σημαντικό για την αριστερά στην Ευρώπη, να συστρατευθεί σε μια πρακτική αντίθεσης με ό,τι ως σήμερα έχει δρομολογηθεί από τον άξονα Βρυξελλών – Φρανκφούρτης. Γιατί ανεξάρτητα από το που ανήκει ο καθένας μας, είναι γεγονός, πως η Ευρώπη μόνο να ωφεληθεί έχει από την ανασυγκρότηση της αριστεράς. Ας αξιοποιηθεί η δυνατότητα αυτή, που το σύστημα το ίδιο έδωσε, σε μια εικονική έστω προσπάθεια να νομιμοποιήσει με την άμεση εκλογή του Προέδρου του Συμβουλίου, τον ωκεανό του δημοκρατικού του ελλείμματος.
Η συγκρότηση ενός αριστερού μετώπου, σύγχρονου ευρωπαϊκού, μπορεί να συνθέσει (αυτό δε θα γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε όμως θα προκύψει και από παρθενογένεση) μια τεράστια πολιτική δύναμη, ικανή να αναπτύξει και να καλλιεργήσει τις αντιστάσεις που απαιτούνται, προκειμένου μια πολιτική προοπτική να αρχίσει να διαγράφεται στο σκοτεινό, ως και μελανό, ορίζοντα των ως τώρα επιλογών της Ε.Ε.
Η Ε.Ε. θα συνεχίσει, από τη στιγμή που θα διαμορφώσει, το πλαίσιο μιας αμιγούς πολιτικής λειτουργίας, μια πρόταση που θα ξυπνήσει και θα τροφοδοτήσει την ελπίδα και το όραμα στους ευρωπαίους πολίτες. Κάθε άλλη επιλογή που μας καλεί να υιοθετήσουμε την τεχνοκρατία (ως εκφραστή του σύγχρονου δουλοπαροικιακού πνεύματος) και ό,τι αυτή εκπροσωπεί, μας οδηγεί στην Ευρώπη των λίγων πλουσίων, των εκατομμυρίων ανέργων, των εκατομμυρίων νεόπτωχων. Αυτά μας οδηγούν σε κοινωνίες αγρίων, ανθρωποφάγων (με όλο το σεβασμό στις φυλές αυτές).
Ας μην ενδίδουμε λοιπόν και πάλι στις εθνικές μας αδυναμίες. Ας χαιρετίσουμε την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα ως μια επιλογή που σαφώς βοηθά τη χώρα μας και υπό όρους, εφόσον έχει συνέχεια, την Ευρώπη.
Μανόλης Αλεξάκης
Ευρωπαίος Πολιτικός Πρόσφυγας
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
