Οι αυστηρές συστάσεις του Eurogroup στην ελληνική κυβέρνηση, οι οποίες πλαισιώθηκαν από την απόφαση να καταβληθεί τμηματικά, υπό προϋποθέσεις και «κουρεμένη» η επόμενη δανειακή δόση, επιφέρει πλήγμα στο αγαπημένο σύνθημα του Μεγάρου Μαξίμου περί ελληνικού success story.
Ακόμη και το ΙΟΒΕ, το ινστιτούτο υπό τον...
Γιάννη Στουρνάρα, επί της ουσίας διόρθωσε τον ίδιο τον υπουργό Οικονομικών αναφορικά με τις προβλέψεις του για το μέγεθος της ύφεσης το 2013.
Το συμπέρασμα ότι η πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας υπαγορεύει μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα, από αυτήν την οποία διακαώς παρουσίαζε το τελευταίο διάστημα η ελληνική κυβέρνηση, εξάγει ο χρηματιστηριακός αναλυτής Πάνος Παναγιώτου, ο οποίος ανάμεσα σε άλλα επικαλείται τα εξής στοιχεία:
* Ενώ για το 2014 η ΕΚΤ προέβλεπε ανάπτυξη 2,5%, το ποσοστό έχει μειωθεί σε περίπου 0,5%. Άλλωστε, στο πρώτο 3μηνο του 2013 η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά περισσότερο από 5%.
* Το συνολικό χρέος της Ελλάδας αυξάνεται σε περισσότερα από 380 δις και έως τον Μάιο του 2013 το πραγματικό χρέος διαμορφώνεται στο 208% (!) ως ποσοστό του ΑΕΠ.
* Η τρόικα έχει αναγνωρίσει δημοσιονομικό κενό ύψους 4,6 δις για τη 2ετία 2013-2014 και 7,4 δις ευρώ για την περίοδο 2015-16.
* Οι αποδοχές του μέσου ελληνικού νοικοκυριού το 2013 κυμαίνεται περίπου στο 20% των χρημάτων που εισέπραττε το 2005, με το κόστος διαβίωσης στη χώρα να ξεπερνά το 23% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο.
* Η ανεργία αγγίζει πλέον το 28% το 2013 (προβλέψεις του ΟΟΣΑ την τοποθετούν πιο ψηλά την επόμενη 2ετία).
«Η κυβέρνηση και η τρόικα αναμένεται να διαχειριστούν το αδιέξοδο προβαίνοντας σε νέες περικοπές, φόρους, εισφορές, απολύσεις, περιορισμούς δαπανών, κατασχέσεις ακόμη και "κούρεμα" καταθέσεων».
Και αν ο Π. Παναγιώτου είναι από τους παρατηρητές, οι οποίοι από την πρώτη στιγμή έστρεψαν τα βέλη τους εναντίον του συγκεκριμένου μείγματος πολιτικής, το οποίο εφαρμόζουν ΕΕ και ΔΝΤ στην Ελλάδα, αφοπλιστική προβάλλει η ανάλυση ακόμη και της φιλελεύθερης πτέρυγας του πολιτικού συστήματος.
«Ποιοι πουλάνε και ποιοι αγοράζουν το success story», διερωτάται χαρακτηριστικά και δη ρητορικά η Δράση, με άρθρο στο The Athens Review of Books.
«Η ύφεση συνεχίζεται απτόητη, η ανακεφαλαιοποίηση όλοι γνωρίζουν ότι δεν είναι επαρκής σε σχέση με τα νέα «κόκκινα» δάνεια, ενώ καμία σοβαρή άμεση επένδυση δεν φαίνεται καν στον ορίζοντα. Μόνο πρόσκαιροι επενδυτές (vulture funds) περιτριγυρίζουν τη χώρα μας ή άλλες χώρες σε παρόμοια κατάσταση με μας, επωφελούμενοι από την κρίση και αγοράζοντας στρατηγικά στοιχεία ενεργητικού της Ελλάδας σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές», αναφέρει μεταξύ άλλων, αποδομώντας με τη σειρά της (αν και από διαφορετική αφετηρία) τη θεωρία του success story:
«Τι συνέβαινε λοιπόν και είχαμε (προ των «γεγονότων της ΕΡΤ») κάθε είδους και σε όλους τους τόνους δηλώσεις και δημοσιεύματα για το στόρυ της «επιτυχίας» της Ελλάδας; Η απάντηση είναι απλή. Από την πλευρά της Ελλάδας το ολιγαρχικό σύστημα εξουσίας (χρεοκοπημένες τράπεζες, χρεοκοπημένα κόμματα, χρεοκοπημένα κρατικοδίαιτα μέσα ενημέρωσης, που έχουν ενωθεί «εις σάρκα μίαν») προσπαθεί να επιβιώσει εις βάρος της υπόλοιπης ελληνικής κοινωνίας και να συνεχίσει να οικειοποιείται για όσο καιρό μπορεί περισσότερο τα χρήματα που έρχονται από την Ευρώπη με τη μορφή πόρων για ανακεφαλαιοποίηση και κοινοτικών χρηματοδοτήσεων, αλλά και να κάνει τις αποκρατικοποιήσεις των μονοπωλίων και τις πωλήσεις της δημόσιας περιουσίας με τρόπο που θα το εξυπηρετεί. Είχε λοιπόν κάθε λόγο να πουλήσει το παραμύθι για μεγάλα παιδιά του «success story», αν και γνώριζε πολύ καλά πόσο βραχύβιο θα ήταν αυτό το «σουξέ». Με συντονιστή την κυβέρνηση Σαμαρά λοιπόν εξαπέλυσε ένα επικοινωνιακό μπαράζ μισοειδήσεων, μισοψεμάτων και μισοαληθειών, ώστε να δημιουργήσει την εικόνα στους αμαθείς και τους ημιμαθείς ή και τους απλώς καλόπιστους, ότι κάτι πολύ καλό συμβαίνει στην Ελλάδα. Κάθε ίχνος θετικής εξέλιξης διογκωνόταν σε μέγα γεγονός (συμφωνίες μεταφορών π.χ. αξίας κάποιων δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ παρουσιάζονταν σαν να ήταν επενδύσεις δισεκατομμυρίων), ενώ οι αρνητικές ειδήσεις εξαφανίζονταν ή υποβαθμίζονταν».
«Στην υπόθεση βοήθησε και η γενική πτώση των επιτοκίων των ευρωπαϊκών ομολόγων λόγω ακραίων πολιτικών χαλάρωσης σε άλλες ηπείρους (π.χ. Ιαπωνία), που επηρέασε και τα ελληνικά ομόλογα, τα οποία, λόγω πολύ περιορισμένης πλέον αγοράς (έχουν απομείνει πολύ λίγα σε σχέση με το ελληνικό δημόσιο χρέος που αφορά πλέον διακρατικές κατά κύριο λόγω υποχρεώσεις) είναι τεχνικά εύκολο να ακολουθήσουν μια καλύτερη πορεία».
Επισημαίνει δε, πως από την πλευρά του εξωτερικού «ο βασικός "αγοραστής" του ελληνικού "success story" ήταν βέβαια η κυβέρνηση της Άγκελα Μέρκελ. Η πολιτική εντολή που υπάρχει εδώ και πολύ καιρό από την πλευρά των Γερμανών είναι "μόνο καλά νέα από την Ελλάδα", μέχρι να περάσουν τον κάβο των γερμανικών εκλογών. Κάτι που εξηγεί και την άγρια πίεση την οποία δέχθηκε ο Α. Σαμαράς, ώστε να γεγονότα της ΕΡΤ να μην οδηγήσουν σε ελληνικές εκλογές. Κοντά σ’ αυτήν ακολούθησαν και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά συστήματα, που βρίσκονται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση λόγω παράτασης για αόριστο ακόμη χρονικό διάστημα της ευρωπαϊκής κρίσης, οπότε επιθυμούν όσο ποτέ άλλοτε μια περίοδο ηρεμίας και (έστω και ψεύτικων) επιτυχιών για να σταθεροποιήσουν τις δικές τους οικονομίες».
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
