Αναίρεση της μνημονιακής δέσμευσης για ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα μπορεί να επιτευχθεί μετά τη συμφωνία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης με την πρόσφατη πρόταση του αρμόδιου επιτρόπου Μπαρνιέ.
Να εξαιρεθεί, δηλαδή, το νερό από τη νέα οδηγία σχετικά με την ανάθεση των συμβάσεων παραχώρησης.
Να εξαιρεθεί, δηλαδή, το νερό από τη νέα οδηγία σχετικά με την ανάθεση των συμβάσεων παραχώρησης.
Η κυβέρνηση ωστόσο επιμένει, ότι η ιδιωτικοποίηση των ΕΥΑΘ-ΕΥΔΑΠ είναι μονόδρομος, συμπλέοντας έτσι με την αντίδραση της διεθνούς ομοσπονδίας ιδιωτικών εταιρειών ύδρευσης (Aquafed) που αντιτίθεται στην εξαίρεση του νερού από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας.
Η ΕΥΔΑΠ έχει λαμβάνειν από το ελληνικό Δημόσιο και τους ΟΤΑ περίπου 1,2 δισ. ευρώ. Περισσότερα από 950 εκατ. χρωστά το Δημόσιο, ενώ οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης οφείλουν πάνω από 250 εκατ. Εχουν κάνει αντιπρόταση να ξεχρεώσουν, παραχωρώντας τα δίκτυα ύδρευσης που διαθέτουν.
Αυτό όμως σημαίνει, ότι όταν πουληθεί η ΕΥΔΑΠ, η πολυεθνική-αγοραστής θα εισπράξει το ποσό που προαναφέρθηκε, ενώ θα έχει πληρώσει το 61,33% της χρηματιστηριακής αξίας που κατέχει το Δημόσιο (ΤΑΙΠΕΔ), ήτοι 396 εκατομμύρια ευρώ σήμερα.
Δεν θα πρέπει να βλέπουμε μόνο το στενό οικονομικό πλαίσιο, διότι μπορεί να ανεβεί ακόμα η χρηματιστηριακή αξία της ΕΥΔΑΠ, λένε οι Οικολόγοι Πράσινοι, και έτσι να χάσουμε, βλέποντας το δέντρο, το δάσος. Που δεν είναι άλλο από το «αναφαίρετο δικαίωμα πρόσβασης του κάθε πολίτη στο δημόσιο αγαθό που λέγεται νερό».
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η κίνηση SaveGreekWater, που θεωρεί, ότι «η αλλαγή πλεύσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να εξαιρέσει την οδηγία για τις συμβάσεις παραχωρήσεων των υπηρεσιών ύδρευσης δεν έτυχε της ανάλογης υποδοχής από την ελληνική κυβέρνηση».
Η απάντηση της Aquafed είναι ενδεικτική:
«Η εξαίρεση είναι επικίνδυνη και στρέφεται εναντίον των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Η διεθνής ομοσπονδία υποστηρίζει βάζοντας... μπροστά το συμφέρον των πολιτών:
«Σήμερα υπάρχουν πάνω από 12.000 συμβάσεις ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα) για το νερό ή τα λύματα στην Ευρώπη, που χαρακτηρίζονται ως "παραχωρήσεις" στην κοινοτική νομοθεσία. Ο αριθμός αυτός υπερβαίνει κατά πολύ τον αριθμό των συμβάσεων ΣΔΙΤ σε άλλους τομείς και θα μπορούσε να είναι κοντά στο μισό του συνολικού αριθμού των συμβάσεων "παραχωρήσεων" σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση, που δυνητικά υπόκειται στη μελλοντική οδηγία. Αν τεθεί εκτός το νερό, αυτό συνεπάγεται ότι η οδηγία θα φτάσει μόνο το μισό του αρχικού της στόχου».
Η Aquafed αναφέρει επίσης: «Η εξαίρεση των υπηρεσιών ύδρευσης δεν θα βελτιώσει τη διαφάνεια στη δραστηριότητα των αδιαφανών υπηρεσιών κοινής ωφελείας και δεν θα μειώσει την ανισότητα μεταχείρισης των φορέων σε έναν τομέα που είναι πολύ ευαίσθητος για τους Ευρωπαίους πολίτες και στον οποίο πολλοί από αυτούς ζητούν μεγαλύτερη διαφάνεια. Οι τελικοί χρήστες θα συνεχίσουν να υποφέρουν το βάρος αυτό».
Με πρόσχημα τη διαφάνεια και τη δημοκρατία, η Aquafed προσπαθεί να πείσει για τα οφέλη των δικών της μελών του κλάδου, λέει η κίνηση SaveGreekWater, υπενθυμίζοντας:
«Ακόμα περιμένουν στη χώρα μας το προεδρικό διάταγμα οι δεκαεπτά δήμοι της Θεσσαλονίκης για τη διεξαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων που αφορούν την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ».
Ετσι «αντιλαμβάνονται τα περί διαφάνειας οι κυβερνώντες: λιγότερα δικαιώματα των πολιτών για πρόσβαση στο νερό, στο δημόσιο αυτό αγαθό που έχει αναγνωρισθεί από τον ΟΗΕ ως ανθρώπινο δικαίωμα».
Πάντως, η Κομισιόν προσπαθεί να τα μαζέψει. Αλλο που δεν θέλει η κυβέρνηση των... δεσμεύσεων.
Δεν θα πρέπει να βλέπουμε μόνο το στενό οικονομικό πλαίσιο, διότι μπορεί να ανεβεί ακόμα η χρηματιστηριακή αξία της ΕΥΔΑΠ, λένε οι Οικολόγοι Πράσινοι, και έτσι να χάσουμε, βλέποντας το δέντρο, το δάσος. Που δεν είναι άλλο από το «αναφαίρετο δικαίωμα πρόσβασης του κάθε πολίτη στο δημόσιο αγαθό που λέγεται νερό».
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η κίνηση SaveGreekWater, που θεωρεί, ότι «η αλλαγή πλεύσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να εξαιρέσει την οδηγία για τις συμβάσεις παραχωρήσεων των υπηρεσιών ύδρευσης δεν έτυχε της ανάλογης υποδοχής από την ελληνική κυβέρνηση».
Η απάντηση της Aquafed είναι ενδεικτική:
«Η εξαίρεση είναι επικίνδυνη και στρέφεται εναντίον των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Η διεθνής ομοσπονδία υποστηρίζει βάζοντας... μπροστά το συμφέρον των πολιτών:
«Σήμερα υπάρχουν πάνω από 12.000 συμβάσεις ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα) για το νερό ή τα λύματα στην Ευρώπη, που χαρακτηρίζονται ως "παραχωρήσεις" στην κοινοτική νομοθεσία. Ο αριθμός αυτός υπερβαίνει κατά πολύ τον αριθμό των συμβάσεων ΣΔΙΤ σε άλλους τομείς και θα μπορούσε να είναι κοντά στο μισό του συνολικού αριθμού των συμβάσεων "παραχωρήσεων" σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση, που δυνητικά υπόκειται στη μελλοντική οδηγία. Αν τεθεί εκτός το νερό, αυτό συνεπάγεται ότι η οδηγία θα φτάσει μόνο το μισό του αρχικού της στόχου».
Η Aquafed αναφέρει επίσης: «Η εξαίρεση των υπηρεσιών ύδρευσης δεν θα βελτιώσει τη διαφάνεια στη δραστηριότητα των αδιαφανών υπηρεσιών κοινής ωφελείας και δεν θα μειώσει την ανισότητα μεταχείρισης των φορέων σε έναν τομέα που είναι πολύ ευαίσθητος για τους Ευρωπαίους πολίτες και στον οποίο πολλοί από αυτούς ζητούν μεγαλύτερη διαφάνεια. Οι τελικοί χρήστες θα συνεχίσουν να υποφέρουν το βάρος αυτό».
Με πρόσχημα τη διαφάνεια και τη δημοκρατία, η Aquafed προσπαθεί να πείσει για τα οφέλη των δικών της μελών του κλάδου, λέει η κίνηση SaveGreekWater, υπενθυμίζοντας:
«Ακόμα περιμένουν στη χώρα μας το προεδρικό διάταγμα οι δεκαεπτά δήμοι της Θεσσαλονίκης για τη διεξαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων που αφορούν την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ».
Ετσι «αντιλαμβάνονται τα περί διαφάνειας οι κυβερνώντες: λιγότερα δικαιώματα των πολιτών για πρόσβαση στο νερό, στο δημόσιο αυτό αγαθό που έχει αναγνωρισθεί από τον ΟΗΕ ως ανθρώπινο δικαίωμα».
Πάντως, η Κομισιόν προσπαθεί να τα μαζέψει. Αλλο που δεν θέλει η κυβέρνηση των... δεσμεύσεων.
ΦΙΛΗΣ ΚΑΪΤΑΤΖΗΣ
ΠΗΓΗ: enet.gr 
