Αυτή τη στιγμή, κυκλοφορεί ανάμεσά μας μία τίγρη που λέγεται άγνοια. Κι αυτή η άγνοια θα μας φάει.
Τα άρθρα των ελληνικών εφημερίδων αρχίζουν να μοιάζουν ολοένα πιο ανεδαφικά και παιδικά.
Σαν να αναφέρονται μόνο στα αυτονόητα, και δεν μπορούν να προχωρήσουν τη σκέψη παραπέρα.
Καταδεικνύουν έναν λαό που βρίσκεται μάλλον στην εφηβεία, και ακόμα δεν έχει καταφέρει να ενηλικιωθεί..."
Ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη.
"... Υπάρχει διάχυτη, επίσης, μια κουλτούρα αναίδειας καλυμμένη με φτηνή ειρωνεία. Κι αυτή την αναίδεια, την αγαπούν οι έφηβοι και τη βρίσκουν στη Χρυσή Αυγή. Η επιτυχία της Χρυσής Αυγής, οφείλεται εν μέρει σ’ αυτό. Αλλά δεν ξέρουν πολλοί, ότι αυτού του είδους η αναίδεια κρύβει απωθημένα, που δεν τολμήσαμε να τα αντιμετωπίσουμε…
Μοιάζει να έγινε μια πλύση εγκεφάλου, που έχει καταντήσει να παράγει άρθρα, από όπου δεν βγαίνει νόημα. Για να μπορέσουμε όμως, να βρούμε κάποτε μια άκρη, θα πρέπει τουλάχιστον να υπάρξει ξεκάθαρη σκέψη".
"Πρέπει να σκεφτούμε. Να μην αφήσουμε τους άλλους να σκέφτονται για μας".
Η ανασφάλεια των Γερμανών είναι τόσο μεγάλη και παράλογη, που ήταν πολύ εύκολο ο Χίτλερ να τους πείσει, ότι κινδυνεύουν από τους Πολωνούς, τους Εβραίους και τους διάφορους άλλους λαούς της Ευρώπης, και ότι πρέπει να πολεμήσουν για να διατηρήσουν την υπόστασή τους.
Αυτό το παράλογο στοιχείο, το οποίο "έπιασε" τόσο εύκολα στη Γερμανία, οφείλεται στην ψυχολογία τους γενικά, ως χώρα η οποία συνενώθηκε αργά και δεν μπόρεσε να γίνει ισχυρή πλανητική αποικιοκρατία. Είναι μία χώρα η οποία έχει συνεχώς το φόβο αυτό, ότι θα αφανιστεί, ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει, ότι χρειάζεται χώρο, και επέκταση στην Ανατολή…
Σήμερα, αυτός ο φόβος έχει επαναληφθεί με τον εξής τρόπο:
Την εμφάνιση του ευρώ, το οποίο πολύ εύκολα μπορούμε να πούμε ότι αντιπροσωπεύει ένα μάρκο γενικευμένο και ενδυναμωμένο που ισχύει για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, το οποίο ωφελεί μόνο τους Γερμανούς, που το κρατάνε ψηλά πιστεύοντας ότι έτσι θα αποφύγουν τον άλλο φόβο που έχουνε, τον φόβο της Βαϊμάρης και του πληθωρισμού, που είναι άλλη μια δεισιδαιμονία των Γερμανών.
"Βλέπουμε λοιπόν, ότι στην ψυχολογία τους υπάρχουν καθαρά ψυχωτικά φαινόμενα, τα οποία εάν δεν τα αντιμετωπίσει η Ευρώπη εγκαίρως, πρώτα πρώτα θα καταστρέψουν τις ευρωπαϊκές χώρες και κατόπιν την ίδια τη Γερμανία, διότι είναι και καταστροφική αυτή η ψυχολογία η γερμανική, όπως είδαμε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο".
Το γεγονός, ότι θεωρούν πως απειλούνται από τα πιο απίθανα στοιχεία, όπως π.χ. οι Εβραίοι, που πρέπει να τους... σφάξουν, διότι απειλείται η χώρα τους, το αναφέρει και ο Πήτερ Φρίτζ στο βιβλίο του «Ζωή και θάνατος στο Γ’ Ράιχ», και φέρνει φοβερά παραδείγματα, όπως το τι λέγανε οι στρατιώτες όταν έσφαζαν τους Εβραίους στη Ρωσία, π.χ. πως «σώζουν την πατρίδα τους»!
"Πιστεύω, ότι αυτό το βιβλίο, αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτά που έχω πει από καιρό, και αυτές τις παρομοιώσεις που κάνω με τη μυθολογία τους, η οποία επίσης δείχνει την ψυχολογία τους. Διότι αυτές οι ευρωπαϊκές μυθολογίες δεν είναι τυχαίες. Έχουν σχηματίσει τον χαρακτήρα των ευρωπαϊκών λαών".
Το άλλο, είναι ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε στη Herald Tribune, το οποίο αναφέρει, ότι αυτή τη στιγμή στην Κύπρο εμφανίζεται ένα ευρώ δύο ταχυτήτων, και εξηγεί, ότι οι Κύπριοι δεν μπορούν να κάνουν δουλειές έξω με τα δικά τους ευρώ, διότι έχουν πάρα πολλά εμπόδια, κρατικά, και άλλα, τα οποία έχουν στηθεί για να μην φύγουν τα Κεφάλαια από την Κύπρο. Λοιπόν, οι Κύπριοι με τα δικά τους τα ευρώ, είναι αδύνατον να κάνουν δουλειές στο εξωτερικό.
"Αυτό, έχει λασκάρει λιγάκι τώρα τελευταία, αλλά ουσιαστικά, όπως λέει ένας Κύπριος οικονομολόγος, αλλά και ένας Γερμανός τραπεζίτης, η Κύπρος έχει βγει από το ευρώ, από την πίσω πόρτα, πολύ ήσυχα και κρυφά".
Δηλαδή, έχει γίνει αυτό που ονομάζουν χρεωκοπία. Γιατί αυτά τα μέτρα, θυμίζουν ακριβώς αυτά τα μέτρα που κάνανε οι χρεωκοπημένοι Αργεντινοί, για να αποφύγουν την έξοδο των Κεφαλαίων από τη χώρα τους, όταν αποσύρθηκαν τότε από το δολάριο.
"Εδώ βλέπουμε, ότι τελικά, το ευρώ (στο πιο αδύνατο σημείο του) αρχίζει και διαλύεται ως νόμισμα πανευρωπαϊκό και ισότιμο. Άρα θα υπάρχει στο άμεσο μέλλον, ένα ευρώ ελληνικό, ένα ευρώ ισπανικό, ένα ευρώ πορτογαλικό, και πάει λέγοντας, γιατί αυτές οι χώρες δεν θα μπορούν με τα δικά τους ευρώ να κάνουν δουλειές με την Αμερική, τη Ρωσία, ή την Κίνα, επί ίσοις όροις, όπως κάνανε οι Γερμανοί".
Δηλαδή, το όπλο στο οποίο στηρίζονται οι Γερμανοί, που είναι το ευρώ, είναι κάτι φανταστικό! Δεν υπάρχει στην ουσία. Είναι μία κατασκευή, η οποία μπορεί πολύ εύκολα να κατεδαφιστεί μια μέρα, διότι μία άλλη χώρα, όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία, μπορεί πραγματικά να χρεωκοπήσουν, αν δεν μπορέσουν να προχωρήσουν με τα μέτρα λιτότητας. Οπότε, πάει το ευρώ!
Με λίγα λόγια, πάλι βλέπουμε μια αρρώστια αυτού του λαού, ο οποίος λόγω της ανασφάλειάς του λαβαίνει μέτρα τα οποία είναι δρακόντεια, αλλά τελείως άχρηστα για να σωθεί!
"Η Γερμανία, δεν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει αμοιβαιότητα σε όλα. Ότι η κυριαρχία δεν ωφελεί. Αντιθέτως υποσκάπτει και την υπόσταση του έθνους της. Χωρίς αμοιβαιότητα δεν θα έχουμε καμία Ευρώπη"!
Μέσα σ’ αυτό το βιβλίο του Φριτζ, υπάρχει και ένα μικρό ποίημα, που το έγραψε ένας Γερμανός στρατιώτης, το οποίο θέλω να το αναφέρω, διότι λέγεται Καρναβάλι, και ταυτίζεται με το καινούργιο μου βιβλίο ποιημάτων, με τίτλο «Το πικρό καρναβάλι».
Αυτό το μικρό ποιηματάκι του, βρέθηκε μέσα στο ημερολόγιό του, και έλεγε τα εξής:
«Δολοφονήσαμε τους Εβραίους,
Προελάσαμε βαθιά μεσ’ τη Ρωσία.
Μια βρυχώμενη ορδή.
Τυραννήσαμε τον κόσμο,
τον πνίξαμε στο αίμα.
Οδηγημένοι από έναν κλόουν,
άγριοι αιμοχαρείς.
Όλοι ξέρουν τι φέρνουμε»
Γουίλι Ριζ, 1943
Δηλαδή, αυτοί οι άνθρωποι, έχουν τελικά μία παθητική πλευρά, να δέχονται αυτή την επιθετική αγριότητα χωρίς να αντιδρούν.
Από τη μια έχουν ένα φανταστικό αίσθημα μειονεξίας, το οποίο γυρίζει σε αίσθημα πλεονεξίας με έναν τρόπο βίαιο. Και εκεί χτίζεται κι ο μύθος της υπερδύναμης, του υπερανθρώπου, της άριας φυλής, και όλα αυτά...
Κι έτσι εξηγούνται πάρα πολλά πράγματα, τα οποία δεν είναι ρατσιστικά, ως ιδεολογία, είναι ψυχολογικά, ως άμυνα. Και η καλύτερη άμυνα, όπως λέγεται, είναι η επίθεση… Ένα αίσθημα μόνιμης κατωτερότητας, που αντιμετωπίζεται με βία και κυριαρχία, απαιτώντας την ανωτερότητα.
"Πιστεύω, ότι εάν ο Φρόυντ δεν μιλούσε γερμανικά, και δεν ζούσε σε μια γερμανική χώρα, δεν θα είχε καταλάβει αυτούς τους ψυχολογικούς μηχανισμούς άμυνας, όσο καλά τους είχε καταλάβει. Τους εμπέδωσε, από τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί τον πληροφόρησαν τόσο καλά για όλες αυτές τις ασυνείδητες ψυχολογικές καταστάσεις".
Διότι, δεν θα τις έβρισκε σε άλλους λαούς, τόσο εύκολα. Στους πιο ικανοποιημένους λαούς, που δεν έχουν τον ίδιο παθολογικό τρόμο κατωτερότητας.
Γιατί είναι μία ψυχοπαθολογία. Αλλά αυτή η ψυχοπαθολογία τεκμηριώνεται σήμερα από ένα βιβλίο ενός Γερμανού, ο οποίος βέβαια έχει απομακρυνθεί από τη Γερμανία, γιατί διδάσκει στην Αμερική, αλλά οι διαγνώσεις του επαληθεύουν και τις δικές μου διαγνώσεις.
Κι εγώ στη Γερμανία ανατράφηκα. Τον πληθωρισμό τον γνώρισα από την οικογένειά μου, που αγόραζε αυγά για δισεκατομμύρια μάρκα… Κι όχι μόνο από την Ελλάδα της Κατοχής.
Αλλά, εμείς οι Έλληνες, φοβόμαστε τον πληθωρισμό; Προσωπικά δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν Έλληνα που να τον φοβάται. Αντιθέτως, τα πληθωριστικά νομίσματα, έχουν γίνει συλλεκτικά και πουλιούνται.
"Θέλω να πω, ότι εμείς δεν έχουμε την ίδια ψύχωση. Δεν έχουμε αυτή την τρομακτική ανασφάλεια, που παραμορφώνει την πραγματικότητα, με φανταστικούς εχθρούς, κλπ. Όχι ότι αυτό σημαίνει ότι είμαστε ανώτεροι, απλώς είμαστε διαφορετικοί".
Κρ.Π.: Αυτή η ψυχολογία τους, όμως, τους έχει φέρει σε ανάγκη να κυριαρχούν, γιατί όπως λέγεται κι από τους περισσότερους, η Γερμανία κάνει κουμάντο στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή.
Ν.Β.: Μα, βέβαια, αυτό λέω και εγώ. Τελικά, αυτό είναι το sturm und drang που λένε και οι ρομαντικοί. Μέσα στη μπόρα, και στην καταιγίδα, προχωράνε… Είναι ο μηχανισμός αντιμετώπισης αυτής της τρομακτικής τους ανασφάλειας. Και με κάποιον τρόπο αυτό το φαινόμενο δημιούργησε και τον ίδιο τον Ρομαντισμό.
"Γιατί τότε, δεν είχαν γίνει έθνος ακόμα, ήταν μικρά Πριγκιπάτα. Και οι Ρομαντικοί, βγήκαν από αυτά τα Πριγκιπάτα, και με μεγάλη κατανόηση ανέλυσαν το υποσυνείδητο. Ήταν οι πρώτοι που έβγαλαν στη φόρα, την ύπαρξη του υποσυνειδήτου".
Αυτό, δεν είναι τυχαίο. Οι Γερμανοί, ήδη από τότε, ήταν -ας πούμε- θύματα ενός φαντασιακού φόβου για όλα τα θέματα. Και αυτό δημιουργικά, γέννησε έναν Ρομαντισμό.
Τώρα, βέβαια δεν μπορώ να αναλύσω όλα τα θέματα του Ρομαντισμού, γιατί είναι πολλά και περίπλοκα, αλλά σε μεγάλες διαστάσεις, το φαινόμενο του Ρομαντισμού, είναι μία έκρηξη του εσώτερου εαυτού απέναντι στο περιβάλλον.
"Και όταν το περιβάλλον αυτό, είναι είτε αδύναμο –όπως ήταν τότε η χωρισμένη Γερμανία, οπότε το εθνικιστικό περιβάλλον υπέφερε, είτε είναι όπως στη Γαλλία όπου υπήρχε το αντίθετο, δηλαδή αυταρχισμός και καταπίεση, ο Ρομαντισμός εμφανίστηκε πολύ εκρηκτικά επαναστατικός".
Και στις δύο περιπτώσεις, η σχέση με το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον είναι πολύ σημαντική. Μπορεί να πει κανείς, ότι ιστορικά ο Ρομαντισμός εξελίχθηκε διαφορετικά στους δύο λαούς, και ήταν μια αντίδραση απέναντι σε αυτό το περιβάλλον.
Αυτή η αντίδραση, η οποία φτάνει μέχρι το παραλήρημα του Χίτλερ, όπως ένα ανάλογο παραλήρημα βέβαια έχουν οι Ρώσοι που φοβούνται την Ευρώπη, και δικαίως γιατί έχουν γίνει επιδρομές από ευρωπαϊκά κράτη, και έχουν αυτόν τον αντιδυτικό φόβο, οπότε έγινε αυτή η εθνική Ρωσία, η οποία είναι μια ολόκληρη ιδεολογία, που την βρίσκουμε από τον Ντοστογιέφσκι μέχρι σήμερα.
Αυτά είναι φαινόμενα, τα οποία υπάρχουν σε όλους τους λαούς. Και σε μας, επίσης, το ίδιο, λόγω μακράς αποικιοκρατίας. Η αποικιοκρατία έχει συντρίψει την αίσθηση ασφάλειας και ταυτότητάς μας. Οπότε, χρειαζόμαστε πάντοτε να έχουμε ένα αντίβαρο σ’ αυτό το αίσθημα.
"Κι αυτό το αίσθημα, επειδή το αρνιόμαστε πεισματικά, και ιδίως οι ακαδημαϊκοί, είναι ένα αίσθημα το οποίον μας οδηγεί σε πάρα πολύ μεγάλα λάθη, στην πολιτική, στην οικονομία, στον πολιτισμό. Μας οδηγεί σε έναν φόβο, ότι μπορεί να φανούμε γελοίοι, ή όχι σοβαροί, ή όχι αντάξιοι των άλλων Ευρωπαίων. Κι αυτό δημιουργεί ένα είδος συμπλέγματος, που κάνει τον Έλληνα να αποτραβιέται στον εαυτό του".
Κρ.Π.: Και όλη αυτή η ανάλυση της ψυχολογίας των λαών, που μπορεί να βοηθήσει στην προκειμένη περίπτωση;
Ν.Β.: Στο να καταλάβουμε, ότι δεν είναι δυνατόν να εξηγήσουμε επιφανειακά, απλοϊκά και απλουστευτικά, τίποτα!
Ούτε την ανάδυση της Χρυσής Αυγής, ούτε το γεγονός ότι είμαστε χωρισμένοι σε δύο «χωριά» αυτή τη στιγμή: Οι μεν υπέρ του μνημονίου, και οι άλλοι εναντίον.
"Έναν χωρισμό, τον οποίον έχουν σχηματίσει στην Ευρώπη, οι Γερμανοί. Δηλαδή, μας έχουν χωρίσει ουσιαστικά, σε δύο κόμματα! Κι αυτό αντικατοπτρίζει, τον ίδιο τον φόβο των Γερμανών. Απ’ τη στιγμή που μπορούν να μας έχουν χωρισμένους, μας έχουν και αδύναμους να αντιδράσουμε στις πολιτικές που επιβάλουν".
Χωρίς, λοιπόν, μία ανάλυση σωστή, της ψυχολογίας των Γερμανών, δεν μπορούμε και εμείς να κάνουμε μία πολιτική που να μπορεί να τους αντιμετωπίσει.
Κρ.Π.: Η οποία, ποιά θα έπρεπε να είναι, πιστεύετε;
Ν.Β.: "Όλοι αυτοί οι Έλληνες που επωφελούνται από διάφορες εμπορικές συναλλαγές με τους Γερμανούς, θα έπρεπε να ξεχάσουν για μια στιγμή τα συμφέροντα τους, και να δουν πως εργάζονται αυτοί οι άνθρωποι. Για να προστατευτούμε από αυτούς, μόνο με αυτόν τον τρόπο θα το καταφέρουμε".
Και επίσης, να δούμε, πως καταφέρνουν να βάζουν στο άρμα τους και τους Αμερικάνους. Οι οποίοι σήμερα, με τις αποκαλύψεις του Σνόουντεν, φαίνεται πως έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα υπερπληροφόρησης για τα πάντα, ώστε μπορούν να ακούν τι λέει κι ο τελευταίος Εσκιμώος… στη γυναίκα του από τηλεφώνου, ή ο Λατινοαμερικάνος στη γη του πυρός, ή ο Αφρικανός. Με αυτή τη μανία της υπερπληροφόρησης που προέρχεται από το φόβο της 11ης Σεπτεμβρίου.
Παρόλο του ότι η Αμερική είναι μια τεράστια δύναμη, κι αυτοί έχουν μπολιαστεί από αυτόν τον φόβο, που τους κάνει να θεωρούν, ότι κάτι π.χ. που συμβαίνει στο Αφγανιστάν φέρνει σε κίνδυνο την χώρα τους. Αυτά όλα, είναι παρόμοια συμπτώματα. Οπότε, η περίπτωση του Σνόουντεν, είναι και πολύ ύποπτη. Γιατί είναι σαν να ρίξανε έναν προβοκάτορα, για να δούνε ποιες χώρες είναι υπέρ των Αμερικανών και ποιες δεν είναι!
"Ένας γερουσιαστής, ο Ραντ Πωλ, ο οποίος υποστηρίζει τον Σνόουντεν, είπε το εξής καταπληκτικό: «Εάν ο Σνόουντεν, ζητήσει άσυλο σε χώρα εχθρική προς την Αμερική, θα είναι προδότης, κι αν ζητήσει σε χώρα φιλική προς την Αμερική θα είναι ήρωας»".
Αλλά, αυτός ο Ραντ Πώλ είναι ένας πολύ ασυνήθιστος αμερικάνος, είναι ένα είδος αναρχικού της Δεξιάς. Κι αυτό που λέει, είναι αποκαλυπτικό. Δηλαδή, ότι με αυτή την περίσταση, θα ζυγίσουν οι Αμερικάνοι τις χώρες –ήδη έχουν ζυγίσει, ήδη έχουν ενδυναμώσει τα μέτρα καταστολής και παρακολούθησης. Και είμαι βέβαιος, ότι τα παλιά μέτρα του NSA, έχουν καταργηθεί με καινούργιες τεχνολογίες.
Οπότε, αυτά που έχει ο Σνόουντεν στην κατοχή του, είναι πια παλιά, δεν ισχύουν πλέον. Δηλαδή, πολύ κακό για το τίποτα. Αλλά, όχι για το τίποτα, γιατί υπάρχει η χρησιμότητα αυτής της δοκιμής.
Το σύστημα της υπερπληροφόρησης που υπάρχει, το πλανητικό πλέον, το έχω περιγράψει σε ένα αφήγημά μου, που λέγεται «Η δολοφονία», το οποίο το έγραψα το 1965, πριν χρησιμοποιήσουμε τα προσωπικά κομπιούτερ. Εκεί περιγράφω ακριβώς αυτά, με τον τελευταίο πρόεδρο – άνθρωπο, απέναντι στις μηχανές.
"Οι οποίες ηλεκτρονικές μηχανές, τελικά, καταφέρνουν να εξουδετερώσουν το ανθρώπινο στοιχείο. Διότι εμείς πολεμάμε ένα σύστημα τώρα. Δεν πολεμάμε, πια, ανθρώπους. Αυτό το βιβλίο, ίσως θα έπρεπε να ξανακυκλοφορήσει πάλι, γιατί ταιριάζει απόλυτα σ’ αυτή την ιστορία του Σνόουντεν".
Κρ.Π.: Υπάρχει υπερπληροφόρηση, αλλά δημιουργεί και το κενό πληροφορίας, το φαινόμενο «Ιμαλάια» όπως λέγεται, που περιγράφει στην ανάλυσή του για την παγκόσμια κρίση ο ανθρωπολόγος Σωτήρης Δημητρίου, λέγοντας επίσης, ότι η πληροφορία για την κρίση, ήταν γνωστή πολύ νωρίς, αλλά ουδείς δεν την αξιοποίησε σωστά, και την οποία συστηματικά μάλιστα αποκρύπτουν, προσπαθώντας να λύσουν το πρόβλημα, με μέσα τα οποία τελικά το οξύνουν...
Ν.Β.: Όλα ήταν γνωστά από οικονομικής πλευράς. Όμως, εκείνο το οποίο ξεχνάμε, είναι ότι η σύγκρουση ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις, και σήμερα υπάρχουν άρθρα γι αυτό στη Herald Tribune, ότι η Ρωσία και η Κίνα, συμμαχούν εναντίον της Αμερικής, ότι υπάρχει αυτό που έχει πρωτοαναφέρει ο Όργουελ, ο αιώνιος πόλεμος, ο οποίος συμφέρει τα καταπιεστικά καθεστώτα, οικονομικά και πολιτικά, ώστε να διαιωνίζει το καθεστώς καταπίεσης και παρακολούθησης.
"Οι αιώνιοι πόλεμοι, ποτέ δεν συμβαίνουν στη Μητρόπολη. Συμβαίνουν πάντοτε, αλλού. Σε μια μικρή χώρα, όπως η Συρία, ή το Αφγανιστάν, ή το Ιράκ".
Δηλαδή, αυτοί οι πόλεμοι, δείχνουν ότι υπάρχει ένας διηνεκής πόλεμος, ο οποίος ποτέ δεν διεξάγεται ολοκληρωτικά, διότι ξέρουν πολύ καλά οι εμπόλεμοι ότι θα είναι αμοιβαία καταστροφή και χρησιμοποιείται ουσιαστικά για να εξουδετερώσει τις οικονομικές κρίσεις και τα ερωτήματα τα οποία βάζουν οι πολίτες στα καθεστώτα: Γιατί κύριοι, αυτή τη στιγμή έχουμε κρίση;
"Αυτοί οι πόλεμοι μας κάνουν να ξεχνάμε! Άμα βλέπουμε τις ειδήσεις από τον πόλεμο στη Συρία, ή τις επαναστάσεις στην Αίγυπτο, ή στη Λιβύη, ή αλλού, αυτά λειτουργούν ως παρελκύσεις".
Συγχρόνως όμως, δείχνουν ότι υπάρχει ο ενδόμυχος αυτός πόλεμος, των τριών μεγάλων δυνάμεων.
Κρ.Π.: Ο Σωτήρης Δημητρίου, πάντως στην ίδια ανάλυση, λέει ότι το σύστημα έχει ξεπεράσει τα όρια του, ότι αυτή η κρίση είναι δομική, και θα προκαλέσει την αλλαγή του πολιτισμού, ή την καταστροφή.
Ν.Β.: Μα, είναι σίγουρο αυτό. Και εγώ κατηγορώ ακριβώς αυτούς που μας αφανίζουν, για να επικρατήσουν! Και δεν είναι τυχαίο, ότι οι Γερμανοί είναι επικεφαλείς αυτών!
"Είναι μία κατάσταση σιγανής καταστροφής. Η οποία είναι και συστηματική. Διότι έχει επισκέψεις της Τρόικας, έχει συμφωνίες, έχει διαφωνίες, έχει περιόδους, δόσεις, ανακοινώσεις, είναι γραφειοκρατική, δηλαδή, δεν είναι απλή κρίση, όπως είναι στον πόλεμο, όπου πολεμάνε στα μέτωπα. Συνεχώς, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με αυτούς οι οποίοι σε φθείρουν…"
Κρ.Π.: Το Σύνταγμα καταστρατηγείται καθημερινά, δημοκρατία δεν υπάρχει, και καθόμαστε και κάνουμε αναλύσεις επί αναλύσεων, χωρίς να γίνεται κάτι αποτελεσματικό. Χωρίς να αποφασίζουμε «τι πρέπει να κάνουμε» συνολικά.
Ν.Β.: "Αν ήμασταν πολυπληθείς λαός, π.χ. 80 εκατομμυρίων, και ήμασταν οργανωμένοι και ισχυροί, θα κάναμε αντιπολίτευση ουσιαστική. Ως μικρή χώρα, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ. Και να μην αφήσουμε αυτούς τους ανθρώπους να μας πατήσουν, έτσι, ώστε να μην μπορούμε ούτε να σκεφτούμε πια. Γι’ αυτό με προβληματίζει αυτό που είπα πριν, ότι οι εφημερίδες οι δικές μας και τα άρθρα, αρχίζουν να μοιάζουν ολοένα πιο ανεδαφικά και παιδικά".
Κρ.Π.: Και οι πρώην εργαζόμενοι στην Ερτ, με μία τόση μεγάλη δύναμη στα χέρια τους, δεν κατάφεραν τόσο καιρό να συνασπίσουν όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις του τόπου, ενάντια σε αυτό το φασιστικό καθεστώς που έριξε στο μαύρο σκοτάδι την δημόσια ενημέρωση, για να χαραχτεί ένα σχέδιο αντίστασης επιτέλους με κάποιο αποτέλεσμα.
Ν.Β.: Μα, βέβαια. Εμείς δυστυχώς, είμαστε ένας λαός που πολύ εύκολα διαλύεται. Διότι πολύ εύκολα μπορεί να κατηγορήσει τον οποιονδήποτε, και να τα ρίξει στο γάιδαρο όλα. Έτσι είμαστε εμείς. Πολύ εύκολα διχασμένοι. Είναι αυτό που θα έλεγα μετααποικιακή κατάσταση.
"Δεν έχουμε δυνάμεις, να αντέξουμε στις διενέξεις που μας σπείρουνε. Αυτό είναι χαρακτηριστικό όλων των μετααποικιακών χωρών. Και όλοι οι αποικιοκράτες, χρησιμοποιούσαν αυτή τη μέθοδο πάντα για να εξουδετερώσουν τους ντόπιους. Έτσι έχουμε εξουδετερωθεί και μεις, εν τινί μέτρω, όχι τελείως, διότι ακόμα λειτουργεί κάπως το μυαλό μας, και μπορούμε και βγάζουμε κάποιους σπουδαίους ανθρώπους. Αλλά, ως πότε;"
Κρ.Π.: Μα ήδη δεν φαίνεται σαν η μισή Ελλάδα να σφαδάζει και η άλλη μισή είναι στον κόσμο της; Κατά τα άλλα, ούτε στη Μικρασιατική καταστροφή δεν είχαμε τόσα θύματα, και τόσους... μετανάστες στον ίδιο τους τον τόπο.
Ν.Β.: Το ξέρω. Είναι μία καταστροφή…
Κρ.Π.: Μοιάζει σαν γενοκτονία, όπως είπε και ο Πουλικάκος;
Ν.Β.: Γι’ αυτό είπα, να αναγνωριστεί πρώτα η γενοκτονία των Γερμανών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τον ΟΗΕ. Αλλά, ποιος θα πάρει αυτή την πρωτοβουλία; Η κυβέρνηση; Ποτέ δεν θα το κάνει. Γιατί είναι συνδεδεμένη με τους Γερμανούς, χέρι χέρι, συνέχεια.
"Όσο είμαστε δεμένοι χεροπόδαρα με τους Γερμανούς, δεν πρόκειται να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε τίποτα!"
Αλλά τουλάχιστον θα έπρεπε να υπάρξει ξεκάθαρη σκέψη, όπως είπα. Κι αντί να διαφωνούμε συνεχώς, και ο ένας να λέει το κοντό του και ο άλλος το μακρύ του, να δούμε τα πράγματα συνολικά, και πιο οργανωμένα.
Αυτές οι αναλύσεις που κάνω, δεν με έχουν κάνει δημοφιλή, ειδικά στους ακαδημαϊκούς κύκλους, που δεν θέλουν να τα ακούνε όλα αυτά. Ο κόσμος όμως ακούει. Κι αυτό σημαίνει, ότι κάποια ανάγκη υπάρχει εδώ. Υπάρχει η ανάγκη σκέψης, η οποία είναι διαυγής, που δεν είναι θολωμένη. Και πρέπει να προβάλουμε αυτή τη σκέψη. Όχι να την κρατάμε για τον εαυτό μας.
Έχουμε και μεις πολλά... Έχουμε δονκιχωτισμό, έχουμε απ’ όλα. Έχουμε απελπισία, έχουμε και πραγματωσύνη (που όμως συχνά αδιαφορούμε για όσα δεν μπορούμε να κάνουμε). Υπάρχουν όλες οι στάσεις. Αλλά, δεν λέω για αυτό. Σε όλους τους λαούς υπάρχουν αυτά.
"Εκείνο που θεωρώ σημαντικό, είναι να εντοπίσουμε αυτούς οι οποίοι πάνε να μας… φάνε από το Βορά. Να καταλάβουμε, ότι είναι εχθροί μας. Ότι δεν είναι φίλοι μας".
Ουσιαστικά, καμία χώρα δεν είναι φίλη μας, όλοι μας χειρίζονται, αλλά ως έναν βαθμό, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Ε, αυτή τη στιγμή μας μεταχειρίζονται οι Γερμανοί, σαν να μας εκδικούνται! Και μεταχειρίζονται όλη την Ευρώπη, όχι μόνο εμάς. Κι αυτό είναι φανερό.
"Πρέπει να είμαστε καλά πληροφορημένοι, να παρακολουθούμε τα γεγονότα, και να μην βρεθούμε ξαφνικά προ απροόπτων, και να λέμε, α, δεν είμαστε προετοιμασμένοι, όπως αυτό που μας συνέβη με τη χούντα, ή με άλλες περιστάσεις".
Η συνείδηση παίζει μεγάλο ρόλο. Η δράση, έρχεται μετά. Η Γαλλική Επανάσταση, ξεκίνησε με έναν αιώνα Διαφωτισμού. Δεν ξεκίνησε αμέσως από τη μια μέρα στην άλλη.
Κρ.Π.: Άρα, λέτε, ότι όλα δείχνουν, πως ακόμα βρισκόμαστε στην άγνοια και δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει;
Ν.Β.: Ναι. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει. Απλώς, αποσπασματικά. Και με ένα είδος σκοταδισμού, και πανικό, πράγματα που δεν ξεκαθαρίζουν τι σκέψη καθόλου. Ούτε τη θέση μας.
"Πρέπει να υποστηρίξουμε την ύπαρξή μας. Τον πολιτισμό μας. Οι ανόητοι οι Γερμανοί, το κάνανε σφάζοντας Εβραίους. Εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο να κάνουμε αυτό το πράγμα. Δεν είμαστε τόσο τρελοί!"
Αλλά να κάνουμε κάτι κοιτάζοντας τα συμφέροντά μας. Κοιτάζοντας τι είναι σημαντικό για τη χώρα μας. Κι όχι να κατατρωγόμαστε σε μικροπολιτικές, και στο τι έκανε ο ένας και τι έκανε ο άλλος, και όλα αυτά τα γνωστά.
Να έχουμε μία καλή δικαιοσύνη, μία καλή οργάνωση εσωτερική, και τέλος πάντων να αντιμετωπίζουμε ενιαία τούς έξω. Διότι όλοι αυτοί οι ισχυροί, δεν έχουν καλές διαθέσεις απέναντί μας. Και θα έλεγα ότι δεν έχουν καλές διαθέσεις απέναντι σε καμιά χώρα. Όλες τις εκμεταλλεύονται.
"Ο Νεοκλής Σαρρής είπε για τη Γερμανία: “Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, υπήρξε δικό της έργο. Με αποτέλεσμα την εγκατάσταση της Αμερικής στα Βαλκάνια. Η Γερμανία είναι υπόλογος έναντι της Ελλάδας. Δεν έφεραν (οι Έλληνες) τη Γερμανία ενώπιον των ευθυνών της για τις τεράστιες ζημίες που έκαναν τα ναζιστικά στρατεύματα, και για την επιστροφή του κατοχικού δανείου. Όταν δε τους στριμώξεις η απάντησή τους είναι παιδαριώδης και προπετής. Παραιτήθη ο Καραμανλής των αποζημιώσεων, λένε. Ως γνωστόν προφορική παραίτηση, δεν ισχύει. Ή λένε το άλλο: «Εμείς σας έχουμε αποζημιώσει τόσα χρόνια που ερχόμαστε στη χώρα σας και αφήνουμε το συνάλλαγμά μας στην Ελλάδα». Αυτά που λένε οι Γερμανοί είναι ηλίθια. Και κανείς δεν στρέφεται να τους πει: «Είστε ηλίθιοι». Αντί τούτου, δεχόμαστε ενορχηστρωμένο υβρεολόγιο από τη Γερμανία. Ο Τολστόι είχε πει: «Ξύσε το Ρώσο, θα βρεις το μουζίκο. Ξύσε το Γερμανό, θα βρεις το ναζί»".
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
